De revanche (9) – Samen en toch alleen
Wat vooraf ging: De oude buurmeisjes Sandra en Nicole zijn samen in het vakantiehuisje van Sandra getrokken. Sandra wil Nicole helpen om flink af te vallen met een leven als slanke den in het vooruitzicht. Als Sandra echter ontdekt hoe lekker snoepen is, verandert er veel. Langzaam wisselen de rollen.
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
Het tijdelijk verblijf in het vakantiehuisje van Sandra kreeg meer en meer een permanent karakter. Het stuitte niet op problemen omdat het voor een vakantiehuisje best wel groot was. Zo hadden ze elk een eigen kamer boven en was er een grote badkamer met een bad. Beneden was voldoende ruimte om je rustig terug te trekken als je de ander even zat was.
De 2 oude buurmeisjes hadden echter een heel vreemde relatie met elkaar. Ze verbleven wel gelijktijdig in hetzelfde huisje, maar ze leefden allebei heel erg op zichzelf. Ze brachten erg weinig tijd met elkaar door. Het werd op een bepaald moment zelfs zo erg dat Sandra de bovenverdieping betrok en Nicole in de grote kelder onder het huisje ging wonen. Op de benedenverdieping trofffen ze elkaar dan soms. Ze tolereerden elkaars aanwezigheid, maar ze leefden beiden in totaal verschillende werelden. Ze bleven bij elkaar omdat ze allebei in hun hart wisten dat ze elkaar nodig hadden. Geen van hen had iemand om zich heen op wie ze kon terugvallen.
Nicole was nog altijd vol geestdrift en vuur bezig om zichzelf te veranderen. Ze had het idee dat als ze maar genoeg afviel, ze zou veranderen in een ander mens. Iemand die bewonderd werd en die door iedereen aardig, lief en knap gevonden werd. Ze was vastberaden dat als ze maar genoeg kilo's kwijt was, alle ellende uit het verleden zou verdwijnen. Dit hoorde erbij, elke kilo kwijt was weer een stap in de richting van het geluk. Ze had er keihard aan gewerkt om op de 65 kilo te komen die ze nu woog. Ze zat dicht in de buurt van het gewicht waarvan ze droomde. Ze voelde zich fysiek geweldig, zo goed had ze zich nog nooit eerder gevoeld.
Daar tegenover stond echter haar innerlijke toestand. Ze had zich zo toegelegd op het lichamelijk dat ze geestelijk hier helemaal van afhankelijk was geworden. Gedurende haar afvalperiode had ze zich helemaal teruggetrokken uit het openbare leven en trainde de hele dag door. Ze had geen contact meer met andere mensen, behalve met haar vroegere buurmeisje Sandra. Het leek er heel sterk op dat Nicole zo sterk bezig was met haar lichaam dat ze zichzelf weinig geestelijke aandacht schonk. Als ik maar genoeg afval, dan bereik ik vanzelf de staat van geluk, dacht ze.
Voor Sandra gold hetzelfde, maar dan precies het tegenovergestelde van Nicole. Sandra leefde weliswaar in een vernieuwde staat van geluk. Ze hoefde niet meer de hele dag te denken aan die kilo's. Ze trainde zich niet meer suf om maar niet te hoeven denken aan eten. Ook zij leefde een teruggetrokken bestaan op haar slaapkamer en was bezig de hele dag te eten, te masturberen, weer verder te eten, te masturberen en dan gaan slapen. Ze had ontdekt dat haar iets wezenlijks in het leven ontbrak. Dat geluk had ze nu ontdekt in het eten. Ze had een kant van zichzelf ontdekt, waar ze nooit het vermoeden van had dat het bestond. Hoe ze zich grenzeloos kon overgeven aan eten, eten en eten. Dat ze er in haar hart zelfs van genoot dat ze dikker werd.
Emotioneel was het een zwaar jaar voor haar geweest. Ze had haar ouders verloren en was van de ene op de andere dag van meisje vrouw geworden. Ook had ze gemerkt dat haar harde houding op weerstand stuitte. Hoewel haar geluk wat betreft eten en seks niet op kon, ontdekte ze ook wat er fysiek met haar gebeurde. In een paar maanden tijd was ze enorm aangekomen. Waar vroeger een atletische buik zat, zat nu een blubberbuik dat heen en weer bewoog als ze liep. Haar borsten waren wel 2 cupmaten gegroeid. Net als haar bovenbenen die bij elke stap die ze zette tegen elkaar aan schuurden. Of haar achterste, dat tegenwoordig uit 2 grote bollen bestond die heen en weer bengelden. Zo zelfbewust als ze zich altijd voelde over haar lichaam, zo onzeker werd ze nu.
