Op kamers (9) – Vreten
Wat vooraf ging: Anja woont in een studentenhuis met meiden die van eten houden. Sterker nog: ze vinden het heerlijk om dik te worden. Een oud-bewoonster, Gaby, komt langs om van de maaltijden van Barbara te gaan genieten. Anja durft er niet zo goed naartoe.
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
'Ik geloof dat Anja er wel is. Ik heb haar niet horen weggaan,' zei Barbara. Anja overwoog. Ze moet niet het hele weekend meeeten. Maar misschien kon ze toch een paar hapjes proberen. Haar medebewoners maakten het haar makkelijk. Zware schreden kwamen op haar deur af en Susannes hoofd stak door de deuropening.
'He Anja, ben je niet op de universiteit? Dan kun je net zo goed bij mij op de kamer komen.'
Anja lachtte schuchter. 'Meen je dat, mag ik…?'
'Ja natuurlijk, kom mee. Het draait niet alleen om eten. Het is ook gewoon gezellig hoor.' Anja stond op.
'Oke,' fluisterde en volgde Susannes achterste naar de kamer naast haar.
Er stond een heus buffet opgesteld. Alles zag eruit zoals Anja net droomde. Zware calorierijke lekkernijen toornden hoog op een speciale tafel die tegen de wand stond en met doeken was gedecoreerd. Voor het bed was een matrassenlandschap opgebouwd waarin Susanne zich diep tegen de rechtopstaande matrassen nestelde met een diepe zucht. Achter haar op het verhoogde bed troonde Gaby. Anja's adem verstokte.
Anja had Gaby's rijzige gestalte reeds door de deur bespied, maar nu gaf het een nog kolossalere indruk. Zoals ze zat tegen een grote stapels kussens aangeleund. Ze droeg een paar leggings, die haar kolossale kuiten als een tweede huid omspanden en de vetophopingen rond haar knieeen duidelijk lieten zien. Het bloesje dat ze aanhad, zat niet zo strak, maar zat ook niet al te flodderig meer. Haar enorme pens kon het zich in deze houding niet veroorloven helemaal te tonen en lag breed en vet op haar schoot, en bedekte meer dan de helft van de bovenbenen. Haar hals verloor zich in twee machtige onderkinnen en haar wangen waren zo mollig en rond als alles aan haar. 'Hoi Anja,' zei Gaby. Ze hoopte dat ze Anja niet teveel verbaasd had. Achter haar schoof Barbara een buffettafel de kamer in. Het rook naar oregano, tiami en tomaten.
'O pizza', snorde Susanna.
'Extra voor mijn dikkerdjes,' zei Barbara. 'De kaasroomtaart is natuurlijk het toetje.'
'Ga toch zitten,' zei Susanne tegen Anja en klopte op het matras naast haar. Op het bed bracht Gaby zich met luid zuchten op haar zij waarbij haar massale buik zwabbelend over de bedrand heen ging hangen.
'Mijn God, wat ben jij een zwaargewicht geworden,' becommentarieerde Susanne de daad en klopte het matras omhoog die naar beneden was gezakt door de activiteit. Over Gaby's gezicht trok zich een brede grijns.
'Met mijn gewicht geen wonder, of niet? Wacht maar tot jij zo dik bent.'
'Daarvan ben ik nog ver verwijderd,' lachtte Susanne, die wel even haar benen spreidde om ruimte voor haar buik te maken. De naden van haar zomerbroek kraakten erbij. Een glimlach verscheen op het gezicht van Gaby.
'Dat gaat heel snel hoor,' zei ze. 'Denk eens na… Toen ik hier vertrok woog ik 160 kilo… en nu zijn we driekwart jaar verder. Mathias voert me ook voordurend… en te weinig beweging…' Barbara gaf haar een bord met pizza. Ze bedankte met een knik, die haar onderkin deed sidderen. 'Hmmm, hij is lekker…'
Anja leunde tegen het bed en had haar benen een stukje opgetrokken. De situatie bevreemde haar. Gaby's weerwoord, de aanblik van het enorme overgewicht en het toezeggen van die onweerstaanbare vreetlust, die in die woorden school, maakte haar zenuwachtig. Ze was blij dat Barbara haar een bord gaf en ze zich met eten kon bezighouden. De pizza die voor haar lag was zompig, knapperig en bevatte veel kaas. Het stuk was groot, maar niet reusachtig, waarmee het niet voor het opeten koud werd. De rest van de pizza hield Barbara op de serveerwagen warm.
