Op kamers (18) – vette liefde (slot)
Wat vooraf ging: Anja en Suzanne worden in het studentenhuis vetgemest door hun huisgenote Barbara. Hun nieuwe huisgenoot Jochem moet niks hebben van de ongezonde levenswijze van de meiden. Hij vertelt er zijn vriend Gero over, die stiekem wel oren heeft naar de 3 vette meiden.
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
's Avonds zaten de drie vrouwen weer rond rond de keukentafel. De vreetpartij van afgelopen weekend had een eetlust opnieuw vergroot en de reuzenporties van de macaronischotel waren snel op. Ze waren aan het toetje toegekomen toen Jochem met zijn vriend binnen kwam. Gero marcheerde achter Jochem aan, die al de deur van zijn kamer openhield, achter de keuken. 'Ik moet me wel even voorstellen.' Voor Jochem was het heel pijnlijk. Hij wist dat de drie midden in een vreetorgie zaten en hij had de aanblik daarvan Gero graag bespaard. Die was na alles wat hij gehoord had, nieuwsgierig geworden. Jochem hoorde hoe hij zich voorstelde.
'Leuk kennis met je te maken,' zei Barbara. 'Wil je misschien nog wat meeeten? We hebben nog wat ijstaart.'
'Graag,' antwoordde Gero totaal onverwacht. Voor Jochem bleef niks anders over dan er bij gaan zitten. Hem vertoonde zich het vertrouwde beeld. Susanne troonde aan de smalle kant van de tafel en ze droeg zoals meestal de laatste tijd, een shirt die gevaarlijk strak om haar massa's zat.
Barbara zat in een spijkerbroek in haar nog altijd ruim zittende sweatshirt en Anja droeg een klein geruit bloesje die haar borsten en vooruitstekende buik omklemde en waar van de knopen door de spanning ongewoon strak zaten. Gero loofde de ijstaart en zat met Barbara te kletsen over recepten waaruit Jochem opmaakte dat het voor een dieetkuur totaal ongeschikt was. Het duurde meer dan een uur voordat hij zijn vriend kon overhalen om hem met het referaat te helpen.
Sinds deze dag kwam Gero vaker langs, ook zonder de uitnodiging van Jochem. Hij nam kookboeken mee en vond het geen enkel probleem dat Anja zich in zijn bijzijn helemaal liet gaan. Haar eetlust was enorm gestegen en het lekkere gevoel overeten te zijn, lag steeds verder weg. Snel woog ze 120, toen 125 en de celluliteputjes op haar kont en zwabberdijen werden steeds dieper. Haar achtereste leek een eigen leven te leiden. Wanneer ze liep bewoog hij bij iedere stap van rechts naar links en zwabberde daarbij enorm. Net als haar brede buik, die dagelijks in omvang leek toe te nemen. Ze droeg ondertussen maat 52 en ze kon er nog nauwelijks in.
Op een avond dook Gero onaangekondigd op in het studentenhuis. Susanne had late dienst en Barbara was naar een concert, zodat Anja de avond had aangewend om eens flink aan het leren te slaan. Ze vond het in elk geval heerlijk dat ze even onderbroken werd, toen de deurbel klonk. Gero droeg een grote kartonnen doos bij zich en leek een beetje zenuwachtig te zijn. 'Hoi,' zei hij.
'Hoi Gero.' Anja was dubbel zo blij. Ze had de laatste weken vaak met
hem gepraat en mocht hem graag. 'Kom binnen. De anderen zijn er niet. Jochem ook niet, geloof ik, maar als je misschien een wijntje lust, of zo iets…'
'O graag,' zei Gero die zich er niet aan scheen te storen dat ze alleen waren. 'Ik heb wat meegenomen. Speciaal voor jouw, misschien komt het wel uit dat de anderen weg zijn…' Hij keek naar de kartonnen doos. Anja werd nieuwsgierig, en ook wel een beetje verlegen.
'Voor mij?'
'Ja,' knikte hij, terwijl hij de doos neerzette. 'Omdat je zo graag taart lust…' Hij klapte de deksel open en er verscheen een grote mokkataart. Ze werd rood en streek onbewust over haar dikke buik.
'O,' zei ze en ze kauwde zenuwachtig op haar onderlip. 'Ik moet niet zoveel zoet eten… ik ben al zo dik…'
'Nou jou, een beetje mollig ben je inderdaad. Maar ik houd daar wel van.' Anja voelde een zeldzame warmte in haar opborrelen. Meende hij dat in alle ernst. Nu pas zag ze dat op het midden van de taart in mokkabonen een hart was gevormd.