Ze zat nu op een kilo of 90. De 'vette jurk' van Nicole werd meer en meer gevuld. Het leek wel of er iedere dag wat vulling bij kwam. De jurk hing helemaal niet meer los, maar ging strakker en strakker zitten. De jurk was het enige wat ze de laatste tijd nog had gedragen. Voor de rest liep ze vooral naakt rond. Niks van haar originele kleding paste meer. En Sandra wilde eigenlijk niet toegeven aan de nieuwe waarheid dat ze andere kleren nodig had. Daarom liep ze naakt rond en merkte hoe ze eigenlijk genoot van haar dikker wordende lijf. Hoe het voelde dat er voor haar een buik groeide, waar elke dag een nieuw stukje bij kwam.
Ook Sandra probeerde grip te krijgen op zichzelf. Ze wist dat ze moest veranderen als persoon. Ze was niet altijd de leukste geweest. Veel mensen had ze pijn gedaan door ze als vuil te behandelen. Ze gebruikte iedereen ten gunste van zichzelf. Vooral het gewicht had het moeten ontgelden in haar commentaren op vriendinnen. Altijd slingerde ze wel een opmerking in het rond over het figuur van iemand die ze te dik vond. Het had haar hier gebracht, in haar vakantiehuisje zonder veel vrienden en ze miste de liefde. Ze besefte meer en meer dat als ze ergens wilde komen, dat ze dan zou moeten toegeven dat ze verkeerd was geweest. Als ze vrienden wilde maken, zou ze de ander moeten accepteren zoals hij is en niet kwetsend moeten zijn in haar opmerkingen over iemands uiterlijk.
Ze besefte het meer dan ooit, terwijl ze naar haar eigen lichaam keek en ontdekte hoe mooi het eigenlijk was om dik te zijn. Ze nam nog een zak chips, at die leeg en voelde hoe haar maag gevuld werd. Het was avond, al best laat, Nicole lag al te slapen en Sandra ging naar beneden om wat van de shake te nemen in de koelkast stond. Wat was dat spul toch heerlijk. Het leek wel of ze er geen genoeg van kon krijgen. Als de 2-liter schenkbeker leeg was, voelde of ze ontplofte, kon ze geen pap meer zeggen. Ze stommelde dan naar boven, met een maag die op barsten stond, maar als ze dan in bed lag en haar vingers met haar klitje speelden, voelde ze zich zo volmaakt gelukkig. Dan leek het wel of ze de hele wereld aankon.
Lees het tiende deel: Caloriearm dik aankomen »
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
Samen en toch alleen
Het tijdelijk verblijf in het vakantiehuisje van Sandra kreeg meer en meer een permanent karakter. Het stuitte niet op problemen omdat het voor een vakantiehuisje best wel groot was. Zo hadden ze elk een eigen kamer boven en was er een grote badkamer met een bad. Beneden was voldoende ruimte om je rustig terug te trekken als je de ander even zat was.
De 2 oude buurmeisjes hadden echter een heel vreemde relatie met elkaar. Ze verbleven wel gelijktijdig in hetzelfde huisje, maar ze leefden allebei heel erg op zichzelf. Ze brachten erg weinig tijd met elkaar door. Het werd op een bepaald moment zelfs zo erg dat Sandra de bovenverdieping betrok en Nicole in de grote kelder onder het huisje ging wonen. Op de benedenverdieping trofffen ze elkaar dan soms. Ze tolereerden elkaars aanwezigheid, maar ze leefden beiden in totaal verschillende werelden. Ze bleven bij elkaar omdat ze allebei in hun hart wisten dat ze elkaar nodig hadden. Geen van hen had iemand om zich heen op wie ze kon terugvallen.
Nicole was nog altijd vol geestdrift en vuur bezig om zichzelf te veranderen. Ze had het idee dat als ze maar genoeg afviel, ze zou veranderen in een ander mens. Iemand die bewonderd werd en die door iedereen aardig, lief en knap gevonden werd. Ze was vastberaden dat als ze maar genoeg kilo's kwijt was, alle ellende uit het verleden zou verdwijnen. Dit hoorde erbij, elke kilo kwijt was weer een stap in de richting van het geluk. Ze had er keihard aan gewerkt om op de 65 kilo te komen die ze nu woog. Ze zat dicht in de buurt van het gewicht waarvan ze droomde. Ze voelde zich fysiek geweldig, zo goed had ze zich nog nooit eerder gevoeld.
