De revanche (4) – Donuts
Wat vooraf ging: Nicole vindt zichzelf te zwaar. Haar vroegere buurmeisje Sandra wil Nicole helpen net zo'n sexy lichaam te krijgen als zij. Daarom gaan de 2 meiden naar het afgelegen vakantiehuisje voor een zeer intensieve training. Als ze kennismaken met Bas, dan verandert veel...
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
Ze waren nu al drie dagen in de bosrijke omgeving. Sandra en Nicole deden niks anders dan trainen. Voor Nicole bleven het ontberingen maar ze raakte wel langzaam gewend aan het leven op crackers, wortels en komkommers. Ze stond elke morgen op de weegschaal en was al 3 kilo afgevallen. 'Zo zie je maar dat een beetje beweging en gezonde voeding al helpt', ze tikte plagerig tegen Nicole's buik. Ze hadden een superlicht lunch, met dunne bruine boterhammen en heel veel groenten en fruit. Ze hingen nog even rond bij het zwembad voordat ze aan de intensieve middagtraining zouden gaan beginnen.
'Hoi', zei een stem die van ver weg klonk. Het was Bas die in de richting van het zwembad liep. 'Ik hoop dat jullie het niet erg vinden, maar ik klopte op de deur en ik zag jullie auto staan. Dus ik ben zo brutaal om door te lopen.' 'Geen probleem', zei Sandra. Nicole probeerde gelijk een handdoek over zich heen te leggen. Ze schaamde zich verschrikkelijk voor haar vette lijf.
De meiden konden nu Bas beter zien. Hij was gespierd, een jaar of 28 en zeker 1.85 meter lang. Hij was waanzinnig slank en heel zijn lichaam zag er bijzonder geproposioneerd uit. 'Maar ik kom niet langs zonder dat ik iets bij me heb. Ik heb wat donuts meegenomen. Geniet ervan.' Sandra schrok duidelijk van de lekkernij die Bas op tafel uitstalde. Ze probeerde hartelijk en vriendelijk te lachen. 'O, dank je', grijsnde ze.
'Trouwens, voordat ik vertrek, morgenavond is er een feestje hier in het dorp. Ik vroeg me af of deze 2 schoonheden graag wilden komen?' vroeg Bas. 'Dat is prima', zei Sandra en ze knikte in de richting van Nicole. Bas kreeg een tinteling in de ogen toen hij het nieuws hoorde. 'Dat is leuk. Ik kom jullie om 8 uur morgenavond ophalen.' Hij draaide zich om. 'Ik moet weer gaan. Tot morgen schoonheden.' 'Doei', antwoordden de meiden.
Sandra rolde met haar ogen en zei: 'Hij wil me zo graag. Arme jongen, hij zal zijn lesje wel leren.' Ze grijnsde. 'Ze geeft het zelfs toe dat ze hem alleen maar voor een avontuurtje nodig heeft', dacht Nicole. 'Snap jij dat? Hij heeft smerige donuts meegenomen. Echt ongelooflijk stom van hem.' Sandra zei het met heel veel ongeloof in haar stem. 'Nee', zei Nicole heel zachtjes. 'Ik snap het ook niet.'
Die nacht kreeg Nicole de donuts niet uit haar hoofd. Ze lag in bed, maar in gedachten was ze de hele tijd bij de donuts die Sandra in de vuilnisbak had gegooid. Ze had er zo'n zin in, maar ze wist dat dit zo verkeerd was. Haar oude buurmeisje zou haar dit nooit vergeven als ze het ontdekte. Maar telkens zag Nicole het laagje glazuur en ze proefde het zachte deeg. De zoetigheid gleed in haar gedachten eindeloos over haar tong. Ze merkte dat ze maar aan de doos met donuts bleef denken. Uiteindelijk besloot Nicole toch naar de keuken te gaan. Ze wist dat het fout was, maar het kon niet anders.
Zachtjes en met de lichten uit, liep ze naar de trap af, naar de keuken. Nicole pakte de doos met donuts uit de vuilnisbak. Ze schonk zichzelf een glas sojamelk in, opende de doos en zag 12 donuts haar toekijken. Ze pauzeerde even en overwoog of ze het nu echt moest doen. Sandra zou het haar nooit vergeven. Dagenlang zou haar oude buurmeisje haar treiteren met opmerkingen. Eindelijk werd het verlangen naar een donut te groot en nam ze een hap in de donut. Het zoete deeg gleed haar mond binnen. O, wat was dit heerlijk. Ze nam een flinke slok melk erbij en voelde hoe de suiker haar maag veroverde. O, wat had ze dit gemist. Ze nam 3 happen en de donut zat in haar. Ze besefte dat ze met dit eten haar voornemen ook verwierp. Ze pakte de volgende donut uit de doos.
