Op kamers (13) - Voedingsbewust koken
Wat vooraf ging. Anja woont in een meidenhuis. Barbara kookt verschrikkelijk lekker en veel. De meiden in het huis groeien allemaal. Anja weegt bijna 100 kilo als huisgenote Sabine vertrekt. Ze heeft er genoeg van en wil de 25 kilo die ze aangekomen is ergens anders afvallen. Er is iemand die de kamer wil huren, maar het is een man.
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
De beschrijving was, zoals de 3 enkele dagen verderop vaststelden, helemaal correct. De potentiele huisgenoot heette Jochem en vertelde dat hij in het kader van de hotelvakschool werkte aan het diploma kok.
'Voedingsbewust koken, welteverstaan,' had hij er direct achter gezegd en daarbij duidelijk naar Susanne gekeken, die het meeste van de tijd achterover geleund met haar dikke pens duidelijk naar voren had gezeten.
'Zo interessant,' zei ze gelijk. 'Het zal ons namelijk een worst wezen, zoals je misschien aan ons kunt zien.'
Jochem die de kamer geweldig vond en zichtbaar scherp op dat soort opmerkingen was, liet alle commentaar achterwege omdat hij dolgraag de kamer wilde.
Het commentaar gaf hij veel liever direct na het intrekken. Al op de eerste avond, toen Barbara zoals altijd gekookt had en Jochem voor de eerste keer aan de tafel zat, volgde hij met open mond hoe groot de porties van Barbara en Susanne wel niet waren die ze naar binnen stouwden. Anja hield zich een beetje in. Ze vond het te pijnlijk dat iemand anders zag wat voor een grote vreetgieren ze wel niet waren. Daarbij knorde haar maag onophoudelijk en ze had zo graag nog een derde portie lasagne gegeten, die ze Susanne reeds met genot naar binnen lepelde.
'Je stopt er wel veel vette dingen in,' zei Jochem die na een paar lepels genoeg had gehad.
'Dat is duidelijk,' zei Susanne. 'Het smaakt ons anders erg goed.'
'Geen wonder dat jullie zo dik zijn. Jullie hebben allemaal overwicht.'
'Ach wat,' zei Barbara spottend. 'Als je het ons niet verteld had, was het ons helemaal niet opgevallen.'
'70 kilo precies,' zei Susanne voor de volledigheid. 'Morgen is dat zeker 71. Heb je nog een toetje Babs?' Ze keek naar Jochems uitdrukkingsloze gezicht. Op deze reactie had hij overduidelijk niet gerekend en het legde hem een ogenblik het zwijgen op.
Susanne stelde vast,dat Jochems openlijke afwijzing van haar figuur haar juist aanmoedigde nog meer te gaan eten. Op deze avond vrat ze zoveel dat het zelfs Barbara verbaasd zag gebeuren. Vijf grote porties lasagne en drie schalen met ijs. Barbara keek naar Susanne die nog met moeite wat naar binnen werkte, maar dapper verderat waarbij ze voortdurend keek naar Jochem. Anja daarentegen speelde met haar lepel tussen de placemats met tomatensaus. Maar nu wendde Susanne met flitsende ogen zich tot haar.
'Jij hebt bijna niks gegeten, schat,'zei ze en ze strekte daarbij steunend haar vooruitstekende buik vooruit. 'Laat je eetlust toch niet bederven door dit gelul over overwicht en gezond voedsel.' Twijfelend nam Anja een beetje. Het smaakte buitengewoon goed, zoals altijd wanneer Barbara kookte. 'Eet toch nog een hap.'
'Jullie zijn echt gek,' zei Jochem terwijl hij zijn hoofd schudde.
Later die avond zaten de drie vrouwen in de woonkamer met een paar zakken chips en chocoladewafels. Anja at al haar derde wafel op omdat ze na het weinige avondeten een gigantische honger had. Haar maag had behoefte aan die reusachtige porties. Van boven was te horen hoe Jochem uitpakte en tenslotte klonk zijn stem. Hij belde blijkbaar met een vriend. Hij wist klaarblijkelijk niet van de gehorigheid van het huis. 'Wat een vet zeg! De ene weegt gegarandeerd 150 kilo, de andere twee zijn minstens 100. Reten als die van boerenknollen. Een zulke reuzenpensen, je gelooft je ogen niet. Alles waggelt van het vet. Nee, alledrie. Die ene, Susanne, vreet als een nijlpaard. Die andere 2 eten ook goed. Wat ze met het avondeten naar binnen hebben gewerkt, dat was ongelooflijk. Daarvan kan ik alleen al 3 keer eten. Die Mestvarkens.'
