Aan het werk (7) – Echt wel lekker
Mieke werkt als secretaresse. Haar baas wil graag dat ze wat voller wordt. Hij meet daar de weelde van het bedrijf uit. Het maatpakje dat ze gekocht heeft in haar eerste werkweek, komt steeds strakker te zitten. Ze mag het niet meer uittrekken van meneer Peters. Hij wil graag aan de hand van het pakje zien of ze werkelijk de weelde ontstijgt. De knoop krijgt ze amper dicht. De weelde komt sneller dan iedereen verwacht.
Tevreden trok ze die morgen haar bloesje omhoog. Ze voelde ook wel een lichte trots. Meneer Peters keek met zijn kritische blik om haar heen. 'Pats', zijn vlakke hand kletste op haar ronde kontje. Ze voelde hoe het nieuwe vlees zachtjes nasidderde. Het voelde heel anders dan een paar weken geleden. 'Niet slecht', zei meneer Peters. 'Je hebt goed je best gedaan.' Hij liep terug naar zijn bureau. 'Drink veel fruitsapjes. Doe er desnoods wat extra suiker in. Het voedt goed en is nog gezond ook. In de kast staan wat flesjes.' Hij keek haar ontdeugend aan. 'Van de vrachtwagen gevallen', zei hij met een vette knipoog.
Ze liep terug naar haar bureau. Het rokje knelde strak rond haar middel. Het boord sneed in haar nieuwe vetlaagje. Als ze zat kroop een rolletje vet boven de band. Ze kon het precies tussen haar wijsvinger en duim vasthouden. Ze kneep er zachtjes in. Het voelde zacht en warm. Ze schonk een kopje koffie in voor meneer Peters. Wolkje melk, geen suiker en liep weer terug naar zijn bureau. 'En ik heb zo een verrassing voor je', zei hij. Hij nam een ferme slok. Zijn wenkbrauw fronste ietsje op.
Ze zat weer aan het bureau en voelde hoe strak het rokje rond haar middel zat. Meneer Peters had de grote schaal met M&M's weer gevuld. Naast haar stond een grote droppot met zachte gummybeertjes. Dit smaakte goed. Ze at onafgebroken het snoepgoed op. Ze was er gewend aan geraakt tijdens het vertalen, schrijven en lezen. Thuis vergezelde ze zich ook de hele dag met snoepgoed. Zo snaaide ze bij het televisiekijken, als ze achter de computer zat en dikwijls ook als ze aan het koken was. Zelfs als ze in bad ging, nam ze wat te snoepen mee.
Terwijl ze zo druk aan het werk was, dacht ze ineens aan de fruitdrankjes die in de kast zouden staan. Ze opende de deur van de kast achter haar bureau en zag een hele plank vol met fruitdrankjes staan. Vroeger dronk ze af en toe zo'n drankje voor de vitamines. Nu mocht ze zoveel drinken als ze wilde. Ze pakte een paar flesjes tropische mix en een aardbeien. Gulzig dronk ze de inhoud leeg. Het smaakte goed en haar baas wilde het graag. Een goede combinatie, zo had ze ontdekt.
Een klein halfuurtje later kwam een bezorger binnen met een forse gebaksdoos. Ze begon de jongen te kennen. Hij bracht vrijwel dagelijks een doos met gebak of saucijzenbroodjes binnen. Dit keer droeg hij een doos gebak en nog een doos. Ze vermoedde dat er warme saucijsjes in zaten. Ze verlangde er stiekem best naar en keek op haar horloge. Het was pas 10 uur. Hij zette de dozen neer. Ze keek verlekkerd in de bovenste en zag een hele partij saucijzebroodjes liggen. 'Mmm', zei ze. Hij glimlachte terug. 'Ze zijn lekker he?' 'Echt wel', antwoordde Mieke.
Hij liep weg. Ze rook de broodjes en voelde haar maag knorren. Wat had ze een honger gekregen. Ze pakte er eentje af. Hij voelde zo heerlijk warm. Het korstje van het deeg kraakte in haar mond. Precies de goede temperatuur. Af en toe een slok fruitdrank erbij. En weer verdween er eentje in haar mond en nog een en nog een. Ze voelde hoe haar maag zich langzaam maar zeker vulde. Ze was gewend geraakt aan dit gevoel. En het voelde heerlijk, vond ze.
Even later trof haar baas haar aan, terwijl ze het laatste saucijzebroodje naar binnen werkte. Hij keek haar aan. 'Sorry', zei ze verontschuldigend. 'Ik had honger gekregen.' Hij keek boos en vrolijk tegelijk. Ze hing helemaal achterover en wilde overeind komen. Pats, daar gebeurde het. De knoop van haar rokje schoot los. Haar buikvet welfde ontdeugend door het ontstane gaatje. 'Jeetje, ik heb echt veel op', zei Mieke. 'Heb je ze dan alle 12 opgegeten?' vroeg meneer Peters. Ze knikte en keek er verlegen bij.
'Eet dan gauw je taart ook maar op', zei hij. Ze zuchtte en steunde. 'Maar meneer Peters, dat gaat niet. Ik zit echt propvol. Ik kan niet meer. 'Je probeert het maar', zei hij streng en liep het kantoor uit. In de deuropening stond hij even stil. 'Ik ben zo terug en dan is alles op.' 'Maar...' stribbelde ze tegen. Hij keek haar streng aan, draaide zich om en liep weg.
