De cruise 10 – De laatste kilootjes
Jan en zijn vrouw Miranda gaan op een cruise. Ze nemen de dochter van Miranda, Lisa en haar nichtje Jolanda mee. Bijna 5 weken lang krijgen ze de lekkerste maaltijden. Ze nemen het er flink van. Dat blijft niet alleen voor Jan en Miranda zonder gevolgen. Lisa verandert in een dikke studente. En Jan en Miranda ontdekken dat haar nicht Jolanda haar daar een beetje bij helpt.
De bediende haalde het ene gerecht na het andere en leverde het bij Lisa. Ook Jolanda nam het er goed van, maar ze verstouwde niet zoveel als Lisa. De dochter van mijn vrouw Miranda leek onverzadigbaar. 'Je weet van geen ophouden', zei ik. 'Maar alles is ook zo lekker. En het is nog maar een paar dagen.' Het klonk als een excuus. Ze nam direct een hap van de biefstuk die de ober net geserveerd had. Ze taste toe alsof het haar eerste hap was. Ik wist wel beter.
Jolanda moedigde onderwijl haar nicht aan om door te eten. Zelf verstouwde ze ook flinke hoeveelheden, maar ze bleef een aardig eindje achter op haar nicht. Met een overvolle buik verliet ik een klein uurtje later de dinerzaal. Ik moest echt eventjes gaan liggen, vond ik. De meiden liet achter. Zelfs mijn vrouw een nieuwe portie aanrukken. 'Ik heb nog honger', zei ze met een brede glimlach.
Ik ging in bed liggen en voelde hoe vol ik was. Mijn maag stond op barsten. Alles was strakgespannen door de hoeveelheden eten die ik naar binnen had gewerkt. Ik probeerde de spanning uit mijn buik weg te masseren. Zo op mijn rug liggend welfde mijn nieuwe vetaanwinst een flink eind naar boven. Het vormde een heuse berg zo onder de dekens. Ik voelde hoe mijn huid strakker gespannen stond door de nieuwe kilo's die zich hier een plekje hadden verworven.
Een klein uurtje later werd ik wakker, net kwam mijn vrouw stommelend onze hut binnen. 'Ik kan niet meer', pufte ze. Ik zag hoe rond haar buik was van al het voedsel dat ze zojuist naar binnen had gewerkt. 'Ik heb nog nooit zoveel gegeten zuchtte ze.' Ik merkte juist dat mijn eigen maag alweer een stuk leger was geworden. Ik dacht zelfs even dat hij weer knorde om opnieuw gevuld te worden. 'Ik masseer je even', zei ik.
Ik schudde de grote vetmassa. Wat was ze dik geworden in die paar weken cruise. Het was genoeg geweest om haar van een mollige vrouw in een lekkere dikkerd te veranderen. Ik masseerde haar dikke buik. Hij voelde zo lekker zacht. Ik zag dat tussen haar buik en borsten een nieuwe vetrol ontstond. Hij was heel klein, maar duidelijk waarneembaar. Hij paste tussen mijn vingers. Ik kneedde het zachte vet. Wat voelde dit toch lekker.
Ik zag hoe Miranda langzaam ontspande. De strakgespannen huid werd ook wat losser. Een stevige buikmassage hielp ontzettend goed, wist ik uit ervaring. Ze viel vrijwel meteen in slaap. Ik merkte dat ik weer honger had gekregen en ging weer het dek op. Natuurlijk nam ik lui de lift. In de gangen zag ik de andere cruisegangers. We waren niet de enige geweest die in een paar weken tijd in heuse dikkerds waren getransformeerd. De weelde hier aan boord, droeg daar ook wel aan bij.
Ik kwam in de dinerzaal. De laatste gasten zaten nog. In het hoekje zag ik de nichtjes zitten. De obese dames werkten een enorme schaal met vlees, patat en groenten naar binnen. Het zag er overweldigend uit. Dan te bedenken dat ze hier na al die tijd nog steeds zaten en zich letterlijk tonnetjerond aten. Ze konden er geen genoeg van krijgen. 'Jullie gaan dit thuis nog missen.' 'Zeker weten', zei Lisa. Ze liet een zacht boertje. 'Ik krijg hier echt geen genoeg van,'
Het diner sloot. Ik kreeg nog een laatste portie. De bedienden brachten een enorme schaal met ijs. De dame blanche was een overdadige dame bij wie de weelde geen grenzen kende. Wat een enorm voedingsrijk toetje. Lisa smulde. 'Ik kan hier echt nooit genoeg van krijgen', zuchtte ze. Haar nicht Jolanda at zich ook een stuk in de kraag, maar bijna drievijfde deel van de enorme schaal met ijs, ging door het mondje van Lisa.
Ze kon dan ook echt geen pap meer zeggen toen ze de zaal verliet. Ze stommelde en kreunde. 'Ik heb me echt helemaal volgegeten', zuchtte ze. 'Hier kan echt helemaal niks meer bij.' Ze liepen naar het zwembad, waar ze zich in een strandstoel liet ploffen. 'Ik laat het eerst maar even zakken,' Ik ging Miranda halen om er lekker bij te gaan liggen. Toen ik een halfuurtje later terugkwam, zaten de meiden alweer aan een dikke candybar. Ze waren echt onverzadigbaar.
