De koekwinkel (2) – Proefopdracht

Als Mirjam voor een extra lening bij haar bank komt, krijgt ze te horen dat ze platzak is. Ze kan niet meer lenen. Dan komt de bankmedewerker met een vreemd voorstel. Ze moet de eigenaar van een koekjeswinkel van de ondergang redden. Alleen valt ze hier niet bepaald van af. Voordat ze aangenomen wordt, moet Mirjam een proefopdracht doen.

Lees het eerste deel van De koekwinkel: Geldgebrek »

Proefopdracht


Het gaatje waar de bankmedewerker over gesproken had, was zeker nodig. Meneer Mazachma was een goedlachse Aziaat, die er vrij mollig uit zag. Hij gaf me bij binnenkomst een hand. 'Het gaat niet meer', zei hij tegen me. De bankmedewerker vulde hem aan. 'Ze houden teveel over om zelf op te eten. Weggeven gaat niet en weggooien mag helemaal niet. Kortom, ze hebben een probleem.'

Mazachma wees naar de 3 kratten met koeken die er stonden. Ik kon niet goed verstaan wat hij zei, maar de bankmedewerker vertelde: 'Dat hebben ze over van gisteren. Niet meer verkoopbaar, maar nog heerlijk om op te eten.' We namen allemaal een koek. Ze smaakten werkelijk heerlijk. Ik merkte dat het overslaan van de lunch zojuist genoeg honger had opgewekt om nog een koek te nemen.

Meneer Mazachma knikte in mijn richting. Hij glimlachte toen hij zag dat ik een 2e koek nam. 'Dat moet dus op', wees de bankmedewerkers. Ik kreeg in de gaten dat dit een soort van test was. Ze wilden nagaan of ik echt genoeg eetlust bezat. Dus daarom mocht ik dit allemaal wegwerken. Een flinke proefopdracht, zo zag ik wel. Er stonden een paar pakken melk en glazen wat water op tafel. Zo kon ik het eten eventueel wegspoelen.


Ik had flinke trek. Zonder veel problemen ging ik door het eerste krat heen. Er lagen gevulde koeken en donuts in. Voordat ik er goed erg in had, waren de 6 gevulde koeken en 8 donuts in mijn maag verdwenen. Ik moest de bovenste knoop van mijn broek losmaken, zuchtte en ging verder met de 2e krat.

Ook de inhoud van deze krat ging naar binnen. De verschillende smaken van de koeken deden mij erg goed. Ik nam af en toe een slok melk om alles weg te spoelen. De honger was nu verdwenen. Maar wilde ik verzekerd zijn van dit baantje, dan moest ik die 3e en laatste tray leegeten. Ik stond op en rekte en strekte mij.

Deze krat zat helemaal vol met mergpijpjes. Ze waren in alle soorten en maten. Ik schatte dat er toch zeker 15 kleine mergpijpjes en 8 reuzenmergpijpen mij toegaapten. Voor een toetje helemaal niet slecht. Ik keek nog een keer goed naar de enorme hoeveelheid koeken in het krat. Ik wist niet was mij gebeurde, maar ik at de hele tray met mergpijpen leeg.

Meneer Mazachma keek tevreden naar mij, Ik was geslaagd. Wel stond mijn maag op ploffen. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Zo vol was mijn maag niet eerder geweest. Dat wist ik wel zeker. Ik kreeg een sterk kopje espresso van meneer Mazachma. Hij klopte tevreden op mijn schouder. Langzaam liet ik mij achterover hangen in de stoel. Ik voelde hoe mij maag op barsten stond van die enorme hoeveelheid koeken. Een paar kilo koek had ik verorberd. Mijn maag draaide overuren.

Zeker, ik had mij de laatste tijd flink laten gaan. Het verdriet om het vertrek van mijn vriendje, had mijn flink wat ronder gemaakt. Maar dit ging werkelijk alle perken te buiten. Iedereen keek tevreden en trots naar mij. Meneer Mazachma en Scheurs waren blij. Ik was wat minder blij, want ik voelde hoeveel de koeken met mijn lichaam deden. Overvol zat ik.

