Op kamers (7) - Wegen
Wat vooraf ging: Anja woont in een studentenhuis met meiden die elkaar vetmesten. Ze wil zich op een ochtend wegen en haar huisgenote Suzanne heeft een weegschaal. Ze denkt dat Suzanne weg is, maar haar huisgenote ligt nog in bed. Wat er dan gebeurt...
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
Suzanne was helemaal naakt. Haar zware achterste rees trots op in de hoogte en de dikke speklaag op haar rug duwde zich in brede lagen uiteen, omdat ze een arm een klein beetje gevouwen had. Haar enorme hangbuik stak een klein stukje onder haar ellebogen uit. Gefascineerd kwam Anja dichterbij en bekeek de schoonslaapster. Kleine, heldere lijnen liepen van achter haar rug lijnrecht naar haar brede heupen toe. Striemen die een veelzeggende getuigenis gaven van Susannes vreetorgieën en de daarop volgende gewichttoename. Zou de buik van Susanne ook zulke getuigenissen geven? Anja had het graag geweten.
Ze was zo in het plaatje verzonken dat ze schrok toen Anja zich plotseling bewoog. Het vele spek drilde mee op het moment dat ze van houding veranderde en gapend haar ogen opendeed. Anja bleef versteend staan.
'Sorry, ik wilde alleen…' stamelde ze. Susanne draaide zich met een diepe zucht op haar zij en greep snel naar haar deken.
'O, ben jij het.'
'Ik dacht dat je al wakker was…'
'Dat ben ik nu ook.' Ze trok de deken een stukje over haar rug en schouders, zodat Anja de 3 dikke vetrollen goed kon bekijken, die onderdeel uitmaakten van Suzannes enorme pens. Vol en na het overvloedige feestetentje gisterenavond opnieuw gegroeid schoof ze zich naar voren en ondersteunden daarbij Susannes zeer bezienswaardige bovenwijdte.
De buiknavel was in een brede schacht verdwenen en de dikke spekrollen van haar onderbuik strekten zich als een grote reddingsring om haar heupen heen. Inderdaad liepen hier fijne heldere striemen over haar huid, ditmaal horizontaal. Slaapdronken wreef Susanne over haar vet en wist het daardoor zacht aan het drillen te krijgen. 'Wat zie je er uit,' verkondigde ze ditmaal lachend, 'past je broek niet meer soms?'
Nu werd Anja zich er van bewust dat ze daar met geopende broek stond en haar nieuwe spek ook van onder haar t-shirt te zien was. Ze werd rood.
'Ja…' zuchtte ze, 'ik ben wat aangekomen, denk ik.' Hier, in het gezelschap van de zo veel zwaardere Susanne leek het plotseling beduidend minder problematisch te zijn. 'Ik pas überhaupt niets meer. En daarom wilde ik je even vragen of ik mij misschien even bij jou kan wegen.'
'Geen probleem, de weegschaal staat onder het bed.' Susanne ging opstaan; daarvoor moest haar benen een beetje spreiden om haar buik plaats te geven, die nu haar schaamzone volledig bedekte. Haar maag, die al lange tijd aan royale porties gewend was, had de calorieënzegen van de vorige avond verwerkt en knorde alweer. Gelukkig stond er op het nachtkastje een zak truffelbonbons waarvan ze er een aantal in haar mond schoof.
Anja bukte ondertussen moeizaam naar de weegschaal, om hem weer onder het bed vandaan te halen. Haar spijkerbroek die ze tot dan toe altijd over haar achterste kon trekken, zat strak om haar benen als een tweede huid en verhinderde haar door de kniëen te gaan. Daarom spreidde ze haar benen wat en boog haar bovenlichaam wat naar voren, zodat haar nieuwe vet de rits nog verder openritste en zich tot dikke kussentjes samenschoof. Susanne merkte het terwijl ze haar tweede truffel verslond. Anja hijgde wat toen ze zich weer ophief en voorzichtig op de weegschaal ging staan. Susanne nam een derde truffel.
'Dat kan niet waar zijn,' schreeuwde Anja het uit.
'Je bent geïrriteerd,' gaf Susanne als commentaar, 'hoeveel weeg je dan?'
