De cruise 7 – Wie is de dikste?
Jan en zijn vrouw Miranda gaan op een cruise. Ze nemen de dochter van Miranda, Lisa en haar nichtje Jolanda mee. Bijna 5 weken lang krijgen ze de lekkerste maaltijden. Ze nemen het er flink van. Dat blijft niet alleen voor Jan en Miranda zonder gevolgen. Zo ontpopt het dikke nichtje Jolanda zich tot een obese dame. Lisa verandert in een dikke studente. Ze haalt haar nicht zelfs in.
Miranda grinnikte terug naar haar dochter. 'Maar dat is helemaal niks vergeleken met wat jij daar hebt zitten. Ik schrik me rot. Je bent dikker dan Jolanda. Vroeger mopperde je altijd zo op haar en nu ben je zelf zo dik.' Lisa bloosde. Inderdaad kon Lisa in het verleden flink afgegeven op haar nicht Jolanda. Ze vond dat haar nicht geen discipline had. Ze moest niet zoveel vreten. Als ze met Jolanda ergens ging eten, dan moest er steevast patat bijgehaald worden. Omdat ze niet genoeg had aan wat de bedienden standaard brachten.
Nu wees de buik van Lisa zelfs verder naar voren dan de buik van Jolanda. Terwijl ik ook duidelijk kon zien dat Jolanda flink was aangekomen de laatste dagen. Ik kon het mij bijna niet voorstellen dat Lisa nog meer naar binnen had gewerkt dan haar nicht. Haar nicht was al zo'n vreetzak van nature. Daar kon je moeilijk tegenop. Maar alles wees erop. Een enorme vetmassa schoof voor haar uit. De dikke buik hing een eindje over haar slipje heen. Hij sidderde bij elke beweging die ze maakte.
Niet alleen haar buik was enorm gegroeid, ook haar achterwerk was veranderd. Haar billen zochten meer en meer de breedte op. Net als haar dijen. Ze drukten tegen elkaar als ze zat. Bij elke stap die ze zette, schoven de vetkussens langs elkaar. Bovendien werden haar bovenbenen bedekt werd door een laagje cellulitus. De spikkeltjes in haar huid lieten dat zien.
Ook haar formaat borsten verbaasde ik mij. Ze welfden overdadig over de rand van haar beha. Een pushup behad was niet nodig om het tietenvlees royaal over de randen heen te laten komen.Hier stond niet meer de slanke studente van een kleine 4 weken geleden. Hier stond een dikke jongedame.
Naast haar stond haar nicht. Jolanda nam net de laatste hap van een marsreep. Ze was zeer zeker ook groter geworden de laatste dagen. Het verbaasde mij dat ik dat ondanks haar dikte ook heel goed kon zien. Het viel me op dat haar bovenste buikrol forser was geworden. Aan het begin van de vakantie wees hij nog niet zo overdadig naar voren. Nu groeide hij in formaat en oversteeg zelfs de onderbuik. De onderbuik op zijn beurt was wat overdadiger gaan hangen.
Haar borsten werden omhoog gedrukt door de bovenste buikrol. Ze waren eveneens groter geworden. Alles was groter geworden. De onderkin van Jolanda was al heel groot voordat ze op vakantie ging. Nu vormde hij meer en meer een geheel met de nek. Beelden die ik herkende van dikke mensen. Dat ze echt veranderd was in een obese jongedame, stond buiten kijf.
Haar lichaam vertoonde overal verdikkingen door het nieuw verworven vet. Ik vond het haar heel goed staan. Vooral haar dikke benen zagen er goed uit. Haar volle kuiten en dikke benen gaven een mooie balans aan het dikke lijf dat erboven tornde. Haar kont was veranderd in een enorm dik achterste. Heel opwindend. Net als de grote buik natuurlijk.
