Onverwachte ontmoeting - Nieuwe collega (5)

Chantal is komen werken in het recruitmentteam. Ze is gek op eten en komt gigantisch aan. Omdat het niet klikt met haar leidinggevende, besluit ze om alleen maar thuis te werken. Daar heeft ze meer support. Een waargebeurd gastverhaal.

Onverwachte ontmoeting

2 maanden later zag ik Chantal weer op kantoor. Ze droeg een grote spijkerbroek waarin ze haar buik had gelegd to vlak onder haar navel. Boven haar navel droeg ze een zwart shirt met een jasje. Daarop besloot ik even haar kantoor binnen te lopen. ‘Ik dacht dat jij niet meer zou komen’, vroeg ik. ‘Mijn vriend is vandaag de hele dag erop uit voor zijn werk en ik wilde weer eens naar buiten’, zei Chantal.

‘Mijn vriend verwent me continu en daarom zie ik het nut er niet van in om vaak naar buiten te gaan. Ik heb binnen alles wat mijn hartje begeert: heerlijk eten, chocolademelk, cola en een vriend die alles voor me doet. Ik hoef het maar te vragen en hij komt al meteen met alles aanzetten wat ik wil. Heerlijk om geen vinger uit te hoeven steken en lekker te genieten.’

Dat genieten was goed aan haar te zien. Haar obese buik lag lui op haar schoot. Haar buik begon zich te splitsen boven haar navel. Boven haar navel had zich een vetkwab gevormd in de vorm van een pruilmondje. Haar borsten hingen inmiddels lui op haar buik. Ik vermoedde dat haar borsten de rest van haar leven lui op haar buik zouden rusten in een weldadige steun bh.

Mijn blik gleed af naar haar benen. Haar royale bovenbenen lagen tegen elkaar en bolden heerlijk. De vetrol tussen haar buik en borsten was een stuk groter geworden en bolde mooi naar achteren. ‘Ik zie je wel naar me kijken’, zei Chantal. Ze knipoogde naar me en zei dat ze graag een bezoekje wilden brengen aan de MacDrive. Ik sprak met haar af om tijdens onze pauze samen naar de Mac te gaan. ‘Neem ook wat slagroom mee’, zei Chantal.

Fatma ging tijdens haar pauze naar de supermarkt en ik vroeg haar daarom of ze ook een slagroombus mee wilde nemen. ‘Wat moet jij nou met slagroom?’, zei Fatma. ‘Neem maar gewoon mee’, zei ik. Fatma waggelde langs het kantoor van Chantal, lachte en waggelde terug naar mij. ‘Je gaat zeker weer pauze houden met die recruiter’, zei ze.

‘Ik heb al vaak kandidaten aan haar voorgesteld, maar elke keer is er wel wat. Ze heeft er nog niet 1 aangenomen. Ook reageert ze wekenlang niet op mails. Ik geloof er helemaal niets van dat ze de hele dag werkt. Die zit thuis gewoon niets te doen.’ Chantal had inderdaad de reputatie dat ze nogal arrogant was en vaak om de meest vreemde redenen kandidaten af wees, maar dat maakte mij eigenlijk niet uit. Ik werkte al jaren in de callcenter en had daarom nooit iets te maken met recruitment. ‘Maar goed, ik zal wel wat slagroom mee nemen voor dat arrogante varken’, zei Fatma.

Een paar uur later liep ik naar het kantoor van Chantal en zag haar al bij de deur staan. Fatma lachte en ik liep met mijn rugzak naar Chantal. We gingen samen de lift in. In de lift viel me op dat ze bijna net zo breed als de lift was geworden. Haar volle bips zat tegen de wanden van de lift. Bij het uitstappen zag ik dat Chantal’s benen tegen elkaar schuurden bij elke stap die ze zette.

Ze waggelde traag stap voor stap naar mijn auto. Haar weldadige buik schudde sloom heen en weer bij het ritme van haar passen. Ook haar volle armen bewogen sloom heen en weer bij elke stap. ‘Is het nog ver’, vroeg Chantal. ‘Ik loop thuis alleen naar de wc en de badkamer, dit is echt heel zwaar.’ Gelukkig had ik mijn auto geparkeerd om de hoek en kon Chantal instappen.

Ik zette de autostoel naar achteren en Chantal wurmde zich in mijn kleine auto. ‘Mijn vriend heeft een veel grotere Mercedes’, zei Chantal. ‘Ik heb daar zelf ook gewerkt, maar ze hebben me ontslagen omdat ik zwanger werd. Als zwangere vrouw ben je niets waard voor mannen’, zei ze. We praatten even over haar vorige werkgever en hoe het haar nu beval als recruiter voor het callcenter. ‘Ik sterf van de honger’, zei Chantal opeens.

Lees deel 6: Voeren »

Dit is het 5e deel van het vervolgverhaal Nieuwe collega. Het verhaal is geschreven door een gastschrijver. Elke vrijdag verschijnt een volgend deel.