Op kamers (4) - Volgegeten
Wat vooraf ging. Anja is net een studie begonnen en kon moeilijk een kamer vinden. Ze komt terecht in een meidenhuis. Het valt haar op dat alle meiden fors zijn. Snel ontdekt ze waarom. De meiden eten goed en vooral veel. Ze heeft het niet zo in de gaten, maar het nieuwe leven blijft ook voor haar niet zonder gevolgen.
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
Inderdaad vergat Susanne haar afslankvoornemens snel weer. De volgende dagen stelde Barbara tevreden vast dat ze meer at dan normaal. Elke avond propte zich voor het slapengaan nog eenmaal genotsvol met goede dikmakers vol. In het bijzonder als Anja erbij was. Susanne was het duidelijk geworden dat als ze tegen wilde gaan dat Barbara haar werkelijk tot 200 kilo wilde vetmesten, dat ze dan haar aandacht op een ander object moest zien te krijgen. En bij Anja, dat had het commentaar van Barbara duidelijk aangegeven, ging het allemaal niet snel genoeg. Daarom moest ze ervoor zorgen dat onze kleine nieuweling in een heus speenvarkentje veranderde en vanzelfsprekend uit elkaar zou barsten als een opgeblazen ballon.
Op een avond toen Anja laat thuis kwam, zag ze in de keuken nog licht branden. Susanne zat aan de eettafel en lepelde een roomkaastaart naar binnen; niet gewoon een stukje, maar een kwart van de taart lag op haar bord. Het was al omstreeks middernacht; erg laat voor een laatste snack voor het slapen gaan.
'Heb je ook honger?' vroeg Susanne, die een volle lepel in haar mond liet glijden. 'Er is nog genoeg hoor.' Anja hing haar jas op. 'Ik weet het niet hoor; ik kom net van een etentje bij de Italiaan…'
'Ik heb ook twee pizza's op,' knikte Susanne. 'Maar een lepeltje roomkaastaart gaat er altijd nog wel in.'
'Je eet wel veel, hè,' zei Anja waarbij aan haar toon moeilijk te horen was of ze het nu afkeurenswaardig, interessant of boeiend vond. 'Krijg je daar geen buikpijn van als je je zoveel naar binnen werkt.'
'Vaak wel,' knikte Susanne. 'Geen pijn in mijn maag, maar wel het gevoel lekker vol te zitten. Ik houd ervan. Het lijkt een beetje op een orgasme. Een vreetorgasme, laat ik maar zeggen. Ken je dat?' Anja schudde ontkenend met haar hoofd, maar ging geïnteresseerd naast Susanne zitten. Susanne lepelde ondertussen door en likte tussendoor haar lippen schoon.
'Vind je niet dat je te dik wordt?'
'Ik ben te dik,' bevestigde Susanne. 'Ben ik altijd geweest, als kind al. Toen ik tiener was heb ik voortdurend dieëten doorstaan. De ene na de andere. Tenslotte merkte ik dat ik veel te veel van eten houd, goed eten wel te verstaan, om daar afstand van te kunnen nemen.' Daarbij komt nog dat ik iemand heb leren kennen die graag kookt, mensen verwent en zelfs vetmest, ging in haar gedachtes verder.
'En sindsdien kom je aan?'
'Ja, dat ook. Maar boven alles geniet ik van het eten… Wat is eigenlijk jou lievelingseten?'
'Pasta met gorgonzolasaus,' antwoordde Anja. 'En chocolade.'
'En heb je er nooit van gedroomd om je eens daar werkelijk mee vol te proppen. Dus zoveel als je opkunt.'
'Ja.'
'Dan moet je dat een keertje doen,' meende Susanne. 'Al was het alleen maar om het gevoel te kennen. Dat je echt naar hartelust gesmuld hebt.' Susanne verwachtte een weerwoord. Zoals de angst voor het dikworden, de angst om zich te laten gaan, de angst voor het commentaar van anderen. Maar Anja zei helemaal niks. Susanne gaf haar de tijd. Ze at haar kwartstuk van de taart op en stond zwaarademend op om de schaal met de taart erop van het aanrecht naar de tafel te brengen. Anja's blik volgde haar, rustte op de zware puddingarmen, haar buikplooien en het achteruitstekende achterste, die aan beide zijden van de stoel over het zitvlak heen schoven toen ze weer ging zitten. Susanne vervolgde met eten.