Barbara en Susanne keken naar Anja, die rood was geworden. Ze wisten dat Anja er ontvankelijk voor was als iemand grappen over haar gewicht maakte. Daarom gingen ze dicht bij Anja zitten alsof ze haar lichaam voor de opmerkingen wilden beschermen. Susanne legde haar hand op de vooruitstekende spekbuik, die uitzonderlijk genoeg in een spijkerbroek gehesen was. De meisjes waren tenslotte niet meer alleen in het huis en daarom had Anja haar spijkerbroek maat 48 met geweld dicht gemaakt.
Barbara's hand voer naar de aangebroken chocoladereep en nam er een regel uit die ze Anja gaf. 'Laat je niet van je apropos brengen. Het heeft je altijd zo goed gesmaakt. En ik durf te wedden dat je nog een reuzenhonger hebt.' Anja slott haar ogen en haar wangen kregen weer de normale kleur. Susanne wreef nu over haar buik.
'We houden samen vol. We gaan samen genieten.' Anja opende haar mond en toen ze langzaam op het grote stuk chocolade kauwde, begon ze te lachen.
'De gezondheidskok zullen we laten zien wat wij onder onze eetlust verstaan,' zei ze met ongewoon zekere stem. Als op commando legden Barbara en Susanne hun mollige handen op Anja's vinger.
'Op ons spek,' fluisterde Susanne en dan scheurde ze een grote zak pindachips open.
Jochem werd er in de volgende weken getuige van dat de 3 zich keurig aan hun belofte hielden. Als hij van het weekend waarbij hij in het hotel van zijn vader werkte, terugkwam, meende hij vast te stellen dat alle 3 weer dikker waren geworden. Ze vertelden van orgieen die ze op de vrije dagen hielden en lieten hem steeds weten hoe ongelooflijk gevreten ze hadden. Ze vertelden van kaastaart, roomsaus, advocaatcreme, pizza's en friet. De massale Susanne droeg een zomerbroek die de zijnaden rond de heupen bijna opentrok. Toen ze in de keuken kwam en zwaar ademend ging zitten, hoorde je duidelijk de naden kraken.
Aan de andere kant kon Jochem er niet omheen de 3 dikkerdjes gewoon aardig te vinden. Susanne had een spottende humor die hij wel kon waarderen. Barbara was goed onderlegd en voor een dieper gesprek te porren als hij na een cursus thuiskwam. Alleen Anja ontliep hem.
Het scheen Susanne daarentegen weinig uit te maken als hij haar – ondertussen met zwaardere stem dan de eerste keer – op haar vreetlust aansprak. En als die zomerbroek zo verschrikkelijk strak rond het vlees van Susanne spande, dan moest hij eenvoudigweg wat zeggen.
'Nou, Suus, weer goed gegeten van het weekend?'
'En hoe,' zuchtte ze. 'Babs heeft weer heerlijk gekookt, als altijd.'
'Het zal niet lang duren voordat je uit alle naden barst.' Jochem had helemaal niet in de gaten dat hij ongegeneerd naar de broek staarde. Hij stond op barsten van strakheid om Susannes bovenbenen. De naden in de buurt van de heupen waren er het ergste aan toe.
'Hopelijk niet,' reageerde Susanne traag. 'Die broek wil ik eigenlijk overdoen aan Anja.'
Op dat moment kwam Anja de keuken binnen en het zag er inderdaad zo uit dat ze de broek wel kon gebruiken. Ze droeg een leggings en een sweatshirt, die ze over haar dikke kont had geschoven. De kont tekende zich weer goed af door de dunne stof heen. Jochem zag dat aan haar brede kont en zwabbelige bovenbenen zich veel cellulitus gevormd had en de brede lappen vlees waren goed zichtbaar. Geen wonder, ze beweegt zich nauwelijks, dacht hij. Ze liep die paar 100 meter naar de bushalte als ze naar de universiteit ging. Als ze weer thuis was dan bewoog ging vinger meer dan nodig was. Opnieuw was hem opgevallen hoe weinig ze bewoog toen ze zich met veel zuchten bukte om haar legging omhoog te trekken. Ze was natuurlijk dunner dan Susanne maar ze was in wezen erger. De 3 hadden een dieet nodig met een goed fitnessprogramma, vond hij.
