De revanche (24) – Vet verkeerd
Wat vooraf ging: Nicole mest haar vriendin Sandra vet. Sandra is smoorverliefde op Bas, maar Nicole gaat met hem uit. Van verdriet gaat Sandra alleen maar meer eten. Als Nicole voorstelt weg te gaan, smeekt Sandra dat ze blijft. Daarom vertrekt Nicole een weekje naar de stad om dingen te regelen. Dan staat ineens Bas in de tuin en ontvlamt een vurige passie. Maar Nicole komt weer terug, wat nu?
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
De volgende dag kwam en Sandra besefte dat het moment van afscheid was aangebroken. Ook merkte ze dat het haar taak was om Nicole te vertellen wat er gebeurd was. 'Maak je geen zorgen. Met een week of zo is het in orde', zei ze stoer tegen Bas. 'Daarna zijn we voor altijd bij elkaar.' Het klonk inderdaad heel hoopgevend, maar Sandra wist dat dit niet makkelijk zou worden. Bas gaf haar een innige kus en liet onderwijl zijn hand over haar dikke buik glijden. 'Ik bel je als de kust veilig is', riep ze Bas na. Hij gaf haar een handkus en blies hem in de lucht.
Een klein halfuurtje later reed Nicole het terrein op en parkeerde haar auto bij de deur. Sandra zag de haar vriendin aan komen rijden en vloog naar haar slaapkamer. Ze dook haar bed in. 'Ik ben er weer', hoorde ze Nicole roepen. Nicole ging gelijk naar de slaapkamer van haar vriendin. 'He', zei Nicole toen ze binnenkwam. 'Wat ben ik blij dat je er weer bent', zei Sandra met een glimlach.
'Hoe is het met mijn kleine mestvarkentje?' Nicole begon haar vriendin bij haar vetrollen te kietelen. Sandra begon te giechelen. Ze kronkelde alle kanten op. Ze was te dik geworden om overeind te komen en weg te lopen. Ook kon ze niet hard schreeuwen, omdat ze door het kietelen alleen maar kon lachen. Ze probeerde tussen het lachen door 'stop' te roepen, maar haar vriendin leek dat niet te horen. Eindelijk stopte Nicole, precies op het punt waarbij Sandra het bijna in de broek deed, omdat ze door het kietelen echt nergens controle meer over had.
Sandra kon weer een beetje op adem komen. Ze keek Nicole aan en zei: 'Ik heb je gemist'. 'Maak je geen zorgen mijn vestvarkentje', antwoordde Nicole. 'Ik heb eten bij me voor een feestmaal zoals je nog nooit gehad hebt. Maar eerst doe ik een belletje naar Bas. Ik heb hem onwijs gemist.' Sandra probeerde overeind te komen uit het bed, maar het ging moeizaam. 'Zal ik je helpen?' vroeg Sandra aan haar vriendin. 'Ik wil je wel helpen met het klaarmaken.' 'Nee', zei Nicole. 'Maak je geen zorgen. Ik regel het allemaal.' Ze klopte met haar hand op de buik van haar vriendin. 'Ik zie dat je niet tekort gekomen bent.' Sandra keek nog eens goed naar haar vriendin en meende te zien dat ze haar buikje weer aan het terugkreeg.
'Nee, blijf lekker liggen. Je hebt het wel verdiend na deze week om lekker te relaxen en uit te rusten', zei Nicole die wegliep. Inderdaad, ze was dikker geworden, zag Sandra nu. Ze wist niet wat ze met deze constatering moest doen. Ze kon het bijna niet onderdrukken om er iets over te zeggen, maar ze wist dat het beter was om haar mond te houden. Zeker nog eventjes. Ook omdat ze zelf wist dat het haar juist geholpen had om aan te komen en Sandra vond het wel een leuk idee dat haar vriendin weer wat ronder werd.
