De erfenis (13) – De feederstoel (2)
Wat vooraf ging: Mark, de man van Paulien, is onverwachts overleden. Paulien ruimt zijn spullen op en stuit op de rekening voor een opslagruimte. Ze weet hier helemaal niks van en raakt verzeild in een geheimzinnige wereld waar een vrouw met de naam Suzanne zich vrijwillig laat vetmesten. Haar zwager Erwin zou de feederstoel ontmantelen, maar Paulien bedenkt zich en wil redden wat er te redden valt.
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: De geheime opslagruimte »
Paulien kwam bij het huis van haar zwager Erwin aan en keek direct op de oprit. Daar stond het bestelbusje. De deur van het busje stond open en ze zag dat de stoel weg was. Alleen de dozen met foto's en videobanden stonden achterin het laadruim nog opgestapeld. Ze liep naar de achterdeur van het huis en klopte op de deur. Mark deed open. 'Gaat het meisje?' vroeg hij haar direct. 'Sorry, ik heb slecht geslapen', zei ze. 'Ik voel me verder goed hoor, maar ik maakte me zorgen om jou. Je nam de telefoon helemaal niet op.' 'O, sorry. Ik heb hem helemaal niet gehoord. Het spijt me, ik was denk ik met mijn gedachten ergens anders.'
Terwijl hij het tegen haar zei daalden zijn ogen af naar haar enorme buik. Hij zat verscholen achter een t-shirt die ze misschien juist niet had moeten aantrekken die morgen. Paulien had hem gedachteloos aangedaan. In de auto had ze niet gemerkt dat het shirt niet in staat was om haar enorm vette pens te verbergen. Sterker nog, waarschijnlijk zou je onder het shirt een groot deel van de blote buik zien hangen.
'Ik ben ook met mijn gedachten overal en nergens', zei ze tegen hem. 'Heb je de stoel al naar de vuilstort gebracht?' vroeg ze hem. Hij keek haar geschrokken aan. 'Euh, nee', antwoordde hij. 'Waar is hij dan?' vroeg ze. 'In de kamer heb ik hem gezet. Ik wilde even kijken of ik hem aan de praat zou krijgen voordat ik hem uit elkaar zou halen.' 'O', zei ze. Het klonk minder nonchalant dan ze hem eigenlijk wilde doen geloven. 'En lukt dat?'
'Sorry', zei hij. 'Ik zou hem demonteren en niet repareren. Ik zal er niet meer aan zitten sleutelen en hem wegbrengen naar de vuilstort.' 'Ik vroeg of het lukt?' herhaalde ze. Hij stond stokstijf stil. Ze merkte hoe ze hem had laten schrikken, trok haar shirt een eindje omhoog zodat haar dikke buik in vol ornaat verscheen. Met een brede glimlach op haar gezicht wreef ze met haar hand over de recente vetaanwinst. Ze zag hoe er een indrukwekkende bult in Erwin's broek ontstond.
Hij staarde naar haar navel, die diep en tevreden in haar indrukwekkende buik stak. De navel werd omringd door centimeters nieuw vet en het leek wel of hij haar buik ter plekke zag aangroeien. Zo mooi vol en dik was hij geworden. Erwin wist zeker dat de feedingsessie van gisteravond daar een essentiele bijdrage aan had geleverd. 'Weet je, ik denk dat het helpt om meer duidelijkheid over een paar dingen te krijgen.' Ze keek hem indringend aan en zag hoe zijn ogen haar dikke buik streelden. 'Denk je niet?' vroeg ze hem. 'Ik geloof ik niet dat het je meer duidelijkheid zal geven', antwoordde hij. Er verscheen een geile blik in zijn ogen, 'maar ik denk dat het wel helpt om met mijn hulp te krijgen wat je nodig hebt.'
Hij gaf haar een knipoog. 'Krijg je hem aan de praat?' vroeg ze. 'Nee', antwoordde hij. 'Ik weet niet wat het is, maar het lijkt of hij aangedreven werd door een soort accu. Die accu kan ik niet meer vinden en ik heb er ook niet zo eentje. In elk geval heb ik er een omvormer opgezet die gewoon op het elektriciteitsnet werkt. En hij lijkt te werken. Nu ben ik aan het uitvogelen hoe ik de pomp en de slang kan schoonmaken. En ik zoek uit waarmee ik het reservoir kan vullen.' 'We zullen het wel gaan bekijken', zei ze. Paulien pakte Erwin's hand en voer hem mee naar de woonkamer.