'Het kan niet waar zijn,' herhaalde Anja enkel als antwoord en probeerde zich uit de strakke broek te krijgen. Met een ruk trok ze ook het t-shirt over haar hoofd heen, zodat ze alleen haar slipje en bh aan voor het bed van Susanne stond. Haar jonge buikje stond al op het punt de krapzittende broek te overwinnen door over de band heen te puilen, terwijl de bh al zichtbaar diep in het vlees op haar ribben sneedt. Ongelovig zag ze het getal dat zich voor haar voeten liet zien: 85. Het was geen 86, dat wel, maar 10 kilo meer dan waar ze op gerekend had.
Totaal van slag ging ze op bed zitten. 'Ik ben meer dan 20 kilo aangekomen, sinds ik hier woon,' zei ze.
'Dat is echt veel zeg,' knikte Susanne, die echter helemaal niet geschokt reageerde. Misleidde ze Anja, of klonk er een lichte bewondering in haar stem? Ze keek naar Susanne, de mollige, dikke, vetgemeste vrouw, die met zichtbaar genoegen en onvoorstelbare snelheid de ene bonbons na de andere naar binnen werkte en geen enkele remming had om haar vet zo duidelijk te tonen.
'Ik eet gewoon te veel,' zei Anja. '85 kilo. Stel je voor!'
'Het klopt, je propt heel wat naar binnen,' zegt Susanne nu. 'Gisteren at je eerst die negerzoenen, dan de eierenlikeurtaart, het ijs, en dan nog die chips… Het smaakt je allemaal.' Ze zwaaide met haar benen uit bed en beweegt zich langzaam naar Anja toe, die op de grond zat en het helemaal niet leek te merken. Susanne sloeg nu een arm om haar heen. 'Je bent net zo'n vreetzak en gulzig als wij allemaal en natuurlijk word je daarvan dik.' Anja wilde het eigenlijk niet horen; ze voelde dat haar wangen begonnen te gloeien. Ze wilde Susanne's arm wegduwen, maar iets hield haar tegen en liet haar zo zitten.
'Als je iedere dag zoveel vreet als wij, dan barst je op een gegeven moment uit je voegen; wie weet dat beter dan ik!' Anja verstijfde toen ze Susanne's hand over haar kleine ronde buikje voelde gaan.
'En het staat je werkelijk goed… Je bent de laatste tijd heel mooi aangekomen.' Haar duim en wijsvinger knepen speels in de vetrolletjes rond haar navel. 'Je komt heel overvloedig aan. Zeg nou eerlijk, is het niet heerlijk zo vol als wij gisterenavond naar bed gingen? Eerst je zo lekker vol te proppen, tot je geen kruimel naar binnen krijgt en dan in bed lekker uit te puffen? Ik vind het heerlijk.. ik kan daar geen afstand van nemen. Ik weet het dat ik iedere dag dikker en dikker word, maar dat is het waard.'
Anja's adem versnelde. Susanne had hier het juiste punt aangeroerd: ook Anja vond het heerlijk om volgevreten zich onder de dekens te nestelen en voor het inslapen over haar strakgespannen maag te strelen. 'Je bent werkelijk mooi dik geworden,' fluisterde Susanne in haar oor. 'Dik, zoals een klein speenvarkentje met een mollig drillend buikje. Hoe mooi moet het wel niet zijn, als je nog veel dikker geworden bent…'
'Ik wil niet dikker worden,' protesteerde Anja, weliswaar zachtjes.
'Ik weet het,' knikte Anja, 'maar mooi zou het wel zijn.' Ze pakte nu Anja's vet echt vast en masseerde de nieuwverworven pondjes.
'Vind je dat echt?'
'Ja… Zoals je buik zich hier welft! Hier zitten zo veel kilo's, dat voelt echt heerlijk. Ben je dan vergeten wat ik je een paar weken geleden vertelde? Ik houd van dikke meisjes… Niet alleen dikke, maar ook kogelronde en echt zware.' Nu leunde Anja zich tegen haar aan. Haar ogen waren gesloten. Susanne boog zich naar haar bonbons. 'Hier, probeer het toch. Ze zijn echt lekker.' Anja twijfelde even of ze de chocoladetruffel wel moest aannemen. Ze roken te verleidelijk. 'Hij glijdt langzaam in je maag… tegelijk met deze hier… en deze… en ergens bouwt hij een paar nieuwe vetcellen. Misschien wel hier,' ze pakte plagend een vetrolletje bij Anja's heupen. 'Of hier,' ze kneep in het buikvet. 'Maar is deze heerlijke geur je dat niet waard?'
