Aan het werk (11) – Uit de kleren

Mieke is net afgestudeerd en heeft een baantje gevonden als secretaresse. Haar baas wil graag dat ze wat voller wordt. Hij meet daar de weelde van het bedrijf uit. Het maatpakje dat ze gekocht heeft in haar eerste werkweek, past ze niet meer. Ze merkt dat het bloesje wel heel strak is gaan zitten. Ze ontwikkelt een heus buikje. Het lijkt erop dat haar baas dat niet zo erg vindt.

Uit de kleren

De beweging was teveel voor haar rokje geworden. Mieke voelde hoe haar strakke rokje openscheurde in twee delen. Haar maillot gaf evenmin mee en scheurde eveneens over haar dikke benen. Haar slipje verscheen in de opening. De snelle groei van haar kont, was het rokje teveel geworden.

Dagen hadden haar kleren zich moeten beheersen tegen de krachten van haar zwellende lichaam. Nu verloor de stof het van haar vette lijf. Zelfs haar maillot kon geen weerstand bieden. Een fraai gat prijkte tussen de spleet van haar billen. Gelukkig wist haar slipje nog iets van haar vette achterste te bedekken.


Mieke voelde dat haar gezicht een kleur kreeg. Ze schaamde zich. Meneer Peters zag niets. Ze stond voorzichtig op met de kapotte stukken van het kopje in haar hand. Met haar andere hand probeerde ze haar rokje hoog te houden. Wat niet lukte. Ze moest in het keukentje een stoffer en blik halen, net als een natte doek om de plas met koffie op te dweilen. Ze hoopte dat meneer Peters haar niet zou zien.

Ze stond in het keukentje en probeerde haar rokje over haar achterste te trekken. Haar slipje was duidelijk zichtbaar voor de buitenwereld. Help, dacht ze terwijl ze een sopje maakte voor de natte doek. Ineens voelde ze een hand over haar billen glijden over haar maillot. De vingers gleden in het gat dat zich ook in haar maillot gevormd had. Zij handen grepen in de dikke bollen die haar billen waren geworden. Hij kneep speels in het zachte vlees dat haar kont nog ronder had gemaakt.

Hij drukte zijn lichaam tegen haar lijf aan. Ze voelde hoe zijn harde pik tegen haar zachte billen drukte. 'Ik geloof dat mevrouw een beetje problemen met haar garderobe heeft.' Zijn handen gingen over haar zij. 'Het pakje kan niet meer alles bedekken.' Ze voelde heo zijn handen speels grepen in de lovehandles die op haar heupen zaten. 'Hé, ik voel hier ook progressie', zei hij plagerig. 'Je dieet blijf niet onopgemerkt', mompelde hij. Ze voelde hoe hij zijn onderlijf tegen haar zachte achterste wreef.

Meneer Peters hijgde. 'Misschien ben je te groot geworden voor dit mantelpakje.' Er klonk opwinding en plezier tegelijk in zijn stem. Ze voelde hoe ze nog meer bloosde. Plotseling draaide ze zich om. Ze voelde hoe de naden van haar bloesje kraakten. Hij keek haar recht in de ogen. 'Zou het kunnen dat onze secretaresse een beetje mollig aan het worden is', zei hij. 'Het kan niet waar zijn.' Ze voelde hoe haar gezicht nog roder werd. Haar wangen klopten van de rode blos.

Hij legde zijn handen op haar dikke billen. Ze voelde hoe zijn lichaam tegen het hare aandrukte. 'En vandaag is deze perfect gevormde bips uit het rokje gegroeid. Je billen zijn opengesprongen zoals een bloem uit zijn knop schiet. 'Ik geloof dat ik alles eens even goed moet bekijken. Buig nog eens voorover', zei hij. Ze hoorde hoe de knoopjes van haar bloesje het niet meer hielden. Plop, plop, plop. De ene knoop na de andere schoot los. Haar buik kon niet meer ingesnoerd worden door het veel te strakke bloesje.

'Wat zie ik daar', zei meneer Peters. Hij wees naar de knoopjes die over de vloer rolden. 'Ik geloof dat zelfs je bloesje niet genoeg ruimte meer geeft voor de buik die je gekregen hebt.' Hij keek haar indringend aan. 'Zou je even alles uit willen trekken. Dit verdient een check-up.' De gescheurde kleren trok ze voorzichtig uit. Ze voelde hoe haar vette lijf meedeinde op de bewegingen die ze maakte. Meneer Peters keek haar vurig en vol begeerte aan.

Lees het twaalfde deel van Aan het werk: Rake klappen (slot) »