De erfenis (12) – De droom
Wat vooraf ging: Mark, de man van Paulien, is onverwachts overleden. Paulien ruimt zijn spullen op en stuit op de rekening voor een opslagruimte. Ze weet hier helemaal niks van en raakt verzeild in een geheimzinnige wereld waar een vrouw met de naam Suzanne zich vrijwillig laat vetmesten. Haar zwager Erwin helpt haar met het opruimen van de geheime opslagruimte. Hij zal voor Paulien de stoel ontmantelen
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: De geheime opslagruimte »
Paulien voelde hoe haar orgasme bijna het hoogtepunt bereikte en keek naar het televisiescherm. Ze zag dat Suzanne een plastic buis in haar mond had. Paulien moest het moment hebben gemist dat Suzanne de vibrator die aan de stoel was gemonteerd in haar enorme lijf had gestopt. Ze kon het moeilijk zien, maar de rimpeling van Suzanne's enorme buik liet zien dat ze van onderen gestimuleerd werd.
Hier gebeurde meer dan zomaar een beetje. Hier werd Suzanne tot barstens toe gevoed en onderwijl verried het schudden van haar lichaam dat de vibrator ook druk aan het werk was. Mijn hemel, dacht Paulien. Het is niet alleen een voedmachine, maar ook een neukmachine. Paulien's aandacht verschoof weer van de televisie naar Erwin. Hij richtte zich voortdurend op haar. Erwin wist het voor elkaar te krijgen dat hij neukte en dat de mond van Paulien steeds vol met eten bleef.
Zonder iets te zeggen merkte ze hoe Erwin haar stimuleerde te eten, want als ze iets rustiger aan deed, ging het neuken ook wat minder snel. Zodra ze meer at, neukte hij haar harder en intenser. Ineens realiseerde Paulien zich wat er op het televisiescherm gebeurde. De neukmachine stimuleerde via de vibrator Suzanne om meer te eten. Hoe meer ze at, hoe meer ze gestimuleerd werd. Suzanne neukte zichzelf door te eten! Het volgende moment kwamen Erwin en Paulien gelijktijdig in een oase van een orgasme klaar. Paulien voelde hoe zijn zaad oneindig ver in haar spoot.
De krachtige stoten die met zijn zaadlozing gepaard gingen, schudden Pauliens vet overal. Het leek haar klitje nog meer in vuur en vlam te zetten. De golven van het orgasme overtroffen de golven van Paulien's lichaam. Het leek wel of haar lichaam niet meer te stoppen was. Tegelijkertijd slikte ze de laatste hap van het laatste gebakje door. Paulien kreunde luid bij deze laatste intense golf van extase. Ze voelde hoe haar lijf overal sidderde. Haar dikke borsten en volle maag schudden. Ze voelde hoe het vet van haar billen na nasidderde. Dit voelde geweldig. Zo iets moois en intens had ze niet eerder meegemaakt.
Ze maakten zich snel los van elkaar. Allebei wisten ze niet zeker of het nu gepast was om iets van genegenheid voor elkaar te tonen. Aan de andere kant beseften ze allebei dat elk signaal van genegenheid verkeerd opgevat zou kunnen worden door de ander. Op dat moment waarin ze het orgasme nog nabeleefden, beseften ze allebei dat hier iets gebeurd was dat hun oude band als schoonzus en zwager had veranderd.
Ze kleedden zich allebei aan. In het kantoortje bleef het ijzig stil. Hij sloot de televisie en de videorecorder af. Op het scherm was het beeld verdwenen van de laatste feedingsessie van Mark en zijn feedee Suzanne. Hij had het afgesloten met een indrukwekkende fotoserie die ergens in een van de fotoalbums te vinden was. Erwin gedroeg zich alsof er helemaal niks te zien was geweest. Sterker nog: hij bereidde zich voor op een avond werken in het restaurant.