Een poosje spraken ze over andere dingen, voornamelijk over het werk van Susanne, iets dat Anja erg fascineerde. Tot dan toe hadden ze weinig bij elkaar gezeten en Susanne maakte op dat Anja haar werk bij de radio erg interessant vond; voor de manier waarop ze haar leven leefde en vooral zoals ze zich tegen alle bestaande conventies verzette en van haar dikzijn genoot. Dat stimuleerde haar om haar plan tot uitvoering te brengen. Daarbij zakte de kaastaart op aangename wijze naar haar maag en zorgde voor het aangename gevoel van volheid, waarover ze zojuist gesproken had.
'Vind je het erg als ik mijn broek even een stukje opendoe?' vroeg ze met de beste bedoelingen. 'Ik heb zoveel gegeten…'
'Nee, ik erger mij daar echt niet aan hoor,' zei Anja.
Susanne schoof haar shirt omhoog en greep in de vetspleet tussen de beide vetrollen van haar buik. Ze trok haar pens een beetje in, maar het ging haar niet zo makkelijk af om de ritssluiting van haar broek open te krijgen. 'Zou je mij misschien een gunst willen bewijzen?' vroeg ze aan Anja die rood aanliep. 'Ik krijg mijn broek niet meer open; misschien ben ik te dik voor deze spijkerbroek…' Nu komt het erop aan, dacht ze. Als ik haar daarmee geen aanstoot geef, dan is ze voor onze zaak gewonnen.
Anja stond op en legde haar hand op de dikke vetaanwinst die Susanne zich had aangevreten. Susanne duwde haar buik ver naar voren, zodat het stof van haar toch al strakzittende broek nog strakker aanspande. Anja kon haar vinger met moeite tussen het vet en het stof doorschuiven. Maar het lukte haar en met moeite opende ze de knoop en de ritssluiting werd door vetbobbels reeds uit zichzelf geopend.
'Wat ben jij dik!' fluisterde Anja en nu klonk er een duidelijke bewondering in de klank van haar stem. Susanne legde nu haar handen op Anja's heupen waar nu duidelijk het nieuw aangevreten vet te voelen was, dat zich over de broeksband heenwelfde.
'Ik vind dikke vrouwen mooi,' vertrouwde ze Anja toe. 'En het bevalt mij om te zien, dat ik niet alleen smul, vreet en geniet… Waarom houd je me niet gezelschap, als we allebei dezelfde voorliefde delen?' Anja begon al sneller te ademen. 'Stel je eens voor: niks is meer verboden! Gewoon iedere dag zoveel eten tot er niets meer ingaat! Wij allebei… Samen…'
Gewillig liet Anja zich in de armen vallen van Susanne. Zoals bij haar begroeting 3 maanden geleden toen ze kennismaakte met de vetmassa van haar medebewoonster. Ook nu ervoer Anja eenzelfde tinteling op het moment dat ze de vele overvloedige kilo's voelde toen ze zich tegen haar aandrukten. Zachtjes trok Susanne Anja op haar enorme schoot en schoof haar hand onder de buik. 'Jij bent ook een beetje dikker geworden dan je was toen je hier kwam, heb ik al gemerkt. Dat bevalt me wel. Iedere dag heb ik erop gelet of je ook zo graag eet enik vond het jammer dat je je zo terughoudend opstelde. Omdat je net zo van eten kunt genieten als ik.'
'Eigenlijk wilde ik gaan lijnen, omdat ik ook gemerkt heb dat ik wat aangekomen ben.'
'Waarom dat dan? Het is hier luilekkerland. Je kan nergens zo goed eten als hier. Echt waar.'
