Op kamers (8) – Hoog bezoek
Wat vooraf ging. Anja is net een studie begonnen en kon moeilijk een kamer vinden. Ze komt terecht in een meidenhuis. Barbara kookt verschrikkelijk lekker en veel. De meiden in het huis groeien allemaal. Suzanne is het dikste van allemaal en wordt heus vetgemest door Barbara. Anja is diep onder de indruk van het dikke lichaam van Suzanne, maar schrikt als ze op de weegschaal gaat staan. Ze is 20 kilo aangekomen.
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
'En wat heeft ze gezegd?' vroeg Barbara nieuwsgierig toen Susanne haar van het gesprek verteld. 'Ze was helemaal ontzet en zei eerst nee. Maar ik durf te wedden dat ze nog een keertje nadenkt. Ze is gewoon te vreet en genotszuchtig, die kleine. 2 volle dozen bonbons heeft ze tijdens het gesprek leeggegeten, en dat was na de verse schok over die 85 kilo. Dat houdt nooit lang.'
'Ik ben benieuwd of Sabine nog langskomt.'
'Ik ook,' zei Susanne. 'De laatste keer kwam ze op het laatste ogenblik opdagen. Dat is ook niet vreemd met dat alles wat je voorbereid hebt.'
'Dit keer heb ik nog een bijzondere verrassing. Een persoon die van verder komt.' Susanne keek nieuwsgierig op. 'Gaby komt dit weekend. Daar heb je je gezelschap wel. Ik durf namelijk niet te zeggen of Anja dan zover is.'
'Gaby, super. Dan wordt het zoals in vroeger tijden. Heeft ze je verteld hoeveel ze weegt?'
'182 kilo', zei Barbara dromerig. 'Ze moet onmogelijk dik zijn. Haar man verwent haar veel te veel, zei ze, en ze had een beetje moeite met de trap. Ze wordt zo langzamerhand redelijk traag.'
'Dat was ze vroeger al met 140 kilo. Ik merk het zelf ook dat de tweede verdieping wel z'n nadelen heeft.'
Barbara greep plagerig Suzanne in haar dikke buikrol. 'Dat geloof ik graag.'
'Dat zeg jij dan. Je weegt net zoveel als ons speenvarken.'
'Maar ik zie jullie graag zo,' zei Barbara. 'En Anja wil ik graag vetmesten, tot ze barst.'
Anja hield zich de dagen na het gesprek met Suzanne verre van haar vette vriendinnen. Ze wist niet wat ze van Susannes aanbod moest denken. Suzanne wilde zich bewust dikker eten. Dat kon Anja niet geloven. Ze had ondertussen vaak genoeg van Susanne gehoord dat ze geen problemen had met haar overgewicht en dat ze dikke vrouwen mooi vond. Dat het haar bewust om aankomen ging, had Anja niet verwacht. Hoewel, als je nadacht over hoe zij vaak at, dan was het overduidelijk dat ze zich vetmestte. Dat Barbara ook haar aanmoedigde, merkte Anja daarbij totaal niet op.
Ondanks haar tweeslachtige houding was ze erg benieuwd naar het bezoek van komend weekend. Ze had over Gaby gehoord, ze wist ook dat Gaby ongelooflijk dik moest zijn, nog dikker dan Susanne en dat fascineerde Anja. Eerst dacht ze eraan om dit weekend af te reizen naar haar ouders om er niets van mee te krijgen. Maar dan besefte ze gelijk dat ze eigenlijk een paar kilo moest afvallen voordat ze haar moeder weer onder ogen kon komen. En Gaby wilde ze toch ook leren kennen. Daarom bleef ze. Sterker nog: ze spijbelde op vrijdag haar colleges en bleef thuis.
Barbara was al de hele dag in de keuken bezig . De lucht die door de hele woning trok, was werkelijk ongelooflijk. Het rook naar taart, naar gebraden worst, naar pasta en naar pudding. Het water liep in Anja's mond. Susanne struinde duidelijk hoorbaar in haar kamer rond. Meubels werden verplaatst en zaken naar binnen en buiten gedragen. Dan klonk de deurbel.
