Goudbuikje (11) – Schijnzwanger
Dorien krijgt een oproep van notaris Karel van Duurma. Het gaat over de erfenis van haar ouders. Ze had geen contact meer met haar ouders vanwege hun levenswijze. Ze vond het afzichtelijke mensen. Voor de erfenis van meer dan een miljoen euro moet ze nu opdraven bij de notaris. Er is een belangrijke voorwaarde gesteld door haar ouders, hoort ze van de heer Van Duurma. Ze heeft 17 weken de tijd om 46 kilo aan te komen. Tot haar schrik moet ze nieuw ondergoed kopen omdat niks haar meer past.
'Ben jij het Dorien', riep de stem vlak achter haar. 'Ik had je bijna niet herkend', zei de stem. Dorien draaide zich om. Ze voelde hoe haar dikke buik meezwaaide en een eindje doorschoot in de richting waarheen ze draaide. Ze raakte bijna uit balans. Haar nieuwe lichaam was ze nog niet helemaal gewend. Tot haar grote schrik zag ze haar oude schoolvriendin Sandy.
Ze hadden elkaar al een tijdje niet gezien. 'Goh', zei Sandy. Haar ogen waren zo groot als schoteltjes. Dorien werd knalrood. Ze zag hoe Sandy naar haar buik keek. Vergeefs probeerde ze een hand op haar buik te leggen om hem te verbergen. Het mislukte Ze bloosde nog meer. Het leek of al haar bloed naar haar gezicht trok. Zo rood werd haar gezicht. 'Euh, hallo', stamelde ze. 'Ik wist niet dat je zwanger was', zei Sandy.
'Gefeliciteerd', vervolgde ze en ze boog zich naar Dorien toe om haar een zoen te geven. 'Hoeveel weken nog?' vroeg ze. 'Nog een paar', antwoordde Dorien snel. Ze voelde hoe haar shirt omhoog kroop en trok het vlug naar beneden. Ze kon geen woord uit haar mond krijgen. 'Dan ben je hier verkeerd hoor', vervolgde Sandy. 'Zal ik even meelopen, dan help ik je gelijk.' 'Werk je hier?' vroeg Dorien. Er klonk een beetje schrik in door.
'Weet je al wat het wordt?' vroeg Sandy. 'Wat wat wordt?' vroeg Dorien verschrikt. 'De baby?' 'De baby?' herhaalde Dorien. 'Ja, de baby', zei Sandy en ze porde ik de dikke buik van Dorien. Ze voelde hoe ze het vet indrukte en een beetje terugsidderde. 'Hoe voelt dat nu?' vervolgde Sandy terwijl ze voorop liep. 'Je bent altijd zo mager geweest en nu lijkt het wel of je dubbel zo groot bent als vroeger.'
Ze moest erom lachen. Dorien vond wel dat Sandy erg snel liep. Ze raakte al buiten adem en voelde hoe ze begon te zweten. 'Mag het ietsje rustiger?' vroeg ze. 'O, natuurlijk', zei Sandy. 'Ik was even vergeten dat je natuurlijk zwanger bent en dat het dan allemaal wat rustiger gaat.' Ze kreeg een dikke knipoog erbij. Dorien merkte dat ze weer een kleur kreeg. Zou haar oude schoolvriendin het in de gaten hebben dat ze loog?
'Hier is het', zei Sandy. Ze stonden op de afdeling met allemaal positiekleding. 'Welke maat heb je?' Ze hield al een positiejurk omhoog. 'O, ik zoek alleen maar wat lingerie.' 'We hebben prachtige beha's', zei Sandy. 'En onderbroeken die heel mooi je buik ondersteunen.' Weer die knipoog. 'Tjonge, het lijkt ook wel of je een dikkere kont gekregen hebt. Wat vindt Peter er eigenlijk van dat hij zijn 'big mamma' in huis heeft. Ik denk dat hij niet kan wachten tot je weer je oude figuur hebt.'
Dorien durfde niet te zeggen dat Peter het stiekem best geil vond. Ze waren helemaal niet bezig met het idee dat ze straks ging afvallen. Ze betrapte zichzelf er zelfs op dat ze het eigenlijk best lekker vond het leven dat ze nu leidde. Zo op de bank zittend en zich verwennend. Het vroegere jachtige leven waarbij ze op elke hap die ze nam moest letten. En de dagelijkse verplichting weer te moeten sporten. Nu bleef ze heerlijk thuis en schepte nog een keer eten op. Of nam nog een zak chips 's avonds en keek er heerlijk naar een uitzending sport op televisie. Kijken naar sport was veel leuker dan het zelf doen.