'Dat klopt. Barbara kookt ontzettend lekker. Vind je dikke mensen echt mooi?'
'Zeker,' zei Anja met haar diepe stem en streelde over het nieuwgevormde buikje van Anja. 'Ik houd ervan om te zien waar de weelde zich laat zien, die men zichzelf gunt. Je zult zeker weten ooit een knappe dikke buik krijgen. Kom op; vol nog eens mijn buik.' Ze liet de hand van Anja over haar buik heenglijden, die door de vele kaastaart gespannen was en buitengewoon dik en verzadigd ver naar voren welfde. Anja sloot haar ogen en zuchtte.
'Weet je,' fluisterde. 'Dat ik ineens een ongelooflijke honger krijg.'
Het was al twee uur toen Anja tenslotte naar haar kamer ging. Langzaam en met zware schreden, omdat ze zo volgegeten was zoals ze nog nooit in haar leven was geweest. Haar broek stond ver open en een reeds respectabel dikgevoerd buikje puilde uit de ritssluiting van haar broek. Het calorierijke eten van Barbara had het figuur van Anja al wezenlijk veranderd. Zwaar zuchtend schoof ze haar broek van haar heupen en herinnerde zich eraan hoe Susanne's ronde babyhanden haar spek gestreeld hadden. Aan de complimenten die ze over haar rondingen gekregen had en aan de aangekende vreetorgie die ze daarna gevierd hadden.
Anja had gegeten zoveel als ze erin kon krijgen. Ze was aangestoken door het gegeven dat Susanne zonder enige maat doorat. Ze hadden niet alleen de kaastaart naar binnen gewerkt, maar ook 2 koude kippenpootjes, een pond kaas met crackertjes, Barbara's grote griesmeelpudding en een paar stukken quiche Lorraine. Anja trok haar shirt omhoog en bekeek haar buik voor de spiegel. Vol en dik boog hij zich naar voren en drukte haar schaamlippen een stukje naar beneden. Ze streelde over haar taille naar beneden en bemerkte dat ook haar achterste breder geworden was. En bij het omdraaien zag ze hoe dik haar kont geworden was. Ze was enorm aangekomen.
Lees het vijfde deel: 50 kilo in 2 jaar »
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
Volgegeten
Inderdaad vergat Susanne haar afslankvoornemens snel weer. De volgende dagen stelde Barbara tevreden vast dat ze meer at dan normaal. Elke avond propte zich voor het slapengaan nog eenmaal genotsvol met goede dikmakers vol. In het bijzonder als Anja erbij was. Susanne was het duidelijk geworden dat als ze tegen wilde gaan dat Barbara haar werkelijk tot 200 kilo wilde vetmesten, dat ze dan haar aandacht op een ander object moest zien te krijgen. En bij Anja, dat had het commentaar van Barbara duidelijk aangegeven, ging het allemaal niet snel genoeg. Daarom moest ze ervoor zorgen dat onze kleine nieuweling in een heus speenvarkentje veranderde en vanzelfsprekend uit elkaar zou barsten als een opgeblazen ballon.
Op een avond toen Anja laat thuis kwam, zag ze in de keuken nog licht branden. Susanne zat aan de eettafel en lepelde een roomkaastaart naar binnen; niet gewoon een stukje, maar een kwart van de taart lag op haar bord. Het was al omstreeks middernacht; erg laat voor een laatste snack voor het slapen gaan.
'Heb je ook honger?' vroeg Susanne, die een volle lepel in haar mond liet glijden. 'Er is nog genoeg hoor.' Anja hing haar jas op. 'Ik weet het niet hoor; ik kom net van een etentje bij de Italiaan…'
'Ik heb ook twee pizza's op,' knikte Susanne. 'Maar een lepeltje roomkaastaart gaat er altijd nog wel in.'
'Je eet wel veel, hè,' zei Anja waarbij aan haar toon moeilijk te horen was of ze het nu afkeurenswaardig, interessant of boeiend vond. 'Krijg je daar geen buikpijn van als je je zoveel naar binnen werkt.'