Lees het elfde deel van De cruise: Naar huis »
De laatste kilootjes
De bediende haalde het ene gerecht na het andere en leverde het bij Lisa. Ook Jolanda nam het er goed van, maar ze verstouwde niet zoveel als Lisa. De dochter van mijn vrouw Miranda leek onverzadigbaar. 'Je weet van geen ophouden', zei ik. 'Maar alles is ook zo lekker. En het is nog maar een paar dagen.' Het klonk als een excuus. Ze nam direct een hap van de biefstuk die de ober net geserveerd had. Ze taste toe alsof het haar eerste hap was. Ik wist wel beter.
Jolanda moedigde onderwijl haar nicht aan om door te eten. Zelf verstouwde ze ook flinke hoeveelheden, maar ze bleef een aardig eindje achter op haar nicht. Met een overvolle buik verliet ik een klein uurtje later de dinerzaal. Ik moest echt eventjes gaan liggen, vond ik. De meiden liet achter. Zelfs mijn vrouw een nieuwe portie aanrukken. 'Ik heb nog honger', zei ze met een brede glimlach.
Ik ging in bed liggen en voelde hoe vol ik was. Mijn maag stond op barsten. Alles was strakgespannen door de hoeveelheden eten die ik naar binnen had gewerkt. Ik probeerde de spanning uit mijn buik weg te masseren. Zo op mijn rug liggend welfde mijn nieuwe vetaanwinst een flink eind naar boven. Het vormde een heuse berg zo onder de dekens. Ik voelde hoe mijn huid strakker gespannen stond door de nieuwe kilo's die zich hier een plekje hadden verworven.
Een klein uurtje later werd ik wakker, net kwam mijn vrouw stommelend onze hut binnen. 'Ik kan niet meer', pufte ze. Ik zag hoe rond haar buik was van al het voedsel dat ze zojuist naar binnen had gewerkt. 'Ik heb nog nooit zoveel gegeten zuchtte ze.' Ik merkte juist dat mijn eigen maag alweer een stuk leger was geworden. Ik dacht zelfs even dat hij weer knorde om opnieuw gevuld te worden. 'Ik masseer je even', zei ik.
Ik schudde de grote vetmassa. Wat was ze dik geworden in die paar weken cruise. Het was genoeg geweest om haar van een mollige vrouw in een lekkere dikkerd te veranderen. Ik masseerde haar dikke buik. Hij voelde zo lekker zacht. Ik zag dat tussen haar buik en borsten een nieuwe vetrol ontstond. Hij was heel klein, maar duidelijk waarneembaar. Hij paste tussen mijn vingers. Ik kneedde het zachte vet. Wat voelde dit toch lekker.
Ik zag hoe Miranda langzaam ontspande. De strakgespannen huid werd ook wat losser. Een stevige buikmassage hielp ontzettend goed, wist ik uit ervaring. Ze viel vrijwel meteen in slaap. Ik merkte dat ik weer honger had gekregen en ging weer het dek op. Natuurlijk nam ik lui de lift. In de gangen zag ik de andere cruisegangers. We waren niet de enige geweest die in een paar weken tijd in heuse dikkerds waren getransformeerd. De weelde hier aan boord, droeg daar ook wel aan bij.
Ik kwam in de dinerzaal. De laatste gasten zaten nog. In het hoekje zag ik de nichtjes zitten. De obese dames werkten een enorme schaal met vlees, patat en groenten naar binnen. Het zag er overweldigend uit. Dan te bedenken dat ze hier na al die tijd nog steeds zaten en zich letterlijk tonnetjerond aten. Ze konden er geen genoeg van krijgen. 'Jullie gaan dit thuis nog missen.' 'Zeker weten', zei Lisa. Ze liet een zacht boertje. 'Ik krijg hier echt geen genoeg van,'
Het diner sloot. Ik kreeg nog een laatste portie. De bedienden brachten een enorme schaal met ijs. De dame blanche was een overdadige dame bij wie de weelde geen grenzen kende. Wat een enorm voedingsrijk toetje. Lisa smulde. 'Ik kan hier echt nooit genoeg van krijgen', zuchtte ze. Haar nicht Jolanda at zich ook een stuk in de kraag, maar bijna drievijfde deel van de enorme schaal met ijs, ging door het mondje van Lisa.
Ze kon dan ook echt geen pap meer zeggen toen ze de zaal verliet. Ze stommelde en kreunde. 'Ik heb me echt helemaal volgegeten', zuchtte ze. 'Hier kan echt helemaal niks meer bij.' Ze liepen naar het zwembad, waar ze zich in een strandstoel liet ploffen. 'Ik laat het eerst maar even zakken,' Ik ging Miranda halen om er lekker bij te gaan liggen. Toen ik een halfuurtje later terugkwam, zaten de meiden alweer aan een dikke candybar. Ze waren echt onverzadigbaar.
Lees het elfde deel van De cruise: Naar huis »
Reacties
Een reactie posten