Goudbuikje (2) – Voorwaarde

Dorien krijgt een oproep van notaris Karel van Duurma. Het gaat over de erfenis van haar ouders. Ze had geen contact meer met haar ouders vanwege hun levenswijze. Ze vond het afzichtelijke mensen. Voor de erfenis van meer dan een miljoen euro moet ze nu opdraven bij de notaris. Er is een belangrijke voorwaarde gesteld door haar ouders, hoort ze van de heer Van Duurma.

Voorwaarde

Dorien keek even boos terug. 'Misschien mag ik het niet zeggen, maar mijn ouders waren gewoon moddervet. En dan kun je zeggen dat ze er niks aan konden doen, maar ze werden elk jaar vetter. Sla het fotoalbum van de familie maar eens open en je ziet zelf dat ze dikker en dikker werden. Mijn moeder was op de middelbare school een knap en slank meisje. Mijn vader bezat een atletisch figuur toen hij mijn moeder leerde kennen. Nadat ze trouwden werden ze allebei moddervet.'

Ze nam even een slok van koffie die Karel's secretaresse net had binnengebracht. 'Geen wonder ook, want ze aten de meeste calorierijke dingen. Ze hebben elkaar en zichzelf gewoon vetgemest met al dat voedzame eten. Je wilt niet weten hoe zwaar ik het gehad heb om een normaal postuur te behouden in dat huis. Overal lag snoep binnen handbereik en de maaltijden waren overdadig. Ik heb het loodzwaar gehad om ook niet zelf in een vetbal te veranderen zoals mijn vader en mijn moeder.'


'Het komt goed uit dat je er zelf over begint', zei Karel. Hij was kalm gebleven maar zag nu de gelegenheid om een reactie te geven op de aantijgingen van Dorien in de richting van haar overleden ouders. De wrok zat diep, wist hij. Ze was niet eens op de begrafenis geweest nadat hij persoonlijk had opgebeld om haar in te lichten over het sterven van haar ouders. Ze waren jammerlijk omgekomen bij een verkeersongeval. Een grote vrachtwagen was in de slip geraakt en had de auto geramd. Ze waren op slag dood geweest.

'Je ouders hebben al rekening gehouden met je wrok', vervolgde hij. 'Bij het opzetten van de belegging is er een voorwaarde gesteld. Mag ik vragen hoeveel je weegt?' Dorien frontste haar wenkbrauwen. 'Waarom moet u dat weten. Dat is toch helemaal niet relevant?' Karel van Duurma pakte een vel papier van zijn bureau. 'Ten tijde dat dit document werd opgesteld, woog u 55 kilo. Weegt u dat nog steeds.' Ze knikte. 'Zeker. Ik ben geen gram aangekomen sinds dat ik mijn ouderlijk huis verliet toen ik 18 was.'

Dorien keek hem boos aan. 'Maar wat heeft dit met mijn erfenis te maken? Ik vind het nogal brutaal dat u die vraag stelt. Hoe durft u dat eigenlijk te vragen? Het is de brutaalste vraag die je aan een vrouw kunt stellen. En kunt u mij zeggen waarom deze vraag zo relevant zou zijn?' De notaris ging rechtop zitten en goot zijn kopje koffie vol met koffieroom en een enorme scheut suiker. Dorien keek het met afgunst aan. Wat moest dit kopje koffie walgelijk zoet zijn. Hij nam een grote slok en keek haar indringend aan.

'In het testament dat bij de erfenis is opgesteld staat een belangrijke voorwaarde vermeld waaraan u vooralsnog niet voldoet.' 'Hoe bedoelt u?' vroeg Dorien geschrokken. 'Ik zou niet weten wat ik nog zou moeten overleggen. Ik ben hun dochter en heb alle recht op de erfenis.' 'Dat heeft u zeker, maar er is nog een voorwaarde. Een belangrijke voorwaarde', vervolgde notaris Karel van Duurma op gedragen toon.

Lees het derde deel van Goudbuikje: De clausule »