Wolkje slagroom - Dik en gelukkig (5)
Bert heeft zijn vrouw Ruth zover. Nu de kinderen het huis uit zijn, ziet hij zijn kans schoon om Ruth aan te moedigen dik te worden. Ze heeft echter een paar voorwaarden opgesteld. Want zou hij het echt leuk vinden als ze moddervet wordt?
Wolkje slagroom
Bert vertelt:
Een opleving van mijn huwelijk. Anders kan ik het niet noemen. Jeetje, wat ik ben ik weer verliefd op Ruth. Wat kan ik ervan genieten dat ze aan het eten is. Zich helemaal laat gaan. Ik schep nu standaard 2 keer op. Soms zelfs 3 keer. Ze eet het allemaal gedwee.
Na die eerste nacht staat ze de volgende ochtend op de weegschaal. We moeten goed weten wat ze nu weegt. '71', zegt ze. Jeetje. Haar stem klinkt tussen verwondering en begeerte in. 'Ik ben de afgelopen periode al 4 kilo aangekomen. Mijn gewicht zweefde altijd rond de 66 kilo. Dat is natuurlijk al best wel fors met mijn lengte van 1 meter 65.'
Ik zie hoe haar buikje weer schattig zacht is geworden na de eetsessie van gisteravond. 'Ik denk dat daar best wel wat bij kan', zeg ik. Ik kom binnen met een overheerlijk ontbijt. Royaal besmeerde broodjes, een stevig glas volle melk met een wolkje slagroom, en niet te vergeten een flinke schaal Griekse yoghurt. Heel gezond en ook heel vet. Ze gaat weer lekker op bed zitten en laat zich heerlijk verwennen. 'Wat smaakt dit lekker Bert. Ik zou niet zeggen dat ik mij gisteren zo heb laten gaan. Ik heb honger als een paard.'
Ik doe goed mijn best om het Ruth zo gerieflijk mogelijk te maken. Als geen ander weet ik hoe goed je moet opletten dat ze niet teveel stress heeft. Stress kan de reden zijn om te gaan eten, maar bij Ruth is dat veel vaker de reden om niet te eten. De zorgen die ze vroeger maakte over de kinderen, konden haar flink doen afvallen. Daarom let ik extra op het haar zo comfortabel mogelijk te maken.
Elke ochtend maak ik voordat ik moet werken, een heerlijk royaal ontbijt klaar. Ik zorg dat ik het afwissel. Ze hoeft het eigenlijk alleen maar op te eten en het valt goed in de smaak. Ik voel me helemaal blij worden als ik haar een ontbijt breng en ze helemaal blij wakker wordt. Ze eet haar buik helemaal rond. Ik ruim alles netjes op. En let op dat alles wat overblijft, meteen wordt opgeruimd. Wel merk ik dat er steeds minder overblijft.
Als ze dan zo achterover leunt, kan ik haar nog net een heerlijke massage geven voordat ik naar het werk moet. Ik zorg dat er genoeg te eten voor haar is als ze thuis moet werken. Soms trakteer ik haar extra op iets lekkers door bijvoorbeeld een pizza te laten bezorgen. De koerier komt zeker eens per week langs. De laatste keer brengt hij zelfs 2 pizza's. De dozen liggen helemaal leeg naast een slapende Ruth als ik thuiskom. Geen grotere blijdschap. De pasta die ik voor het avondeten maak, verdwijnt ook helemaal in Ruth.
Ongelooflijk hoeveel ze kan verstouwen. Ik weet het. We hebben afgesproken dat ze aankomt in haar eigen tempo, maar er verdwijnt steeds meer eten in haar. Ik bied het maar aan en hoor wel als het teveel is. Eigenlijk hoor ik nooit dat het teveel is. Ik voer haar gewoon nog bij als ik merk dat ze moeite heeft om het allemaal op te eten. Ook het snoepgoed verdwijnt snel in haar. De grote pakken met mars of snickers verdwijnen soms al binnen een dag. Ik ben er maar druk mee om de voorraden bij te houden.
Verder maak ik extra schoon als het moet. Ik sta dan wat eerder op op mijn vrije dag. Dan stofzuig ik, doe de vaat, maak de badkamer schoon en poets de ramen. Ruth doet vrijwel niets meer en zit heerlijk op de bank als ze niet hoeft te werken. Er is bijna altijd wel iets te eten of te drinken binnen handbereik. Als ze iets wil hebben, dan vraagt ze dat aan mij. Ik breng het. Soms voor het slapen gaan, frituur ik nog wat lekkers voor haar. Dan neemt ze er een biertje bij. Of ik haal bij de Mac wat voor haar. Het valt me op dat ze steeds meer fastfood weet te verstouwen. Ze is echt een smulpaap en ze eet het allemaal gedwee op.
Of het effect heeft? Nou en of. 's Avonds bij het slapen gaan dan glijden mijn handen over haar rondingen. Wow. We wegen niet te vaak, dat levert volgens mij alleen maar stress op. Daarom probeer ik het zelf een beetje in te schatten. Haar billen zijn beduidend ronder. Net als dat het mij opvalt dat haar benen meer en meer langs elkaar schuren als ze loopt. Ze doet het bijna niet meer. Ze is echt heel lui aan het worden. Voor kleinere afstanden pakt ze de auto. Net als dat ze veel vaker thuiswerkt.
Het meest groeien wel haar buik en borsten. Jeetje. Ongelooflijk om te zien hoe haar lichaam al het eten absorbeert. Zoals een spons zich volzuigt met water, zo zuigt Ruths lijf zich vol van al het eten dat ze naar binnen werkt. Ze kan ook de hele dag eten. Dan betrap ik haar erop als ik thuiskom van mijn werk. Ze drinkt ook veel koffie en thee met heel veel suiker en melk. Dan schuif ik een taartje bij de koffie.
Ik ben bijvoorbeeld cake bakken en loop even weg van het deeg. Als ik terugkom, zie ik de schaal met deeg niet meer. Ze zit het gewoon op de bank leeg te lepelen. Ruth is een feedee die haar werk ongelooflijk goed doet. Daar is niks tegenin te brengen.
Dit is het 5e deel van het vervolgverhaal Dik en gelukkig. Het is een zeer vrije vertaling van een verhaal van WeightGainLit Fat Wife, Happy Life. Elke vrijdag verschijnt een volgend deel.
Afbeelding is gemaakt met hulp van AI.
Reacties
Een reactie posten