Barbara maakte haar dichtgekleefde handen schoon onder de kraan en drukte op de zoemer om de huisdeur te openen. Anja wachtte ze bij haar deur om te horen hoe zwaar de stappen op de trap klonken, vergezeld met het harde snuiven dat dichterbij kwam. Gaby trok haar massa de trap op. Barbara's mond viel over van verbazing toen ze haar zag: 182 kilo. Het getal had zwaar geklonken, maar was nietszeggend gebleven: nu zag ze hoeveel vet daarachter verscholen zat. Gaby schoof een reusachtige buik voor zich uit, en ook de rest van haar lichaam sidderde van het vet.
Haar gezicht zag vuurrood en ze moest diep ademhalen voordat ze aan de tweede verdieping begon. 'Babs,' steunde ze. Ze omarmde haar en genoot ervan dat haar armen slechts voor de helft om Gabys pens heen kon.
'Mijn God, wat ben jij dik geworden,' kreunde ze.
'Ik heb je toch niks teveel gezegd,' antwoordde Gaby. 'Ik zit de hele dag achter de computer en mijn man verwent me om het uur. Dan laat het niet op zich wachten dat ik aankom. Maar tegen jouw keuken kan niemand op.'
'Je zal er meer dan genoeg vankrijgen. Fijn dat je er bent.'
Anja's deur stond op een kier en ze tuurde door de smalle streep naar een blik van het bezoek. Haar hart sloeg sneller. Deze vrouw was zo dik als een walrus. Zo luid als ze ademde en hoe zwalkend ze door de gang liep. Hoeveel ze gegeten moest hebben om zo dik te worden… Voor Anja's netvlies verscheen een beeld van een gedekte tafel met taart, koek, ovenschotels, gebraden gevogelte en knesperige patat. Haar maag knorde. Ze had ongelooflijke honger. Ze hoorde Susanne Gaby begroetten die zonder enige schroom de nieuwe kilo's bewonderde.
'Gaby, tjonge, je bent echt aangekomen. Jij volgevreten zoetzak', spinde Susanne met het bekende timbre in haar stem, dat ze normaal voor haar radioshows gebruikte.
'Maar jij ook, mijn dikkerdje. Laat eens voelen, vooral je buik is gegroeid, nietwaar? Barbara zorgt goed voor je.'
'Je kent me toch. Ja, mijn buik wordt steeds dikker. Kijk eens wat Babs brengt: roomkaastaart.'
'Ons oude lievelingsgerecht.'
'O Babs, geweldig, deze is groot.' Anja hield van de roomkaastaart.
'Misschien krijg je nog gezelschap.'
'Is Anja er eigenlijk nog?'
Lees het negende deel: Vreten »
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
Hoog bezoek
'En wat heeft ze gezegd?' vroeg Barbara nieuwsgierig toen Susanne haar van het gesprek verteld. 'Ze was helemaal ontzet en zei eerst nee. Maar ik durf te wedden dat ze nog een keertje nadenkt. Ze is gewoon te vreet en genotszuchtig, die kleine. 2 volle dozen bonbons heeft ze tijdens het gesprek leeggegeten, en dat was na de verse schok over die 85 kilo. Dat houdt nooit lang.'
'Ik ben benieuwd of Sabine nog langskomt.'
'Ik ook,' zei Susanne. 'De laatste keer kwam ze op het laatste ogenblik opdagen. Dat is ook niet vreemd met dat alles wat je voorbereid hebt.'
'Dit keer heb ik nog een bijzondere verrassing. Een persoon die van verder komt.' Susanne keek nieuwsgierig op. 'Gaby komt dit weekend. Daar heb je je gezelschap wel. Ik durf namelijk niet te zeggen of Anja dan zover is.'
'Gaby, super. Dan wordt het zoals in vroeger tijden. Heeft ze je verteld hoeveel ze weegt?'
'182 kilo', zei Barbara dromerig. 'Ze moet onmogelijk dik zijn. Haar man verwent haar veel te veel, zei ze, en ze had een beetje moeite met de trap. Ze wordt zo langzamerhand redelijk traag.'
'Dat was ze vroeger al met 140 kilo. Ik merk het zelf ook dat de tweede verdieping wel z'n nadelen heeft.'
Barbara greep plagerig Suzanne in haar dikke buikrol. 'Dat geloof ik graag.'
'Dat zeg jij dan. Je weegt net zoveel als ons speenvarken.'
'Maar ik zie jullie graag zo,' zei Barbara. 'En Anja wil ik graag vetmesten, tot ze barst.'