Het duurde een uurtje in plaats van een minuutje om Paulien aan de feedingstoel te krijgen. Zij had er zin in maar Erwin had niet de dikmakers in huis om Paulien vet te mesten. Daarom vloog hij naar de winkel terwijl Paulien de pomp en de buis schoonmaakte. De stoel glom toen Erwin thuiskwam met de ingrediënten voor de milkshake. Het was een doos waarin een zak lag met vijf liter milkshake. Het was de meest calorierijke shake die hij kon vinden. Er hoefde alleen nog siroop te worden toegevoegd.
Erwin schonk er nog een litertje pure room bij en een liter chocoladesiroop voor de smaak en de caloriën. Nadat hij de shake in de machine had gegoten met bijbehorende producten, zag Paulien dat Erwin's pik keihard was geworden. Hij trok zijn broek uit en stond daar in zijn blootje naast de machine. Paulien volgde zijn voorbeeld en worstelde zich uit haar strakke stretchbroek. En uiteindelijk trok ze haar veel te kleine shirt over haar hoofd. Paulien zag in de spiegeling van Erwin's kamerdeur hoe groot ze nu was geworden. Het maakte een diepe indruk te zien hoe verheven en trots haar buik naar voren stak.
Paulien stond naast de voedmachine en merkte dat ze van onderen werkelijke drijfnat was. Ze probeerde iets te hurken om haar hand onder haar buik te krijgen, in de richting van haar poesje. Ze vroeg zich af of ze een glijmiddel nodig had als ze in de stoel zou gaan, maar ze was zo nat van onderen dat ze dat niet nodig achtte. Als het echt nodig zou zijn, konden zij en Erwin altijd nog iets verzinnen om haar klitje glad te maken. Nu was het hoog tijd om kennis te maken met de voedmachine van haar man Mark.
Ze hief zichzelf in de stoel. De vibrator lag nog altijd verzonken in de stoel. Ze besefte dat ze veel meer ruimte overhad dan de feedee voor haar, Suzanne, op het laatst was. De gedachte dat ze nog alle ruimte had om te groeien, was genoeg voor weer wat extra opwinding. Ze kon zich zo dik laten worden als Suzanne. Misschien nog wel dikker. Wat hier zou gaan gebeuren, kon ze nog niet helemaal bevatten, maar ze wist dat hier iets heel moois zou gebeuren.
Erwin stond naast de stoel en tikte zijn harde pik tegen het vet van haar buik. Haar buik viel een eindje over haar middel. Hij leek inderdaad wat te zijn gegroeid. Ze voelde hoe de keiharde pik van Erwin over haar buik wreef. Hij bukte iets voorover en haalde een klein kastje tevoorschijn. Hij grijnsde terwijl hij het kastje in zijn hand vasthield. Er stak een draadje uit het kastje, dat de stoel in liep. Hij draaide het kastje naar haar toe, zodat zij kon zien wat er op stond. In grote letters stonden er de volgende drie getallen: 1-6-3. Dat was haar gewicht.
In de stoel moest Mark een weegschaal hebben ingebouwd. Ze was een stuk zwaarder dan ze verwacht had. Ongetwijfeld had het eten van de laatste dagen hier een buitengewoon sterk aandeel in gehad. In de plaats van de vroegere schaamte, merkte ze dat zich echt trots voelde. Er was iets fundamenteels veranderd sinds een paar dagen. Een klein stemmetje in haar binnenste vroeg zich zelfs ondeugend af tot hoe ver die weegschaal kon gaan. Laten we kijken tot hoe ver hij gaat, dacht ze even ondeugend terug.
Erwin vroeg aan Paulien haar benen zo ver mogelijk te spreiden. Ze deed het keurig en Erwin trok de enorme vibrator uit de stoel. Ze voelde hoe Erwin het gevaarte tussen haar volumineuze dijen wiegde. Daarna hij de kunstpik heerlijk in haar zachte kutje schoof. Jeetje, dit voelde goed zeg. Ze wist dat hier iets heel moois gebeurde. Eigenlijk had ze helemaal geen ervaring met vibrators en andere hulpmiddelen, maar dit was al goed bij de eerste stoot.
Paulien voelde zich nu een dikke nymfomane die geen genoeg kreeg van eten en van seks. Ze voelde zich ook een onderdanige en vette hoer die zich liet neuken door een machine. Daarvoor moest ze wel de weight gain vloeistof tot zich nemen, maar dat deed ze met liefde. Want vetter wilde ze worden. Vetter dan Suzanne.