Barbara die zelf ook rijkelijk at, bekeek haar 3 slachtoffers met liefdevolle blik. Ze lagen allemaal op 50 kilo afstand van elkaar, bedacht ze geamuseerd. Anja met haar 85, die net begon op te bloeien en waar rond haar taille de eerste vetrollen verschenen, Susanne die al dik en zwaar geworden was met haar 134 dikke kilo's en waarvan buik, heupen, bovenbenen en billen zwabbelden door het spek, en dan Gaby, die opgebloeid was tot een kamerolifantje, die 100 kilo puur overgewicht zuchtend en steunend bij zich droeg. Die op haar zij moest liggen om zich met genot nog voller te proppen.
Maar Anja was het die haar oplettendheid het meest aansprak. Was dit kleine, magere geval dik te voeren? En zo ja, hoe dik kon ze over een jaar zijn? Voor haar netvlies drukten ook bij Anja opgezwollen benen tegen haar strakzittende kleding, toonde ze haar ronde, volle spekbuik onder het bloesje, die nauwelijks over haar heupen spande. Haar gedachten verliezend at Barbara nog een stuk pizza voordat ze voor de anderen nog een stuk aansneed. Haar eigen honger werd groter, als ze zo opgewonden was als nu. Daarbij had ze net bij het koken heimelijk gesnoept en was meer dan vol.
Anja, Susanne en Gaby waren nog lang niet in dat stadium. Ze aten de eerste bord met pizza zonder moeite weg, verdeelden dan een tweede stuk en stortten zich vol overgave op het stuk haan met roomsaus, die Barbara daarna serveerde. Anja begon daarna wat langzamer te eten, maar de goed getrainde magen van Susanne en Gaby hadden nog veel ruimte voor de volgende dikmakers. 'Wat is het heerlijk bij jouw,' zuchtte Gaby na enige tijd. 'Mathias kookt niet slecht, maar dit hier is hemels. Ik kan gewoon niet ophouden.'
'Kon je dat ooit?' vroeg Susanne en prikte in Gaby's dikke pens. 'Je was altijd al onverzadigbaar.'
'Ja, anders was ik nooit zo dik geworden,' bevestigde Gaby, waarbij een derde onderkin sidderde. Anja schrokte een stuk haan en keek verbaasd naar de dikke vrouw achter haar, bij wie het saus uit de mondhoek lekte en die alweer een nieuwe, grote portie naar binnen schoof. Susanne schoof met haar benen en kwam met veel steunen op de knie, waardoor ze heel dicht bij Anja kwam, die wat naar achteren leunde om haar stramme maag wat meer ruimte te geven.
'Vol?' kreeg ze naar haar hoofd geslingerd. 'Drukt de maag?'
'Een beetje,' antwoordde Anja. 'Die van jouw niet?'
'Eigenlijk niet. Ik heb ook nog honger.'
'Het is ook zo verschrikkelijk lekker. O, lasagne…' Anja had zoeven de vierde gang overgeslagen.
'Proberen?' vroeg Barbara.
'Ik weet het niet…' Als op bevel leunde ook Susanne naar achteren en opende snuivend haar broek.
'Ik geef mij buik een beetje ruimte.'
'Ik maak ook een beetje ruimte vrij,' kuchtte Gaby die haar bloesje omhoog trok.
Anja hield de adem in. Daar hing een vette rol naakt spek, gesteund door nog een halve rol van het vette spek, die onder haar leggings verstopt zat. Gaby rolde het stof naar beneden onder het vet en strekte de enorme vetkwallen van haar pens. Op de plaats, die vroeger haar taille geweest was, lag een violetten ring, die als een elastiek in haar spek hadden gesneden. Of ze een slipje droeg, kon Anja niet zeggen, Gaby's pens bedekte haar hele schoot. Ze werd zich ervan bewust hoe strak haar broek zat. Het was al maatje 46. Ze was gewoon veel te dik geworden. De lasagnelucht kroop haar neus binnen en het water liep toch in de mond. Met een verontschuldigende beweging opende ook zij haar rits en liet haar ronde buikje uit de broek vallen.
'Geef je mij ook een stuk?' vroeg ze.
Zo propten ze zich verder vol. Enorme hoeveelheden voedsel ging bij de drie dikbuiken naar binnen. Na de lasagne kwam gevogelte met jam, in veel vet gebakken krabben, verse wafels met room en twee literpakken met ijs. Ook Susanne snoof nu omdat ze vol zat en Anja voelde zich zo dik en benoezeld, dat ze bang was misselijk te worden. Haar overvol beladen maag drukte en deed pijn, drukte op de longen waardoor ze kortademig werd.