We zouden nog een week op het schip blijven. Ik zag het met angst en beven tegemoet. 'Komen jullie lekker meeeten', nodigde Lisa ons uit. We hadden net onze buiken volgegeten, maar we lieten ons graag verleiden voor een lekkere lunch. Die was op het achterdek, in de buurt van het zwembad. 'We hebben net nog een staartje van het ontbijt kunnen pakken', zei Jolanda tegen ons. 'En we hebben nu ongelooflijk veel zin in een lunch.' Ze wreef over haar enorme buik. We vroegen ons af wanneer ze uit haar bikini zou ploffen. Hij zag er namelijk strak gebold uit. Een mooi vol gezicht.
Ik stond op. Voelde hoe mijn buik mijn balans veranderde. Ik was weinig achtergebleven in groei bij de rest. 'Jan', zei Miranda. 'Je neemt het er flink van.' Ik wreef over mijn grote pens en voelde hoe het vet hem meer en meer liet hangen. Bij het lopen schudde hij tevreden heen en weer. Wat een lijf mat ik mij aan. 'Ik heb ook wel zin gekregen in het een of ander', grinnikte ik en wreef over mijn berenbuik.
We liepen naar de lunchzaal. In een hoekje zaten een paar mensen te eten. Verder was het nog leeg. De lunch sloot naadloos aan op het ontbijt. In het schip was eigenlijk nooit een moment dat er geen lekker eten beschikbaar was. Zelfs in de nacht zorgden koks voor aantrekkelijke maaltijden. Vrijwel alles presenteerden ze als een buffet. Met uitzondering van het diner 's avonds dat keurig geserveerd werd. De koks moesten hier de meest onmogelijke diensten draaien, concludeerde ik snel.
We gingen in onze badkleding zitten. Alleen een shirtje bedekte onze bovenlichamen. Het mijne kroop steeds eigenwijs omhoog. Het was ook een paar maten te klein. Net als het shirtje van Miranda. Onder haar knalrode shirt welfde haar ronde onderbuik. Hij was vol geworden. Als een volgeblazen reddingsband lag hij op haar schoot. Ik merkte dat ik het aantrekkelijk vond. De nieuw verworven dikte deed haar goed. Haar volle gezicht met de ronde, opgeblazen wangen. Het maakte haar lach nog mooier. Onder haar kin vormde zich meer en meer onderkin,
We schepten eens flink op. Op mijn bord verscheen een overdadige lasagne, grote hoeveelheden room en kwark als zoete tegenhanger en natuurlijk een vleesgerecht met veel gebakken aardappels. Mijn disgenoten bleven weinig achter. Miranda had minstens evenveel op haar dienblad liggen. We waren al aan het eten toen Jolanda en Lisa aankwamen. Ze droegen allebei een overvol dienblad. Daar kon nauwelijks meer iets bij.
Ze gingen zitten en begonnen te eten. Het was eigenlijk geen eten. Meer een soort bunkeren. Ze verslikten een enorme schaal lasagne weg en aten flink door. Ik zag dat Jolanda af en toe iets van haar dienblad toeschoof naar Lisa. 'Heb je deze al geproefd', zei ze erbij. Lisa schudde haar hoofd. Nam een hap en at het bordje lekkers in no time leeg.
Binnen een minuut of 10 waren de 2 dienbladen leeg. Lisa wreef even over haar buik, liet een zacht boertje en klokte haar grote glas cola in 1 teug naar binnen. 'Ga je mee nog wat halen', vroeg Jolana. 'Ik wil heel even uitbuiken hoor', zei Lisa. 'Toe', zei Jolanda. 'Zal ik wat voor je halen?' Voor Lisa had kunnen antwoorden stievelde haar nicht terug in de richting van het buffet.
Jolanda kwam terug van het buffet met een enorme hoeveelheid eten op het dienblad. 'Dit is allemaal voor jou', zei ze er grinnikend bij. 'We zitten hier nog een week. Het is tijd voor de eindsprint.' Lisa wreef over haar buik. Hij stond al strakgespannen van het zojuist verworven eten. 'Maar ik kan niet meer', zuchtte ze. 'Tuurlijk kun je nog wel. Een volle buik kan altijd voller. En ik zeg het uit ervaring.' Ze zette het zware dienblad op tafel en wreef over haar eigen buik. Ze had zeker ervaring.