Ze merkte inderdaad dat haar kont inderdaad groter was geworden. Bij het passen in het pashokje voelde ze hoe haar billen ook meer ruimte opeiste. De onderbroek leek wel een twee keer zoveel stof nodig te hebben. Sandy vroeg hoe het zat. 'Prima', zei ze terwijl ze snel een andere aantrok. 'Houdt hij mooi je buik omhoog.' Ze zag hoe rond haar buik was. Ze kon amper voorover buigen.
Peter leek het helemaal niet erg te vinden dat ze dik werd. Hij vond het heerlijk om haar rondingen te beknuffelen. Hij genoot ervan haar dik te zien worden, vermoedde ze. Al had ze er nog niet echt over durven praten met hem. Ze wist wel dat hij ervan genoot om de dikmakende maaltijden voor haar te koken en vet te mesten. Hij keek haar heel begeerlijk aan als ze zich uitkleedde 's avonds voor het slapen gaan. Hij zat ook voortdurend aan haar ronde buikje. Ze had sterk het idee dat hij haar juist mooier vond. Dat hij van deze enorme bol met vet was gaan houden en wellicht meer van haar hield dan de magere variant.
Tussen haar en de grond zat de enorme buik. De 'zwangere' buik. Ze was schijnzwanger terwijl Sandy dacht dat ze zwanger was. Ze wilde niet een te lang verhaal hebben, maar schaamde zich best voor deze vertoning. De beha viel zelfs een cup groter uit dan ze gewend was. Hij zat iets te ruim, maar ze wilde nog wat ruimte overlaten voor de komende maand.
Sandy moest weer gaan. Ze had snel haar kleren weer aangetrokken. Bij het afscheid omhelsde Sandy haar. Ze had moeite om de hele Dorien om zich heen te slaan. 'Tjonge, dat wat wordt een enorme baby zeg. Ik kan je amper omhelzen', lachtte Sandy. Het zachte lichaam van Dorien voelde heel intens. Ze voelde haar vette lijf helemaal tintelen van de greep van Sandy.
Daarna rekende ze af en waggelde weer naar huis. Ze dacht aan de grotere beha's en de enorme onderbroeken die ze had aangeschaft. Wat zou Peter dat geweldig vinden. Mogelijk zou hij wel weer eens extra calorieën willen verbranden. Daar had ze wel een extra maaltijd na afloop voor over.
Lees het twaalfde deel van Goudbuikje: Vastgeklemd »
Schijnzwanger
'Ben jij het Dorien', riep de stem vlak achter haar. 'Ik had je bijna niet herkend', zei de stem. Dorien draaide zich om. Ze voelde hoe haar dikke buik meezwaaide en een eindje doorschoot in de richting waarheen ze draaide. Ze raakte bijna uit balans. Haar nieuwe lichaam was ze nog niet helemaal gewend. Tot haar grote schrik zag ze haar oude schoolvriendin Sandy.
Ze hadden elkaar al een tijdje niet gezien. 'Goh', zei Sandy. Haar ogen waren zo groot als schoteltjes. Dorien werd knalrood. Ze zag hoe Sandy naar haar buik keek. Vergeefs probeerde ze een hand op haar buik te leggen om hem te verbergen. Het mislukte Ze bloosde nog meer. Het leek of al haar bloed naar haar gezicht trok. Zo rood werd haar gezicht. 'Euh, hallo', stamelde ze. 'Ik wist niet dat je zwanger was', zei Sandy.
'Gefeliciteerd', vervolgde ze en ze boog zich naar Dorien toe om haar een zoen te geven. 'Hoeveel weken nog?' vroeg ze. 'Nog een paar', antwoordde Dorien snel. Ze voelde hoe haar shirt omhoog kroop en trok het vlug naar beneden. Ze kon geen woord uit haar mond krijgen. 'Dan ben je hier verkeerd hoor', vervolgde Sandy. 'Zal ik even meelopen, dan help ik je gelijk.' 'Werk je hier?' vroeg Dorien. Er klonk een beetje schrik in door.
'Weet je al wat het wordt?' vroeg Sandy. 'Wat wat wordt?' vroeg Dorien verschrikt. 'De baby?' 'De baby?' herhaalde Dorien. 'Ja, de baby', zei Sandy en ze porde ik de dikke buik van Dorien. Ze voelde hoe ze het vet indrukte en een beetje terugsidderde. 'Hoe voelt dat nu?' vervolgde Sandy terwijl ze voorop liep. 'Je bent altijd zo mager geweest en nu lijkt het wel of je dubbel zo groot bent als vroeger.'
