De weddenschap (7) – Fastfood is heus lekker
Bianca en Marjo hebben een weddenschap gesloten. Omdat Marjo vindt dat haar vriendin moet afvallen, spreken ze af dat zij aankomt wat Bianca afvalt. De vriendinnen hebben bijna hun gewicht geruild en komen in de eetzaal van hun studentenhuis Tim en Timmo tegen. De 2 jongens nodigen de 2 meiden uit 's avonds bij de McDonald's te gaan eten.
Marjo zuchtte. Niets in de kast paste haar meer en ze wilde zich toch een beetje netjes vertonen. Overal puilde haar vet uit, zo leek het. Haar kuiten drukten al tegen het stof van haar broek aan. De bovenbenen spanden de stof nog verder aan. En verder kreeg ze hem niet. Haar heupen waren te breed geworden voor deze broek. Ze haalde nog eens diep adem, maar kon de stof niet meer verder omhoog krijgen. Nu hield de broek ergens bij de bovenbenen op. Haar vriendin Bianca was aan het hardlopen en oefeningen doen.
Het ontbijt had ze ergens best opwindend gevonden. Tim was een leuke jongen en scheen er plezier in te hebben gehad dat ze aan het eten was. Hij had haar lief aangekeken en soms gestimuleerd om door te eten. Dat Bianca haar 2 medestudenten eerlijk verteld had van hun weddenschap, vond ze wat minder. Eigenlijk ging het niemand aan. Maar je kon moeilijk een ander verhaal ophangen als je met zo'n dienblad vol met eten liep.
Bianca kwam terug van haar middagtraining. Marjo was na het ontbijt even in bed gekropen. Zoveel eten was nauwelijks op een andere manier te verwerken. Bij het studeren, merkte dat ze weer honger kreeg. Het leek de laatste tijd steeds meer dat ze sneller honger had. Ook betrapte Bianca haar vriendin er soms op dat ze op andere tijdstippen zat te snoepen. Zo was ze Marjo eens midden in de nacht tegengekomen in de kamer. Ze zat te snoepen van de chocoladecake. Ze had bijna een kwart van de cake op een bord liggen en de cake rijkelijk overladen met slagroom. Marjo was rood aangelopen en had wat gestunteld in de richting van haar vriendin over lekkere trek en zo.
Marjo trok de broek maar weer uit en liep bij Bianca langs om haar een broek te vragen. 'Dat is toevallig', zei Bianca. 'Ik wilde jou net vragen of je toevallig voor mij een broek had liggen. Ik ben veel te klein voor wat er in mijn kast ligt.' 'En ik te groot', lachte Marjo. Ze ruilden de spijkerbroeken. Marjo voelde dat de stof royaal om haar middel ging, maar niet zo royaal als ze verwacht had. Ergens was de ruimte beperkt die er nog over was. Hemeltje, dacht ze snel, ik geloof echt dat ik dik ben geworden. Haar vriendin Bianca kon de broek van Marjo makkelijk aan. De broek was iets te kort, maar dat hinderde verder niet. Marjo op haar beurt compenseerde de lengte door de pijp om te slaan.
Ze waren klaar om naar de McDonald's te gaan. Het was bijna een halfjaar geleden dat ze voor het laatst waren gegaan. Marjo vroeg zich af of het fastfood misschien anders zou smaken dan ze eerder had ervaren. Misschien veranderde smaak als je wat dikker was. Ze wuifde het rare idee weg. Smaak veranderde ook niet als je dunner was, want ze kreeg de indruk dat Bianca met grote moeite vocht tegen alle lekkernijen die langskwamen toen ze het hamburgerrestaurant binnenstapten. Hier werd een strijd gevoerd tussen lekker en gezond. Bianca wist dat ze het nu niet mocht verpesten. Ze zou nog een paar weken moeten wachten om de weddenschap tot een goed einde te brengen.
Tim en Timmo zaten al aan een tafeltje. 'Wat mag het zijn', vroeg Tim gastvrij aan Marjo. 'Ach laten we een hamburger proberen', zei ze. 'Daarmee kom je natuurlijk niet aan. Zal ik een gerecht voor je bestellen waarvan ik zeker weet dat je het lekker vind.' Ze keek hem hoopvol aan. 'Prima. Ik kijk er naar uit, ik ben niet zo gek op hamburgers.' 'Maar misschien helpt het om iets anders te nemen. Ik zal eens voor je kijken of er iets is dat je wel lekker vindt.' 'Ze moet de Bacon-burger proberen', stelde Timmo voor. 'Lekker met spek en barbecuessaus.' Ze vond het een goed idee.