Lees deel 14 van De erfenis: De zevende hemel (slot) »
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: De geheime opslagruimte »
De feederstoel (2)
Paulien kwam bij het huis van haar zwager Erwin aan en keek direct op de oprit. Daar stond het bestelbusje. De deur van het busje stond open en ze zag dat de stoel weg was. Alleen de dozen met foto's en videobanden stonden achterin het laadruim nog opgestapeld. Ze liep naar de achterdeur van het huis en klopte op de deur. Mark deed open. 'Gaat het meisje?' vroeg hij haar direct. 'Sorry, ik heb slecht geslapen', zei ze. 'Ik voel me verder goed hoor, maar ik maakte me zorgen om jou. Je nam de telefoon helemaal niet op.' 'O, sorry. Ik heb hem helemaal niet gehoord. Het spijt me, ik was denk ik met mijn gedachten ergens anders.'
Terwijl hij het tegen haar zei daalden zijn ogen af naar haar enorme buik. Hij zat verscholen achter een t-shirt die ze misschien juist niet had moeten aantrekken die morgen. Paulien had hem gedachteloos aangedaan. In de auto had ze niet gemerkt dat het shirt niet in staat was om haar enorm vette pens te verbergen. Sterker nog, waarschijnlijk zou je onder het shirt een groot deel van de blote buik zien hangen.
'Ik ben ook met mijn gedachten overal en nergens', zei ze tegen hem. 'Heb je de stoel al naar de vuilstort gebracht?' vroeg ze hem. Hij keek haar geschrokken aan. 'Euh, nee', antwoordde hij. 'Waar is hij dan?' vroeg ze. 'In de kamer heb ik hem gezet. Ik wilde even kijken of ik hem aan de praat zou krijgen voordat ik hem uit elkaar zou halen.' 'O', zei ze. Het klonk minder nonchalant dan ze hem eigenlijk wilde doen geloven. 'En lukt dat?'
'Sorry', zei hij. 'Ik zou hem demonteren en niet repareren. Ik zal er niet meer aan zitten sleutelen en hem wegbrengen naar de vuilstort.' 'Ik vroeg of het lukt?' herhaalde ze. Hij stond stokstijf stil. Ze merkte hoe ze hem had laten schrikken, trok haar shirt een eindje omhoog zodat haar dikke buik in vol ornaat verscheen. Met een brede glimlach op haar gezicht wreef ze met haar hand over de recente vetaanwinst. Ze zag hoe er een indrukwekkende bult in Erwin's broek ontstond.
Hij staarde naar haar navel, die diep en tevreden in haar indrukwekkende buik stak. De navel werd omringd door centimeters nieuw vet en het leek wel of hij haar buik ter plekke zag aangroeien. Zo mooi vol en dik was hij geworden. Erwin wist zeker dat de feedingsessie van gisteravond daar een essentiele bijdrage aan had geleverd. 'Weet je, ik denk dat het helpt om meer duidelijkheid over een paar dingen te krijgen.' Ze keek hem indringend aan en zag hoe zijn ogen haar dikke buik streelden. 'Denk je niet?' vroeg ze hem. 'Ik geloof ik niet dat het je meer duidelijkheid zal geven', antwoordde hij. Er verscheen een geile blik in zijn ogen, 'maar ik denk dat het wel helpt om met mijn hulp te krijgen wat je nodig hebt.'
Hij gaf haar een knipoog. 'Krijg je hem aan de praat?' vroeg ze. 'Nee', antwoordde hij. 'Ik weet niet wat het is, maar het lijkt of hij aangedreven werd door een soort accu. Die accu kan ik niet meer vinden en ik heb er ook niet zo eentje. In elk geval heb ik er een omvormer opgezet die gewoon op het elektriciteitsnet werkt. En hij lijkt te werken. Nu ben ik aan het uitvogelen hoe ik de pomp en de slang kan schoonmaken. En ik zoek uit waarmee ik het reservoir kan vullen.' 'We zullen het wel gaan bekijken', zei ze. Paulien pakte Erwin's hand en voer hem mee naar de woonkamer.
