Aan het werk (4) – Offertes uitwerken

Mieke is net afgestudeerd en zoekt een baantje. Als ze een advertentie op internet ziet, hapt ze direct toe. Meneer Peters zoekt een secretaresse. Zonder al teveel problemen mag ze haar eerste dag beginnen. Dan merkt ze dat haar baas best veeleisend is. Zo moet ze de overvloedige lunch die ze krijgt, helemaal opeten. Ze voelt zich buitengewoon vol.

Offertes uitwerken

Keurig op tijd zat ze de volgende morgen op kantoor. Klaar om de boodschap mee te delen. Meneer Peters kwam binnen met een grote doos. Daar moest gebak in zitten. 'Goedemorgen', zei hij vriendelijk. 'Wil je zo even bij mij aan het bureau komen.' Hij wierp zijn jas over haar bureau en liep voordat ze iets kon zeggen. Ze stond op. 'Niet nu, straks. Ik moet eerst een belangrijk telefoontje verrichten.' Ze ging weer zitten.

Een paar minuten later ging de telefoon. 'Kom gauw, ik heb een paar dringende zaken met je te bespreken.' Hij stond met zijn rug naar haar toe en keek uit het raam. Ze zette het kopje koffie op zijn tafel en ging achter hem staan. Hij draaide zich om. 'Keer je eens om?' vroeg hij. Ze deed het. Hij sloeg op haar billen. 'Beter', zei hij. 'Maar je bent er nog niet.'


Hij wees naar de stapel brieven op zijn bureau. 'Hier een stuk of wat offertes om uit te werken', zei hij. 'We moeten flink doorwerken. Ik wil groeien. Het kan niet zo zijn dat de omzet dit jaar op het niveau van vorig jaar blijft steken.' Ze knikte, pakte het stapeltje papier en liep naar haar bureau. 'En de koffie met een wolkje melk, geen suiker', riep hij.

Ze schaamde zich. Steeds vergat ze hoe hij zijn koffie wilde. Ze ging aan de slag. Wat graag wilde ze aan zijn ideale secretaresse voldoen. Zorgvuldig nam Mieke de papieren door en probeerde de krabbels van meneer Peters om te zetten in een goed stuk Frans. Het viel niet mee. Ze zorgde dat ze voortdurend iets te knabbelen had. Vaak betrapte ze zich erop dat ze helemaal niet aan eten dacht. Ze was nooit een grote eter en met snoepen kon ze zich buitengewoon goed beheersen.

Tegen lunchtijd riep hij haar bij zich. Ze had de offertes een halfuurtje eerder netjes uitgewerkt bij hem ingeleverd. Hij zag er tevreden uit. 'Je doet het netjes', zei hij. 'Ik ben niet ontevreden over je.' Zijn ogen gleden kritisch over haar lijf. 'Dat pakje staat je goed. Hoe is het met je eetlust?' 'Goed', zei Mieke. 'Ik eet zoveel mogelijk als ik kan.' 'Ik kan het nog niet echt zien', zei meneer Peters. 'Draai je eens om.' Ze draaide zich om. 'Buig je eens voorover.' Ze hing wat voorover en leunde met haar armen op het bureau.

Ze voelde hoe zijn handen over haar billen gleden. Ineens gaf hij een klap. 'Die kunnen nog wel wat vet gebruiken.' Hij liep om haar heen en stond weer achter zijn bureau. 'Je krijgt een toelage als je niet meer in dit pakje past. Volgens mij moet je het aardig redden met mijn voorschot.' Hij keek haar nog eens goed aan. Ze liep naar haar bureau. Op de tafel stonden 2 dozen: een pizza en een bord lasagne. 'Geniet van je lunch', riep hij haar na.

Ze at en at en at. Ze had de pizza in haar mond geschoven. Ze zuchte en steunde. Ze kon niet meer, terwijl het doosje met lasagne voor haar neus dampte. Ze voelde hoe strakgespannen haar maag stond. Wat was ze vol. Zo snel had ze niet eerder een pizza naar binnen gewerkt. Ze nam voorzichtig een hap van de lasagne. Het was wel kwaliteit die hij voorschotelde. Ze wreef over haar bolle maag. Wat stond hij bol van de pizza. En ze had de hele middag ook al gesnoept. Het kon niet dat die lasagne naar binnen ging.

Ze nam nog een hap. De zachte roomkaas ging eenvoudig naar binnen. Wat smaakte dit geweldig. Ze nam hap na hap en voelde hoe haar maag zich verder vulde met dit calorierijke voedsel. Meneer Peters wist wel wat lekker was. Daar was ze zeker van. Hap na hap verdween het eten in haar buik. Ze voelde hoe ze voller en voller werd. Het leek of haar buik elk moment kon ploffen. Ze moest even achterover leunen. Ze kwam voorzichtig overeind. Haar buik stond bol van al dat eten. Ze voelde zich een zwangere vrouw.

Ze liet zich vallen op het bankje in de wachtruimte en ging even liggen. Ze voelde zich zo vol. Ze verdiende het wel even om te liggen. Ze deed haar ogen dicht en viel in een diepe slaap. Een paar uur later werd ze wakker. Er lag een deken over haar heen. Op haar bureau kleefde een briefje of ze wilde afsluiten. Daarnaast stond een grote gebaksdoos. 'Voor het weekend', stond erop. 'Geniet er lekker van.'

Lees het vijfde deel van Aan het werk: Hardlopen »