Lees het achtste deel van De cruise: Vol overgave »
Miranda grinnikte terug naar haar dochter. 'Maar dat is helemaal niks vergeleken met wat jij daar hebt zitten. Ik schrik me rot. Je bent dikker dan Jolanda. Vroeger mopperde je altijd zo op haar en nu ben je zelf zo dik.' Lisa bloosde. Inderdaad kon Lisa in het verleden flink afgegeven op haar nicht Jolanda. Ze vond dat haar nicht geen discipline had. Ze moest niet zoveel vreten. Als ze met Jolanda ergens ging eten, dan moest er steevast patat bijgehaald worden. Omdat ze niet genoeg had aan wat de bedienden standaard brachten.
Nu wees de buik van Lisa zelfs verder naar voren dan de buik van Jolanda. Terwijl ik ook duidelijk kon zien dat Jolanda flink was aangekomen de laatste dagen. Ik kon het mij bijna niet voorstellen dat Lisa nog meer naar binnen had gewerkt dan haar nicht. Haar nicht was al zo'n vreetzak van nature. Daar kon je moeilijk tegenop. Maar alles wees erop. Een enorme vetmassa schoof voor haar uit. De dikke buik hing een eindje over haar slipje heen. Hij sidderde bij elke beweging die ze maakte.
Niet alleen haar buik was enorm gegroeid, ook haar achterwerk was veranderd. Haar billen zochten meer en meer de breedte op. Net als haar dijen. Ze drukten tegen elkaar als ze zat. Bij elke stap die ze zette, schoven de vetkussens langs elkaar. Bovendien werden haar bovenbenen bedekt werd door een laagje cellulitus. De spikkeltjes in haar huid lieten dat zien.
Ook haar formaat borsten verbaasde ik mij. Ze welfden overdadig over de rand van haar beha. Een pushup behad was niet nodig om het tietenvlees royaal over de randen heen te laten komen.Hier stond niet meer de slanke studente van een kleine 4 weken geleden. Hier stond een dikke jongedame.
Naast haar stond haar nicht. Jolanda nam net de laatste hap van een marsreep. Ze was zeer zeker ook groter geworden de laatste dagen. Het verbaasde mij dat ik dat ondanks haar dikte ook heel goed kon zien. Het viel me op dat haar bovenste buikrol forser was geworden. Aan het begin van de vakantie wees hij nog niet zo overdadig naar voren. Nu groeide hij in formaat en oversteeg zelfs de onderbuik. De onderbuik op zijn beurt was wat overdadiger gaan hangen.
Haar borsten werden omhoog gedrukt door de bovenste buikrol. Ze waren eveneens groter geworden. Alles was groter geworden. De onderkin van Jolanda was al heel groot voordat ze op vakantie ging. Nu vormde hij meer en meer een geheel met de nek. Beelden die ik herkende van dikke mensen. Dat ze echt veranderd was in een obese jongedame, stond buiten kijf.
Haar lichaam vertoonde overal verdikkingen door het nieuw verworven vet. Ik vond het haar heel goed staan. Vooral haar dikke benen zagen er goed uit. Haar volle kuiten en dikke benen gaven een mooie balans aan het dikke lijf dat erboven tornde. Haar kont was veranderd in een enorm dik achterste. Heel opwindend. Net als de grote buik natuurlijk.
We zouden nog een week op het schip blijven. Ik zag het met angst en beven tegemoet. 'Komen jullie lekker meeeten', nodigde Lisa ons uit. We hadden net onze buiken volgegeten, maar we lieten ons graag verleiden voor een lekkere lunch. Die was op het achterdek, in de buurt van het zwembad. 'We hebben net nog een staartje van het ontbijt kunnen pakken', zei Jolanda tegen ons. 'En we hebben nu ongelooflijk veel zin in een lunch.' Ze wreef over haar enorme buik. We vroegen ons af wanneer ze uit haar bikini zou ploffen. Hij zag er namelijk strak gebold uit. Een mooi vol gezicht.