'Ja', zuchtte Anja en ze begon te eten. Ze at ook nog de volgende en volgende en volgende en volgende… totdat de bak met chocoladetruffels leeg was. En de tweede die Susanne tevoorschijn haalde was ook in korte tijd in haar maag verdwenen. Suzanne wreef over d'r buik en Anja liet zich overhalen, de zoete smaak, Susannes warme hand, die de zwaarte uit haar lichaam losmasseerde en naar een heerlijk vol gevoel gaf.
'Geniet van het dik worden,' zei Susanne zachtjes. 'Een volle buik is iets heerlijks. Eet, zoveel je smaakt. Trouwens, heb je iets te doen van het weekend?' Anja schudde met haar hoofd.
'Barbara organiseert een verwenweekend voor mij,' zei Susanne. 'Je weet hoe graag ze kookt. En geregeld doen we dat en nemen er goed de tijd voor.
'En wat doe je dan zoal?'
'Ik eet', verklaarde Susanne. 'Niet zoals normaal bij de maaltijden, maar echt goed.' Ze pakte de rol vet van haar buik goed vast. 'De hele dag.' Ze lachte toen ze Anja's ongelovige gezicht zag. 'Kom toch ook… dan maken we het gezellig en eet je je eens echt goed vol.'
'Dan word ik nog dikker!' Anja klonk onthutst. Suzanne ging weer wat meer in haar buurt en begon haar buik weer te masseren.
'Klopt', knikte ze. 'Je zal nog meer spek krijgen om de heupen na zo'n volvreetweekend… Wie weet zit het spek dan zo ver voor je…' Zehield haar hand een paar centimeter voor Anja's al heel aardige omvang.
'Je bent gek', verweerde ze zich. 'Ik ben toch nu al te dik, en jij ook. Je zal nog een keer uit elkaar knallen.'
Susanne ging naar achter, haar masale buik voor zich uit. Ze stopte gelijk twee bonbons in haar mond.
'Ik ga genieten,' zei ze.
Lees het achtste deel: Hoog bezoek »
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
Wegen
Suzanne was helemaal naakt. Haar zware achterste rees trots op in de hoogte en de dikke speklaag op haar rug duwde zich in brede lagen uiteen, omdat ze een arm een klein beetje gevouwen had. Haar enorme hangbuik stak een klein stukje onder haar ellebogen uit. Gefascineerd kwam Anja dichterbij en bekeek de schoonslaapster. Kleine, heldere lijnen liepen van achter haar rug lijnrecht naar haar brede heupen toe. Striemen die een veelzeggende getuigenis gaven van Susannes vreetorgieën en de daarop volgende gewichttoename. Zou de buik van Susanne ook zulke getuigenissen geven? Anja had het graag geweten.
Ze was zo in het plaatje verzonken dat ze schrok toen Anja zich plotseling bewoog. Het vele spek drilde mee op het moment dat ze van houding veranderde en gapend haar ogen opendeed. Anja bleef versteend staan.
'Sorry, ik wilde alleen…' stamelde ze. Susanne draaide zich met een diepe zucht op haar zij en greep snel naar haar deken.
'O, ben jij het.'
'Ik dacht dat je al wakker was…'
'Dat ben ik nu ook.' Ze trok de deken een stukje over haar rug en schouders, zodat Anja de 3 dikke vetrollen goed kon bekijken, die onderdeel uitmaakten van Suzannes enorme pens. Vol en na het overvloedige feestetentje gisterenavond opnieuw gegroeid schoof ze zich naar voren en ondersteunden daarbij Susannes zeer bezienswaardige bovenwijdte.
De buiknavel was in een brede schacht verdwenen en de dikke spekrollen van haar onderbuik strekten zich als een grote reddingsring om haar heupen heen. Inderdaad liepen hier fijne heldere striemen over haar huid, ditmaal horizontaal. Slaapdronken wreef Susanne over haar vet en wist het daardoor zacht aan het drillen te krijgen. 'Wat zie je er uit,' verkondigde ze ditmaal lachend, 'past je broek niet meer soms?'