Lees het achtste deel van Aan het werk: De gouden eeuw »
Echt wel lekker
Tevreden trok ze die morgen haar bloesje omhoog. Ze voelde ook wel een lichte trots. Meneer Peters keek met zijn kritische blik om haar heen. 'Pats', zijn vlakke hand kletste op haar ronde kontje. Ze voelde hoe het nieuwe vlees zachtjes nasidderde. Het voelde heel anders dan een paar weken geleden. 'Niet slecht', zei meneer Peters. 'Je hebt goed je best gedaan.' Hij liep terug naar zijn bureau. 'Drink veel fruitsapjes. Doe er desnoods wat extra suiker in. Het voedt goed en is nog gezond ook. In de kast staan wat flesjes.' Hij keek haar ontdeugend aan. 'Van de vrachtwagen gevallen', zei hij met een vette knipoog.
Ze liep terug naar haar bureau. Het rokje knelde strak rond haar middel. Het boord sneed in haar nieuwe vetlaagje. Als ze zat kroop een rolletje vet boven de band. Ze kon het precies tussen haar wijsvinger en duim vasthouden. Ze kneep er zachtjes in. Het voelde zacht en warm. Ze schonk een kopje koffie in voor meneer Peters. Wolkje melk, geen suiker en liep weer terug naar zijn bureau. 'En ik heb zo een verrassing voor je', zei hij. Hij nam een ferme slok. Zijn wenkbrauw fronste ietsje op.
Ze zat weer aan het bureau en voelde hoe strak het rokje rond haar middel zat. Meneer Peters had de grote schaal met M&M's weer gevuld. Naast haar stond een grote droppot met zachte gummybeertjes. Dit smaakte goed. Ze at onafgebroken het snoepgoed op. Ze was er gewend aan geraakt tijdens het vertalen, schrijven en lezen. Thuis vergezelde ze zich ook de hele dag met snoepgoed. Zo snaaide ze bij het televisiekijken, als ze achter de computer zat en dikwijls ook als ze aan het koken was. Zelfs als ze in bad ging, nam ze wat te snoepen mee.
Terwijl ze zo druk aan het werk was, dacht ze ineens aan de fruitdrankjes die in de kast zouden staan. Ze opende de deur van de kast achter haar bureau en zag een hele plank vol met fruitdrankjes staan. Vroeger dronk ze af en toe zo'n drankje voor de vitamines. Nu mocht ze zoveel drinken als ze wilde. Ze pakte een paar flesjes tropische mix en een aardbeien. Gulzig dronk ze de inhoud leeg. Het smaakte goed en haar baas wilde het graag. Een goede combinatie, zo had ze ontdekt.
Een klein halfuurtje later kwam een bezorger binnen met een forse gebaksdoos. Ze begon de jongen te kennen. Hij bracht vrijwel dagelijks een doos met gebak of saucijzenbroodjes binnen. Dit keer droeg hij een doos gebak en nog een doos. Ze vermoedde dat er warme saucijsjes in zaten. Ze verlangde er stiekem best naar en keek op haar horloge. Het was pas 10 uur. Hij zette de dozen neer. Ze keek verlekkerd in de bovenste en zag een hele partij saucijzebroodjes liggen. 'Mmm', zei ze. Hij glimlachte terug. 'Ze zijn lekker he?' 'Echt wel', antwoordde Mieke.
Hij liep weg. Ze rook de broodjes en voelde haar maag knorren. Wat had ze een honger gekregen. Ze pakte er eentje af. Hij voelde zo heerlijk warm. Het korstje van het deeg kraakte in haar mond. Precies de goede temperatuur. Af en toe een slok fruitdrank erbij. En weer verdween er eentje in haar mond en nog een en nog een. Ze voelde hoe haar maag zich langzaam maar zeker vulde. Ze was gewend geraakt aan dit gevoel. En het voelde heerlijk, vond ze.
Even later trof haar baas haar aan, terwijl ze het laatste saucijzebroodje naar binnen werkte. Hij keek haar aan. 'Sorry', zei ze verontschuldigend. 'Ik had honger gekregen.' Hij keek boos en vrolijk tegelijk. Ze hing helemaal achterover en wilde overeind komen. Pats, daar gebeurde het. De knoop van haar rokje schoot los. Haar buikvet welfde ontdeugend door het ontstane gaatje. 'Jeetje, ik heb echt veel op', zei Mieke. 'Heb je ze dan alle 12 opgegeten?' vroeg meneer Peters. Ze knikte en keek er verlegen bij.
'Eet dan gauw je taart ook maar op', zei hij. Ze zuchtte en steunde. 'Maar meneer Peters, dat gaat niet. Ik zit echt propvol. Ik kan niet meer. 'Je probeert het maar', zei hij streng en liep het kantoor uit. In de deuropening stond hij even stil. 'Ik ben zo terug en dan is alles op.' 'Maar...' stribbelde ze tegen. Hij keek haar streng aan, draaide zich om en liep weg.
Lees het achtste deel van Aan het werk: De gouden eeuw »
Reacties
Een reactie posten