De cruise (5) – Miss Pregnant

Jan en zijn vrouw Miranda gaan op een cruise. Ze nemen de dochter van Miranda, Lisa en haar nichtje Jolanda mee. Bijna 5 weken lang krijgen ze de lekkerste maaltijden. Het is allemaal onbeperkt en ze nemen het er flink van. Dat blijft niet alleen voor Jan en Miranda zonder gevolgen. Zo ontpopt het dikke nichtje Jolanda zich tot een obese dame. Lisa verandert in een dikke studente die spoedig een bijnaam krijgt: Miss Pregnant.

Gezin met overgewicht

Al het nieuwe gewicht dat wij bij ons torsten, was geen reden om te minderen. Miranda at eigenlijk de hele dag door. Ze had haar favoriete plekje ontdekt bij het zwembad dat direct aan de dinerzaal grensde. Als ik allang klaar was, dan haalde zij nog een bord vol. Op de strandstoel liet ze het zich heerlijk smaken. Aan alcoholische versnaperingen ontbrak het evenmin. We rolden iedere avond behoorlijk aangeschoten het bed in. Ik wist niet dat een mens zoveel kon eten en drinken.

Op het dek bij het zonnebaden konden we Jolanda en Lisa makkelijk vinden. We hoefden alleen maar op zoek naar de 2 dikste meiden. Ik was verwonderd over Lisa's dikte. Als ze haar vet in het stof van de badkleding geperst had, leek haar buik wel op de buik van een zwangere met overgewicht. Ze waggelde ook al bij het lopen. Ik grapte dat ze bij de verkiezing van de mooiste 'Miss Pregnant' hoge ogen zou scoren.


Ergens viel het haar zelf ook op hoe dik ze was geworden. 'Jeetje, ik ben echt dik geworden', zei ze op een morgen nadat ze een reuzenontbijt op had. Het bestond uit 8 geroosterde toasts, 4 croissants en nog 2 flinke schalen met gebakken ei en spek. 'Ik heb zo'n dikke buik, hij past niet meer in mijn kleren', zei ze.

Miranda had haar antwoord klaar. 'Geen wonder, bij de hoeveelheden die je naar binnen propt.' 'Maar ik wist niet dat je zo snel dik kon worden.' 'Zoiets gebeurt als je zo eet... Hoeveel weeg je Lisa?' 'Gisteren was het krap 99 kilo.'Dat zijn er 20 meer dan 2 weken geleden, Lisa', liet Miranda los. Ze zei het terwijl ze zelf een vette hap naar binnen werkte. De geschrokken stem klonk hierdoor minder geschokt.

Jo was 1,75 meter groot en met haar 99 kilo zag ze er zeer goed doorvoed uit. Haar belangrijkste probleem was dat ze niet meer in haar badkleding paste en aan boord haar maat niet meer verkrijgbaar was. Maat 46 was te klein en groter was uitverkocht, misschien konden we in de volgende haven een betere vinden. Als ze wilde zwemmen, moest ze zich in de oude persen, met het gevaar dat hij bij elke beweging uit elkaar kon scheuren.

Haar bikini van maat 46 verhulde de volle buik, haar vette achterste, haar brede heupen en haar volle boezem niet. Bovendien werden haar dikke borsten nauwelijks bedekt door de bikinitop. Als ze zich in het zwembad liet zakken, zwabberden de vetrollen over haar hele lichaam. Haar buik hing als een dikke band over de bikinibroek heen en haar achterste leek ieder moment uit de stof te barsten.

Lisa liep het meest in haar oude badpak, ook al sneed hij voortdurend in haar bovenbenen. In elk geval hield hij de kilo's nog een beetje bij elkaar, al welfde haar buik zover naar voren dat het leek of ze zwanger was van een tweeling in de laatste maand.

Onze dikkerdjes waren niet de enige jongeren die zich het eten goed hadden laten smaken. Aan boord waren na 3 weken zeker de helft van de jongeren dik geworden. Onze nicht Jolanda was geen uitzondering, maar ze was wel bijzonder flink aangekomen. Ze had er eerder als een dik meisje uitgezien, nu neigde ze naar een obese vrouw.

Als ze nu zat, kwam haar buik tot de helft van haar bovenbenen op haar schoot. Als ze liep, of het probeerde, dan leek er onder haar shirt een met water gevulde ballon te wiebelen. Ook de andere jongvolwassenen aan boord met wie Lisa omging, vooral bij het eten, werden in de loop van de vier weken gevulder. Vrijwel allemaal hadden zich een klein of groter buikje aangemeten. Bij het zwembad kon ik mij dagelijks verwonderen over de uitdijende jongeren.

Lisa maakte nog een flinke spurt en verliet de eetzaal alleen om te gaan slapen of zonnebaden. Het verwonderd mij dat ze bij het eten zulke enorme hoeveelheden kon verorberen. Ze overtrof haar moeder hier zelfs in, die ook niet het minste at. Het leek soms of ze een wedstrijdje met elkaar aan het doen waren. De buiken drukten tegen de tafelrand aan en onderwijl schoven ze de calorierijke dingen naar binnen.

De tailleomvang van Lisa verried ons dat de calorieregen haar lichaam niet voorbij ging. Sterker nog de calorieën nestelden zich gretig aan haar lijf. Het leek of ze iedere dag nog wat ronder werd. Haar buik werd nog altijd voller. Als ze zat, vormden zich inclusief haar borsten vier dikke rollen tussen haar hals en bovenbenen. Het waren indrukwekkende banden die royaal naar buiten stulpten.

We zouden nog anderhalve week aan boord van het schip zijn en ik maakte mij zorgen hoe ze het schip zou verlaten. Zeker ook omdat haar nicht Jolanda net als zij zich de hele dag ledig hield met eten. Ze zorgden er allebei kort voor het avondeten te gaan zitten in de dinerzaal en verlieten de ruimte pas als de bedienden hen de zaal uit. Dat kon niet zonder gevolgen blijven. Temeer ze voor het avondeten zich al volgegeten hadden aan het buffet dat kort voor het openen van de dinerzaal sloot. Kortom, ik vroeg me af of ze dadelijk van het schip gerold konden worden omdat ze zich zo tonnetje rond hadden gegeten.

Lees het zesde deel van De cruise: Onherkenbaar »