Nu werd Anja zich er van bewust dat ze daar met geopende broek stond en haar nieuwe spek ook van onder haar t-shirt te zien was. Ze werd rood.
'Ja…' zuchtte ze, 'ik ben wat aangekomen, denk ik.' Hier, in het gezelschap van de zo veel zwaardere Susanne leek het plotseling beduidend minder problematisch te zijn. 'Ik pas überhaupt niets meer. En daarom wilde ik je even vragen of ik mij misschien even bij jou kan wegen.'
'Geen probleem, de weegschaal staat onder het bed.' Susanne ging opstaan; daarvoor moest haar benen een beetje spreiden om haar buik plaats te geven, die nu haar schaamzone volledig bedekte. Haar maag, die al lange tijd aan royale porties gewend was, had de calorieënzegen van de vorige avond verwerkt en knorde alweer. Gelukkig stond er op het nachtkastje een zak truffelbonbons waarvan ze er een aantal in haar mond schoof.
Anja bukte ondertussen moeizaam naar de weegschaal, om hem weer onder het bed vandaan te halen. Haar spijkerbroek die ze tot dan toe altijd over haar achterste kon trekken, zat strak om haar benen als een tweede huid en verhinderde haar door de kniëen te gaan. Daarom spreidde ze haar benen wat en boog haar bovenlichaam wat naar voren, zodat haar nieuwe vet de rits nog verder openritste en zich tot dikke kussentjes samenschoof. Susanne merkte het terwijl ze haar tweede truffel verslond. Anja hijgde wat toen ze zich weer ophief en voorzichtig op de weegschaal ging staan. Susanne nam een derde truffel.
'Dat kan niet waar zijn,' schreeuwde Anja het uit.
'Je bent geïrriteerd,' gaf Susanne als commentaar, 'hoeveel weeg je dan?'
'Het kan niet waar zijn,' herhaalde Anja enkel als antwoord en probeerde zich uit de strakke broek te krijgen. Met een ruk trok ze ook het t-shirt over haar hoofd heen, zodat ze alleen haar slipje en bh aan voor het bed van Susanne stond. Haar jonge buikje stond al op het punt de krapzittende broek te overwinnen door over de band heen te puilen, terwijl de bh al zichtbaar diep in het vlees op haar ribben sneedt. Ongelovig zag ze het getal dat zich voor haar voeten liet zien: 85. Het was geen 86, dat wel, maar 10 kilo meer dan waar ze op gerekend had.
Totaal van slag ging ze op bed zitten. 'Ik ben meer dan 20 kilo aangekomen, sinds ik hier woon,' zei ze.
'Dat is echt veel zeg,' knikte Susanne, die echter helemaal niet geschokt reageerde. Misleidde ze Anja, of klonk er een lichte bewondering in haar stem? Ze keek naar Susanne, de mollige, dikke, vetgemeste vrouw, die met zichtbaar genoegen en onvoorstelbare snelheid de ene bonbons na de andere naar binnen werkte en geen enkele remming had om haar vet zo duidelijk te tonen.
'Ik eet gewoon te veel,' zei Anja. '85 kilo. Stel je voor!'
'Het klopt, je propt heel wat naar binnen,' zegt Susanne nu. 'Gisteren at je eerst die negerzoenen, dan de eierenlikeurtaart, het ijs, en dan nog die chips… Het smaakt je allemaal.' Ze zwaaide met haar benen uit bed en beweegt zich langzaam naar Anja toe, die op de grond zat en het helemaal niet leek te merken. Susanne sloeg nu een arm om haar heen. 'Je bent net zo'n vreetzak en gulzig als wij allemaal en natuurlijk word je daarvan dik.' Anja wilde het eigenlijk niet horen; ze voelde dat haar wangen begonnen te gloeien. Ze wilde Susanne's arm wegduwen, maar iets hield haar tegen en liet haar zo zitten.
'Als je iedere dag zoveel vreet als wij, dan barst je op een gegeven moment uit je voegen; wie weet dat beter dan ik!' Anja verstijfde toen ze Susanne's hand over haar kleine ronde buikje voelde gaan.