Ik stond op. Voelde hoe mijn buik mijn balans veranderde. Ik was weinig achtergebleven in groei bij de rest. 'Jan', zei Miranda. 'Je neemt het er flink van.' Ik wreef over mijn grote pens en voelde hoe het vet hem meer en meer liet hangen. Bij het lopen schudde hij tevreden heen en weer. Wat een lijf mat ik mij aan. 'Ik heb ook wel zin gekregen in het een of ander', grinnikte ik en wreef over mijn berenbuik.
We liepen naar de lunchzaal. In een hoekje zaten een paar mensen te eten. Verder was het nog leeg. De lunch sloot naadloos aan op het ontbijt. In het schip was eigenlijk nooit een moment dat er geen lekker eten beschikbaar was. Zelfs in de nacht zorgden koks voor aantrekkelijke maaltijden. Vrijwel alles presenteerden ze als een buffet. Met uitzondering van het diner 's avonds dat keurig geserveerd werd. De koks moesten hier de meest onmogelijke diensten draaien, concludeerde ik snel.
We gingen in onze badkleding zitten. Alleen een shirtje bedekte onze bovenlichamen. Het mijne kroop steeds eigenwijs omhoog. Het was ook een paar maten te klein. Net als het shirtje van Miranda. Onder haar knalrode shirt welfde haar ronde onderbuik. Hij was vol geworden. Als een volgeblazen reddingsband lag hij op haar schoot. Ik merkte dat ik het aantrekkelijk vond. De nieuw verworven dikte deed haar goed. Haar volle gezicht met de ronde, opgeblazen wangen. Het maakte haar lach nog mooier. Onder haar kin vormde zich meer en meer onderkin,
We schepten eens flink op. Op mijn bord verscheen een overdadige lasagne, grote hoeveelheden room en kwark als zoete tegenhanger en natuurlijk een vleesgerecht met veel gebakken aardappels. Mijn disgenoten bleven weinig achter. Miranda had minstens evenveel op haar dienblad liggen. We waren al aan het eten toen Jolanda en Lisa aankwamen. Ze droegen allebei een overvol dienblad. Daar kon nauwelijks meer iets bij.
Ze gingen zitten en begonnen te eten. Het was eigenlijk geen eten. Meer een soort bunkeren. Ze verslikten een enorme schaal lasagne weg en aten flink door. Ik zag dat Jolanda af en toe iets van haar dienblad toeschoof naar Lisa. 'Heb je deze al geproefd', zei ze erbij. Lisa schudde haar hoofd. Nam een hap en at het bordje lekkers in no time leeg.
Binnen een minuut of 10 waren de 2 dienbladen leeg. Lisa wreef even over haar buik, liet een zacht boertje en klokte haar grote glas cola in 1 teug naar binnen. 'Ga je mee nog wat halen', vroeg Jolana. 'Ik wil heel even uitbuiken hoor', zei Lisa. 'Toe', zei Jolanda. 'Zal ik wat voor je halen?' Voor Lisa had kunnen antwoorden stievelde haar nicht terug in de richting van het buffet.
Jolanda kwam terug van het buffet met een enorme hoeveelheid eten op het dienblad. 'Dit is allemaal voor jou', zei ze er grinnikend bij. 'We zitten hier nog een week. Het is tijd voor de eindsprint.' Lisa wreef over haar buik. Hij stond al strakgespannen van het zojuist verworven eten. 'Maar ik kan niet meer', zuchtte ze. 'Tuurlijk kun je nog wel. Een volle buik kan altijd voller. En ik zeg het uit ervaring.' Ze zette het zware dienblad op tafel en wreef over haar eigen buik. Ze had zeker ervaring.
Lees het achtste deel van De cruise: Vol overgave »
Reacties
Een reactie posten