Even later keerde Tim met een enorm dienblad boordevol met verschillende burgers en verschillende milkshakes erop terug. Ook had hij – voor de zekerheid – wat donuts en appelpie's meegenomen. Bianca keek verlekkerd naar de lekkernijen op de schaal. Ze kreeg van Timmo de salade zonder dressing die bovenop de voedselberg lag. Hij vergezelde zijn gift met een knipoogje en fluisterde iets zachtjes in haar oor. 'Nog 3 kilo en dan ben jij aan de beurt meissie.' Marjo kreeg de baconburger als eerste en at hem op. Ze vreesde een verschrikkelijke smaak in haar mond te krijgen. Die smaak waar ze zo van gruwde, maar ze merkte dat ze het heerlijk vond.
Zelfs de dubbele cheeseburger die ze vorige keer zo verschrikkelijk vond om op te eten, smolt in haar mond. 'Het is heerlijk', zei ze terwijl ze een grote slok van haar milkshake nam. 'Wat heb je gedaan met het eten Tim? Het lijkt wel of je met de kok gepraat hebt.' 'Nee hoor', zei hij. 'Ik denk dat je smaak ontwikkeld is. Bovendien heb je eetlust gekregen.' Hij wees naar plek op de tafel waar eerder de voedselberg stond. De berg was geslonken tot een hoopje waar nog slechts een flesje water van resteerde.
Het eten en drinken van de berg zat voornamelijk in de maag van Marjo. Ze hing een beetje achterover geleund, voelde zich loom van al dat eten en liet zachte boertjes. Ze vond het ongekend lekker om zo vol te zitten. Was ze eerder altijd bang dat het eten eruit zou komen, nu merkte ze hoe heerlijk het voelde om haar hand op haar buik te laten rusten. Hij stond strakgespannen en leek elk moment uit elkaar te knallen. De broek van Bianca die ze aanhad, bleef nauwelijks dicht. De knoopjes van het bloesje dat ze droeg, waren strakgespannen en leken elk moment los te schieten. Ze voelde hoe haar buik zachtjes bewoog op haar ademhaling. Wat was dit heerlijk. Ze merkte dat een hand over haar dikke buik bewoog.
Het was niet haar hand, het was de hand van Tim. 'Wat dacht je van een lekker ijsje toe.' Hij gaf haar een knipoog en liep even weg naar de balie van het fastfoodrestaurant. Bianca en Timmo stonden op. 'Wij gaan alvast. Tot dadelijk.' Marjo kreeg een vette knipoog van haar vriendin. Hier ontstond iets moois. Dat werd haar wel duidelijk. Ze legde haar hand op haar overvolle maag en voelde hoe hij naar buiten drukte. Zo gespannen was hij niet eerder geweest. Ze probeerde spanning te verlichten door haar dikke buik zachtjes heen en weer te schudden. Daar kon helemaal niks meer bij, dacht ze. Ze zag Tim bij de balie twee grote ijsjes afrekenen. Dat kon er echt niet in hoor.
Lees De weddenschap (8) – De laatste kilootjes »
Fastfood is heus lekker
Marjo zuchtte. Niets in de kast paste haar meer en ze wilde zich toch een beetje netjes vertonen. Overal puilde haar vet uit, zo leek het. Haar kuiten drukten al tegen het stof van haar broek aan. De bovenbenen spanden de stof nog verder aan. En verder kreeg ze hem niet. Haar heupen waren te breed geworden voor deze broek. Ze haalde nog eens diep adem, maar kon de stof niet meer verder omhoog krijgen. Nu hield de broek ergens bij de bovenbenen op. Haar vriendin Bianca was aan het hardlopen en oefeningen doen.
Het ontbijt had ze ergens best opwindend gevonden. Tim was een leuke jongen en scheen er plezier in te hebben gehad dat ze aan het eten was. Hij had haar lief aangekeken en soms gestimuleerd om door te eten. Dat Bianca haar 2 medestudenten eerlijk verteld had van hun weddenschap, vond ze wat minder. Eigenlijk ging het niemand aan. Maar je kon moeilijk een ander verhaal ophangen als je met zo'n dienblad vol met eten liep.
Bianca kwam terug van haar middagtraining. Marjo was na het ontbijt even in bed gekropen. Zoveel eten was nauwelijks op een andere manier te verwerken. Bij het studeren, merkte dat ze weer honger kreeg. Het leek de laatste tijd steeds meer dat ze sneller honger had. Ook betrapte Bianca haar vriendin er soms op dat ze op andere tijdstippen zat te snoepen. Zo was ze Marjo eens midden in de nacht tegengekomen in de kamer. Ze zat te snoepen van de chocoladecake. Ze had bijna een kwart van de cake op een bord liggen en de cake rijkelijk overladen met slagroom. Marjo was rood aangelopen en had wat gestunteld in de richting van haar vriendin over lekkere trek en zo.
Marjo trok de broek maar weer uit en liep bij Bianca langs om haar een broek te vragen. 'Dat is toevallig', zei Bianca. 'Ik wilde jou net vragen of je toevallig voor mij een broek had liggen. Ik ben veel te klein voor wat er in mijn kast ligt.' 'En ik te groot', lachte Marjo. Ze ruilden de spijkerbroeken. Marjo voelde dat de stof royaal om haar middel ging, maar niet zo royaal als ze verwacht had. Ergens was de ruimte beperkt die er nog over was. Hemeltje, dacht ze snel, ik geloof echt dat ik dik ben geworden. Haar vriendin Bianca kon de broek van Marjo makkelijk aan. De broek was iets te kort, maar dat hinderde verder niet. Marjo op haar beurt compenseerde de lengte door de pijp om te slaan.