'Echt?' vroeg ze zachtjes terwijl hij dichter bij haar kwam staan.'
'Echt. Je ziet er sexy uit, zo mooi rond en vol.'
'Wanneer ik daarvan eet, word ik zeker nog ronder en voller,' zei ze. De taart was groot en het zag ernaar uit dat hij van zware botercreme was gemaakt. Anja liep het water in de mond. 'Dat zou mooi zijn,' zei hij. 'Veel ronder dan wanneer het naar mij gaat.' Anja lachte en ze omhelsden elkaar.
Gero voelde haar zachte lichaam al bij de omhelzing. Haar dikke buik drukte tegen hem. De buik voelde heerlijk zacht aan. Zijn handen streelden over de vetrollen die zich op de rug hadden gevormd. Hij liefkoosde haar zware ronde en sidderende achterste. Toen vroeg hij haar om op zijn schoot te gaan zitten, waarna ze een schaal had gehaald en van de taart een groot stuk op de schaal had neergelegd. Hij wilde de volheid van haar dijen en schoot voelen en over haar buik kunnen strelen terwijl ze at.
Anja was zwaar, maar het gaf een heerlijk gevoel, hoe haar zachte achterste op zijn benen plooide. Haar buik zat in ruime elastische leggings gehuld. Het vele vet van haar buik konden naar believen zakken op haar bovenbenen. Nu keek hij gefascineerd toe hoe en met wat voor een tempo ze de taart wegat. Grote happen nam ze van haar lepel, genoot bij het kauwen en slikte het dan door. Hij stelde zich voor hoe ieder van deze vetrijke en zoete happen haar nog meer overgewicht bezorgde. Hoe heerlijk groot haar eetlust was. Hoeveel zou ze wegen?
6 stukken taart nam Anja zonder problemen. Haar maag was het gewend om tot de bovengrens te zijn gevuld. Hij had inmiddels een ongehoord groot volume gekregen. 'Het smaakt lekker,' steunde ze tenslotte. 'O, het liefste zou ik hem helemaal opeten,' zei ze geil. 'Doe het toch,' lachte Gero.
'Vind je het niet erg dat ik zo vreetlustig ben?'
'Nee, ik zou het liefste willen dat je altijd genoeg te eten krijgt,' zei hij. 'Dat je dat krijgt waar je trek in hebt.'
'Daarvan word ik zeker nog dikker. Ik kan me niet zo goed beheersen… en ik heb altijd zo'n verschrikkelijke honger.'
'Eet toch… er is genoeg.'
Anja nam een zevende stuk… en een achtste… tot de hele taart op was.
Zoals op deze avond, at ze voortdurend vanaf dat moment.Nu kookte niet alleen Barbara voor haar, maar ook Gero, en Anja werd met de dag dikker en vetter. Toen ze zich meldde voor haar doctoraal examen, 2 jaar nadat ze in het studentenhuis was gaan wonen, woog ze 152 kilo. Het klapstoeltje in de zaal kraakte toen ze ging zitten. En een jaar later had ze Susanne ingehaald, die ondertussen ook bij het onwerkelijke cijfer van 170 gekomen was.
Nadat ze haar studie succesvol had afgerond, liet ze zich een trouwjurk moest laten aanmaken. De kleermaker mat een buikomvang van 2 meter 20. Ze had al haar dikke vriendinnen op het feest uitgenodigd. En daar zaten ze. Ze renden zo ver hun logge lijven dat toelieten naar het buffet en vraten als in de hoogtijddagen in het studentenhuis. De dikke Susanne was verder opgeklommen naar 180 kilo. Barbara die door haar eigen kookkunst zich tot 130 kilo had aangevreten en tenslotte ook Gaby die zo'n grote buik voor zich droeg dat haar armen nauwelijks de tafel konden bereiken.
Gaby kwam nooit meer het huis uit, met over de 220 kilo was dat te zwaar geworden. Maar deze gebeurtenis was voor haar te belangrijk om te laten schieten. Anja stond trots met haar 212 kilo naast haar man, en het was te zien dat in de tijd tussen het opmeten van de maat bij de kleermaker en de bruiloft, al weer wat spek aangegroeid was. Haar dikke vetmassa stond bol in de witte, strakgespannen stof.
'Pas nou op dat het niet uit elkaar scheurt, als je gaat zitten,' grapte Gaby.
'Dat zou jammer zijn,' knikte Anja. 'Eigenlijk wilde ik het straks aan Susanne geven.' Ze gaf een knipoog naar Susanne die op haar beurt heel verliefd keek naar haar verloofde Jochem.