Een klein uurtje later kwam Nicole de kamer binnen met de bekende dienbladen boordevol met eten. 'Wat dat ziet er heftig uit', reageerde Sandra. 'Dat is nog niks vergeleken met wat ik nog in de keuken heb staan hoor', verzekerde Nicole haar dikke vriendin. 'Als je nog honger hebt straks, er ligt nog genoeg beneden in de keuken.' Sandra keek nog eens goed en zag inderdaad dat het buikje van Nicole wat ronder was geworden dan een week eerder.
Nicole voerde haar vriendin van de dienbladen en vertelde onderwijl dat ze Bas zo gemist had. Ze had straks met hem afgesproken en had hem verschrikkelijk gemist. Hij is zo lekker gespierd en ik kan zo gezellig met hem praten. Ze verhaalde verder over haar lieve vriendje Bas. Dat hij zo goed voor haar zorgde, zo attent was en lief. Wat Nicole niet zo in de gaten had, was dat het geen effect meer had op Sandra. Een week eerder ging ze dan sneller en meer eten, maar nu at ze rustig door zonder dat het sneller of minder snel ging. Sandra vroeg zich aldoor af hoe ze het grote nieuws aan Nicole kon vertellen zonder haar hart te breken.
Sandra had de dienbladen keurig leeggegeten. Terwijl Nicole de bladen opruimde, vroeg Sandra aan haar hoe erg ze Bas gemist had. 'Heel erg', zei Nicole. 'Ik sta te popelen om hem weer te zien. Ik heb de hele tijd aan hem gedacht toen ik in de stad was. Ik ben ik echt verliefd op hem.' Sandra besefte dat wat Nicole zei alleen maar ten doel had om haar verdrietig te maken zodat zij meer zou eten.
Een klein uurtje later zag Sandra hoe Nicole zich klaarmaakte voor een avondje uit. Ze zag er prachtig uit, maar Sandra zag tegelijkertijd dat Nicole heus wat dikker was geworden de laatste week. Die had zich helemaal laten gaan thuis. Nicole kwam in de jurk. Haar buik drukte duidelijk de stof van de jurk een eindje naar voren. Sandra vond het best opwindend om te zien. Ze schatte dat Nicole wel weer tegen de 85 kilo moest zitten. 'Ik ga', zei Nicole. Sandra knikte. Ze hoorde de deur open en dicht gaan.
Even keek ze of Nicole weg was en ging ze de keuken in. Alles was opgeruimd. De grote hoeveelheid eten waar Nicole het over gehad had, kon ze niet meer zien. Hij stond niet in de koelkast, ook de vuilnisbak was leeg en Sandra kon het niet laten om in de afvalbak buiten te kijken. Ook hier vond ze het eten niet. De dienbladen waren allemaal schoon, net als het servies. Sandra vroeg zich af of Nicole dit alles niet had opgegeten.
Het was best moeilijk, want Bas had altijd meer interesse getoond in Nicole dan in haar. Haar vriendin was weliswaar slanker dan zij, een stuk dunner, maar Sandra vroeg zich af of Bas Nicole toch niet leuker zou vinden dan zij. Ze merkte dat ze honger kreeg en liep weer terug naar de keuken. De spanning zorgde ervoor dat ze alle kasten afstruinde op zoek naar eten. Het viel haar tegen wat er nog was. Terwijl Nicole inkopen gedaan zou hebben. Het leek er wel op of Nicole haar oude honger weer terug had.
De rest van de avond merkte Sandra dat ze haar gedachten aan Bas niet los kon laten. Nicole kwam laat thuis. Sandra hoorde de deur opengaan. Even later liep Nicole naar de badkamer en weer wat later naar haar slaapkamer. Sandra lag al op bed met een flinke hoeveelheid snickers. Haar mobieltje ging af. Gelukkig stond hij op trilstand. Het was Bas. 'Zie je kans zachtjes naar buiten te gaan. Ik sta om de hoek geparkeerd.' 'Ik probeer het', zei Sandra.
