Vet bijbaantje (15) – Gewogen en te licht bevonden
Gedurende de zomervakantie krijgt Martha samen met Petra de snackbar helemaal onder haar hoede. Petra heeft bijna 100 kilo nieuw vet erbij gegeten sinds Martha bij de snackbar werkt. Martha droomt daar ook van. Daarom probeert ze de laatste 2 weken voor het einde van de zomervakantie meer dan 20 kilo aan te komen. Natuurlijk wil Petra haar daarbij helpen, samen met Tim.
Lees eerste het eerste deel van Vet bijbaantje: Goed doorbakken »
Petra zou nu in de buurt van de 195 kilo moeten wegen als ze haar doel van 205 kilo wilde halen. Martha moest wel ergens bij de 145 kilo uitkomen. Petra stapte de slaapkamer binnen. Helemaal naakt. Ze zag hoe haar verschijning Tim opwond. In het strakke broekje dat hij droeg, ontstond een flinke bobbel. Hier stond een lijf dat de 180 kilo royaal gepasseerd had. Het viel Martha op hoe sterk de buik van Petra was gegroeid. Het leek wel of de laatste week alles wat naar binnen ging, zich daar nestelde.
In de slaapkamer stond de weegschaal die Tim afgelopen week had aangeschaft. De vorig hield op bij 180 kilo, waardoor hij niet meer toereikend was voor Petra. Martha zag het imposante uiterlijk van haar vriendin. Wat was ze veranderd. Ze dacht dat het verschil bij dit gewicht veel minder zou opvallen. Het tegendeel was echter het geval. Martha zag precies hoe, waar en vooral hoe mooi de kilo's zich hadden opgehoopt.
De buik van Petra was enorm. Alsof het een zelfstandig wezen was geworden, deinde het ver voor haar vriendin uit. Imposant sidderde de buik bij elke stap die ze zette. De benen hadden diepere putjes gekregen en de buik viel nog verder naar beneden, niet zo ver meer van de knieën. Het nieuwe gewicht had zijn effect op de conditie van Petra, merkte Martha. Ze hoorde hoe haar vriendin hijgde van het stukje lopen. Ze moest de trap op naar de kamer waar de weegschaal stond. Het kleine stukje was genoeg voor haar om buiten adem te raken.
Terwijl haar vriendin zo in haar blootje uitpufte, bekeek Martha nog eens goed hoe mooi ze was. Ook de billen waren enorm, zag ze. Het leek of ze boven de bollen langzaam een dikke band vormden van vet. Ze sidderden bij elke stap die Petra zette en deinden dan nog even na. Martha zag ook de flinke lappen vet die op Petra's rug waren gegroeid. Het was imposant, over de schouderbladen heen zaten 2 enorme kwabben vet. Ook deze trilden nog na van de rit naar boven.
Martha zette haar ene voet op de nieuwe weegschaal, daarna de andere. Op het display knipperde een rood lampje. Dat was het teken dat het apparaat nadacht. Het denken duurde lang. Martha keek gespannen naar welk cijfer er op de display zou gaan verschijnen. Petra moest over de enorme vetmassa heen kijken. Het leek nu wel of de vetband van haar bovenbuik een eindje verder naar voren bolde dan de onderbuik. De borsten rustten tevreden op de band, die de 2 tieten wel een eindje omhoog drukte.
Het cijfer verscheen in beeld en Martha liet een klein gilletje. '199' liet het display zien. Dat was werkelijk ongelooflijk veel. Dat zou betekenen dat Petra nog slechts 6 kilo hoefde aan te komen. Dat was minder dan een kilo per dag. Een doel dat niet moeilijk was om te halen, maar waar ze wel moeite voor moest doen. Dat wel.
'Nu jij, mijn lekkere mestvarkentje', zei Petra tegen Martha. Martha trok haar broek uit en ook haar shirt. Haar buik welfde al een eindje onder het te kleine shirtje vandaan. Ze was de laatste week flink aangekomen. Dat merkte ze vooral aan haar broek, een oude van Petra. Hij ging die morgen niet meer dicht. Haar buik had meer ruimte nodig. Het leek ook wel of haar heupen wat voller gevormd waren. Het ijs, de slagroom en alle milkshakes die Petra had bereid, hadden daar hun bijdrage aan geleverd.
