Supersized - Dik en gelukkig (11)

De kinderen zijn het huis uit. Bert ziet zijn kans om zijn vrouw vet te mesten. Als ze haar baan kwijtraakt, dan gaat ze helemaal los. Ze groeit en groeit en groeit. Van voor, van achter en van links naar rechts.

Supersized

Ruth vertelt:

Het gaat helemaal hard nu ik niet meer werk. Ik zit het grootste deel van de dag op de bank, televisie aan, mobieltje in de hand en naast mij iets te eten. Ik voer de dosis flink op. Er staat altijd wel iets naast mij. Een zak chips, snoep - o, dropjes, wat zijn die lekker - of bestel iets dat ik heerlijk zo voor de televisie opeet. De bezorgers beginnen mij al te kennen.

Die eerste weken slaat de weegschaal helemaal door. In 4 weken tijd vergezellen mij 20 nieuwe kilo's. De weegschaal laat trots het getal 137 kilo zijn. Wauw. De opwinding giert door mijn lijf. Wat is dit! Ik trakteer me meteen op het slagroomtaartje dat Bert voor mij gehaald heeft. Oef, op.

Dan trek ik mijn shirtje een eindje omhoog. Als mijn enorme buik dat zelf al niet gedaan heeft. En streel heerlijk over mijn overdadig vette pens. Het vet schudt heen en weer. Ik ontdek meer en meer wat voor een effect mijn eigen buikmassage heeft. Ik voel hoe mijn hele lichaam gevoeliger aan het worden is. Elke kilo erbij geeft weer nieuwe sensatie. Om zo met mijzelf te spelen.

Wat is dat lekker. Mijn buik schudt heen en weer en ik voel hoe het trekt aan mijn klitje. Die gevoeligheid en mijn volle maag helpen mee om in een extase te raken die ik helemaal niet van mijzelf ken. Wauw, wat is dat lekker. Voor ik er erg in heb dommel ik in slaap. Hoe vaak het gebeurt dat Bert thuiskomt en mij in een heuse foodcoma aantreft. In een diepe slaap. Vaak legt hij - heel lief - een dekentje over mij heen en gaat iets lekkers klaarmaken.

En die nachtelijke honger. Ik ga elke avond met een overvolle buik naar bed. Soms laat ik Bert een heerlijke overvloedige shake klaarmaken. Een heuse caloriebom die de echte feeder altijd in zijn arsenaal heeft zitten. Ik drink hem leeg en val bijna meteen als een blok in slaap. Maar midden in de nacht schiet ik wakker met een reuzenhonger.

Soms volstaat het om een pak koekjes leeg te eten of iets dat nog over is van gisteren. Als blijft er steeds minder een stuk pizza, lasagne of vette aardappelpuree over. Dan maak ik Bert wakker om een lekker biefstukje voor mij te bakken. Hij doet het met steeds meer tegenzin merk ik.

Dan zeg ik: 'Bert, je weet wat we afgesproken hebben. Ten alle tijden moet je klaarstaan om je hongerige vrouw te voeden.' Hij zucht en steunt dan. 'Ja, ja, ik weet het.' Even later vervult de heerlijke lucht van gebakken biefstuk het huis. Soms maakt hij er ook nog een portie frietjes bij. Meestal is hij dan vrij de volgende dag.

Ik merk wel dat het steeds zwaarder wordt. Letterlijk. Mijn grotere lijf vraagt meer inspanning van mij. Hoe gek dat ook klinkt, want ik span mij juist steeds minder in. Dan vraagt Bert of ik zin heb om een avondje naar de film te gaan. 'Ach', zeg ik dan, 'we kunnen toch hier ook lekker voor de televisie zitten.'

Hij wil juist zo graag weg. Ik vind het al die inspanning niet waard. Opstaan, iets leuks aantrekken, je optutten, dan naar de auto, instappen, rijden, ergens een parkeerplek vinden, dan het hele takkenend naar de bioscoop lopen, wachten, je in een veel te lange rij wurmen om een geschikt plekje te vinden, Bert die halverwege de film een nieuwe supersized cola en emmer popcorn moet halen, dan de pauze, plassen en iets drinken. En dan het hele tafereel terug.

Naar de auto lopen, instappen - weet je hoe lastig dat is zeker als je merkt dat de jurk die je hebt aangetrokken eigenlijk te klein is en je schoenen knellen door de nieuwe vetkussentjes op je voet -, rijden, uitstappen, het huis in lopen, eerst schoenen en dan de rest van de knellende kleren uit, snel je huispyjama aan en dan eindelijk voor de televisie ploffen. Gelukkig heb je Bert nog gevraagd langs de drive van een groot fastfoodketen te rijden, waar je besteld hebt alsof je voor een gezin met 3 grote puberjongens in een groeispurt bestelt.

Eindelijk weer zitten en eten. Wat krijg je een honger van een avondje weg. Nee, dan liever gewoon blijven zitten voor de televisie en met je vrije hand het snoep naar binnen schuiven. Scheelt heel veel moeite en levert hetzelfde gevoel op aan het einde van de avond: een volle buik. De laatste volle buik levert wel een stuk minder stress op wat weer voor het metabolisme een stuk beter is.

Als we dan in bed liggen en Bert heeft een beetje rust in zijn lijf, dan merk ik wel dat hij geniet van de nieuwe dikke Ruth. O, mijn lichaam is echt een grote erogene zone geworden. Wat een gevoeligheid. Hij streelt over mijn nieuwe lovehandles, glijdt met zijn vingers in de nieuwe vetrollen en plooien die zijn ontstaan.

Dan gaan zijn handen over mijn buik. Zo lekker volgegeten is ze echt een ballon. Alsof ik zwanger ben van de 4e. Dit keer zit er een heel grote en hongerige foodbaby in. Jeetje. Dan gaan zijn handen naar mijn borsten, die nu ineens weer een cupmaat gegroeid zijn. Het lijkt wel of ik weer zwanger ben, hihi.

Dan voel ik hoe zijn vingers weer naar beneden gaan, mijn venusheuvel zoeken. Ja, die begint ook steeds voller en vetter te worden. Er rijst een heuse fupa onder de plooi van mijn buik. Zacht vet dat je zo heerlijk kunt kneden met je handen. Al kan ik er de laatste week wat minder goed bij met mijn handen. Hoe zou dat toch komen? En dan voor Bert het hoogtepunt. Al wordt het voor hem ook zwaarder om het hemels vetgebergte dat zijn vrouw geworden is, te bestijgen. Hij worstelt om de ingang te vinden. En hij weet ook veel minder diep te komen. Voor mij geen probleem, want dat hoogtepunt is voor mij al veel eerder gekomen. Daar heb ik geen piemel voor nodig.

Lees volgende week deel 12: Geen roomboter? »

Dit is het 11e deel van het vervolgverhaal Dik en gelukkig. Het is een zeer vrije vertaling van een verhaal van WeightGainLit Fat Wife, Happy Life. Elke vrijdag verschijnt een volgend deel.

Afbeelding is gemaakt met hulp van AI.