De erfenis (10) – Goede eter
Wat vooraf ging: Mark, de man van Paulien, is onverwachts overleden. Paulien ruimt zijn spullen op en stuit op de rekening voor een opslagruimte. Ze weet hier helemaal niks van en raakt verzeild in een geheimzinnige wereld waar een vrouw met de naam Suzanne zich vrijwillig laat vetmesten. Haar zwager Erwin helpt haar met het opruimen van de geheime opslagruimte. Ze gaan naar de videobanden kijken, maar dit is niet zonder risico.
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: De geheime opslagruimte »
Paulien voelde Erwin's hand op haar schouder. Hij stond weer naast haar. Ze keek naar hem en zag 2 grote dozen met gebak op de grond staan naast Erwin. Terwijl hij zo naast haar stond, viel zijn erectie haar meer ooit op. Op slechts enkele centimeters van zich af zag ze de enorme bobbel in de broek. Erwin keek van haar naar Mark op het scherm.
Erwin keek nog eens heen en weer van de televisie naar haar. 'Vind je het moeilijk?' vroeg hij. Ze was eventjes stil. 'Het is allemaal wel hard voor je', zei Erwin. 'Ik hoop het', antwoordde Paulien en ze wreef over de bobbel die zich nog in zijn broek verschool. Ze grijsde er gemeen bij. 'Sorry, ik heb niet de juiste woorden gebruikt', zei hij verontschuldigend.
'Nee hoor. Je heb de juiste woorden gebruikt hoor.' Ze wreef verder over de bobbel en pakte met haar vingers de bovenkant van de rits beet en trok hem langzaam naar beneden. 'Ik voel me prima hoor', zei ze. 'Als jij je ook goed voelt.' 'Ik voel me prima', zei hij. 'Maar is dat niet vreemd?' 'Laten we het daar later over hebben', antwoordde ze en ze opende de gulp. Greep de stijve pik uit de broek en opende haar mond om hem naar binnen te laten.
Ze voelde aan haar lippen hoe hevig hij klopte en in haar mond nog harder werd. De eikel klopte nog harder merkte ze toen ze met haar tong rond de eikel rondjes draaide. Wat proefde hij heerlijk. Ze verlangde ernaar om te zuigen en heen en weer te gaan. Totdat hij ineens zijn stijve pik uit haar mond trok. 'Laten we daar nog even mee wachten', zei hij. 'Je hebt veel belangerijkere voedingswaarden tot je te nemen.' Hij had een lekkere moorkop in de hand en liet haar happen. 'Dit zijn veel essentielere vetten', zei hij erbij. 'Die je nog hard nodig hebt. Anders zul je echt niet groeien hoor.'
Voor ze er erg in had, was de moorkop verdwenen. 'Heb je zin in een stukje slagroomtaart?' Hij hield een zalig stuk slagroomtaart voor haar neus. Ze knikte en hapte in de heerlijke room. Het leek wel of elke hap die ze nam haar hongeriger maakte. 'Neem nog lekker een hap, deze maakt echt goed dik', zei hij terwijl hij een stuk van die ontzettend lekkere slagroomtaart gaf. Hij speelde zijn rol als feeder erg goed. Waarschijnlijk had hij dit vaak in gedachten gedaan.
Ze kende deze taart. Ze had hem vaak in de doos aangetroffen die Erwin haar altijd meegaf. 'Ik hou van deze slagroomtaart', zei ze. 'Ik moet je heel eerlijk bekennen, als ik deze slagroomtaart vind in de doos die je meegeeft, dan is dezelfde avond nog op', zei ze. 'Dat weet ik', zei Erwin. In zijn stem klonk de zwoele stem van de feeder. 'He?' vroeg Paulien verbaasd. 'Hoe weet jij dat?' 'Nou', zei hij. 'Ik help je weleens met inpakken. Dat weet je toch?'
Natuurlijk wist ze dat, maar ze vermoedde nooit dat dit met een bedoeling gebeurde. 'Waarom heb je er niks van gezegd?' vroeg ze hem. 'Tja', zei hij. 'Dat kun je toch wel raden?' 'Omdat je wilde dat ik het op zou eten?' Ze gaf met haar vraag antwoord op zijn vraag. Verdorie. 'Precies', bevestigde Erwin. 'Ik wilde dat je heel veel zou eten.' Ze draaiden zich om naar de televisie. Het scherm zag blauw. De videoband was afgelopen. 'Wil je nog een video?' vroeg Erwin. Tuurlijk wilde ze nog een video.
'We zijn druk met andere dingen, maar ik heb wel zin in nog een video', zei ze stellig. 'Kom, stop hem erin.' Ze verzette haar immense buik zodat hij op haar schoot kwam te liggen. Ze merkte dat haar geslacht door het optillen van het vet weer een beetje gestimuleerd werd. Het voelde lekker. Hij klopte en de grote buik deinde op haar ademhaling op en neer. Ze voelde zich best wel goed. Voor het eerst had ze het idee dat ze echt aanbeden werd. De woorden 'stop hem erin' kregen wel iets dubbelzinnigs, besefte ze.