Ze voelde de hand van Petra over haar dikke achterste gaan. 'Ik denk dat je wel lekker bent aangekomen, deze week', zei ze er geruststellend bij. Martha merkte dat het haar vriendin opwond. Ze voelde zelf ook hoe haar lijf extra aan volume gewonnen had. Ze had zichzelf enorm verwend deze week. Haar bovenbenen waren opnieuw dichter tegen elkaar gegroeid. Ze merkte het bij het lopen. Ook voelde ze hoe haar borsten groter waren geworden. Het voelde als de tijd dat ze borsten kreeg. De huid was strakgespannen en voelde uitermate gevoelig aan.
Hetzelfde merkte ze bij haar buik. Deze had enorm in omvang gewonnen. De vette happen in combinatie met de overvloedige room en ijs zorgden ervoor dat hij groter was dan ooit. Niet alleen wees hij een aardig eind vooruit, hij was ook gegroeid in de breedte viel haar op. De buik was langs haar heupen verder uitgedijt in een brede band. Hij maakte haar een stuk breder dan ze eerst was.
Ze zette een beetje verlegen nog haar eerste voet op de weegschaal. Daarna volgde haar andere. Ze hoopte dat ze 145 kilo te zien zou krijgen, maar ze vroeg zich af of ze dat getal zou zien. 145 zou betekenen dat ze nog een drukke week voor de boeg had. Ze zou dan nog 10 kilo moeten aankomen om de beloofde 100 te halen.
Aan de andere kant was het geen straf, had ze deze werk gemerkt. Ze voelde zich geweldig en het was fantastisch om werkelijk de hele dag door te snoepen en te eten. Haar lijf voelde de hele dag door als een bom die op barsten stond. Ze merkte dat haar maag om meer eten schreeuwde dan een week eerder. Het hele lijf smeekte om vetten en suikers. Het leek ook of haar lichaam gelijk al die calorieën omzette in nieuw lichaamsvet dat zich tevreden nestelde op buik en billen.
Ze voelde hoe haar nieuwe lijf nog een beetje sidderde van de laatste stap op de weegschaal. De display knipperde. Ze vroeg zich af welk getal in beeld zou verschijnen. Ze had werkelijk geen idee. Een week eerder had er weliswaar 134 gestaan, maar nu kwam het er wel op aan. Zou ze die 1,5 kilo per dag hebben gehaald. Ze had gegeten als een dijker, maar het resultaat in een getal was andere koek.
Het rode lichtje toonde een getal. Ze proefde een beetje teleurstelling, moest ze eigenlijk heel eerlijk zeggen: 139 kilo. Dat betekende dat ze deze week slechts 5 kilo rijker was geworden. Dat was nog eens een ander getal dan bij Petra te zien was geweest. 'Kan gebeuren', zei Petra opbeurend. 'We gaan deze week extra ons best doen. 16 kilo is veel, maar volgens mij moet het kunnen. Je moet je wel helemaal geven en bereid zijn om er dag en nacht voor te gaan eten.'
Petra legde haar hand op het buikje van Martha. Martha moest er bijna om huilen. Ze had zo'n best gedaan deze week, maar nu dreigde haar hele plan niet te lukken. Het bestond toch niet dat ze haar 100 kilo niet zou halen? Terwijl ze zo haar best deed en zoveel at. De hele dag door, zoveel als ze kon en het liefste een beetje meer.
'Kom op', zei Petra. 'Ik zal even een lekker ontbijt voor je maken. Probeer elke dag een hele slagroomtaart te eten. Tim zal hem voor je maken. Hij zal er extra slagroom bij doen en suiker. Het gaat je echt lukken. Ik weet het zeker.' Martha voelde hoe de hand van Petra naar haar heupen schoof. Ze voelde hoe Petra haar vetrol beetpakte en zachtjes schudde. Martha zag hoe haar buik meedeinde. Het vet trok helemaal tot haar klitje.
Wat voelde dit geweldig. 'Ja, doe het', zei Martha opgewonden. Ze gaf Petra een tongzoen. Ze voelde hoe de grote dikke buik van Petra tegen haar buikje drukte. Zo wilde ze ook worden en daar had ze alles voor over. Ze zou gaan eten, de hele week. Dag en nacht als het moest. Want die 100 kilo moest ze halen. Hoe dan ook.