Het duurde een uurtje in plaats van een minuutje om Paulien aan de feedingstoel te krijgen. Zij had er zin in maar Erwin had niet de dikmakers in huis om Paulien vet te mesten. Daarom vloog hij naar de winkel terwijl Paulien de pomp en de buis schoonmaakte. De stoel glom toen Erwin thuiskwam met de ingrediënten voor de milkshake. Het was een doos waarin een zak lag met vijf liter milkshake. Het was de meest calorierijke shake die hij kon vinden. Er hoefde alleen nog siroop te worden toegevoegd.
Erwin schonk er nog een litertje pure room bij en een liter chocoladesiroop voor de smaak en de caloriën. Nadat hij de shake in de machine had gegoten met bijbehorende producten, zag Paulien dat Erwin's pik keihard was geworden. Hij trok zijn broek uit en stond daar in zijn blootje naast de machine. Paulien volgde zijn voorbeeld en worstelde zich uit haar strakke stretchbroek. En uiteindelijk trok ze haar veel te kleine shirt over haar hoofd. Paulien zag in de spiegeling van Erwin's kamerdeur hoe groot ze nu was geworden. Het maakte een diepe indruk te zien hoe verheven en trots haar buik naar voren stak.
Paulien stond naast de voedmachine en merkte dat ze van onderen werkelijke drijfnat was. Ze probeerde iets te hurken om haar hand onder haar buik te krijgen, in de richting van haar poesje. Ze vroeg zich af of ze een glijmiddel nodig had als ze in de stoel zou gaan, maar ze was zo nat van onderen dat ze dat niet nodig achtte. Als het echt nodig zou zijn, konden zij en Erwin altijd nog iets verzinnen om haar klitje glad te maken. Nu was het hoog tijd om kennis te maken met de voedmachine van haar man Mark.
Ze hief zichzelf in de stoel. De vibrator lag nog altijd verzonken in de stoel. Ze besefte dat ze veel meer ruimte overhad dan de feedee voor haar, Suzanne, op het laatst was. De gedachte dat ze nog alle ruimte had om te groeien, was genoeg voor weer wat extra opwinding. Ze kon zich zo dik laten worden als Suzanne. Misschien nog wel dikker. Wat hier zou gaan gebeuren, kon ze nog niet helemaal bevatten, maar ze wist dat hier iets heel moois zou gebeuren.
Erwin stond naast de stoel en tikte zijn harde pik tegen het vet van haar buik. Haar buik viel een eindje over haar middel. Hij leek inderdaad wat te zijn gegroeid. Ze voelde hoe de keiharde pik van Erwin over haar buik wreef. Hij bukte iets voorover en haalde een klein kastje tevoorschijn. Hij grijnsde terwijl hij het kastje in zijn hand vasthield. Er stak een draadje uit het kastje, dat de stoel in liep. Hij draaide het kastje naar haar toe, zodat zij kon zien wat er op stond. In grote letters stonden er de volgende drie getallen: 1-6-3. Dat was haar gewicht.
In de stoel moest Mark een weegschaal hebben ingebouwd. Ze was een stuk zwaarder dan ze verwacht had. Ongetwijfeld had het eten van de laatste dagen hier een buitengewoon sterk aandeel in gehad. In de plaats van de vroegere schaamte, merkte ze dat zich echt trots voelde. Er was iets fundamenteels veranderd sinds een paar dagen. Een klein stemmetje in haar binnenste vroeg zich zelfs ondeugend af tot hoe ver die weegschaal kon gaan. Laten we kijken tot hoe ver hij gaat, dacht ze even ondeugend terug.
Erwin vroeg aan Paulien haar benen zo ver mogelijk te spreiden. Ze deed het keurig en Erwin trok de enorme vibrator uit de stoel. Ze voelde hoe Erwin het gevaarte tussen haar volumineuze dijen wiegde. Daarna hij de kunstpik heerlijk in haar zachte kutje schoof. Jeetje, dit voelde goed zeg. Ze wist dat hier iets heel moois gebeurde. Eigenlijk had ze helemaal geen ervaring met vibrators en andere hulpmiddelen, maar dit was al goed bij de eerste stoot.
Paulien voelde zich nu een dikke nymfomane die geen genoeg kreeg van eten en van seks. Ze voelde zich ook een onderdanige en vette hoer die zich liet neuken door een machine. Daarvoor moest ze wel de weight gain vloeistof tot zich nemen, maar dat deed ze met liefde. Want vetter wilde ze worden. Vetter dan Suzanne.
Lees deel 14 van De erfenis: De zevende hemel (slot) »
Reacties
Een reactie posten