De weddenschap (10) – De finale

Bianca en Marjo hebben een weddenschap gesloten. Omdat Marjo vindt dat haar vriendin moet afvallen, spreken ze af dat zij aankomt wat Bianca afvalt. De vriendinnen hebben bijna hun gewicht geruild. Als de meiden gaan wegen, blijkt Marjo zelfs dikker te zijn geworden dan de bedoeling was.


De finale



Inderdaad Marjo stond op de weegschaal voor de finale weegsessie met haar vriendin Bianca. De weegschaal liet het cijfer overduidelijk zien. Op het scherm flikkerde 95. Dat betekende 95 kilo. Marjo kon haar ogen niet geloven en keek nog een keer goed. Ze woog maarliefst 13 kilo meer dan de vorige keer dat ze op de weegschaal stond. Dat was vier weken geleden. Marjo had veel verwacht, misschien wel meer dan 87 kilo, maar zoveel meer oversteeg alle verwachtingen.


Bianca keek naar haar met de bekende grijns. 'Ik ga niet nog meer afvallen, maar ik vind dat jij gewonnen hebt.' Ze porde met haar vinger in het verse buikvet van haar vriendin. 'En het staat je zo goed. Dat moet ik echt eerlijk zeggen.' 'Ach mens', zei Marjo geërgerd. 'Hou toch op. Het staat helemaal niet goed. Ik moet weer terug naar mijn oude figuur.' 'Dat is moeilijker dan je denkt', zei Bianca. Op haar gezicht verscheen weer die valse grijns. 'Bianca, je zou me helpen.' Bianca knikte. 'Dat doe ik zeker. Ik zeg alleen maar dat het moeilijker is dan je denkt. En hier spreekt iemand met ervaring.'

Bianca ging lekker zitten in de leunstoel en pakte een doos koekjes tevoorschijn. 'Dat heb ik wel verdiend', mompelde ze. Ze hapte het ene koekje na het andere binnen. Haar maag protesteerde een beetje tegen. Normaal was ze druk met setups en nu mocht ze lekker achterover geleund in de stoel toekijken naar haar vriendin.

Marjo probeerde in haar pyjama de oefeningen te doen. Haar dikke buik zat in de weg en ze kreeg zichzelf niet overeind. Ze zuchtte en steunde. Het lukte haar met moeite om een keer overeind te komen. Ze hijgde. 'Dat is lastig zeg.' Ze probeerde het nog een keer. Bianca stond naast haar. Marjo wilde overeind komen, maar Bianca drukte haar met haar voet weer naar beneden. 'Geef je nu al op. Je bent pas een keer omhoog gekomen.' Ze klonk nogal verbaasd. 'Je bent wel een lafbek zeg.'

Ze gingen naar de ontbijtzaal. Bianca schepte voor zich flink goed op. Wat had ze dit allemaal gemist het laatste halfjaar. Nu mocht ze weer. Ze wist precies wat ze zo gemist had toen ze de croissants en pannenkoekjes aan het eten was. Haar vriendin mocht slechts een glas thee en een droge cracker met kaas eten. Marjo at met lange tanden. Was dit het eten dat ze een halfjaartje geleden nog met zoveel plezier at? Al het plezier verging haar. Ze zag hoe haar vriendin al die lekkernijen naar binnen werkte. Tegelijkertijd wilde ze zichzelf niet laten kennen en at de cracker braaf op.

Die middag merkte ze dat haar maag schreeuwde om eten. Ze zat bij college maar kon haar aandacht er totaal niet bij houden. Ze voelde hoe haar maag ineenkromp van leegte en smachte naar iets eetbaars. Ze zag in haar gedachten allerlei lekkere etenswaren voorbij komen. Even meende ze zelfs dat op de hoek van haar tafeltje een heerlijke marsreep lag.

Het was schijn maar ze merkte hoe haar hele lijf schreeuwde naar iets eetbaars. Er lag niks, er was niks. Ze voelde zich de hele dag rillerig en merkte hoe ze smachte naar iets. In de plaats daarvan kreeg ze bij de lunch een bakje sla terwijl haar vriendin Bianca met een heel bord vol vette pasta voor zich zat. 'Doe je wel je oefeningen?' vroeg Bianca aan haar. 'Anders lukt het nooit om weer af te vallen.'

Bianca was wel tevreden met haar dikke vriendin. 'Iemand moet de dikste zijn en nu ik het niet meer ben, moet iemand het zijn.' Ze bleef grijnzen als ze de theorie aan vrienden uitlegde. 'Kom na college naar de sportschool', zei ze. 'Dan gaan we even flink trainen.' Terwijl Bianca al op de loopband holde, kwam Marjo de sportschool binnengelopen. Ze voelde zich rillerig en het laatste waar ze aan dacht was sporten. 'Kom', gebaarde Bianca naar haar vriendin.

Marjo was een heuse verschijning in de sportschool. Ze droeg een joggingbroek die strak rond haar middel geklemd zat. Hij kon haar achterste niet verhullen. Twee enorme bollen vet wezen trots naar achteren. De bollen deinden op en neer bij elke stap die ze maakte. Het zag er innemend uit. Langs haar zij welfde een enorme lovehandle, die ze niet meer in haar broek kon krijgen. Hij rustte tevreden op haar middel en drukte haar broek iets naar beneden.