'Ik moet even een pauze houden, Babs,' kreunde Susanne. Ze strekte zich op het matras uit. Gaby kauwde nog op een bord met wafels. 'Ik ook,' zuchtte Anja. Barbara lag naast haar.
'Strek je buik eens uit,' zei ze. Anja vlijde zich ook naar achteren en drukte haar volle, kleine buik naar voren. Ze was al best dik geworden, zag Barbara nu duidelijk. Niet alleen op de buik, ook op de heupen zat rijkelijk vet. Barbara liet wat massageolie in haar handen warm worden en begon het aangespannen buikvet in de smeren. Hoog tijd, dacht ze. Anjas lichaam laat al rond de buiknavel de eerste striemen zien. De kleine was in redelijk korte tijd dik geworden en spon nu geweldig. De massage deed haar goed. Barbara voelde de harde maag onder het vers aangezette vet. Anja had zich genadeloos volgevreten. De massage zou het verteringsproces versnellen. Barbara nam de tijd.
Al snel voelde Anja zich beter. Het volle gevoel verdween. Ze kreeg wat meer lucht en haar tegenwerkende maag begon langzaam weer aan zijn taak. Naast haar was Susanne in een halfslaap gevallen, ook zij legde haar linkerhand op haar buik en kneedde het vet. Alleen Gaby ging onophoudelijk verder.
'We hebben nog roomkaastaart,' onderbrak Barbara de stilte.
'Alsjeblieft niet,' smeekte Anja.
'Mij kun je wel een stuk geven,' zei Gaby. 'Dan ben ik ook echt vol, daar houd ik zo van.'
'Ik ben zo vol,' steunde Susanne.
'Wil je niet echt goed eten, mijn dikkerdje?' zei Barbara en klopte op Susannes vet. 'Een klein stukje licht roomkaas, dat glijdt zo naar binnen.'
'Nou, vooruit.'
Barbara sneedt twee grote stukken af en gaf ze aan Gaby en Susanne.
'En jij?' vroeg ze aan Anja.
'Ik kan niet meer.' Maar Barbara zag al, dat Anjas blik op Susannes bord gericht was. De witte creme oogde koel, de mandarijnen zagen er vers en fruitig uit.
'Een klein stukje misschien?'
'Maar wel een heel kleintje.' En ook Anja stortte zich op nog een taartstuk. En daarna nog een. En toen viel ze in slaap.
Lees het tiende deel: Vreetlustig »
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
Vreten
'Ik geloof dat Anja er wel is. Ik heb haar niet horen weggaan,' zei Barbara. Anja overwoog. Ze moet niet het hele weekend meeeten. Maar misschien kon ze toch een paar hapjes proberen. Haar medebewoners maakten het haar makkelijk. Zware schreden kwamen op haar deur af en Susannes hoofd stak door de deuropening.
'He Anja, ben je niet op de universiteit? Dan kun je net zo goed bij mij op de kamer komen.'
Anja lachtte schuchter. 'Meen je dat, mag ik…?'
'Ja natuurlijk, kom mee. Het draait niet alleen om eten. Het is ook gewoon gezellig hoor.' Anja stond op.
'Oke,' fluisterde en volgde Susannes achterste naar de kamer naast haar.
Er stond een heus buffet opgesteld. Alles zag eruit zoals Anja net droomde. Zware calorierijke lekkernijen toornden hoog op een speciale tafel die tegen de wand stond en met doeken was gedecoreerd. Voor het bed was een matrassenlandschap opgebouwd waarin Susanne zich diep tegen de rechtopstaande matrassen nestelde met een diepe zucht. Achter haar op het verhoogde bed troonde Gaby. Anja's adem verstokte.
Anja had Gaby's rijzige gestalte reeds door de deur bespied, maar nu gaf het een nog kolossalere indruk. Zoals ze zat tegen een grote stapels kussens aangeleund. Ze droeg een paar leggings, die haar kolossale kuiten als een tweede huid omspanden en de vetophopingen rond haar knieeen duidelijk lieten zien. Het bloesje dat ze aanhad, zat niet zo strak, maar zat ook niet al te flodderig meer. Haar enorme pens kon het zich in deze houding niet veroorloven helemaal te tonen en lag breed en vet op haar schoot, en bedekte meer dan de helft van de bovenbenen. Haar hals verloor zich in twee machtige onderkinnen en haar wangen waren zo mollig en rond als alles aan haar. 'Hoi Anja,' zei Gaby. Ze hoopte dat ze Anja niet teveel verbaasd had. Achter haar schoof Barbara een buffettafel de kamer in. Het rook naar oregano, tiami en tomaten.
