Lunchtijd - Nieuwe collega (2)

Er komt een nieuw recruitmentteam op kantoor. De verteller maakt kennis met allemaal nieuwe collega's. Chantal kent hij al van zijn vorige baan. Vlak voor zijn vakantie ziet hij haar lopen. Wat is er met haar gebeurd? Een waargebeurd gastverhaal

Lunchtijd

Chantal hield altijd pauze om 12 uur en lunchte dan in de kantine. Ik zag haar staan achter het aanrecht terwijl ze haar bakjes met maaltijden op was aan het warmen in de magnetron. Van achter kon ik goed zien hoe breed haar billen waren geworden. Waar ze eerst een bips had die sierlijk bewoog op het ritme van haar heupen, had ze nu 2 weldadige bollen vet die 1 voor 1 sloom naar beneden zakten en weer omhoog deinden tijdens het waggelen.

Ik besloot een gesprekje aan te knopen door te zeggen dat de callcenterbaan waar ze me aan had geholpen me goed was bevallen. Ze gaf aan me niet te herkennen, maar nadat ik dieper op de details in ging, begon het haar te dagen. ‘Wat leuk, zullen we anders samen lunchen’, stelde ze voor. Daar zei ik natuurlijk geen ‘nee’ tegen en we liepen samen naar een tafel in de kantine.

Ik kon goed zien dat ze een erg diepe navel had gekregen. Waar haar navel eerst een ondiep kuiltje was, was het nu een diepe vetkuil geworden. Ik zag ook dat ze zichtbaar moeite had om in haar stoel te passen. ‘De stoelen hier zijn ook zo smal’, klaagde Chantal. ‘Bij mijn vorige werkgever hadden we geen stoelen met armleuning, zodat je veel makkelijker kon zitten’, ging ze verder. De armleuning sneed aan de zijkant van haar brede heupen.

Ze had een echt peerfiguur; met brede billen en benen en een in verhouding kleinere buik. Haar buik hing ook nog niet en stond recht vooruit. Haar gezicht was nog steeds smal en als je een foto zou nemen van alleen haar hoofd, zou je nooit weten dat ze obees was. Gelukkig wist ik wel beter.

Chantal at een patatje met kroket en werkte dit redelijk snel weg. Halverwege stopte ze en zei ‘Ik lust wel wat chocolademelk, wil jij wat uit het automaat halen?’ Wij hebben op kantoor een koffiezetautomaat waaruit heerlijke mierzoete chocolademelk komt. Ik ging er meteen een voor haar halen en zette de chocolademelk voor haar neer. ‘Weet je wat ik nu zo jammer vind? Dat er geen slagroom bij de chocolademelk zit, ik vind dat er echt bij horen’, zei Chantal. Ze pakte een bus slagroom en spoot deze over haar chocolademelk.

Ze vertelde vervolgens over haar nieuwe baan, de verantwoordelijkheid voor het opzetten van een nieuw recruitmentteam en haar werkzaamheden. Haar manager was een slanke, sportieve Iraanse van ongeveer 1 meter 60. Ze had een figuur zoals Chantal dat ook altijd had gehad: slank en haar mantelpakje zat als gegoten. Ze zat op het hoofdkantoor in Almere en zou daarom niet of nauwelijks in Maastricht op kantoor verschijnen, waardoor Chantal veel vrijheid genoot in haar nieuwe functie. Chantal leek wel 2 keer zwaarder dan haar.

Ze zat met Daniel in een eigen kantoor om de hoek, waardoor er weinig toezicht was. Chantal gaf aan te genieten van deze vrijheid en het team helemaal in te willen delen zoals ze dat zelf voor ogen had. Ik wenste haar veel succes en ging daarna weer verder met mijn werk.

Lees deel 3: Voller »

Dit is het 2e deel van het vervolgverhaal Nieuwe collega. Het verhaal is geschreven door een gastschrijver. Elke vrijdag verschijnt een volgend deel.