Ze waren klaar om naar de McDonald's te gaan. Het was bijna een halfjaar geleden dat ze voor het laatst waren gegaan. Marjo vroeg zich af of het fastfood misschien anders zou smaken dan ze eerder had ervaren. Misschien veranderde smaak als je wat dikker was. Ze wuifde het rare idee weg. Smaak veranderde ook niet als je dunner was, want ze kreeg de indruk dat Bianca met grote moeite vocht tegen alle lekkernijen die langskwamen toen ze het hamburgerrestaurant binnenstapten. Hier werd een strijd gevoerd tussen lekker en gezond. Bianca wist dat ze het nu niet mocht verpesten. Ze zou nog een paar weken moeten wachten om de weddenschap tot een goed einde te brengen.
Tim en Timmo zaten al aan een tafeltje. 'Wat mag het zijn', vroeg Tim gastvrij aan Marjo. 'Ach laten we een hamburger proberen', zei ze. 'Daarmee kom je natuurlijk niet aan. Zal ik een gerecht voor je bestellen waarvan ik zeker weet dat je het lekker vind.' Ze keek hem hoopvol aan. 'Prima. Ik kijk er naar uit, ik ben niet zo gek op hamburgers.' 'Maar misschien helpt het om iets anders te nemen. Ik zal eens voor je kijken of er iets is dat je wel lekker vindt.' 'Ze moet de Bacon-burger proberen', stelde Timmo voor. 'Lekker met spek en barbecuessaus.' Ze vond het een goed idee.
Even later keerde Tim met een enorm dienblad boordevol met verschillende burgers en verschillende milkshakes erop terug. Ook had hij – voor de zekerheid – wat donuts en appelpie's meegenomen. Bianca keek verlekkerd naar de lekkernijen op de schaal. Ze kreeg van Timmo de salade zonder dressing die bovenop de voedselberg lag. Hij vergezelde zijn gift met een knipoogje en fluisterde iets zachtjes in haar oor. 'Nog 3 kilo en dan ben jij aan de beurt meissie.' Marjo kreeg de baconburger als eerste en at hem op. Ze vreesde een verschrikkelijke smaak in haar mond te krijgen. Die smaak waar ze zo van gruwde, maar ze merkte dat ze het heerlijk vond.
Zelfs de dubbele cheeseburger die ze vorige keer zo verschrikkelijk vond om op te eten, smolt in haar mond. 'Het is heerlijk', zei ze terwijl ze een grote slok van haar milkshake nam. 'Wat heb je gedaan met het eten Tim? Het lijkt wel of je met de kok gepraat hebt.' 'Nee hoor', zei hij. 'Ik denk dat je smaak ontwikkeld is. Bovendien heb je eetlust gekregen.' Hij wees naar plek op de tafel waar eerder de voedselberg stond. De berg was geslonken tot een hoopje waar nog slechts een flesje water van resteerde.
Het eten en drinken van de berg zat voornamelijk in de maag van Marjo. Ze hing een beetje achterover geleund, voelde zich loom van al dat eten en liet zachte boertjes. Ze vond het ongekend lekker om zo vol te zitten. Was ze eerder altijd bang dat het eten eruit zou komen, nu merkte ze hoe heerlijk het voelde om haar hand op haar buik te laten rusten. Hij stond strakgespannen en leek elk moment uit elkaar te knallen. De broek van Bianca die ze aanhad, bleef nauwelijks dicht. De knoopjes van het bloesje dat ze droeg, waren strakgespannen en leken elk moment los te schieten. Ze voelde hoe haar buik zachtjes bewoog op haar ademhaling. Wat was dit heerlijk. Ze merkte dat een hand over haar dikke buik bewoog.
Het was niet haar hand, het was de hand van Tim. 'Wat dacht je van een lekker ijsje toe.' Hij gaf haar een knipoog en liep even weg naar de balie van het fastfoodrestaurant. Bianca en Timmo stonden op. 'Wij gaan alvast. Tot dadelijk.' Marjo kreeg een vette knipoog van haar vriendin. Hier ontstond iets moois. Dat werd haar wel duidelijk. Ze legde haar hand op haar overvolle maag en voelde hoe hij naar buiten drukte. Zo gespannen was hij niet eerder geweest. Ze probeerde spanning te verlichten door haar dikke buik zachtjes heen en weer te schudden. Daar kon helemaal niks meer bij, dacht ze. Ze zag Tim bij de balie twee grote ijsjes afrekenen. Dat kon er echt niet in hoor.
Lees De weddenschap (8) – De laatste kilootjes »
Reacties
Een reactie posten