De cruise (4) – Gezin met overgewicht
Jan en zijn vrouw Miranda gaan op een cruise. Ze nemen de dochter van Miranda, Lisa en haar nichtje Jolanda mee. Bijna 5 weken lang krijgen ze de lekkerste maaltijden. Het is allemaal onbeperkt en ze nemen het er flink van. Dat blijft niet alleen voor Jan en Miranda zonder gevolgen. Zo ontpopt het dikke nichtje Jolanda zich tot een obese dame. Lisa verandert in een dikke studente.
Het goede voedsel aan boord eiste zijn tol. Na 2 en een halve week van dubbele porties en kilo's chocoladepudding, zat een gezin met enorm overgewicht aan tafel. Bij Lisa hingen de vetrollen over haar nieuw aangeschafte spijkerbroek, haar massieve bovenarmen werden door de stof van het shirt vastgegrepen, en haar boezem leek ieder moment uit de stof te kunnen barsten.
'Koop toch een paar nieuwe shirts', zei Miranda bijna bij elke conversatie. 'Je oude zijn gewoon te klein geworden.' 'Ach het gaat toch nog', protesteerde Lisa terug. 'Deze kan ik toch nog goed dragen?' ' Maar kijk dan naar die vetrollen, Lisa!' Het kon haar echter niks schelen, ze leek er van te genieten haar nieuwe lichaamsvormen aan de buitenwereld te laten zien.
Jolanda leek de grenzen van het dik zijn op te zoeken. Ze was kogelrond geworden, haar gewicht moest een eindje over de 130 kilo zijn gekomen. Het lukte haar met haar dikke buik nauwelijks om de trap op te komen. Haar toch al ronde gezicht was nog voller en ronder geworden. Ze was nu niet meer dik, maar leek de laatste paar weken veranderd te zijn in een obese jongedame.
Ook aan Miranda was de calorieregen niet spoorloos voorbij gegaan. Haar vroeger kleine buikje was een volumieuze buik geworden. En ook nu was hij net zo goed gevuld als bij haar zwangerschap. Ze at ook voor drie! 'Miranda, ik weet niet of jij meer weet dan ik, maar voorzover ik weet ben je niet zwanger, toch?' vroeg ik haar op een avond. We zaten aan het zwembad en ze kwam net uit het water in haar bikini. Een enorme buik torste voor haar uit. Hij zag er bijzonder indrukwekkend uit. Vol en bol.
'Nee, waarom zou ik?' antwoordde ze. 'Ik vroeg het omdat je eet alsof je wel zwanger bent. Je omvang begint ook zo groot te worden. En omdat je je zo kleedt.' 'Wat moet ik anders als mijn oude kleren mij niet meer passen', zei ze terug. 'Daarom moet ik toch deze wijde kleren kopen.' '... en een nieuwe bikini.' 'Precies, je hebt toch zelf gezegd dat ik met deze bovenwijdte de oude niet meer kan dragen.' 'Ja, maar als je zo doorgaat, heb je snel nieuwe nodig.'
Ik wist waar ik over praatte. Als ik haar in haar bikini aan het zwembad zag zitten, dan lag haar buik minstens tien centimeter op haar bovenbenen. Als ze zich voorover bukte kwam ze in ademnood vanwege de vetmassa in haar taille. Als ze zo doorging zou ik binnenkort haar schoenen moeten dichtknopen. 'Maar lieve schat', antwoordde ze. 'Jouw bierbuik is hier ook niet kleiner geworden.'
Ze gaf er een vette knipoog bij. 'Voordat je over mijn figuur mokt, zou je zelf eens in de spiegel moeten kijken.' Ze had gelijk. Wat ik voor mij uitdroeg, had op dit schip heus aan volume gewonnen. Zoveel dat ik mij afvroeg hoe zwaar het zijn moest straks deze kogel dagelijks te dragen omdat ik dan niet meer de hele dag aan het zwembad kon liggen.
Over Lisa en haar lichaamsverhoudingen maakten we ons niet meer zo druk. Misschien ook omdat we zelf teveel met eten bezig waren. We leefden er heerlijk. Als God in Frankrijk. Het leek wel of we de hele dag niets anders hoefden te doen dan onze mond te openen en te kauwen. Zodoende verdwenen Lisa en haar nichtje Jolanda een beetje uit zicht.
