Groeiende schoonheid (4) - Voor lief nemen
Caroline is een aanlokkende schoonheid op wie de moeders van het schoolplein erg jaloers op zijn. Ze is slank en heeft een goddelijk figuur in de vorm van een zandloper met grote borsten. Als ze de kans krijgt om in de snackbar te gaan werken, halen de moeders opgelucht adem. Snel zal ze één van hen zijn met een vol lichaam. Maar Caroline ontkent. Aan die smerigheid zal ze nooit beginnen.
Als ze de snackbar binnenkwamen, zat Caroline nukkig aan een schaal met rauwkost. Ze bakte de patat en andere lekkernijen voor haar klanten. Keurig leverde ze alles af. Lekker knapperig en keurig gestopt in de papieren zakjes. De ijsjes draaide ze mooi op het bekertje. Ook maakte ze heerlijke sate en bakte de hamburgers lekker met de uitjes op de grill. Er was niks mis met haar werk. Ze kwam alleen niet altijd zo vrolijk over. Ze dook na het afgeven van de bestelling weer in een hoekje met een tijdschrift en haar bak met sla, worteltjes en radijsjes.
Cees en Marjan waren zeer tevreden over de hulp van Caroline. Alleen zinde het Cees niet dat ze weinig betrokkenheid toonde bij haar klanten. Ze maakte het niet gezellig. Elke bestelling leek vergezeld te gaan met de afkeuring over het bestelde eten. Allemaal overdaad, spraken haar ogen. Je moet aan de sla en vergeet vooral niet om magere yogurt te nemen in plaats van dat romige softijsje.
Cees vroeg zich af wat hij hiermee aanmoest. Misschien loste het zich vanzelf op. Maar hij kon het natuurlijk ook een handje helpen door de verleiding een beetje op te voeren. Misschien moest hij bewust wat meer bakken dan hij anders deed. Per ongeluk een kroketje teveel of een kaassouffle. Hij vroeg aan Marjan haar oude verslaving weer op te pakken. Het snoepen van de frietjes die vers uit het vet kwamen. Er lag dan nog zo'n heerlijk laagje glimmend vet over de aardappel.
Marjan was er heel verslaafd aan geweest. Zo sterk dat ze het eerste halfjaar in de snackbar bijna 30 kilo was aangekomen. Puur van het snaaien van de verse frietjes. 'Ik denk dat je haar dan op een ideetje brengt', zei Cees. Marjan glimlachte. 'Het heeft wel consequenties.' Ze klopte op haar overdadige buik die sinds haar begintijd jaarlijks aangewassen was tot de vrouw van 140 kilo die ze nu was.
Er kwam elk jaar niet meer zoveel bij als in de begintijd, maar ze snaaide tijdens haar diensten genoeg om jaarlijks wat vollere afmetingen aan te nemen. 'Dat nemen we dan maar voor lief', grinnikte Cees. Hij klopte haar speels op haar dikke achterste. Het schudde nog flinke tijd na. Ze voelde zelfs hoe haar klitje zachtjes meetrilde. Het leek wel of elke nieuwe kilo haar meer opwinding bezorgde.
Lees deel vijf van Groeiende schoonheid: Vet voorbeeld geven »
Voor lief nemen
Als ze de snackbar binnenkwamen, zat Caroline nukkig aan een schaal met rauwkost. Ze bakte de patat en andere lekkernijen voor haar klanten. Keurig leverde ze alles af. Lekker knapperig en keurig gestopt in de papieren zakjes. De ijsjes draaide ze mooi op het bekertje. Ook maakte ze heerlijke sate en bakte de hamburgers lekker met de uitjes op de grill. Er was niks mis met haar werk. Ze kwam alleen niet altijd zo vrolijk over. Ze dook na het afgeven van de bestelling weer in een hoekje met een tijdschrift en haar bak met sla, worteltjes en radijsjes.
Cees en Marjan waren zeer tevreden over de hulp van Caroline. Alleen zinde het Cees niet dat ze weinig betrokkenheid toonde bij haar klanten. Ze maakte het niet gezellig. Elke bestelling leek vergezeld te gaan met de afkeuring over het bestelde eten. Allemaal overdaad, spraken haar ogen. Je moet aan de sla en vergeet vooral niet om magere yogurt te nemen in plaats van dat romige softijsje.
Cees vroeg zich af wat hij hiermee aanmoest. Misschien loste het zich vanzelf op. Maar hij kon het natuurlijk ook een handje helpen door de verleiding een beetje op te voeren. Misschien moest hij bewust wat meer bakken dan hij anders deed. Per ongeluk een kroketje teveel of een kaassouffle. Hij vroeg aan Marjan haar oude verslaving weer op te pakken. Het snoepen van de frietjes die vers uit het vet kwamen. Er lag dan nog zo'n heerlijk laagje glimmend vet over de aardappel.
Marjan was er heel verslaafd aan geweest. Zo sterk dat ze het eerste halfjaar in de snackbar bijna 30 kilo was aangekomen. Puur van het snaaien van de verse frietjes. 'Ik denk dat je haar dan op een ideetje brengt', zei Cees. Marjan glimlachte. 'Het heeft wel consequenties.' Ze klopte op haar overdadige buik die sinds haar begintijd jaarlijks aangewassen was tot de vrouw van 140 kilo die ze nu was.
Er kwam elk jaar niet meer zoveel bij als in de begintijd, maar ze snaaide tijdens haar diensten genoeg om jaarlijks wat vollere afmetingen aan te nemen. 'Dat nemen we dan maar voor lief', grinnikte Cees. Hij klopte haar speels op haar dikke achterste. Het schudde nog flinke tijd na. Ze voelde zelfs hoe haar klitje zachtjes meetrilde. Het leek wel of elke nieuwe kilo haar meer opwinding bezorgde.
Lees deel vijf van Groeiende schoonheid: Vet voorbeeld geven »
Reacties
Een reactie posten