Haar buik paste evenmin in haar broek en stak majestieus over de broekband heen. Bij elke stap die ze zette, sidderde hij na. Hij schoof ook heen en weer. Dat je de onderbuik zo goed kon zien, kwam door het shirt dat ze droeg. Het was te kort om de enorme welving van haar buik nog te kunnen verhullen. Dat alles maakte haar dikte nog schrijnender.

Ze ging staan op de loopband naast Bianca en liet het ding langzaam in beweging komen. Zodra de band een iets hoger ritme kreeg dan het rustige wandeltempo waarmee ze begon, merkte ze dat haar lichaam niet meer zo losjes en soepeltjes meekwam. Ze moest moeite doen om enigszins mee te komen. Bovendien was ze binnen een halve minuut al buiten adem en hapte ze binnen een minuut naar lucht.

Haar eens zo goede conditie was weggezakt tot de energie van een slak die voortkroop. Ze zette het apparaat stil en hijgde flink na. Bianca stopte met rennen op de loopband en gaf een flinke por in het buikvet van haar vriendin. Haar buik schudde nog na van de vinger die Bianca diep in het vet had gedrukt.

Ze was uitgeput na de korte training. Nog geen kwartier had de training geduurd en ze kon niet meer. Ze voelde overal haar spieren protesteren en hijgde nog lang na. Overal zweette ze. Ze wist niet dat ze op zoveel plaatsen kon zweten. De druppels water gutsten langs haar vette lijf. Ze was nog aan het napuffen in de kleedkamer.

Bianca had zich al omgekleed en was lekker op een bankje gaan zitten. Uit haar tas haalde ze een hele bak met donuts. Ze at de eerste op. Marjo zag hoe haar vriendin traag in de zoete donut hapte. Ze voelde hoe haar maag verlangde naar die zoetigheid. Het water liep haar in de mond.

Bianca nam een tweede donut. Het roze glazuur vermengde zich met het luchtige deeg. Wat had ze dit gemist al die maanden. De donut zat in haar maag voordat ze er erg in had. Haar vriendin zat verlekkerd te kijken. Marjo merkte dat haar lichaam schreeuwde om eten. Ze boog zich in haar tas en haalde er een pakje schrale crackers uit. Dan maar dit.

De verpakking beweerde dat er evenveel vezels in zaten als in een bruine boterham. Ze proefde de smerige cracker die grotendeels buiten haar mond verbrokkelde. Het ding viel uit elkaar op het moment dat ze een hap nam en alle kruimels lagen op de grond.

Ze hijgde alweer wat minder en merkte dat het zweten ook afnam. Haar hele lichaam was gewend geraakt aan het luxe leventje van eten en niks doen. Ze kreeg altijd haar natje en droogje op zijn tijd. De honger knaagde haar op. De hele dag al. Misschien was het iets waar je doorheen moest, maar haar vriendin dronk heerlijke chocomel en at haar vierde donut al naar binnen. 'Wil je er ook eentje?' vroeg ze.

Marjo schudde haar hoofd, maar merkte dat haar hele lichaam 'ja' schreeuwde. Jeetje, ze wist gewoon zeker dat ze iets hebben moest, al was het maar een hapje. 'Eentje', zei ze voordat ze er goed erg in had. Bianca grijnsde. 'Eentje, dan ga ik morgen wel weer verder met lijnen.'

'Weet wat je zegt', antwoordde Bianca en ze zette het bakje met donuts naast Marjo. Ze ging naast haar vriendin zitten en klopte speels op haar buik. Marjo genoot van de donut. Het glazuur, de suiker en de zoete koek was in no time op. Ze pakte een tweede. 'Morgen ga ik echt beginnen', zei ze excuserend. Bij de derde keek ze heel even naar Bianca die eveneens een donut opat. Bianca klopte op het buikje van haar vriendin. Het vet schudde zachtjes heen en weer. 'Het is niet makkelijk om zo'n buikje te kweken, maar heel lastig om dat buikje weg te krijgen. Bovendien voelt het zo lekker. Het staat je goed. Dus waarom zou je.'

Marjo knikte. 'Maar ik zou afvallen. Dat hebben we afgesproken toen we hieraan begonnen.' 'Maar zeg eens eerlijk Marjo, vind je het stiekem niet heerlijk al dat vet dat je erbij gekregen hebt. Bovendien heeft Tim zoveel meer om van te houden.' Marjo knikte. Daar had haar vriendin inderdaad gelijk in. Ze nam een nieuwe donut uit de doos. Dit was geweldig, dit wilde ze niet meer missen.

Marjo streelde over haar enorme buik en voelde hoe groot de vetmassa was geworden die daar was ontstaan. Het voelde zo zacht en vol. Marjo besefte eindelijk wat Bianca bedoelde met die opmerking dat je moest weten hoe het voelde om dik te zijn. Het was gewoon heerlijk. Bianca nam eveneens nog een hap. Ze pufte. Haar maag was zulke hoeveelheden zoetigheid niet meer gewend. 'Toe neem er nog eentje', grapte Marjo en schoof de laatste donut naar haar toe. 'Ik kan niet meer.' 'Toe, er moet er eentje de dikste zijn en ik wil het niet meer zijn.'


Lees de laatste aflevering van De weddenschap (11) – Epiloog »

Reacties

Populaire posts van deze blog

Moeder en dochter (1)

Snoepen - Moeder en dochter (2)

All inclusive - Moeder en dochter (15)