Lees het veertiende deel: het fitnessprogramma »
Lees eerst het eerste deel: Een goed tehuis »
Voedingsbewust koken
De beschrijving was, zoals de 3 enkele dagen verderop vaststelden, helemaal correct. De potentiele huisgenoot heette Jochem en vertelde dat hij in het kader van de hotelvakschool werkte aan het diploma kok.
'Voedingsbewust koken, welteverstaan,' had hij er direct achter gezegd en daarbij duidelijk naar Susanne gekeken, die het meeste van de tijd achterover geleund met haar dikke pens duidelijk naar voren had gezeten.
'Zo interessant,' zei ze gelijk. 'Het zal ons namelijk een worst wezen, zoals je misschien aan ons kunt zien.'
Jochem die de kamer geweldig vond en zichtbaar scherp op dat soort opmerkingen was, liet alle commentaar achterwege omdat hij dolgraag de kamer wilde.
Het commentaar gaf hij veel liever direct na het intrekken. Al op de eerste avond, toen Barbara zoals altijd gekookt had en Jochem voor de eerste keer aan de tafel zat, volgde hij met open mond hoe groot de porties van Barbara en Susanne wel niet waren die ze naar binnen stouwden. Anja hield zich een beetje in. Ze vond het te pijnlijk dat iemand anders zag wat voor een grote vreetgieren ze wel niet waren. Daarbij knorde haar maag onophoudelijk en ze had zo graag nog een derde portie lasagne gegeten, die ze Susanne reeds met genot naar binnen lepelde.
'Je stopt er wel veel vette dingen in,' zei Jochem die na een paar lepels genoeg had gehad.
'Dat is duidelijk,' zei Susanne. 'Het smaakt ons anders erg goed.'
'Geen wonder dat jullie zo dik zijn. Jullie hebben allemaal overwicht.'
'Ach wat,' zei Barbara spottend. 'Als je het ons niet verteld had, was het ons helemaal niet opgevallen.'
'70 kilo precies,' zei Susanne voor de volledigheid. 'Morgen is dat zeker 71. Heb je nog een toetje Babs?' Ze keek naar Jochems uitdrukkingsloze gezicht. Op deze reactie had hij overduidelijk niet gerekend en het legde hem een ogenblik het zwijgen op.
Susanne stelde vast,dat Jochems openlijke afwijzing van haar figuur haar juist aanmoedigde nog meer te gaan eten. Op deze avond vrat ze zoveel dat het zelfs Barbara verbaasd zag gebeuren. Vijf grote porties lasagne en drie schalen met ijs. Barbara keek naar Susanne die nog met moeite wat naar binnen werkte, maar dapper verderat waarbij ze voortdurend keek naar Jochem. Anja daarentegen speelde met haar lepel tussen de placemats met tomatensaus. Maar nu wendde Susanne met flitsende ogen zich tot haar.
'Jij hebt bijna niks gegeten, schat,'zei ze en ze strekte daarbij steunend haar vooruitstekende buik vooruit. 'Laat je eetlust toch niet bederven door dit gelul over overwicht en gezond voedsel.' Twijfelend nam Anja een beetje. Het smaakte buitengewoon goed, zoals altijd wanneer Barbara kookte. 'Eet toch nog een hap.'
'Jullie zijn echt gek,' zei Jochem terwijl hij zijn hoofd schudde.
Later die avond zaten de drie vrouwen in de woonkamer met een paar zakken chips en chocoladewafels. Anja at al haar derde wafel op omdat ze na het weinige avondeten een gigantische honger had. Haar maag had behoefte aan die reusachtige porties. Van boven was te horen hoe Jochem uitpakte en tenslotte klonk zijn stem. Hij belde blijkbaar met een vriend. Hij wist klaarblijkelijk niet van de gehorigheid van het huis. 'Wat een vet zeg! De ene weegt gegarandeerd 150 kilo, de andere twee zijn minstens 100. Reten als die van boerenknollen. Een zulke reuzenpensen, je gelooft je ogen niet. Alles waggelt van het vet. Nee, alledrie. Die ene, Susanne, vreet als een nijlpaard. Die andere 2 eten ook goed. Wat ze met het avondeten naar binnen hebben gewerkt, dat was ongelooflijk. Daarvan kan ik alleen al 3 keer eten. Die Mestvarkens.'