Ineens schoot het licht aan. Sandra stond voor haar in de keuken. 'Nicole, mijn God. Wat doe je nu?' gilde ze. 'Je bent echt een vet varken dat altijd zo blijft. Je was zo goed bezig, maar je vervalt gewoon weer in je oude patroon. Je zult altijd zo'n vette koe blijven, want je wilt dit gewoon. Wat ben jij een ongelooflijke stomkop. Jezus, investeer ik daar zoveel tijd in.' Nicole werd gesterkt door de geur van de donuts in de doos die voor haar stond. Ook hielp het dat ze nog de suiker in haar mond proefde en de heerlijke smaak van de vulling. 'Sorry hoor Sandra, maar ik heb dit gewoon nodig. Wat waren de afgelopen dagen een hel, Verschrikkelijk, je hebt me uitgehongerd met al die macrobiotische troep van je. Ik ga hier dood.' 'Doodgaan. Dat dacht ik niet he. Zolang je hier met mij bent, ga je niet dood en val je verder af. Wat dacht jij!'
Sandra greep naar de donut in Nicole's hand. Er ontstond een strijd tussen de 2 oude buurmeisjes. Nicole probeerde de donut in haar mond te krijgen, maar Sandra bleef ernaar grijpen. Nicole zag geen uitweg meer en duwde de half opgegeten donut in de mond van Sandra. 'Jezus, wat doe je nu!' Sandra probeerde de donut uit te tuffen, maar Nicole hield haar hand voor haar mond. Ze zag haar oude buurmeisje kauwen op de zoetigheid. Uiteindelijk tufte ze een deel van de inhoud in de vuilnisbak. 'Waar ben je in godsnaam mee bezig Nicole. Je weet echt niet meer wat je aan het doen bent.' Sandra keek woest uit haar ogen, maar likte met haar tong langs haar lippen waar nog wat zoetigheid zat. Ze pakte de doos met donuts en gooide hem in de vuilnisbak. 'Nu is het genoeg. Morgen zul je extra hard moeten trainen, koe.' Ze rende de kamer uit en smeet de deur van haar slaapkamer achter zich dicht. Bedroefd droop Nicole achter haar aan in de richting van haar slaapkamer.
Lees het vijfde deel: Vette koe »
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
Donuts
Ze waren nu al drie dagen in de bosrijke omgeving. Sandra en Nicole deden niks anders dan trainen. Voor Nicole bleven het ontberingen maar ze raakte wel langzaam gewend aan het leven op crackers, wortels en komkommers. Ze stond elke morgen op de weegschaal en was al 3 kilo afgevallen. 'Zo zie je maar dat een beetje beweging en gezonde voeding al helpt', ze tikte plagerig tegen Nicole's buik. Ze hadden een superlicht lunch, met dunne bruine boterhammen en heel veel groenten en fruit. Ze hingen nog even rond bij het zwembad voordat ze aan de intensieve middagtraining zouden gaan beginnen.
'Hoi', zei een stem die van ver weg klonk. Het was Bas die in de richting van het zwembad liep. 'Ik hoop dat jullie het niet erg vinden, maar ik klopte op de deur en ik zag jullie auto staan. Dus ik ben zo brutaal om door te lopen.' 'Geen probleem', zei Sandra. Nicole probeerde gelijk een handdoek over zich heen te leggen. Ze schaamde zich verschrikkelijk voor haar vette lijf.
De meiden konden nu Bas beter zien. Hij was gespierd, een jaar of 28 en zeker 1.85 meter lang. Hij was waanzinnig slank en heel zijn lichaam zag er bijzonder geproposioneerd uit. 'Maar ik kom niet langs zonder dat ik iets bij me heb. Ik heb wat donuts meegenomen. Geniet ervan.' Sandra schrok duidelijk van de lekkernij die Bas op tafel uitstalde. Ze probeerde hartelijk en vriendelijk te lachen. 'O, dank je', grijsnde ze.
'Trouwens, voordat ik vertrek, morgenavond is er een feestje hier in het dorp. Ik vroeg me af of deze 2 schoonheden graag wilden komen?' vroeg Bas. 'Dat is prima', zei Sandra en ze knikte in de richting van Nicole. Bas kreeg een tinteling in de ogen toen hij het nieuws hoorde. 'Dat is leuk. Ik kom jullie om 8 uur morgenavond ophalen.' Hij draaide zich om. 'Ik moet weer gaan. Tot morgen schoonheden.' 'Doei', antwoordden de meiden.