'Vaak wel,' knikte Susanne. 'Geen pijn in mijn maag, maar wel het gevoel lekker vol te zitten. Ik houd ervan. Het lijkt een beetje op een orgasme. Een vreetorgasme, laat ik maar zeggen. Ken je dat?' Anja schudde ontkenend met haar hoofd, maar ging geïnteresseerd naast Susanne zitten. Susanne lepelde ondertussen door en likte tussendoor haar lippen schoon.
'Vind je niet dat je te dik wordt?'
'Ik ben te dik,' bevestigde Susanne. 'Ben ik altijd geweest, als kind al. Toen ik tiener was heb ik voortdurend dieëten doorstaan. De ene na de andere. Tenslotte merkte ik dat ik veel te veel van eten houd, goed eten wel te verstaan, om daar afstand van te kunnen nemen.' Daarbij komt nog dat ik iemand heb leren kennen die graag kookt, mensen verwent en zelfs vetmest, ging in haar gedachtes verder.
'En sindsdien kom je aan?'
'Ja, dat ook. Maar boven alles geniet ik van het eten… Wat is eigenlijk jou lievelingseten?'
'Pasta met gorgonzolasaus,' antwoordde Anja. 'En chocolade.'
'En heb je er nooit van gedroomd om je eens daar werkelijk mee vol te proppen. Dus zoveel als je opkunt.'
'Ja.'
'Dan moet je dat een keertje doen,' meende Susanne. 'Al was het alleen maar om het gevoel te kennen. Dat je echt naar hartelust gesmuld hebt.' Susanne verwachtte een weerwoord. Zoals de angst voor het dikworden, de angst om zich te laten gaan, de angst voor het commentaar van anderen. Maar Anja zei helemaal niks. Susanne gaf haar de tijd. Ze at haar kwartstuk van de taart op en stond zwaarademend op om de schaal met de taart erop van het aanrecht naar de tafel te brengen. Anja's blik volgde haar, rustte op de zware puddingarmen, haar buikplooien en het achteruitstekende achterste, die aan beide zijden van de stoel over het zitvlak heen schoven toen ze weer ging zitten. Susanne vervolgde met eten.
Een poosje spraken ze over andere dingen, voornamelijk over het werk van Susanne, iets dat Anja erg fascineerde. Tot dan toe hadden ze weinig bij elkaar gezeten en Susanne maakte op dat Anja haar werk bij de radio erg interessant vond; voor de manier waarop ze haar leven leefde en vooral zoals ze zich tegen alle bestaande conventies verzette en van haar dikzijn genoot. Dat stimuleerde haar om haar plan tot uitvoering te brengen. Daarbij zakte de kaastaart op aangename wijze naar haar maag en zorgde voor het aangename gevoel van volheid, waarover ze zojuist gesproken had.
'Vind je het erg als ik mijn broek even een stukje opendoe?' vroeg ze met de beste bedoelingen. 'Ik heb zoveel gegeten…'
'Nee, ik erger mij daar echt niet aan hoor,' zei Anja.
Susanne schoof haar shirt omhoog en greep in de vetspleet tussen de beide vetrollen van haar buik. Ze trok haar pens een beetje in, maar het ging haar niet zo makkelijk af om de ritssluiting van haar broek open te krijgen. 'Zou je mij misschien een gunst willen bewijzen?' vroeg ze aan Anja die rood aanliep. 'Ik krijg mijn broek niet meer open; misschien ben ik te dik voor deze spijkerbroek…' Nu komt het erop aan, dacht ze. Als ik haar daarmee geen aanstoot geef, dan is ze voor onze zaak gewonnen.
Anja stond op en legde haar hand op de dikke vetaanwinst die Susanne zich had aangevreten. Susanne duwde haar buik ver naar voren, zodat het stof van haar toch al strakzittende broek nog strakker aanspande. Anja kon haar vinger met moeite tussen het vet en het stof doorschuiven. Maar het lukte haar en met moeite opende ze de knoop en de ritssluiting werd door vetbobbels reeds uit zichzelf geopend.