»» EINDE
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
Vette liefde
's Avonds zaten de drie vrouwen weer rond rond de keukentafel. De vreetpartij van afgelopen weekend had een eetlust opnieuw vergroot en de reuzenporties van de macaronischotel waren snel op. Ze waren aan het toetje toegekomen toen Jochem met zijn vriend binnen kwam. Gero marcheerde achter Jochem aan, die al de deur van zijn kamer openhield, achter de keuken. 'Ik moet me wel even voorstellen.' Voor Jochem was het heel pijnlijk. Hij wist dat de drie midden in een vreetorgie zaten en hij had de aanblik daarvan Gero graag bespaard. Die was na alles wat hij gehoord had, nieuwsgierig geworden. Jochem hoorde hoe hij zich voorstelde.
'Leuk kennis met je te maken,' zei Barbara. 'Wil je misschien nog wat meeeten? We hebben nog wat ijstaart.'
'Graag,' antwoordde Gero totaal onverwacht. Voor Jochem bleef niks anders over dan er bij gaan zitten. Hem vertoonde zich het vertrouwde beeld. Susanne troonde aan de smalle kant van de tafel en ze droeg zoals meestal de laatste tijd, een shirt die gevaarlijk strak om haar massa's zat.
Barbara zat in een spijkerbroek in haar nog altijd ruim zittende sweatshirt en Anja droeg een klein geruit bloesje die haar borsten en vooruitstekende buik omklemde en waar van de knopen door de spanning ongewoon strak zaten. Gero loofde de ijstaart en zat met Barbara te kletsen over recepten waaruit Jochem opmaakte dat het voor een dieetkuur totaal ongeschikt was. Het duurde meer dan een uur voordat hij zijn vriend kon overhalen om hem met het referaat te helpen.
Sinds deze dag kwam Gero vaker langs, ook zonder de uitnodiging van Jochem. Hij nam kookboeken mee en vond het geen enkel probleem dat Anja zich in zijn bijzijn helemaal liet gaan. Haar eetlust was enorm gestegen en het lekkere gevoel overeten te zijn, lag steeds verder weg. Snel woog ze 120, toen 125 en de celluliteputjes op haar kont en zwabberdijen werden steeds dieper. Haar achtereste leek een eigen leven te leiden. Wanneer ze liep bewoog hij bij iedere stap van rechts naar links en zwabberde daarbij enorm. Net als haar brede buik, die dagelijks in omvang leek toe te nemen. Ze droeg ondertussen maat 52 en ze kon er nog nauwelijks in.
Op een avond dook Gero onaangekondigd op in het studentenhuis. Susanne had late dienst en Barbara was naar een concert, zodat Anja de avond had aangewend om eens flink aan het leren te slaan. Ze vond het in elk geval heerlijk dat ze even onderbroken werd, toen de deurbel klonk. Gero droeg een grote kartonnen doos bij zich en leek een beetje zenuwachtig te zijn. 'Hoi,' zei hij.
'Hoi Gero.' Anja was dubbel zo blij. Ze had de laatste weken vaak met
hem gepraat en mocht hem graag. 'Kom binnen. De anderen zijn er niet. Jochem ook niet, geloof ik, maar als je misschien een wijntje lust, of zo iets…'
'O graag,' zei Gero die zich er niet aan scheen te storen dat ze alleen waren. 'Ik heb wat meegenomen. Speciaal voor jouw, misschien komt het wel uit dat de anderen weg zijn…' Hij keek naar de kartonnen doos. Anja werd nieuwsgierig, en ook wel een beetje verlegen.
'Voor mij?'
'Ja,' knikte hij, terwijl hij de doos neerzette. 'Omdat je zo graag taart lust…' Hij klapte de deksel open en er verscheen een grote mokkataart. Ze werd rood en streek onbewust over haar dikke buik.
'O,' zei ze en ze kauwde zenuwachtig op haar onderlip. 'Ik moet niet zoveel zoet eten… ik ben al zo dik…'
'Nou jou, een beetje mollig ben je inderdaad. Maar ik houd daar wel van.' Anja voelde een zeldzame warmte in haar opborrelen. Meende hij dat in alle ernst. Nu pas zag ze dat op het midden van de taart in mokkabonen een hart was gevormd.
'Echt?' vroeg ze zachtjes terwijl hij dichter bij haar kwam staan.'
'Echt. Je ziet er sexy uit, zo mooi rond en vol.'