'Dat was niet slecht', zei Paulien tenslotte. 'Zonder twijfel', antwoordde hij. 'Doen we nog steeds hetzelfde met de spullen uit Mark's opslag?' vroeg ze hem. 'Lijkt me wel, toch?' 'Ik denk het ook. We moeten het netjes opruimen.' Paulien vroeg zich af of Mark zich ooit bewust was geweest wat er zou gebeuren als hij doodging. Ze zou achter zijn geheime opslag zijn gekomen, net zoals nu gebeurd is.
Zou hij zich dat gerealiseerd hebben, bedacht ze zich. Hij kon onmogelijk de consequenties zoals deze nu waren voorgevallen, hebben voorzien. Nee, dacht Paulien. Dat kan hij nooit van tevoren hebben beseft. Al zou hij de ontdekking niet zo erg hebben gevonden als hetzelfde gebeurd was als nu met haar gebeurde. Maar Mark had nooit kunnen bedenken dat dit zou gebeuren tussen haar en Erwin. 'Het is goed', zei ze tenslotte tegen Erwin. 'Laten we bij ons besluit blijven, vind je niet?' vroeg ze hem.
'Precies', antwoordde Erwin. 'Dus ik demonteer de stoel morgen en breng hem naar de vuilstort. 'En de rest verbrand ik voordat ik morgen kom werken.' Ze knikte. 'Dank je voor alles', zei ze. 'We zullen vanavond wel klachten krijgen waarom de desserts op zijn.' Ze wreef over haar dikke en volle buik, die meer opgezwollen was dan ooit. Daarbinnen werden alle suikers en vetten omgezet in vetcellen die zich aan haar lijf zouden kleven. Erwin knikte. 'Maar die klachten neem ik voor lief. Ze waren absoluut de moeite waard.'
Daarna gingen ze aan de slag in het restaurant, alsof er niks was voorgevallen. Of misschien toch wel. Paulien kon nadat Erwin haar had thuisgebracht de slaap niet vatten. Ze bleef maar denken aan de feedingstoel. Het ding bleef maar cirkeltjes draaien in haar gedachten en liet haar niet los. Ze moest het van zich afzetten, maar merkte dat het onmogelijk was. Hierover moest ze overleggen met Erwin. Of ze de stoel echt weg zouden moeten doen. Ze besloot om Erwin te gaan bellen, maar het was midden in de nacht. Dat was veel te laat. Hij zou slapen en ze wilde hem niet storen. Daarom warmde een enorme schaal met spaghetti op en strooide daar veel kaas overheen. Nadat het bord leeg was, viel ze in een diepe slaap.
Zodra ze wakker was, belde ze Erwin. Hij nam niet op. Misschien was hij al naar de vuilstort en had zijn telefoon daar geen bereik. Misschien sliep hij nog, dacht Paulien geirriteerd. Of hij lag zich in bed af te trekken met de foto's voor zich van de dikke Suzanne op het laatst. Paulien merkte dat ze jaloers was op Suzanne. Tegelijkertijd wist ze drommels goed dat het niet goed te praten was hoe Mark haar letterlijk vetgemest had. Suzanne had zich wel 100 kilo nieuw gewicht aangemeten in die tijd. En ze nam het Erwin ook niet kwalijk om naar zijn ex te kijken.
Ze was immers onvoorstelbaar aangekomen. Mark toonde op de beelden ook een obsessie voor eten en vetmesten die hij met zijn broer Erwin deelde. Nee, wat Paulien werkelijk irriteerde was dat Suzanne wel gebruikgemaakt had van die bijzondere stoel en zij daar niet van had mogen proeven. Ze wilde ook beleven wat Suzanne had meegemaakt in de stoel. Beloond worden door te eten. Het idee wond haar enorm op. Hopelijk zou het haar lukken om Erwin ertoe te bewegen de stoel niet te demonteren en naar de vuilstort te brengen. Hopelijk wist ze hem van die gedachte af te brengen.
