Lagedrukgebied - Het ijspaleis (2)

Nina heeft een baantje bij een ijssalon. Ze wil van het verdiende geld een reis naar Australië maken. Vrij snel is te zien dat de slanke meid wat ronder wordt. Ze snoept van het ijs, geeft ze toe. In de kleine maand dat ze in de zaak staat is ze al 8 kilo aangekomen...

Lagedrukgebied

Na juni veranderde het weer. Mei was een mooie maand geweest, juni was heel zonnig, met af en toe wat regen. In juli was het weer buitengewoon slecht. Al in het eerste weekend begon het te regenen. Het lagedrukgebied 'Genade' maakte het voor ons werkelijk gezellig in de ijssalon.

Veel dagen waren zo bewolkt dat je dacht dat het november was. Met temperaturen tussen de 10 en de 15 graden, had niemand zin in een fris ijsje van Nina. Avond aan avond was ik vermoedelijk de 1e en enige gast van de dag.

Op maandagavond was ik er weer. Nina zat achter de toonbank voor een klein televisietoestel en at witte ijs uit een schaal. 'Hoe verloopt de roomijsverkoop?' begroette ik haar. 'Zoals je ziet, slecht,' antwoordde ze en ze vulde haar schaal vol met mango-ijs. 'En hoe gaat het met jou?'
'Beter dan met de roomijsverkoop,' antwoordde ze. 'Wat zal ik zeggen. Het is hier droog. Ik kan hier televisie kijken en ik heb meer roomijs dan ik in een week kan opeten. Wat zou ik mij nog meer wensen.'
'Ik zou het niet weten. Misschien iets hartigs eten?'

'Nee, dank je. Ik ben helemaal weg van deze roomijs. Ik kan nauwelijks nog iets anders eten. Ik geloof dat ik er afhankelijk van begin te worden.' Een lichte glimlach vertoonde zich op haar gezicht. 'Helaas zet het spul zich ook buitengewoon mooi aan. De laatste 8 dagen ben ik 3 kilo aangekomen. Kan je dat voorstellen? Mijn spijkerbroek zit alweer te krap. En zoals het weer ernaar uitziet, wordt het deze week weer minstens 3 kilo erbij.'
'En wat zegt de chef daarvan dat je zo hevig snoept?'

'O, die was er vanmorgen en die zei tegen me dat het geen probleem is, als ik iets van het roomijs wil eten. Wanneer het slecht wordt, kan hij het sowieso niet meer verkopen en moet hij het weggooien. Zodoende kan ik ervan snoepen. Hij brengt trouwens sowieso iedere dag nieuwe bakken met roomijs.'
'Voor ijsverslaafden is dit het paradijs.'
'Dat mag je wel zeggen. Afgelopen weekend heb ik een 1 met pistache, 1 abrikozen en 1 vanille leeggelepeld. Gisteren was ik dan ook echt vol toen ik thuiskwam.'
'En wat heb je vandaag gegeten?'
'Een halve bak kersen, een halve chocolade en een halve tiramizu.'
'Dat is 7,5 liter roomijs. Dat is wel een beetje veel voor zo'n tenger meisje als jij.'

Ze moest zo lachen dat de ijslepel bijna uit haar hand viel. 'Ik en tenger? Dat moet een paar maanden terug zijn geweest. Heb je geen ogen in je kop?' Ze stond op zodat ik het goed kon zien. 'Hier kijk maar naar mijn nieuwe vetaanwinst,' zei ze. Ze maakte haar schort los en trok haar shirt omhoog. In haar spijkerbroek welfde zich een kogelronde buik. Over haar broekband hing een opvallende vetrol.

'Hé, je hebt een heus zwembandje,' zei ik enthousiast.
'Niet alleen dat, mijn kont is intussen minstens dubbel zo breed dan eerst.' Ze draaide zich om en ik zag hoe ongelooflijk haar achterste zich ondertussen had uitgebouwd.
'Maar even alle gekheid op een stokje. Soms voel ik me een beetje zwanger. Ik heb in mijn leven nog nooit zo'n echte buik gehad.'
'Vind je het niet jammer?'
'Zeker niet! Of je het wilt geloven of niet; als kind droomde ik er al van om een keertje in een ijspaleis te worden opgesloten en er de volgende dag helemaal vol en met een grote ronde buik weer uit te komen. Nou, die droom is in vervulling aan het gaan.'

'Gefeliciteerd. Dat wil zeggen: je buit de regendagen ten volle uit, in de ware zin van het woord.'
'Dat staat vast als een huis,' lachte ze. 'De laatste dagen krijg ik dagelijks bezoek van mijn vriendin Martha. Ze eet net zoveel als ik en is in vijf dagen vier kilo aangekomen!'
'En hoeveel weeg jij?'
'80 kilo vanmorgen.'
'Dat valt toch wel mee?'
'Nou ja. Ik ben maar 1 meter 70.' Het werd nog een gezellig gesprek die avond, toen we om tien uur de zaak verlieten, welfde haar buik als een watermeloen.

De volgende dagen bleef het aan 1 stuk regenen. Ik zag Nina van dag tot dag ronder en ronder worden. De oorzaak was de enorme hoeveelheid calorieën die ze dagelijks binnenlepelde. Bijna gelijktijdig lieten de calorieën van de ijsjes zich neervallen op haar heupen, buik en achterste.

Ze kocht grotere maten kleren, zodat ze haar zwellende lichaamsrondingen kon verbergen. Het hielp niet. Ze zag er daardoor nog massaler uit dan in haar te krappe spijkerbroeken.

Lees deel 3: Zwembad »

De afbeelding is gemaakt met hulp van AI. Dit verhaal is herzien op 28-11-2024.