'O pizza', snorde Susanna.
'Extra voor mijn dikkerdjes,' zei Barbara. 'De kaasroomtaart is natuurlijk het toetje.'
'Ga toch zitten,' zei Susanne tegen Anja en klopte op het matras naast haar. Op het bed bracht Gaby zich met luid zuchten op haar zij waarbij haar massale buik zwabbelend over de bedrand heen ging hangen.
'Mijn God, wat ben jij een zwaargewicht geworden,' becommentarieerde Susanne de daad en klopte het matras omhoog die naar beneden was gezakt door de activiteit. Over Gaby's gezicht trok zich een brede grijns.
'Met mijn gewicht geen wonder, of niet? Wacht maar tot jij zo dik bent.'
'Daarvan ben ik nog ver verwijderd,' lachtte Susanne, die wel even haar benen spreidde om ruimte voor haar buik te maken. De naden van haar zomerbroek kraakten erbij. Een glimlach verscheen op het gezicht van Gaby.
'Dat gaat heel snel hoor,' zei ze. 'Denk eens na… Toen ik hier vertrok woog ik 160 kilo… en nu zijn we driekwart jaar verder. Mathias voert me ook voordurend… en te weinig beweging…' Barbara gaf haar een bord met pizza. Ze bedankte met een knik, die haar onderkin deed sidderen. 'Hmmm, hij is lekker…'
Anja leunde tegen het bed en had haar benen een stukje opgetrokken. De situatie bevreemde haar. Gaby's weerwoord, de aanblik van het enorme overgewicht en het toezeggen van die onweerstaanbare vreetlust, die in die woorden school, maakte haar zenuwachtig. Ze was blij dat Barbara haar een bord gaf en ze zich met eten kon bezighouden. De pizza die voor haar lag was zompig, knapperig en bevatte veel kaas. Het stuk was groot, maar niet reusachtig, waarmee het niet voor het opeten koud werd. De rest van de pizza hield Barbara op de serveerwagen warm.
Barbara die zelf ook rijkelijk at, bekeek haar 3 slachtoffers met liefdevolle blik. Ze lagen allemaal op 50 kilo afstand van elkaar, bedacht ze geamuseerd. Anja met haar 85, die net begon op te bloeien en waar rond haar taille de eerste vetrollen verschenen, Susanne die al dik en zwaar geworden was met haar 134 dikke kilo's en waarvan buik, heupen, bovenbenen en billen zwabbelden door het spek, en dan Gaby, die opgebloeid was tot een kamerolifantje, die 100 kilo puur overgewicht zuchtend en steunend bij zich droeg. Die op haar zij moest liggen om zich met genot nog voller te proppen.
Maar Anja was het die haar oplettendheid het meest aansprak. Was dit kleine, magere geval dik te voeren? En zo ja, hoe dik kon ze over een jaar zijn? Voor haar netvlies drukten ook bij Anja opgezwollen benen tegen haar strakzittende kleding, toonde ze haar ronde, volle spekbuik onder het bloesje, die nauwelijks over haar heupen spande. Haar gedachten verliezend at Barbara nog een stuk pizza voordat ze voor de anderen nog een stuk aansneed. Haar eigen honger werd groter, als ze zo opgewonden was als nu. Daarbij had ze net bij het koken heimelijk gesnoept en was meer dan vol.
Anja, Susanne en Gaby waren nog lang niet in dat stadium. Ze aten de eerste bord met pizza zonder moeite weg, verdeelden dan een tweede stuk en stortten zich vol overgave op het stuk haan met roomsaus, die Barbara daarna serveerde. Anja begon daarna wat langzamer te eten, maar de goed getrainde magen van Susanne en Gaby hadden nog veel ruimte voor de volgende dikmakers. 'Wat is het heerlijk bij jouw,' zuchtte Gaby na enige tijd. 'Mathias kookt niet slecht, maar dit hier is hemels. Ik kan gewoon niet ophouden.'
'Kon je dat ooit?' vroeg Susanne en prikte in Gaby's dikke pens. 'Je was altijd al onverzadigbaar.'
'Ja, anders was ik nooit zo dik geworden,' bevestigde Gaby, waarbij een derde onderkin sidderde. Anja schrokte een stuk haan en keek verbaasd naar de dikke vrouw achter haar, bij wie het saus uit de mondhoek lekte en die alweer een nieuwe, grote portie naar binnen schoof. Susanne schoof met haar benen en kwam met veel steunen op de knie, waardoor ze heel dicht bij Anja kwam, die wat naar achteren leunde om haar stramme maag wat meer ruimte te geven.