Ze trok snel haar makkelijke broek aan. Eerst keek ze naar het raam. Daar paste ze onmogelijk in. Het zou haar echt niet lukken om zich door die smalle opening te persen. Een paar maanden geleden zou dat geen enkel probleem zijn geweest, maar nu werd het erg lastig. Zachtjes deed Sandra haar slaapkamerdeur open en keek de gang in. Op de kamer van Nicole brandde geen licht meer. Ze liep zo zachtjes mogelijk de trap af en nam de achterdeur, zodat ze zo min mogelijk geluid maakte. Ze pakte het tuindeurtje achterin de tuin en zag de auto van Bas al staan om de hoek. Snel stiefelde ze op de auto af en stapte in. Het was gelukt.
Ze was wel een beetje buiten adem van de inspanning, maar ondanks dat viel ze Bas in de armen en kuste hem innig en heel lang. Jeetje, wat had ze dit gemist vandaag. Het was maar een dag, maar het was zo mooi. 'Ik heb je zo gemist', zei ze tegen hem. 'Ik jou ook', antwoordde hij met een diepe kus. Daarna begroef ze haar mollige gezicht op zijn heerlijke torso.
'We moeten echt iets doen aan Nicole', zei Bas. 'Ze zet me onder druk en wil de relatie naar een ander niveau tillen, maar ik wil dat niet. Ik wil jou.' Sandra keek hem aan. Ze wist niet of hij had gezien dat ze wat dikker geworden was. 'De hele avond wilde ze niks eten. Ze vertelde dat ze weer gaat sporten en heel veel gaat bewegen. Ik werd er gallisch van.' Sandra keek Bas tevreden aan. 'Ik ga ermee aan de slag, geloof me. Elke dag zonder jou is een dag te lang.'
Daarna reden ze naar het huis van een vriend van Bas zodat ze zich niet konden laten verrassen. Ze doken daarna het bed in en vreëen tot in de vroege morgen de sterren van de hemel.
Lees het 25e deel: Vet schijnheilig »
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
Vet verkeerd
De volgende dag kwam en Sandra besefte dat het moment van afscheid was aangebroken. Ook merkte ze dat het haar taak was om Nicole te vertellen wat er gebeurd was. 'Maak je geen zorgen. Met een week of zo is het in orde', zei ze stoer tegen Bas. 'Daarna zijn we voor altijd bij elkaar.' Het klonk inderdaad heel hoopgevend, maar Sandra wist dat dit niet makkelijk zou worden. Bas gaf haar een innige kus en liet onderwijl zijn hand over haar dikke buik glijden. 'Ik bel je als de kust veilig is', riep ze Bas na. Hij gaf haar een handkus en blies hem in de lucht.
Een klein halfuurtje later reed Nicole het terrein op en parkeerde haar auto bij de deur. Sandra zag de haar vriendin aan komen rijden en vloog naar haar slaapkamer. Ze dook haar bed in. 'Ik ben er weer', hoorde ze Nicole roepen. Nicole ging gelijk naar de slaapkamer van haar vriendin. 'He', zei Nicole toen ze binnenkwam. 'Wat ben ik blij dat je er weer bent', zei Sandra met een glimlach.
'Hoe is het met mijn kleine mestvarkentje?' Nicole begon haar vriendin bij haar vetrollen te kietelen. Sandra begon te giechelen. Ze kronkelde alle kanten op. Ze was te dik geworden om overeind te komen en weg te lopen. Ook kon ze niet hard schreeuwen, omdat ze door het kietelen alleen maar kon lachen. Ze probeerde tussen het lachen door 'stop' te roepen, maar haar vriendin leek dat niet te horen. Eindelijk stopte Nicole, precies op het punt waarbij Sandra het bijna in de broek deed, omdat ze door het kietelen echt nergens controle meer over had.