'Wanneer ik daarvan eet, word ik zeker nog ronder en voller,' zei ze. De taart was groot en het zag ernaar uit dat hij van zware botercreme was gemaakt. Anja liep het water in de mond. 'Dat zou mooi zijn,' zei hij. 'Veel ronder dan wanneer het naar mij gaat.' Anja lachte en ze omhelsden elkaar.
Gero voelde haar zachte lichaam al bij de omhelzing. Haar dikke buik drukte tegen hem. De buik voelde heerlijk zacht aan. Zijn handen streelden over de vetrollen die zich op de rug hadden gevormd. Hij liefkoosde haar zware ronde en sidderende achterste. Toen vroeg hij haar om op zijn schoot te gaan zitten, waarna ze een schaal had gehaald en van de taart een groot stuk op de schaal had neergelegd. Hij wilde de volheid van haar dijen en schoot voelen en over haar buik kunnen strelen terwijl ze at.
Anja was zwaar, maar het gaf een heerlijk gevoel, hoe haar zachte achterste op zijn benen plooide. Haar buik zat in ruime elastische leggings gehuld. Het vele vet van haar buik konden naar believen zakken op haar bovenbenen. Nu keek hij gefascineerd toe hoe en met wat voor een tempo ze de taart wegat. Grote happen nam ze van haar lepel, genoot bij het kauwen en slikte het dan door. Hij stelde zich voor hoe ieder van deze vetrijke en zoete happen haar nog meer overgewicht bezorgde. Hoe heerlijk groot haar eetlust was. Hoeveel zou ze wegen?
6 stukken taart nam Anja zonder problemen. Haar maag was het gewend om tot de bovengrens te zijn gevuld. Hij had inmiddels een ongehoord groot volume gekregen. 'Het smaakt lekker,' steunde ze tenslotte. 'O, het liefste zou ik hem helemaal opeten,' zei ze geil. 'Doe het toch,' lachte Gero.
'Vind je het niet erg dat ik zo vreetlustig ben?'
'Nee, ik zou het liefste willen dat je altijd genoeg te eten krijgt,' zei hij. 'Dat je dat krijgt waar je trek in hebt.'
'Daarvan word ik zeker nog dikker. Ik kan me niet zo goed beheersen… en ik heb altijd zo'n verschrikkelijke honger.'
'Eet toch… er is genoeg.'
Anja nam een zevende stuk… en een achtste… tot de hele taart op was.
Zoals op deze avond, at ze voortdurend vanaf dat moment.Nu kookte niet alleen Barbara voor haar, maar ook Gero, en Anja werd met de dag dikker en vetter. Toen ze zich meldde voor haar doctoraal examen, 2 jaar nadat ze in het studentenhuis was gaan wonen, woog ze 152 kilo. Het klapstoeltje in de zaal kraakte toen ze ging zitten. En een jaar later had ze Susanne ingehaald, die ondertussen ook bij het onwerkelijke cijfer van 170 gekomen was.
Nadat ze haar studie succesvol had afgerond, liet ze zich een trouwjurk moest laten aanmaken. De kleermaker mat een buikomvang van 2 meter 20. Ze had al haar dikke vriendinnen op het feest uitgenodigd. En daar zaten ze. Ze renden zo ver hun logge lijven dat toelieten naar het buffet en vraten als in de hoogtijddagen in het studentenhuis. De dikke Susanne was verder opgeklommen naar 180 kilo. Barbara die door haar eigen kookkunst zich tot 130 kilo had aangevreten en tenslotte ook Gaby die zo'n grote buik voor zich droeg dat haar armen nauwelijks de tafel konden bereiken.
Gaby kwam nooit meer het huis uit, met over de 220 kilo was dat te zwaar geworden. Maar deze gebeurtenis was voor haar te belangrijk om te laten schieten. Anja stond trots met haar 212 kilo naast haar man, en het was te zien dat in de tijd tussen het opmeten van de maat bij de kleermaker en de bruiloft, al weer wat spek aangegroeid was. Haar dikke vetmassa stond bol in de witte, strakgespannen stof.
'Pas nou op dat het niet uit elkaar scheurt, als je gaat zitten,' grapte Gaby.
'Dat zou jammer zijn,' knikte Anja. 'Eigenlijk wilde ik het straks aan Susanne geven.' Ze gaf een knipoog naar Susanne die op haar beurt heel verliefd keek naar haar verloofde Jochem.
»» EINDE
Deze kende ik nog niet. Erg goed verhaal, opwindend.
BeantwoordenVerwijderen