Anja hield zich de dagen na het gesprek met Suzanne verre van haar vette vriendinnen. Ze wist niet wat ze van Susannes aanbod moest denken. Suzanne wilde zich bewust dikker eten. Dat kon Anja niet geloven. Ze had ondertussen vaak genoeg van Susanne gehoord dat ze geen problemen had met haar overgewicht en dat ze dikke vrouwen mooi vond. Dat het haar bewust om aankomen ging, had Anja niet verwacht. Hoewel, als je nadacht over hoe zij vaak at, dan was het overduidelijk dat ze zich vetmestte. Dat Barbara ook haar aanmoedigde, merkte Anja daarbij totaal niet op.
Ondanks haar tweeslachtige houding was ze erg benieuwd naar het bezoek van komend weekend. Ze had over Gaby gehoord, ze wist ook dat Gaby ongelooflijk dik moest zijn, nog dikker dan Susanne en dat fascineerde Anja. Eerst dacht ze eraan om dit weekend af te reizen naar haar ouders om er niets van mee te krijgen. Maar dan besefte ze gelijk dat ze eigenlijk een paar kilo moest afvallen voordat ze haar moeder weer onder ogen kon komen. En Gaby wilde ze toch ook leren kennen. Daarom bleef ze. Sterker nog: ze spijbelde op vrijdag haar colleges en bleef thuis.
Barbara was al de hele dag in de keuken bezig . De lucht die door de hele woning trok, was werkelijk ongelooflijk. Het rook naar taart, naar gebraden worst, naar pasta en naar pudding. Het water liep in Anja's mond. Susanne struinde duidelijk hoorbaar in haar kamer rond. Meubels werden verplaatst en zaken naar binnen en buiten gedragen. Dan klonk de deurbel.
Barbara maakte haar dichtgekleefde handen schoon onder de kraan en drukte op de zoemer om de huisdeur te openen. Anja wachtte ze bij haar deur om te horen hoe zwaar de stappen op de trap klonken, vergezeld met het harde snuiven dat dichterbij kwam. Gaby trok haar massa de trap op. Barbara's mond viel over van verbazing toen ze haar zag: 182 kilo. Het getal had zwaar geklonken, maar was nietszeggend gebleven: nu zag ze hoeveel vet daarachter verscholen zat. Gaby schoof een reusachtige buik voor zich uit, en ook de rest van haar lichaam sidderde van het vet.
Haar gezicht zag vuurrood en ze moest diep ademhalen voordat ze aan de tweede verdieping begon. 'Babs,' steunde ze. Ze omarmde haar en genoot ervan dat haar armen slechts voor de helft om Gabys pens heen kon.
'Mijn God, wat ben jij dik geworden,' kreunde ze.
'Ik heb je toch niks teveel gezegd,' antwoordde Gaby. 'Ik zit de hele dag achter de computer en mijn man verwent me om het uur. Dan laat het niet op zich wachten dat ik aankom. Maar tegen jouw keuken kan niemand op.'
'Je zal er meer dan genoeg vankrijgen. Fijn dat je er bent.'
Anja's deur stond op een kier en ze tuurde door de smalle streep naar een blik van het bezoek. Haar hart sloeg sneller. Deze vrouw was zo dik als een walrus. Zo luid als ze ademde en hoe zwalkend ze door de gang liep. Hoeveel ze gegeten moest hebben om zo dik te worden… Voor Anja's netvlies verscheen een beeld van een gedekte tafel met taart, koek, ovenschotels, gebraden gevogelte en knesperige patat. Haar maag knorde. Ze had ongelooflijke honger. Ze hoorde Susanne Gaby begroetten die zonder enige schroom de nieuwe kilo's bewonderde.
'Gaby, tjonge, je bent echt aangekomen. Jij volgevreten zoetzak', spinde Susanne met het bekende timbre in haar stem, dat ze normaal voor haar radioshows gebruikte.
'Maar jij ook, mijn dikkerdje. Laat eens voelen, vooral je buik is gegroeid, nietwaar? Barbara zorgt goed voor je.'
'Je kent me toch. Ja, mijn buik wordt steeds dikker. Kijk eens wat Babs brengt: roomkaastaart.'
'Ons oude lievelingsgerecht.'
'O Babs, geweldig, deze is groot.' Anja hield van de roomkaastaart.
'Misschien krijg je nog gezelschap.'
'Is Anja er eigenlijk nog?'
Lees het negende deel: Vreten »
Reacties
Een reactie posten