Sandra kon weer een beetje op adem komen. Ze keek Nicole aan en zei: 'Ik heb je gemist'. 'Maak je geen zorgen mijn vestvarkentje', antwoordde Nicole. 'Ik heb eten bij me voor een feestmaal zoals je nog nooit gehad hebt. Maar eerst doe ik een belletje naar Bas. Ik heb hem onwijs gemist.' Sandra probeerde overeind te komen uit het bed, maar het ging moeizaam. 'Zal ik je helpen?' vroeg Sandra aan haar vriendin. 'Ik wil je wel helpen met het klaarmaken.' 'Nee', zei Nicole. 'Maak je geen zorgen. Ik regel het allemaal.' Ze klopte met haar hand op de buik van haar vriendin. 'Ik zie dat je niet tekort gekomen bent.' Sandra keek nog eens goed naar haar vriendin en meende te zien dat ze haar buikje weer aan het terugkreeg.
'Nee, blijf lekker liggen. Je hebt het wel verdiend na deze week om lekker te relaxen en uit te rusten', zei Nicole die wegliep. Inderdaad, ze was dikker geworden, zag Sandra nu. Ze wist niet wat ze met deze constatering moest doen. Ze kon het bijna niet onderdrukken om er iets over te zeggen, maar ze wist dat het beter was om haar mond te houden. Zeker nog eventjes. Ook omdat ze zelf wist dat het haar juist geholpen had om aan te komen en Sandra vond het wel een leuk idee dat haar vriendin weer wat ronder werd.
Een klein uurtje later kwam Nicole de kamer binnen met de bekende dienbladen boordevol met eten. 'Wat dat ziet er heftig uit', reageerde Sandra. 'Dat is nog niks vergeleken met wat ik nog in de keuken heb staan hoor', verzekerde Nicole haar dikke vriendin. 'Als je nog honger hebt straks, er ligt nog genoeg beneden in de keuken.' Sandra keek nog eens goed en zag inderdaad dat het buikje van Nicole wat ronder was geworden dan een week eerder.
Nicole voerde haar vriendin van de dienbladen en vertelde onderwijl dat ze Bas zo gemist had. Ze had straks met hem afgesproken en had hem verschrikkelijk gemist. Hij is zo lekker gespierd en ik kan zo gezellig met hem praten. Ze verhaalde verder over haar lieve vriendje Bas. Dat hij zo goed voor haar zorgde, zo attent was en lief. Wat Nicole niet zo in de gaten had, was dat het geen effect meer had op Sandra. Een week eerder ging ze dan sneller en meer eten, maar nu at ze rustig door zonder dat het sneller of minder snel ging. Sandra vroeg zich aldoor af hoe ze het grote nieuws aan Nicole kon vertellen zonder haar hart te breken.
Sandra had de dienbladen keurig leeggegeten. Terwijl Nicole de bladen opruimde, vroeg Sandra aan haar hoe erg ze Bas gemist had. 'Heel erg', zei Nicole. 'Ik sta te popelen om hem weer te zien. Ik heb de hele tijd aan hem gedacht toen ik in de stad was. Ik ben ik echt verliefd op hem.' Sandra besefte dat wat Nicole zei alleen maar ten doel had om haar verdrietig te maken zodat zij meer zou eten.
Een klein uurtje later zag Sandra hoe Nicole zich klaarmaakte voor een avondje uit. Ze zag er prachtig uit, maar Sandra zag tegelijkertijd dat Nicole heus wat dikker was geworden de laatste week. Die had zich helemaal laten gaan thuis. Nicole kwam in de jurk. Haar buik drukte duidelijk de stof van de jurk een eindje naar voren. Sandra vond het best opwindend om te zien. Ze schatte dat Nicole wel weer tegen de 85 kilo moest zitten. 'Ik ga', zei Nicole. Sandra knikte. Ze hoorde de deur open en dicht gaan.