Lees deel 16 – De laatste kilootjes »
Lees eerste het eerste deel van Vet bijbaantje: Goed doorbakken »
Gewogen en te licht bevonden
Petra zou nu in de buurt van de 195 kilo moeten wegen als ze haar doel van 205 kilo wilde halen. Martha moest wel ergens bij de 145 kilo uitkomen. Petra stapte de slaapkamer binnen. Helemaal naakt. Ze zag hoe haar verschijning Tim opwond. In het strakke broekje dat hij droeg, ontstond een flinke bobbel. Hier stond een lijf dat de 180 kilo royaal gepasseerd had. Het viel Martha op hoe sterk de buik van Petra was gegroeid. Het leek wel of de laatste week alles wat naar binnen ging, zich daar nestelde.
In de slaapkamer stond de weegschaal die Tim afgelopen week had aangeschaft. De vorig hield op bij 180 kilo, waardoor hij niet meer toereikend was voor Petra. Martha zag het imposante uiterlijk van haar vriendin. Wat was ze veranderd. Ze dacht dat het verschil bij dit gewicht veel minder zou opvallen. Het tegendeel was echter het geval. Martha zag precies hoe, waar en vooral hoe mooi de kilo's zich hadden opgehoopt.
De buik van Petra was enorm. Alsof het een zelfstandig wezen was geworden, deinde het ver voor haar vriendin uit. Imposant sidderde de buik bij elke stap die ze zette. De benen hadden diepere putjes gekregen en de buik viel nog verder naar beneden, niet zo ver meer van de knieën. Het nieuwe gewicht had zijn effect op de conditie van Petra, merkte Martha. Ze hoorde hoe haar vriendin hijgde van het stukje lopen. Ze moest de trap op naar de kamer waar de weegschaal stond. Het kleine stukje was genoeg voor haar om buiten adem te raken.
Terwijl haar vriendin zo in haar blootje uitpufte, bekeek Martha nog eens goed hoe mooi ze was. Ook de billen waren enorm, zag ze. Het leek of ze boven de bollen langzaam een dikke band vormden van vet. Ze sidderden bij elke stap die Petra zette en deinden dan nog even na. Martha zag ook de flinke lappen vet die op Petra's rug waren gegroeid. Het was imposant, over de schouderbladen heen zaten 2 enorme kwabben vet. Ook deze trilden nog na van de rit naar boven.
Martha zette haar ene voet op de nieuwe weegschaal, daarna de andere. Op het display knipperde een rood lampje. Dat was het teken dat het apparaat nadacht. Het denken duurde lang. Martha keek gespannen naar welk cijfer er op de display zou gaan verschijnen. Petra moest over de enorme vetmassa heen kijken. Het leek nu wel of de vetband van haar bovenbuik een eindje verder naar voren bolde dan de onderbuik. De borsten rustten tevreden op de band, die de 2 tieten wel een eindje omhoog drukte.
Het cijfer verscheen in beeld en Martha liet een klein gilletje. '199' liet het display zien. Dat was werkelijk ongelooflijk veel. Dat zou betekenen dat Petra nog slechts 6 kilo hoefde aan te komen. Dat was minder dan een kilo per dag. Een doel dat niet moeilijk was om te halen, maar waar ze wel moeite voor moest doen. Dat wel.
'Nu jij, mijn lekkere mestvarkentje', zei Petra tegen Martha. Martha trok haar broek uit en ook haar shirt. Haar buik welfde al een eindje onder het te kleine shirtje vandaan. Ze was de laatste week flink aangekomen. Dat merkte ze vooral aan haar broek, een oude van Petra. Hij ging die morgen niet meer dicht. Haar buik had meer ruimte nodig. Het leek ook wel of haar heupen wat voller gevormd waren. Het ijs, de slagroom en alle milkshakes die Petra had bereid, hadden daar hun bijdrage aan geleverd.
