Forensen (1) - In de trein
Vandaag een nieuw vervolgverhaal. Opnieuw een vertaling van een wg-story van fantasyfeeder.com.
Michael ziet elke morgen als hij in de trein zit naar zijn werk een meisje zitten. Hij voelt veel voor haar. Zeker als hij merkt dat ze langzaam maar zeker aankomt...
Ze was aan het kauwen toen Michael Lisa voor het eerst zag zitten. Ze kauwde weliswaar op kauwgom, die eerste keer in de trein. De trage beweging van haar kaken, waarbij ze in tegenstelling tot heel veel kauwgom-kauwers juist fris uit de ogen keek in plaats van dromerig, alsof ze at in plaats van kauwde, trof hem. Het beeld van het meisje dat verder niet zo opviel, trof hem. Hij genoot ervan hoe de brede heupen de volle breedte van haar zitplaats in beslag namen en zelfs op de stoel naast haar vielen.
Ze was mollig, hij schatte haar op een kilo of 85. Misschien wel meer, want Michael had vooral ervaring met meisjes die wat korter waren dan zij. Toen zijn ogen zo over haar mollige lichaam gleden en zij het in de gaten kreeg dat hij keek, glimlachte ze lief terug. Hij genoot van het kauwgomkauwende meisje en haar peervormige figuur. Met bewondering zag hij hoe ze van haar plek in de trein opstond toen de trein de halte naderde waar ze moest zijn. Hij zag hoe het meisje met haar lange blonde haren oprees in haar strakgespannen broek. Haar billen spanden de stof enorm aan. Ook welfden lovehandles over haar heupen en de broekband heen. Deze broek moest wel één of twee maten te klein zijn, constateerde Michael.
Michael prefereerde altijd al dikke vrouwen boven de graatmagere modellen. Hij hield van stevige vrouwen die in een net te kleine broek rondliepen. Hij had er een zwak voor – of hij kreeg er juist een harde van – hoe de volle heupen het gevecht aangingen met de stof van de spijkerbroek. De overvloedige heupen, dijen en billen zorgden ervoor dat de broek elk moment kon losscheuren. Michael woonde in een grote stad maar om wat te zien van zijn gading moest hij altijd op pad. Weinig meisjes die hij aantrof op het werk of in de kroeg waren zijn type. Zijn type, dat wil zeggen mollige meisjes, tegen het dikke aan, met een knappe uitstraling. Het ontbreken van deze BBW's in zijn sociale omgeving, zorgden ervoor dat hij op internet en speciale feestjes terechtkwam. Tot nu toe was er nog niet iets moois uit gerold.
Michael was meer een man van een vaste relatie, maar aan de laatste relatie was helaas een jaar geleden een einde gekomen. Een relatie eerder was ook beëindigd door onvrede van zijn vriendinnetje dat ze zoveel was aangekomen gedurende de relatie. Hij voelde zich slecht, omdat hij ongevraagd zijn vriendinnen dikker maakte tijdens de relatie. Niet dat het wat geholpen zou hebben als hij het wel had gevraagd.
In elk geval kreeg hij signalen dat hij al sinds zijn jeugd een feeder was. Toen hij puber was, knipte hij niet de plaatjes van fotomodellen uit, maar knipte de advertenties uit van afslankreclames. De reclames vertelden hoeveel kilo iemand was afgevallen, met foto's van de vrouw voor de kuur en na de kuur. Dan wisselde hij de plaatjes bij 'voor' en 'na' om zodat het leek dat ze juist dikker waren geworden.
Gedurende zijn fascinatie voor het aankomen van meisjes had hij ook geleerd dat er een taboe op rustte. Zodoende hield hij zijn fascinatie voor zichzelf en vertelde zijn vriendinnetjes daar niks over. Hij probeerde het buiten de relaties te houden, maar dat lukte niet. Hoe erg hij het ook probeerde, het lukte hem niet om op dunne meisjes te vallen. De mollige en dikke meisjes waarmee hij omging, probeerde hij toch aan te laten komen. Hij vond ergens ook dat hij helemaal niet fout was. Als de relatie bij het punt van vertrouwen en zekerheid aanbeland was, dan probeerde hij haar te vertellen van zijn fascinatie. Dit ging dan gecombineerd met het opbiechten van wat hij al gedaan had om haar te laten aankomen. Steevast eindigde het in een drama.
Zijn laatste relatie met Suzanne, eindigde ook na twee jaar. Ze was woest, beschuldigde hem van het geheimzinnige vetmesten, noemde het mishandeling en misbruik van macht en vertrouwen. Dat ze zou eindigen als een walvis die niks meer kon. Dat hij op zoek was naar macht en haar in zijn greep wilde hebben. Hij probeerde nog de vooroordelen omtrent feeding te ontkrachten, maar het hielp niet. De breuk had hem veel verdriet gedaan, zodat hij blij was dat ze uiteindelijk van baan veranderde en hij niet meer wist waar ze eigenlijk woonde.