'En het staat je werkelijk goed… Je bent de laatste tijd heel mooi aangekomen.' Haar duim en wijsvinger knepen speels in de vetrolletjes rond haar navel. 'Je komt heel overvloedig aan. Zeg nou eerlijk, is het niet heerlijk zo vol als wij gisterenavond naar bed gingen? Eerst je zo lekker vol te proppen, tot je geen kruimel naar binnen krijgt en dan in bed lekker uit te puffen? Ik vind het heerlijk.. ik kan daar geen afstand van nemen. Ik weet het dat ik iedere dag dikker en dikker word, maar dat is het waard.'
Anja's adem versnelde. Susanne had hier het juiste punt aangeroerd: ook Anja vond het heerlijk om volgevreten zich onder de dekens te nestelen en voor het inslapen over haar strakgespannen maag te strelen. 'Je bent werkelijk mooi dik geworden,' fluisterde Susanne in haar oor. 'Dik, zoals een klein speenvarkentje met een mollig drillend buikje. Hoe mooi moet het wel niet zijn, als je nog veel dikker geworden bent…'
'Ik wil niet dikker worden,' protesteerde Anja, weliswaar zachtjes.
'Ik weet het,' knikte Anja, 'maar mooi zou het wel zijn.' Ze pakte nu Anja's vet echt vast en masseerde de nieuwverworven pondjes.
'Vind je dat echt?'
'Ja… Zoals je buik zich hier welft! Hier zitten zo veel kilo's, dat voelt echt heerlijk. Ben je dan vergeten wat ik je een paar weken geleden vertelde? Ik houd van dikke meisjes… Niet alleen dikke, maar ook kogelronde en echt zware.' Nu leunde Anja zich tegen haar aan. Haar ogen waren gesloten. Susanne boog zich naar haar bonbons. 'Hier, probeer het toch. Ze zijn echt lekker.' Anja twijfelde even of ze de chocoladetruffel wel moest aannemen. Ze roken te verleidelijk. 'Hij glijdt langzaam in je maag… tegelijk met deze hier… en deze… en ergens bouwt hij een paar nieuwe vetcellen. Misschien wel hier,' ze pakte plagend een vetrolletje bij Anja's heupen. 'Of hier,' ze kneep in het buikvet. 'Maar is deze heerlijke geur je dat niet waard?'
'Ja', zuchtte Anja en ze begon te eten. Ze at ook nog de volgende en volgende en volgende en volgende… totdat de bak met chocoladetruffels leeg was. En de tweede die Susanne tevoorschijn haalde was ook in korte tijd in haar maag verdwenen. Suzanne wreef over d'r buik en Anja liet zich overhalen, de zoete smaak, Susannes warme hand, die de zwaarte uit haar lichaam losmasseerde en naar een heerlijk vol gevoel gaf.
'Geniet van het dik worden,' zei Susanne zachtjes. 'Een volle buik is iets heerlijks. Eet, zoveel je smaakt. Trouwens, heb je iets te doen van het weekend?' Anja schudde met haar hoofd.
'Barbara organiseert een verwenweekend voor mij,' zei Susanne. 'Je weet hoe graag ze kookt. En geregeld doen we dat en nemen er goed de tijd voor.
'En wat doe je dan zoal?'
'Ik eet', verklaarde Susanne. 'Niet zoals normaal bij de maaltijden, maar echt goed.' Ze pakte de rol vet van haar buik goed vast. 'De hele dag.' Ze lachte toen ze Anja's ongelovige gezicht zag. 'Kom toch ook… dan maken we het gezellig en eet je je eens echt goed vol.'
'Dan word ik nog dikker!' Anja klonk onthutst. Suzanne ging weer wat meer in haar buurt en begon haar buik weer te masseren.
'Klopt', knikte ze. 'Je zal nog meer spek krijgen om de heupen na zo'n volvreetweekend… Wie weet zit het spek dan zo ver voor je…' Zehield haar hand een paar centimeter voor Anja's al heel aardige omvang.
'Je bent gek', verweerde ze zich. 'Ik ben toch nu al te dik, en jij ook. Je zal nog een keer uit elkaar knallen.'
Susanne ging naar achter, haar masale buik voor zich uit. Ze stopte gelijk twee bonbons in haar mond.
'Ik ga genieten,' zei ze.
Lees het achtste deel: Hoog bezoek »
Reacties
Een reactie posten