Ze moest erom lachen. Dorien vond wel dat Sandy erg snel liep. Ze raakte al buiten adem en voelde hoe ze begon te zweten. 'Mag het ietsje rustiger?' vroeg ze. 'O, natuurlijk', zei Sandy. 'Ik was even vergeten dat je natuurlijk zwanger bent en dat het dan allemaal wat rustiger gaat.' Ze kreeg een dikke knipoog erbij. Dorien merkte dat ze weer een kleur kreeg. Zou haar oude schoolvriendin het in de gaten hebben dat ze loog?
'Hier is het', zei Sandy. Ze stonden op de afdeling met allemaal positiekleding. 'Welke maat heb je?' Ze hield al een positiejurk omhoog. 'O, ik zoek alleen maar wat lingerie.' 'We hebben prachtige beha's', zei Sandy. 'En onderbroeken die heel mooi je buik ondersteunen.' Weer die knipoog. 'Tjonge, het lijkt ook wel of je een dikkere kont gekregen hebt. Wat vindt Peter er eigenlijk van dat hij zijn 'big mamma' in huis heeft. Ik denk dat hij niet kan wachten tot je weer je oude figuur hebt.'
Dorien durfde niet te zeggen dat Peter het stiekem best geil vond. Ze waren helemaal niet bezig met het idee dat ze straks ging afvallen. Ze betrapte zichzelf er zelfs op dat ze het eigenlijk best lekker vond het leven dat ze nu leidde. Zo op de bank zittend en zich verwennend. Het vroegere jachtige leven waarbij ze op elke hap die ze nam moest letten. En de dagelijkse verplichting weer te moeten sporten. Nu bleef ze heerlijk thuis en schepte nog een keer eten op. Of nam nog een zak chips 's avonds en keek er heerlijk naar een uitzending sport op televisie. Kijken naar sport was veel leuker dan het zelf doen.
Ze merkte inderdaad dat haar kont inderdaad groter was geworden. Bij het passen in het pashokje voelde ze hoe haar billen ook meer ruimte opeiste. De onderbroek leek wel een twee keer zoveel stof nodig te hebben. Sandy vroeg hoe het zat. 'Prima', zei ze terwijl ze snel een andere aantrok. 'Houdt hij mooi je buik omhoog.' Ze zag hoe rond haar buik was. Ze kon amper voorover buigen.
Peter leek het helemaal niet erg te vinden dat ze dik werd. Hij vond het heerlijk om haar rondingen te beknuffelen. Hij genoot ervan haar dik te zien worden, vermoedde ze. Al had ze er nog niet echt over durven praten met hem. Ze wist wel dat hij ervan genoot om de dikmakende maaltijden voor haar te koken en vet te mesten. Hij keek haar heel begeerlijk aan als ze zich uitkleedde 's avonds voor het slapen gaan. Hij zat ook voortdurend aan haar ronde buikje. Ze had sterk het idee dat hij haar juist mooier vond. Dat hij van deze enorme bol met vet was gaan houden en wellicht meer van haar hield dan de magere variant.
Tussen haar en de grond zat de enorme buik. De 'zwangere' buik. Ze was schijnzwanger terwijl Sandy dacht dat ze zwanger was. Ze wilde niet een te lang verhaal hebben, maar schaamde zich best voor deze vertoning. De beha viel zelfs een cup groter uit dan ze gewend was. Hij zat iets te ruim, maar ze wilde nog wat ruimte overlaten voor de komende maand.
Sandy moest weer gaan. Ze had snel haar kleren weer aangetrokken. Bij het afscheid omhelsde Sandy haar. Ze had moeite om de hele Dorien om zich heen te slaan. 'Tjonge, dat wat wordt een enorme baby zeg. Ik kan je amper omhelzen', lachtte Sandy. Het zachte lichaam van Dorien voelde heel intens. Ze voelde haar vette lijf helemaal tintelen van de greep van Sandy.
Daarna rekende ze af en waggelde weer naar huis. Ze dacht aan de grotere beha's en de enorme onderbroeken die ze had aangeschaft. Wat zou Peter dat geweldig vinden. Mogelijk zou hij wel weer eens extra calorieën willen verbranden. Daar had ze wel een extra maaltijd na afloop voor over.
Lees het twaalfde deel van Goudbuikje: Vastgeklemd »
Reacties
Een reactie posten