Barbara en Susanne keken naar Anja, die rood was geworden. Ze wisten dat Anja er ontvankelijk voor was als iemand grappen over haar gewicht maakte. Daarom gingen ze dicht bij Anja zitten alsof ze haar lichaam voor de opmerkingen wilden beschermen. Susanne legde haar hand op de vooruitstekende spekbuik, die uitzonderlijk genoeg in een spijkerbroek gehesen was. De meisjes waren tenslotte niet meer alleen in het huis en daarom had Anja haar spijkerbroek maat 48 met geweld dicht gemaakt.
Barbara's hand voer naar de aangebroken chocoladereep en nam er een regel uit die ze Anja gaf. 'Laat je niet van je apropos brengen. Het heeft je altijd zo goed gesmaakt. En ik durf te wedden dat je nog een reuzenhonger hebt.' Anja slott haar ogen en haar wangen kregen weer de normale kleur. Susanne wreef nu over haar buik.
'We houden samen vol. We gaan samen genieten.' Anja opende haar mond en toen ze langzaam op het grote stuk chocolade kauwde, begon ze te lachen.
'De gezondheidskok zullen we laten zien wat wij onder onze eetlust verstaan,' zei ze met ongewoon zekere stem. Als op commando legden Barbara en Susanne hun mollige handen op Anja's vinger.
'Op ons spek,' fluisterde Susanne en dan scheurde ze een grote zak pindachips open.
Jochem werd er in de volgende weken getuige van dat de 3 zich keurig aan hun belofte hielden. Als hij van het weekend waarbij hij in het hotel van zijn vader werkte, terugkwam, meende hij vast te stellen dat alle 3 weer dikker waren geworden. Ze vertelden van orgieen die ze op de vrije dagen hielden en lieten hem steeds weten hoe ongelooflijk gevreten ze hadden. Ze vertelden van kaastaart, roomsaus, advocaatcreme, pizza's en friet. De massale Susanne droeg een zomerbroek die de zijnaden rond de heupen bijna opentrok. Toen ze in de keuken kwam en zwaar ademend ging zitten, hoorde je duidelijk de naden kraken.
Aan de andere kant kon Jochem er niet omheen de 3 dikkerdjes gewoon aardig te vinden. Susanne had een spottende humor die hij wel kon waarderen. Barbara was goed onderlegd en voor een dieper gesprek te porren als hij na een cursus thuiskwam. Alleen Anja ontliep hem.
Het scheen Susanne daarentegen weinig uit te maken als hij haar – ondertussen met zwaardere stem dan de eerste keer – op haar vreetlust aansprak. En als die zomerbroek zo verschrikkelijk strak rond het vlees van Susanne spande, dan moest hij eenvoudigweg wat zeggen.
'Nou, Suus, weer goed gegeten van het weekend?'
'En hoe,' zuchtte ze. 'Babs heeft weer heerlijk gekookt, als altijd.'
'Het zal niet lang duren voordat je uit alle naden barst.' Jochem had helemaal niet in de gaten dat hij ongegeneerd naar de broek staarde. Hij stond op barsten van strakheid om Susannes bovenbenen. De naden in de buurt van de heupen waren er het ergste aan toe.
'Hopelijk niet,' reageerde Susanne traag. 'Die broek wil ik eigenlijk overdoen aan Anja.'
Op dat moment kwam Anja de keuken binnen en het zag er inderdaad zo uit dat ze de broek wel kon gebruiken. Ze droeg een leggings en een sweatshirt, die ze over haar dikke kont had geschoven. De kont tekende zich weer goed af door de dunne stof heen. Jochem zag dat aan haar brede kont en zwabbelige bovenbenen zich veel cellulitus gevormd had en de brede lappen vlees waren goed zichtbaar. Geen wonder, ze beweegt zich nauwelijks, dacht hij. Ze liep die paar 100 meter naar de bushalte als ze naar de universiteit ging. Als ze weer thuis was dan bewoog ging vinger meer dan nodig was. Opnieuw was hem opgevallen hoe weinig ze bewoog toen ze zich met veel zuchten bukte om haar legging omhoog te trekken. Ze was natuurlijk dunner dan Susanne maar ze was in wezen erger. De 3 hadden een dieet nodig met een goed fitnessprogramma, vond hij.
Lees het veertiende deel: het fitnessprogramma »
Reacties
Een reactie posten