Sandra rolde met haar ogen en zei: 'Hij wil me zo graag. Arme jongen, hij zal zijn lesje wel leren.' Ze grijnsde. 'Ze geeft het zelfs toe dat ze hem alleen maar voor een avontuurtje nodig heeft', dacht Nicole. 'Snap jij dat? Hij heeft smerige donuts meegenomen. Echt ongelooflijk stom van hem.' Sandra zei het met heel veel ongeloof in haar stem. 'Nee', zei Nicole heel zachtjes. 'Ik snap het ook niet.'
Die nacht kreeg Nicole de donuts niet uit haar hoofd. Ze lag in bed, maar in gedachten was ze de hele tijd bij de donuts die Sandra in de vuilnisbak had gegooid. Ze had er zo'n zin in, maar ze wist dat dit zo verkeerd was. Haar oude buurmeisje zou haar dit nooit vergeven als ze het ontdekte. Maar telkens zag Nicole het laagje glazuur en ze proefde het zachte deeg. De zoetigheid gleed in haar gedachten eindeloos over haar tong. Ze merkte dat ze maar aan de doos met donuts bleef denken. Uiteindelijk besloot Nicole toch naar de keuken te gaan. Ze wist dat het fout was, maar het kon niet anders.
Zachtjes en met de lichten uit, liep ze naar de trap af, naar de keuken. Nicole pakte de doos met donuts uit de vuilnisbak. Ze schonk zichzelf een glas sojamelk in, opende de doos en zag 12 donuts haar toekijken. Ze pauzeerde even en overwoog of ze het nu echt moest doen. Sandra zou het haar nooit vergeven. Dagenlang zou haar oude buurmeisje haar treiteren met opmerkingen. Eindelijk werd het verlangen naar een donut te groot en nam ze een hap in de donut. Het zoete deeg gleed haar mond binnen. O, wat was dit heerlijk. Ze nam een flinke slok melk erbij en voelde hoe de suiker haar maag veroverde. O, wat had ze dit gemist. Ze nam 3 happen en de donut zat in haar. Ze besefte dat ze met dit eten haar voornemen ook verwierp. Ze pakte de volgende donut uit de doos.
Ineens schoot het licht aan. Sandra stond voor haar in de keuken. 'Nicole, mijn God. Wat doe je nu?' gilde ze. 'Je bent echt een vet varken dat altijd zo blijft. Je was zo goed bezig, maar je vervalt gewoon weer in je oude patroon. Je zult altijd zo'n vette koe blijven, want je wilt dit gewoon. Wat ben jij een ongelooflijke stomkop. Jezus, investeer ik daar zoveel tijd in.' Nicole werd gesterkt door de geur van de donuts in de doos die voor haar stond. Ook hielp het dat ze nog de suiker in haar mond proefde en de heerlijke smaak van de vulling. 'Sorry hoor Sandra, maar ik heb dit gewoon nodig. Wat waren de afgelopen dagen een hel, Verschrikkelijk, je hebt me uitgehongerd met al die macrobiotische troep van je. Ik ga hier dood.' 'Doodgaan. Dat dacht ik niet he. Zolang je hier met mij bent, ga je niet dood en val je verder af. Wat dacht jij!'
Sandra greep naar de donut in Nicole's hand. Er ontstond een strijd tussen de 2 oude buurmeisjes. Nicole probeerde de donut in haar mond te krijgen, maar Sandra bleef ernaar grijpen. Nicole zag geen uitweg meer en duwde de half opgegeten donut in de mond van Sandra. 'Jezus, wat doe je nu!' Sandra probeerde de donut uit te tuffen, maar Nicole hield haar hand voor haar mond. Ze zag haar oude buurmeisje kauwen op de zoetigheid. Uiteindelijk tufte ze een deel van de inhoud in de vuilnisbak. 'Waar ben je in godsnaam mee bezig Nicole. Je weet echt niet meer wat je aan het doen bent.' Sandra keek woest uit haar ogen, maar likte met haar tong langs haar lippen waar nog wat zoetigheid zat. Ze pakte de doos met donuts en gooide hem in de vuilnisbak. 'Nu is het genoeg. Morgen zul je extra hard moeten trainen, koe.' Ze rende de kamer uit en smeet de deur van haar slaapkamer achter zich dicht. Bedroefd droop Nicole achter haar aan in de richting van haar slaapkamer.
Lees het vijfde deel: Vette koe »
Reacties
Een reactie posten