De volgende dag zag hij het meisje weer in dezelfde trein zitten. Hij was, zoals gebruikelijk op weg naar zijn werk en nam de trein die hij altijd nam om naar zijn werk te komen. Twee dagen op een rij, zat Lisa nu in de trein die Michael iedere dag nam. Ze zat al in de trein als hij binnenkwam en ze ging een halte voordat hij uit moest stappen eruit. Ook deze dag keek hij met een stijve in zijn broek naar hoe ze uitstapte. Hij zag de strakke spijkerbroek rond de billen en de heupen. De broek stond bijna op knappen. Het samengeperste vlees onder de broek werd omhoog geduwd waardoor het vet weldadig over de broekband heenwelfde. Hij zag hoe de broek ieder moment kon scheuren en dat wond hem enorm op. Die nacht droomde hij van haar en zag hoe ze dikker en dikker werd. Hoe ze zonder kleren aan in de trein stapte. Hij zag hoe haar navel deinde op haar volle buikvet en hoe haar dikke kont sidderde bij elke stap die ze zette toen ze hem passeerde bij het verlaten van de trein.
Woensdag en donderdag zag hij haar niet, maar die vrijdag, vlak voor het weekend zat ze weer tegenover hem in de trein. Ze kauwde weer op een stuk kauwgom. Haar spijkerbroek zat echt veel te strak. Hij begon een fascinatie voor het meisje te ontwikkelen. Hij vroeg zich af of ze naar haar werk ging elke dag met deze trein en waar ze zou werken. Ook vroeg hij zich af of ze eigenlijk een vriendje zou hebben. Niet dat dit iets zou veranderen, besefte hij, hij had nog nooit een gesprek met een wildvreemde in de trein gehad. Dit zou gaan veranderen.
Woensdagmiddag, een week later, moest hij eerder naar huis omdat er thuis een pakketje werd bezorgd. Het ging heel goed op zijn werk en daarom vond hij dat het tijd was voor een cadeautje. Het was een speeltje dat echt nuttig zou worden als hij goed werd gebruikt. Het was een weegschaal die tot 250 kilo ging. Hij had er altijd al eentje willen hebben, Suzanne groeide van 100 kilo naar 160. Ze maakte zijn oude weegschaal, die tot 140 ging, overbodig.
Natuurlijk zou Suzanne hem nooit hebben laten meekijken bij een weegsessie. Met zijn nieuwe aankoop hoopte hij tegen beter weten in, dat hij de weegschaal wel in een andere relatie zou kunnen inzetten. In zijn hart voelde Michael optimisme. Hij dacht dat het hem wel in deze grote stad weleens zou kunnen gaan lukken een geschikt meisje te vinden die zich ook regelmatig in zijn bijzijn ging wegen.
Lees het tweede deel van Forensen: de knoop die losschiet »
Michael ziet elke morgen als hij in de trein zit naar zijn werk een meisje zitten. Hij voelt veel voor haar. Zeker als hij merkt dat ze langzaam maar zeker aankomt...
In de trein
Ze was aan het kauwen toen Michael Lisa voor het eerst zag zitten. Ze kauwde weliswaar op kauwgom, die eerste keer in de trein. De trage beweging van haar kaken, waarbij ze in tegenstelling tot heel veel kauwgom-kauwers juist fris uit de ogen keek in plaats van dromerig, alsof ze at in plaats van kauwde, trof hem. Het beeld van het meisje dat verder niet zo opviel, trof hem. Hij genoot ervan hoe de brede heupen de volle breedte van haar zitplaats in beslag namen en zelfs op de stoel naast haar vielen.
Ze was mollig, hij schatte haar op een kilo of 85. Misschien wel meer, want Michael had vooral ervaring met meisjes die wat korter waren dan zij. Toen zijn ogen zo over haar mollige lichaam gleden en zij het in de gaten kreeg dat hij keek, glimlachte ze lief terug. Hij genoot van het kauwgomkauwende meisje en haar peervormige figuur. Met bewondering zag hij hoe ze van haar plek in de trein opstond toen de trein de halte naderde waar ze moest zijn. Hij zag hoe het meisje met haar lange blonde haren oprees in haar strakgespannen broek. Haar billen spanden de stof enorm aan. Ook welfden lovehandles over haar heupen en de broekband heen. Deze broek moest wel één of twee maten te klein zijn, constateerde Michael.
Michael prefereerde altijd al dikke vrouwen boven de graatmagere modellen. Hij hield van stevige vrouwen die in een net te kleine broek rondliepen. Hij had er een zwak voor – of hij kreeg er juist een harde van – hoe de volle heupen het gevecht aangingen met de stof van de spijkerbroek. De overvloedige heupen, dijen en billen zorgden ervoor dat de broek elk moment kon losscheuren. Michael woonde in een grote stad maar om wat te zien van zijn gading moest hij altijd op pad. Weinig meisjes die hij aantrof op het werk of in de kroeg waren zijn type. Zijn type, dat wil zeggen mollige meisjes, tegen het dikke aan, met een knappe uitstraling. Het ontbreken van deze BBW's in zijn sociale omgeving, zorgden ervoor dat hij op internet en speciale feestjes terechtkwam. Tot nu toe was er nog niet iets moois uit gerold.