Even keek ze of Nicole weg was en ging ze de keuken in. Alles was opgeruimd. De grote hoeveelheid eten waar Nicole het over gehad had, kon ze niet meer zien. Hij stond niet in de koelkast, ook de vuilnisbak was leeg en Sandra kon het niet laten om in de afvalbak buiten te kijken. Ook hier vond ze het eten niet. De dienbladen waren allemaal schoon, net als het servies. Sandra vroeg zich af of Nicole dit alles niet had opgegeten.
Het was best moeilijk, want Bas had altijd meer interesse getoond in Nicole dan in haar. Haar vriendin was weliswaar slanker dan zij, een stuk dunner, maar Sandra vroeg zich af of Bas Nicole toch niet leuker zou vinden dan zij. Ze merkte dat ze honger kreeg en liep weer terug naar de keuken. De spanning zorgde ervoor dat ze alle kasten afstruinde op zoek naar eten. Het viel haar tegen wat er nog was. Terwijl Nicole inkopen gedaan zou hebben. Het leek er wel op of Nicole haar oude honger weer terug had.
De rest van de avond merkte Sandra dat ze haar gedachten aan Bas niet los kon laten. Nicole kwam laat thuis. Sandra hoorde de deur opengaan. Even later liep Nicole naar de badkamer en weer wat later naar haar slaapkamer. Sandra lag al op bed met een flinke hoeveelheid snickers. Haar mobieltje ging af. Gelukkig stond hij op trilstand. Het was Bas. 'Zie je kans zachtjes naar buiten te gaan. Ik sta om de hoek geparkeerd.' 'Ik probeer het', zei Sandra.
Ze trok snel haar makkelijke broek aan. Eerst keek ze naar het raam. Daar paste ze onmogelijk in. Het zou haar echt niet lukken om zich door die smalle opening te persen. Een paar maanden geleden zou dat geen enkel probleem zijn geweest, maar nu werd het erg lastig. Zachtjes deed Sandra haar slaapkamerdeur open en keek de gang in. Op de kamer van Nicole brandde geen licht meer. Ze liep zo zachtjes mogelijk de trap af en nam de achterdeur, zodat ze zo min mogelijk geluid maakte. Ze pakte het tuindeurtje achterin de tuin en zag de auto van Bas al staan om de hoek. Snel stiefelde ze op de auto af en stapte in. Het was gelukt.
Ze was wel een beetje buiten adem van de inspanning, maar ondanks dat viel ze Bas in de armen en kuste hem innig en heel lang. Jeetje, wat had ze dit gemist vandaag. Het was maar een dag, maar het was zo mooi. 'Ik heb je zo gemist', zei ze tegen hem. 'Ik jou ook', antwoordde hij met een diepe kus. Daarna begroef ze haar mollige gezicht op zijn heerlijke torso.
'We moeten echt iets doen aan Nicole', zei Bas. 'Ze zet me onder druk en wil de relatie naar een ander niveau tillen, maar ik wil dat niet. Ik wil jou.' Sandra keek hem aan. Ze wist niet of hij had gezien dat ze wat dikker geworden was. 'De hele avond wilde ze niks eten. Ze vertelde dat ze weer gaat sporten en heel veel gaat bewegen. Ik werd er gallisch van.' Sandra keek Bas tevreden aan. 'Ik ga ermee aan de slag, geloof me. Elke dag zonder jou is een dag te lang.'
Daarna reden ze naar het huis van een vriend van Bas zodat ze zich niet konden laten verrassen. Ze doken daarna het bed in en vreëen tot in de vroege morgen de sterren van de hemel.
Lees het 25e deel: Vet schijnheilig »
erm, ik geloof dat er wat fout is gegaan met de namen :P
BeantwoordenVerwijderenExcuus, er is iets misgegaan bij het overzetten. Nu staat het er weer helemaal goed.
BeantwoordenVerwijderen