'Vol?' kreeg ze naar haar hoofd geslingerd. 'Drukt de maag?'
'Een beetje,' antwoordde Anja. 'Die van jouw niet?'
'Eigenlijk niet. Ik heb ook nog honger.'
'Het is ook zo verschrikkelijk lekker. O, lasagne…' Anja had zoeven de vierde gang overgeslagen.
'Proberen?' vroeg Barbara.
'Ik weet het niet…' Als op bevel leunde ook Susanne naar achteren en opende snuivend haar broek.
'Ik geef mij buik een beetje ruimte.'
'Ik maak ook een beetje ruimte vrij,' kuchtte Gaby die haar bloesje omhoog trok.
Anja hield de adem in. Daar hing een vette rol naakt spek, gesteund door nog een halve rol van het vette spek, die onder haar leggings verstopt zat. Gaby rolde het stof naar beneden onder het vet en strekte de enorme vetkwallen van haar pens. Op de plaats, die vroeger haar taille geweest was, lag een violetten ring, die als een elastiek in haar spek hadden gesneden. Of ze een slipje droeg, kon Anja niet zeggen, Gaby's pens bedekte haar hele schoot. Ze werd zich ervan bewust hoe strak haar broek zat. Het was al maatje 46. Ze was gewoon veel te dik geworden. De lasagnelucht kroop haar neus binnen en het water liep toch in de mond. Met een verontschuldigende beweging opende ook zij haar rits en liet haar ronde buikje uit de broek vallen.
'Geef je mij ook een stuk?' vroeg ze.
Zo propten ze zich verder vol. Enorme hoeveelheden voedsel ging bij de drie dikbuiken naar binnen. Na de lasagne kwam gevogelte met jam, in veel vet gebakken krabben, verse wafels met room en twee literpakken met ijs. Ook Susanne snoof nu omdat ze vol zat en Anja voelde zich zo dik en benoezeld, dat ze bang was misselijk te worden. Haar overvol beladen maag drukte en deed pijn, drukte op de longen waardoor ze kortademig werd.
'Ik moet even een pauze houden, Babs,' kreunde Susanne. Ze strekte zich op het matras uit. Gaby kauwde nog op een bord met wafels. 'Ik ook,' zuchtte Anja. Barbara lag naast haar.
'Strek je buik eens uit,' zei ze. Anja vlijde zich ook naar achteren en drukte haar volle, kleine buik naar voren. Ze was al best dik geworden, zag Barbara nu duidelijk. Niet alleen op de buik, ook op de heupen zat rijkelijk vet. Barbara liet wat massageolie in haar handen warm worden en begon het aangespannen buikvet in de smeren. Hoog tijd, dacht ze. Anjas lichaam laat al rond de buiknavel de eerste striemen zien. De kleine was in redelijk korte tijd dik geworden en spon nu geweldig. De massage deed haar goed. Barbara voelde de harde maag onder het vers aangezette vet. Anja had zich genadeloos volgevreten. De massage zou het verteringsproces versnellen. Barbara nam de tijd.
Al snel voelde Anja zich beter. Het volle gevoel verdween. Ze kreeg wat meer lucht en haar tegenwerkende maag begon langzaam weer aan zijn taak. Naast haar was Susanne in een halfslaap gevallen, ook zij legde haar linkerhand op haar buik en kneedde het vet. Alleen Gaby ging onophoudelijk verder.
'We hebben nog roomkaastaart,' onderbrak Barbara de stilte.
'Alsjeblieft niet,' smeekte Anja.
'Mij kun je wel een stuk geven,' zei Gaby. 'Dan ben ik ook echt vol, daar houd ik zo van.'
'Ik ben zo vol,' steunde Susanne.
'Wil je niet echt goed eten, mijn dikkerdje?' zei Barbara en klopte op Susannes vet. 'Een klein stukje licht roomkaas, dat glijdt zo naar binnen.'
'Nou, vooruit.'
Barbara sneedt twee grote stukken af en gaf ze aan Gaby en Susanne.
'En jij?' vroeg ze aan Anja.
'Ik kan niet meer.' Maar Barbara zag al, dat Anjas blik op Susannes bord gericht was. De witte creme oogde koel, de mandarijnen zagen er vers en fruitig uit.
'Een klein stukje misschien?'
'Maar wel een heel kleintje.' En ook Anja stortte zich op nog een taartstuk. En daarna nog een. En toen viel ze in slaap.
Lees het tiende deel: Vreetlustig »
Reacties
Een reactie posten