Michael was meer een man van een vaste relatie, maar aan de laatste relatie was helaas een jaar geleden een einde gekomen. Een relatie eerder was ook beëindigd door onvrede van zijn vriendinnetje dat ze zoveel was aangekomen gedurende de relatie. Hij voelde zich slecht, omdat hij ongevraagd zijn vriendinnen dikker maakte tijdens de relatie. Niet dat het wat geholpen zou hebben als hij het wel had gevraagd.
In elk geval kreeg hij signalen dat hij al sinds zijn jeugd een feeder was. Toen hij puber was, knipte hij niet de plaatjes van fotomodellen uit, maar knipte de advertenties uit van afslankreclames. De reclames vertelden hoeveel kilo iemand was afgevallen, met foto's van de vrouw voor de kuur en na de kuur. Dan wisselde hij de plaatjes bij 'voor' en 'na' om zodat het leek dat ze juist dikker waren geworden.
Gedurende zijn fascinatie voor het aankomen van meisjes had hij ook geleerd dat er een taboe op rustte. Zodoende hield hij zijn fascinatie voor zichzelf en vertelde zijn vriendinnetjes daar niks over. Hij probeerde het buiten de relaties te houden, maar dat lukte niet. Hoe erg hij het ook probeerde, het lukte hem niet om op dunne meisjes te vallen. De mollige en dikke meisjes waarmee hij omging, probeerde hij toch aan te laten komen. Hij vond ergens ook dat hij helemaal niet fout was. Als de relatie bij het punt van vertrouwen en zekerheid aanbeland was, dan probeerde hij haar te vertellen van zijn fascinatie. Dit ging dan gecombineerd met het opbiechten van wat hij al gedaan had om haar te laten aankomen. Steevast eindigde het in een drama.
Zijn laatste relatie met Suzanne, eindigde ook na twee jaar. Ze was woest, beschuldigde hem van het geheimzinnige vetmesten, noemde het mishandeling en misbruik van macht en vertrouwen. Dat ze zou eindigen als een walvis die niks meer kon. Dat hij op zoek was naar macht en haar in zijn greep wilde hebben. Hij probeerde nog de vooroordelen omtrent feeding te ontkrachten, maar het hielp niet. De breuk had hem veel verdriet gedaan, zodat hij blij was dat ze uiteindelijk van baan veranderde en hij niet meer wist waar ze eigenlijk woonde.
De volgende dag zag hij het meisje weer in dezelfde trein zitten. Hij was, zoals gebruikelijk op weg naar zijn werk en nam de trein die hij altijd nam om naar zijn werk te komen. Twee dagen op een rij, zat Lisa nu in de trein die Michael iedere dag nam. Ze zat al in de trein als hij binnenkwam en ze ging een halte voordat hij uit moest stappen eruit. Ook deze dag keek hij met een stijve in zijn broek naar hoe ze uitstapte. Hij zag de strakke spijkerbroek rond de billen en de heupen. De broek stond bijna op knappen. Het samengeperste vlees onder de broek werd omhoog geduwd waardoor het vet weldadig over de broekband heenwelfde. Hij zag hoe de broek ieder moment kon scheuren en dat wond hem enorm op. Die nacht droomde hij van haar en zag hoe ze dikker en dikker werd. Hoe ze zonder kleren aan in de trein stapte. Hij zag hoe haar navel deinde op haar volle buikvet en hoe haar dikke kont sidderde bij elke stap die ze zette toen ze hem passeerde bij het verlaten van de trein.
Woensdag en donderdag zag hij haar niet, maar die vrijdag, vlak voor het weekend zat ze weer tegenover hem in de trein. Ze kauwde weer op een stuk kauwgom. Haar spijkerbroek zat echt veel te strak. Hij begon een fascinatie voor het meisje te ontwikkelen. Hij vroeg zich af of ze naar haar werk ging elke dag met deze trein en waar ze zou werken. Ook vroeg hij zich af of ze eigenlijk een vriendje zou hebben. Niet dat dit iets zou veranderen, besefte hij, hij had nog nooit een gesprek met een wildvreemde in de trein gehad. Dit zou gaan veranderen.
Woensdagmiddag, een week later, moest hij eerder naar huis omdat er thuis een pakketje werd bezorgd. Het ging heel goed op zijn werk en daarom vond hij dat het tijd was voor een cadeautje. Het was een speeltje dat echt nuttig zou worden als hij goed werd gebruikt. Het was een weegschaal die tot 250 kilo ging. Hij had er altijd al eentje willen hebben, Suzanne groeide van 100 kilo naar 160. Ze maakte zijn oude weegschaal, die tot 140 ging, overbodig.
Natuurlijk zou Suzanne hem nooit hebben laten meekijken bij een weegsessie. Met zijn nieuwe aankoop hoopte hij tegen beter weten in, dat hij de weegschaal wel in een andere relatie zou kunnen inzetten. In zijn hart voelde Michael optimisme. Hij dacht dat het hem wel in deze grote stad weleens zou kunnen gaan lukken een geschikt meisje te vinden die zich ook regelmatig in zijn bijzijn ging wegen.
Lees het tweede deel van Forensen: de knoop die losschiet »
Reacties
Een reactie posten