Ze voelde de hand van Petra over haar dikke achterste gaan. 'Ik denk dat je wel lekker bent aangekomen, deze week', zei ze er geruststellend bij. Martha merkte dat het haar vriendin opwond. Ze voelde zelf ook hoe haar lijf extra aan volume gewonnen had. Ze had zichzelf enorm verwend deze week. Haar bovenbenen waren opnieuw dichter tegen elkaar gegroeid. Ze merkte het bij het lopen. Ook voelde ze hoe haar borsten groter waren geworden. Het voelde als de tijd dat ze borsten kreeg. De huid was strakgespannen en voelde uitermate gevoelig aan.
Hetzelfde merkte ze bij haar buik. Deze had enorm in omvang gewonnen. De vette happen in combinatie met de overvloedige room en ijs zorgden ervoor dat hij groter was dan ooit. Niet alleen wees hij een aardig eind vooruit, hij was ook gegroeid in de breedte viel haar op. De buik was langs haar heupen verder uitgedijt in een brede band. Hij maakte haar een stuk breder dan ze eerst was.
Ze zette een beetje verlegen nog haar eerste voet op de weegschaal. Daarna volgde haar andere. Ze hoopte dat ze 145 kilo te zien zou krijgen, maar ze vroeg zich af of ze dat getal zou zien. 145 zou betekenen dat ze nog een drukke week voor de boeg had. Ze zou dan nog 10 kilo moeten aankomen om de beloofde 100 te halen.
Aan de andere kant was het geen straf, had ze deze werk gemerkt. Ze voelde zich geweldig en het was fantastisch om werkelijk de hele dag door te snoepen en te eten. Haar lijf voelde de hele dag door als een bom die op barsten stond. Ze merkte dat haar maag om meer eten schreeuwde dan een week eerder. Het hele lijf smeekte om vetten en suikers. Het leek ook of haar lichaam gelijk al die calorieën omzette in nieuw lichaamsvet dat zich tevreden nestelde op buik en billen.
Ze voelde hoe haar nieuwe lijf nog een beetje sidderde van de laatste stap op de weegschaal. De display knipperde. Ze vroeg zich af welk getal in beeld zou verschijnen. Ze had werkelijk geen idee. Een week eerder had er weliswaar 134 gestaan, maar nu kwam het er wel op aan. Zou ze die 1,5 kilo per dag hebben gehaald. Ze had gegeten als een dijker, maar het resultaat in een getal was andere koek.
Het rode lichtje toonde een getal. Ze proefde een beetje teleurstelling, moest ze eigenlijk heel eerlijk zeggen: 139 kilo. Dat betekende dat ze deze week slechts 5 kilo rijker was geworden. Dat was nog eens een ander getal dan bij Petra te zien was geweest. 'Kan gebeuren', zei Petra opbeurend. 'We gaan deze week extra ons best doen. 16 kilo is veel, maar volgens mij moet het kunnen. Je moet je wel helemaal geven en bereid zijn om er dag en nacht voor te gaan eten.'
Petra legde haar hand op het buikje van Martha. Martha moest er bijna om huilen. Ze had zo'n best gedaan deze week, maar nu dreigde haar hele plan niet te lukken. Het bestond toch niet dat ze haar 100 kilo niet zou halen? Terwijl ze zo haar best deed en zoveel at. De hele dag door, zoveel als ze kon en het liefste een beetje meer.
'Kom op', zei Petra. 'Ik zal even een lekker ontbijt voor je maken. Probeer elke dag een hele slagroomtaart te eten. Tim zal hem voor je maken. Hij zal er extra slagroom bij doen en suiker. Het gaat je echt lukken. Ik weet het zeker.' Martha voelde hoe de hand van Petra naar haar heupen schoof. Ze voelde hoe Petra haar vetrol beetpakte en zachtjes schudde. Martha zag hoe haar buik meedeinde. Het vet trok helemaal tot haar klitje.
Wat voelde dit geweldig. 'Ja, doe het', zei Martha opgewonden. Ze gaf Petra een tongzoen. Ze voelde hoe de grote dikke buik van Petra tegen haar buikje drukte. Zo wilde ze ook worden en daar had ze alles voor over. Ze zou gaan eten, de hele week. Dag en nacht als het moest. Want die 100 kilo moest ze halen. Hoe dan ook.
Lees deel 16 – De laatste kilootjes »
Reacties
Een reactie posten