'Wat ben jij dik!' fluisterde Anja en nu klonk er een duidelijke bewondering in de klank van haar stem. Susanne legde nu haar handen op Anja's heupen waar nu duidelijk het nieuw aangevreten vet te voelen was, dat zich over de broeksband heenwelfde.
'Ik vind dikke vrouwen mooi,' vertrouwde ze Anja toe. 'En het bevalt mij om te zien, dat ik niet alleen smul, vreet en geniet… Waarom houd je me niet gezelschap, als we allebei dezelfde voorliefde delen?' Anja begon al sneller te ademen. 'Stel je eens voor: niks is meer verboden! Gewoon iedere dag zoveel eten tot er niets meer ingaat! Wij allebei… Samen…'
Gewillig liet Anja zich in de armen vallen van Susanne. Zoals bij haar begroeting 3 maanden geleden toen ze kennismaakte met de vetmassa van haar medebewoonster. Ook nu ervoer Anja eenzelfde tinteling op het moment dat ze de vele overvloedige kilo's voelde toen ze zich tegen haar aandrukten. Zachtjes trok Susanne Anja op haar enorme schoot en schoof haar hand onder de buik. 'Jij bent ook een beetje dikker geworden dan je was toen je hier kwam, heb ik al gemerkt. Dat bevalt me wel. Iedere dag heb ik erop gelet of je ook zo graag eet enik vond het jammer dat je je zo terughoudend opstelde. Omdat je net zo van eten kunt genieten als ik.'
'Eigenlijk wilde ik gaan lijnen, omdat ik ook gemerkt heb dat ik wat aangekomen ben.'
'Waarom dat dan? Het is hier luilekkerland. Je kan nergens zo goed eten als hier. Echt waar.'
'Dat klopt. Barbara kookt ontzettend lekker. Vind je dikke mensen echt mooi?'
'Zeker,' zei Anja met haar diepe stem en streelde over het nieuwgevormde buikje van Anja. 'Ik houd ervan om te zien waar de weelde zich laat zien, die men zichzelf gunt. Je zult zeker weten ooit een knappe dikke buik krijgen. Kom op; vol nog eens mijn buik.' Ze liet de hand van Anja over haar buik heenglijden, die door de vele kaastaart gespannen was en buitengewoon dik en verzadigd ver naar voren welfde. Anja sloot haar ogen en zuchtte.
'Weet je,' fluisterde. 'Dat ik ineens een ongelooflijke honger krijg.'
Het was al twee uur toen Anja tenslotte naar haar kamer ging. Langzaam en met zware schreden, omdat ze zo volgegeten was zoals ze nog nooit in haar leven was geweest. Haar broek stond ver open en een reeds respectabel dikgevoerd buikje puilde uit de ritssluiting van haar broek. Het calorierijke eten van Barbara had het figuur van Anja al wezenlijk veranderd. Zwaar zuchtend schoof ze haar broek van haar heupen en herinnerde zich eraan hoe Susanne's ronde babyhanden haar spek gestreeld hadden. Aan de complimenten die ze over haar rondingen gekregen had en aan de aangekende vreetorgie die ze daarna gevierd hadden.
Anja had gegeten zoveel als ze erin kon krijgen. Ze was aangestoken door het gegeven dat Susanne zonder enige maat doorat. Ze hadden niet alleen de kaastaart naar binnen gewerkt, maar ook 2 koude kippenpootjes, een pond kaas met crackertjes, Barbara's grote griesmeelpudding en een paar stukken quiche Lorraine. Anja trok haar shirt omhoog en bekeek haar buik voor de spiegel. Vol en dik boog hij zich naar voren en drukte haar schaamlippen een stukje naar beneden. Ze streelde over haar taille naar beneden en bemerkte dat ook haar achterste breder geworden was. En bij het omdraaien zag ze hoe dik haar kont geworden was. Ze was enorm aangekomen.
Lees het vijfde deel: 50 kilo in 2 jaar »
Reacties
Een reactie posten