Meneer Mazachma haalde tevreden zijn portemonnee. Ik kreeg een klein voorschot, hadden we afgesproken. Het was niet veel, maar genoeg om mijn meest noodzakelijke boodschappen te kunnen doen.

Ik ging gelijk naar huis en dook in bed. Mijn buik voelde hard van de donuts. Ik moest even een dutje doen, al was het pas 4 uur in de middag. Ik viel in een diepe slaap. Om half 10 's avonds werd ik wakker. Ik had een immense honger. Ik kon het mij niet voorstellen, maar mijn maag knorde onophoudelijk. Geen donuts, maar iets hartigs. Daar had ik ontzettend veel zin in.

Daarom bestelde ik een pizza. Ik had een berentrek, maar moest nog even wachten tot mijn bestelling zou arriveren. Ik opende de klerenkast om te kijken wat ik nog zou kunnen aantrekken voor de volgende dag. Sinds de tijd dat ik mijn baan verloor, was ik wel een kilo of 18 aangekomen.

Het meeste van mijn garderobe kon ik niet meer over mijn heupen krijgen. Ik kreeg die kleren gewoon niet meer aan. Ik keek nog eens goed. De trainingsbroek en het wijde shirt waren de enige kleren die ik nog aan kon trekken. Ik vroeg mij af hoe lang deze wijde kleren het zouden uithouden nu ik dagelijks, 7 dagen in de week die enorme hoeveelheden donuts en koeken te verwerken kreeg.

De pizza smaakte erg goed. Ik had de grote pizza op voordat ik er goed erg in had. Er was verder weinig te eten in huis. Terwijl ik televisie keek, viel ik in slaap. Ik sliep tot 8 uur de volgende morgen en struinde door het huis op zoek naar nog iets eetbaars. Ik vond ergens verstopt in een kast nog een pak met 3 candybars die ik maar opat.

Keurig om half 11 verscheen ik in de koekwinkel van meneer Mazachma. Ik ging zitten aan mijn tafel. Dat is de tafel links van de toonbank. Een dag eerder zat ik er ook. Meneer Mazachma begroette me en wenkte me. Ik moest met hem mee naar achteren. We gingen een trap op naar boven. Daar liet hij een compleet appartement zien. Meneer Mazachma vertelde dat hij wist dat ik binnenkort mijn huis moest verlaten. Hij bood me aan om in het pand in te trekken. Zo lang hij de benedenverdieping en een kamer hier op de eerste verdieping mocht gebruiken voor opslag.

Ik was helemaal gelukkig. Het was een prachtig appartement waar ik zonder veel werk gelijk in kon trekken. Ik ging weer mee naar achter de winkel. Op de bank die daar stond, ging ik lekker zitten. Meneer Mazachma knikte. Even later kwam zijn vrouw naar boven met 5 trays met koeken. Gelukkig zat de bovenste krat niet helemaal vol, zodat het bij zo'n 50 koeken bleef. Ik begon aan mijn missie. Het verbaasde mij dat ik zo snel 3 kratten had weggewerkt.

Meneer en mevrouw Mazachma kwamen even langs op poolshoogte te nemen. Omdat het wat rustiger in de winkel was, maakten ze de winkel schoon. Ik at ondertussen flink door. Het was al 3 uur in de middag en de laatste koeken at ik op. Ik dacht werkelijk dat ik op ploffen stond. Ik wist niet wat me overkwam. Ik liet een harde boer en liet mij achterover leunen.

Een grote slok melk nam ik om mijn maaginhoud een beetje te neutraliseren. Meneer Mazachma kwam tevreden naar mij toe. Ik deed mijn werk goed. Ik mocht in het appartement komen wonen. Hij gaf me een sleutel waarna ik met een veel te dikke buik naar mijn auto waggelde.

Lees deel 3 van De koekwinkel: Eten als werk »

Reacties

Populaire posts van deze blog

Moeder en dochter (1)

Snoepen - Moeder en dochter (2)

All inclusive - Moeder en dochter (15)