Nadat ze eerst stevig ontbeten had met heerlijke croissants en vette Griekse yogurt, vertrok ze bij het krieken van de dag naar het huis van Erwin. Ze moest en zou met hem praten en redden wat er nog te redden viel.
Lees deel 13 van De erfenis: De feederstoel (2) »
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: De geheime opslagruimte »
De droom
Paulien voelde hoe haar orgasme bijna het hoogtepunt bereikte en keek naar het televisiescherm. Ze zag dat Suzanne een plastic buis in haar mond had. Paulien moest het moment hebben gemist dat Suzanne de vibrator die aan de stoel was gemonteerd in haar enorme lijf had gestopt. Ze kon het moeilijk zien, maar de rimpeling van Suzanne's enorme buik liet zien dat ze van onderen gestimuleerd werd.
Hier gebeurde meer dan zomaar een beetje. Hier werd Suzanne tot barstens toe gevoed en onderwijl verried het schudden van haar lichaam dat de vibrator ook druk aan het werk was. Mijn hemel, dacht Paulien. Het is niet alleen een voedmachine, maar ook een neukmachine. Paulien's aandacht verschoof weer van de televisie naar Erwin. Hij richtte zich voortdurend op haar. Erwin wist het voor elkaar te krijgen dat hij neukte en dat de mond van Paulien steeds vol met eten bleef.
Zonder iets te zeggen merkte ze hoe Erwin haar stimuleerde te eten, want als ze iets rustiger aan deed, ging het neuken ook wat minder snel. Zodra ze meer at, neukte hij haar harder en intenser. Ineens realiseerde Paulien zich wat er op het televisiescherm gebeurde. De neukmachine stimuleerde via de vibrator Suzanne om meer te eten. Hoe meer ze at, hoe meer ze gestimuleerd werd. Suzanne neukte zichzelf door te eten! Het volgende moment kwamen Erwin en Paulien gelijktijdig in een oase van een orgasme klaar. Paulien voelde hoe zijn zaad oneindig ver in haar spoot.
De krachtige stoten die met zijn zaadlozing gepaard gingen, schudden Pauliens vet overal. Het leek haar klitje nog meer in vuur en vlam te zetten. De golven van het orgasme overtroffen de golven van Paulien's lichaam. Het leek wel of haar lichaam niet meer te stoppen was. Tegelijkertijd slikte ze de laatste hap van het laatste gebakje door. Paulien kreunde luid bij deze laatste intense golf van extase. Ze voelde hoe haar lijf overal sidderde. Haar dikke borsten en volle maag schudden. Ze voelde hoe het vet van haar billen na nasidderde. Dit voelde geweldig. Zo iets moois en intens had ze niet eerder meegemaakt.
Ze maakten zich snel los van elkaar. Allebei wisten ze niet zeker of het nu gepast was om iets van genegenheid voor elkaar te tonen. Aan de andere kant beseften ze allebei dat elk signaal van genegenheid verkeerd opgevat zou kunnen worden door de ander. Op dat moment waarin ze het orgasme nog nabeleefden, beseften ze allebei dat hier iets gebeurd was dat hun oude band als schoonzus en zwager had veranderd.
Ze kleedden zich allebei aan. In het kantoortje bleef het ijzig stil. Hij sloot de televisie en de videorecorder af. Op het scherm was het beeld verdwenen van de laatste feedingsessie van Mark en zijn feedee Suzanne. Hij had het afgesloten met een indrukwekkende fotoserie die ergens in een van de fotoalbums te vinden was. Erwin gedroeg zich alsof er helemaal niks te zien was geweest. Sterker nog: hij bereidde zich voor op een avond werken in het restaurant.
'Dat was niet slecht', zei Paulien tenslotte. 'Zonder twijfel', antwoordde hij. 'Doen we nog steeds hetzelfde met de spullen uit Mark's opslag?' vroeg ze hem. 'Lijkt me wel, toch?' 'Ik denk het ook. We moeten het netjes opruimen.' Paulien vroeg zich af of Mark zich ooit bewust was geweest wat er zou gebeuren als hij doodging. Ze zou achter zijn geheime opslag zijn gekomen, net zoals nu gebeurd is.