Daar tegenover stond echter haar innerlijke toestand. Ze had zich zo toegelegd op het lichamelijk dat ze geestelijk hier helemaal van afhankelijk was geworden. Gedurende haar afvalperiode had ze zich helemaal teruggetrokken uit het openbare leven en trainde de hele dag door. Ze had geen contact meer met andere mensen, behalve met haar vroegere buurmeisje Sandra. Het leek er heel sterk op dat Nicole zo sterk bezig was met haar lichaam dat ze zichzelf weinig geestelijke aandacht schonk. Als ik maar genoeg afval, dan bereik ik vanzelf de staat van geluk, dacht ze.
Voor Sandra gold hetzelfde, maar dan precies het tegenovergestelde van Nicole. Sandra leefde weliswaar in een vernieuwde staat van geluk. Ze hoefde niet meer de hele dag te denken aan die kilo's. Ze trainde zich niet meer suf om maar niet te hoeven denken aan eten. Ook zij leefde een teruggetrokken bestaan op haar slaapkamer en was bezig de hele dag te eten, te masturberen, weer verder te eten, te masturberen en dan gaan slapen. Ze had ontdekt dat haar iets wezenlijks in het leven ontbrak. Dat geluk had ze nu ontdekt in het eten. Ze had een kant van zichzelf ontdekt, waar ze nooit het vermoeden van had dat het bestond. Hoe ze zich grenzeloos kon overgeven aan eten, eten en eten. Dat ze er in haar hart zelfs van genoot dat ze dikker werd.
Emotioneel was het een zwaar jaar voor haar geweest. Ze had haar ouders verloren en was van de ene op de andere dag van meisje vrouw geworden. Ook had ze gemerkt dat haar harde houding op weerstand stuitte. Hoewel haar geluk wat betreft eten en seks niet op kon, ontdekte ze ook wat er fysiek met haar gebeurde. In een paar maanden tijd was ze enorm aangekomen. Waar vroeger een atletische buik zat, zat nu een blubberbuik dat heen en weer bewoog als ze liep. Haar borsten waren wel 2 cupmaten gegroeid. Net als haar bovenbenen die bij elke stap die ze zette tegen elkaar aan schuurden. Of haar achterste, dat tegenwoordig uit 2 grote bollen bestond die heen en weer bengelden. Zo zelfbewust als ze zich altijd voelde over haar lichaam, zo onzeker werd ze nu.
Ze zat nu op een kilo of 90. De 'vette jurk' van Nicole werd meer en meer gevuld. Het leek wel of er iedere dag wat vulling bij kwam. De jurk hing helemaal niet meer los, maar ging strakker en strakker zitten. De jurk was het enige wat ze de laatste tijd nog had gedragen. Voor de rest liep ze vooral naakt rond. Niks van haar originele kleding paste meer. En Sandra wilde eigenlijk niet toegeven aan de nieuwe waarheid dat ze andere kleren nodig had. Daarom liep ze naakt rond en merkte hoe ze eigenlijk genoot van haar dikker wordende lijf. Hoe het voelde dat er voor haar een buik groeide, waar elke dag een nieuw stukje bij kwam.
Ook Sandra probeerde grip te krijgen op zichzelf. Ze wist dat ze moest veranderen als persoon. Ze was niet altijd de leukste geweest. Veel mensen had ze pijn gedaan door ze als vuil te behandelen. Ze gebruikte iedereen ten gunste van zichzelf. Vooral het gewicht had het moeten ontgelden in haar commentaren op vriendinnen. Altijd slingerde ze wel een opmerking in het rond over het figuur van iemand die ze te dik vond. Het had haar hier gebracht, in haar vakantiehuisje zonder veel vrienden en ze miste de liefde. Ze besefte meer en meer dat als ze ergens wilde komen, dat ze dan zou moeten toegeven dat ze verkeerd was geweest. Als ze vrienden wilde maken, zou ze de ander moeten accepteren zoals hij is en niet kwetsend moeten zijn in haar opmerkingen over iemands uiterlijk.
Ze besefte het meer dan ooit, terwijl ze naar haar eigen lichaam keek en ontdekte hoe mooi het eigenlijk was om dik te zijn. Ze nam nog een zak chips, at die leeg en voelde hoe haar maag gevuld werd. Het was avond, al best laat, Nicole lag al te slapen en Sandra ging naar beneden om wat van de shake te nemen in de koelkast stond. Wat was dat spul toch heerlijk. Het leek wel of ze er geen genoeg van kon krijgen. Als de 2-liter schenkbeker leeg was, voelde of ze ontplofte, kon ze geen pap meer zeggen. Ze stommelde dan naar boven, met een maag die op barsten stond, maar als ze dan in bed lag en haar vingers met haar klitje speelden, voelde ze zich zo volmaakt gelukkig. Dan leek het wel of ze de hele wereld aankon.
Lees het tiende deel: Caloriearm dik aankomen »
Reacties
Een reactie posten