Dat we wat meer hadden moeten opletten, werd mij duidelijk toen we 's avonds gezamenlijk de sauna bezochten. Mijn vrouw zat er al toen ik binnenkwam. Wat een groot lichaam had ze gekregen zeg. Ik zag het nu eens goed. Haar buik welfde een behoorlijk eind naar voren. Haar borsten leken wel 2 cupmaten groter te zijn geworden. En haar brede heupen namen een groot deel van het bankje in beslag.
De echte verwondering kwam toen Lisa binnenstapte. Mijn god, wat was ze dik geworden, dach ik. Ze stapte poedelnaakt de ruimte binnen. Het opvallendste was de volle, ronde buik. Deze zat op de plek waar vroeger eens haar taille gezeten had. Als een opgeblazen waterbal welfde de halve kogelvorm zich naar voren. Wat heet, intussen begon hij ook zijn weg te vinden naar beneden, gedwongen door zijn eigen gewicht.
Als ze zich bewoog, bewoog haar buik ook. Naar boven, naar beneden, naar links en naar rechts. Ze ging zitten. Haar buik lag een flink stuk op haar bovenbenen. Deze bovenbenen waren ook nauwelijks te herkennen. Haar eens slanke benen waren fors en rond geworden. Ze werden nog een flink stuk breder toen ze op de houten bank lagen. Haar edele delen werden volledig door het vet bedekt.
Niet minder schokkend was het lijf van Jolanda geworden. Ze was al buiten adem terwijl ze de traptreden op liep. Nu we zo bloot in de sauna zaten, werd duidelijk wat voor een omvang zij erbij gegeten had. Haar buik welfde nog veel verder naar voren dan voorheen. Ze was al de dikste geweest, maar leek haar titel met verve te willen verdedigen nu de rest ook uitdijde.
Ze droeg haar grote buik met trots, probeerde hem nooit te verstoppen als men haar erop aansprak. Ook het snoepgoed liet ze niet staan, al was haar tailleomvang intussen twee keer zo groot als bij het begin van de reis. Mijn god, hoe zou het verdergaan? Dacht ik bij mijzelf. Tenslotte zouden we nog 2 weken op het schip zijn.
Lees De cruise (5): Miss Pregnant »
Gezin met overgewicht
Het goede voedsel aan boord eiste zijn tol. Na 2 en een halve week van dubbele porties en kilo's chocoladepudding, zat een gezin met enorm overgewicht aan tafel. Bij Lisa hingen de vetrollen over haar nieuw aangeschafte spijkerbroek, haar massieve bovenarmen werden door de stof van het shirt vastgegrepen, en haar boezem leek ieder moment uit de stof te kunnen barsten.
'Koop toch een paar nieuwe shirts', zei Miranda bijna bij elke conversatie. 'Je oude zijn gewoon te klein geworden.' 'Ach het gaat toch nog', protesteerde Lisa terug. 'Deze kan ik toch nog goed dragen?' ' Maar kijk dan naar die vetrollen, Lisa!' Het kon haar echter niks schelen, ze leek er van te genieten haar nieuwe lichaamsvormen aan de buitenwereld te laten zien.
Jolanda leek de grenzen van het dik zijn op te zoeken. Ze was kogelrond geworden, haar gewicht moest een eindje over de 130 kilo zijn gekomen. Het lukte haar met haar dikke buik nauwelijks om de trap op te komen. Haar toch al ronde gezicht was nog voller en ronder geworden. Ze was nu niet meer dik, maar leek de laatste paar weken veranderd te zijn in een obese jongedame.
Ook aan Miranda was de calorieregen niet spoorloos voorbij gegaan. Haar vroeger kleine buikje was een volumieuze buik geworden. En ook nu was hij net zo goed gevuld als bij haar zwangerschap. Ze at ook voor drie! 'Miranda, ik weet niet of jij meer weet dan ik, maar voorzover ik weet ben je niet zwanger, toch?' vroeg ik haar op een avond. We zaten aan het zwembad en ze kwam net uit het water in haar bikini. Een enorme buik torste voor haar uit. Hij zag er bijzonder indrukwekkend uit. Vol en bol.