Zou hij zich dat gerealiseerd hebben, bedacht ze zich. Hij kon onmogelijk de consequenties zoals deze nu waren voorgevallen, hebben voorzien. Nee, dacht Paulien. Dat kan hij nooit van tevoren hebben beseft. Al zou hij de ontdekking niet zo erg hebben gevonden als hetzelfde gebeurd was als nu met haar gebeurde. Maar Mark had nooit kunnen bedenken dat dit zou gebeuren tussen haar en Erwin. 'Het is goed', zei ze tenslotte tegen Erwin. 'Laten we bij ons besluit blijven, vind je niet?' vroeg ze hem.
'Precies', antwoordde Erwin. 'Dus ik demonteer de stoel morgen en breng hem naar de vuilstort. 'En de rest verbrand ik voordat ik morgen kom werken.' Ze knikte. 'Dank je voor alles', zei ze. 'We zullen vanavond wel klachten krijgen waarom de desserts op zijn.' Ze wreef over haar dikke en volle buik, die meer opgezwollen was dan ooit. Daarbinnen werden alle suikers en vetten omgezet in vetcellen die zich aan haar lijf zouden kleven. Erwin knikte. 'Maar die klachten neem ik voor lief. Ze waren absoluut de moeite waard.'
Daarna gingen ze aan de slag in het restaurant, alsof er niks was voorgevallen. Of misschien toch wel. Paulien kon nadat Erwin haar had thuisgebracht de slaap niet vatten. Ze bleef maar denken aan de feedingstoel. Het ding bleef maar cirkeltjes draaien in haar gedachten en liet haar niet los. Ze moest het van zich afzetten, maar merkte dat het onmogelijk was. Hierover moest ze overleggen met Erwin. Of ze de stoel echt weg zouden moeten doen. Ze besloot om Erwin te gaan bellen, maar het was midden in de nacht. Dat was veel te laat. Hij zou slapen en ze wilde hem niet storen. Daarom warmde een enorme schaal met spaghetti op en strooide daar veel kaas overheen. Nadat het bord leeg was, viel ze in een diepe slaap.
Zodra ze wakker was, belde ze Erwin. Hij nam niet op. Misschien was hij al naar de vuilstort en had zijn telefoon daar geen bereik. Misschien sliep hij nog, dacht Paulien geirriteerd. Of hij lag zich in bed af te trekken met de foto's voor zich van de dikke Suzanne op het laatst. Paulien merkte dat ze jaloers was op Suzanne. Tegelijkertijd wist ze drommels goed dat het niet goed te praten was hoe Mark haar letterlijk vetgemest had. Suzanne had zich wel 100 kilo nieuw gewicht aangemeten in die tijd. En ze nam het Erwin ook niet kwalijk om naar zijn ex te kijken.
Ze was immers onvoorstelbaar aangekomen. Mark toonde op de beelden ook een obsessie voor eten en vetmesten die hij met zijn broer Erwin deelde. Nee, wat Paulien werkelijk irriteerde was dat Suzanne wel gebruikgemaakt had van die bijzondere stoel en zij daar niet van had mogen proeven. Ze wilde ook beleven wat Suzanne had meegemaakt in de stoel. Beloond worden door te eten. Het idee wond haar enorm op. Hopelijk zou het haar lukken om Erwin ertoe te bewegen de stoel niet te demonteren en naar de vuilstort te brengen. Hopelijk wist ze hem van die gedachte af te brengen.
Nadat ze eerst stevig ontbeten had met heerlijke croissants en vette Griekse yogurt, vertrok ze bij het krieken van de dag naar het huis van Erwin. Ze moest en zou met hem praten en redden wat er nog te redden viel.
Lees deel 13 van De erfenis: De feederstoel (2) »
Reacties
Een reactie posten