'Nee, waarom zou ik?' antwoordde ze. 'Ik vroeg het omdat je eet alsof je wel zwanger bent. Je omvang begint ook zo groot te worden. En omdat je je zo kleedt.' 'Wat moet ik anders als mijn oude kleren mij niet meer passen', zei ze terug. 'Daarom moet ik toch deze wijde kleren kopen.' '... en een nieuwe bikini.' 'Precies, je hebt toch zelf gezegd dat ik met deze bovenwijdte de oude niet meer kan dragen.' 'Ja, maar als je zo doorgaat, heb je snel nieuwe nodig.'
Ik wist waar ik over praatte. Als ik haar in haar bikini aan het zwembad zag zitten, dan lag haar buik minstens tien centimeter op haar bovenbenen. Als ze zich voorover bukte kwam ze in ademnood vanwege de vetmassa in haar taille. Als ze zo doorging zou ik binnenkort haar schoenen moeten dichtknopen. 'Maar lieve schat', antwoordde ze. 'Jouw bierbuik is hier ook niet kleiner geworden.'
Ze gaf er een vette knipoog bij. 'Voordat je over mijn figuur mokt, zou je zelf eens in de spiegel moeten kijken.' Ze had gelijk. Wat ik voor mij uitdroeg, had op dit schip heus aan volume gewonnen. Zoveel dat ik mij afvroeg hoe zwaar het zijn moest straks deze kogel dagelijks te dragen omdat ik dan niet meer de hele dag aan het zwembad kon liggen.
Over Lisa en haar lichaamsverhoudingen maakten we ons niet meer zo druk. Misschien ook omdat we zelf teveel met eten bezig waren. We leefden er heerlijk. Als God in Frankrijk. Het leek wel of we de hele dag niets anders hoefden te doen dan onze mond te openen en te kauwen. Zodoende verdwenen Lisa en haar nichtje Jolanda een beetje uit zicht.
Dat we wat meer hadden moeten opletten, werd mij duidelijk toen we 's avonds gezamenlijk de sauna bezochten. Mijn vrouw zat er al toen ik binnenkwam. Wat een groot lichaam had ze gekregen zeg. Ik zag het nu eens goed. Haar buik welfde een behoorlijk eind naar voren. Haar borsten leken wel 2 cupmaten groter te zijn geworden. En haar brede heupen namen een groot deel van het bankje in beslag.
De echte verwondering kwam toen Lisa binnenstapte. Mijn god, wat was ze dik geworden, dach ik. Ze stapte poedelnaakt de ruimte binnen. Het opvallendste was de volle, ronde buik. Deze zat op de plek waar vroeger eens haar taille gezeten had. Als een opgeblazen waterbal welfde de halve kogelvorm zich naar voren. Wat heet, intussen begon hij ook zijn weg te vinden naar beneden, gedwongen door zijn eigen gewicht.
Als ze zich bewoog, bewoog haar buik ook. Naar boven, naar beneden, naar links en naar rechts. Ze ging zitten. Haar buik lag een flink stuk op haar bovenbenen. Deze bovenbenen waren ook nauwelijks te herkennen. Haar eens slanke benen waren fors en rond geworden. Ze werden nog een flink stuk breder toen ze op de houten bank lagen. Haar edele delen werden volledig door het vet bedekt.
Niet minder schokkend was het lijf van Jolanda geworden. Ze was al buiten adem terwijl ze de traptreden op liep. Nu we zo bloot in de sauna zaten, werd duidelijk wat voor een omvang zij erbij gegeten had. Haar buik welfde nog veel verder naar voren dan voorheen. Ze was al de dikste geweest, maar leek haar titel met verve te willen verdedigen nu de rest ook uitdijde.
Ze droeg haar grote buik met trots, probeerde hem nooit te verstoppen als men haar erop aansprak. Ook het snoepgoed liet ze niet staan, al was haar tailleomvang intussen twee keer zo groot als bij het begin van de reis. Mijn god, hoe zou het verdergaan? Dacht ik bij mijzelf. Tenslotte zouden we nog 2 weken op het schip zijn.
Lees De cruise (5): Miss Pregnant »
Je zou toch willen dat Jan even zijn heerlijke vette vrouw bijmest en daarna, als ze, na twee flessen witte wijn, vijf biefstukken met frites, geen pap meer kan zeggen, haar even flink in haar enorme achterwerk neemt.
BeantwoordenVerwijderen