Erwin stopte de band er uiteindelijk in. De derde band draaide in de videorecorder. Opnieuw was Suzanne weer een aantal maten gegroeid. De sessies verliepen voorspoedig, ze zette goed aan zoals een echt mestvarken betaamd. Haar nieuwe, welgevormde lichaam lag innig tevreden en groots op de hoekbank. Ze kende de bank. Ze hadden hem zelfs een tijdje in de kamer gehad, maar na de verhuizing was hij meegegeven aan de rommelmarkt.
Een van Suzanne's benen lag op de bank en de andere been stond op de grond. Tussen de benen in lag haar ontzettend vette pens. Hij weer nog dikker geworden. Haar navel leek een stuk hoger te liggen en het nieuw bijgevreten vet welfde nog verder over de benen heen. Mark verscheen in beeld van de camera en ging naast haar zitten op de bank. Suzanne draaide haar gezicht een eindje in zijn richting en keek hem verlekkerd aan. Daarmee kwam voor de camera haar profiel veel beter in beeld. Wat een grote buik had ze gekregen. Het dikker geworden lijf, wond Paulien zo te zien behoorlijk op.
Mark begon. 'Jeetje, mijn lekkere varkentje. Wat ben je mooi rond en vet. Wil mijn mestvarkentje nog ronder en vetter worden?' Hij had de perfecte, diepe feederstem vond Paulien toen ze dit hoorde. Mark had deze stem bij haar nooit gehad, alleen als hij heel opgewonden was kon hij zo tegen haar praten. Dan werd ze er ogenblikkelijk ongelooflijk geil van. Nu knikte het varkentje Suzanne. 'Ja', kreunde ze. 'Ik wil groot en vet worden. Geef me eten, voed me en maak me nog dikker dan ik al ben. Overvoer me en laat me meer eten dan ik op kan. Ik zal het allemaal door mijn mond naar binnen laten glijden zodat ik dikker word. Voor jou.' 'Dat klinkt heel goed meisje. Je begint het te leren. Hier eet dit maar lekker op.' En Mark gaf haar een heerlijk chocolaatje.
Paulien keek met open mond naar de beelden. Erwin zag het, pakte de slagroomtaart en zette een vork erin. De mond van Paulien stond al opengesperd voor het eerste deel van de desserttaart. Hij zette de vork alweer in de taart voor de tweede hap en langzaam lepelde hij de taart naar binnen bij Suzanne. Paulien slikte gulzig en opende haar mond weer voor de volgende hap. De hoeveelheden taart op de vork werden groter en Erwin kon het nauwelijks bijhouden. Zo verdween de enorme slagroomtaart waar normaal 8 personen van aten in de keel van Paulien. Erwin ging zelfs sneller dan dat Mark het chocoladetaartje in de mond van Suzanne kreeg. Paulien gloeide helemaal van trots. Ik ben sneller dan die slet, dacht ze en ze voelde zich een betere feedee dan de concurrente op de video.
'Je bent een goede eter', complimenteerde Erwin haar. 'Volgens mij kun je er nog wel eentje op', vervolgde hij. Ze knikte braaf. Ze voelde hoe de taart haar al een beetje loom maakte. Haar hart begon al wat sneller te kloppen. Dit was zo'n geil gevoel. De suiker en de vetten van het taartje werden door haar bloed opgenomen. Ze wist van zichzelf dat ze het kon, een tweede slagroomtaartje. Een paar weken geleden had ze het eens gedaan op een avond dat ze 2 slagroomtaarten in de doos van Erwin aantrof.
Alsof Erwin haar gedachten las, zei hij: 'Je bent niet voor niks zo dik geworden de laatste maanden.' Ze knikte en proefde de eerste hap van het tweede slagroomtaartje. 'Inderdaad', zei ze met volle mond. 'En ik wil nog vetter worden dan die slet daar.' Toen ze de volgende hap kreeg, straalde ze van geluk. 'Meer, nog meer wil ik hebben. Voed me, geef me eten en maak me vetter.' Ze schreeuwde de wens uit.
Lees deel 11 van De erfenis: Communicerende vaten »
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: De geheime opslagruimte »
Goede eter
Paulien voelde Erwin's hand op haar schouder. Hij stond weer naast haar. Ze keek naar hem en zag 2 grote dozen met gebak op de grond staan naast Erwin. Terwijl hij zo naast haar stond, viel zijn erectie haar meer ooit op. Op slechts enkele centimeters van zich af zag ze de enorme bobbel in de broek. Erwin keek van haar naar Mark op het scherm.
Erwin keek nog eens heen en weer van de televisie naar haar. 'Vind je het moeilijk?' vroeg hij. Ze was eventjes stil. 'Het is allemaal wel hard voor je', zei Erwin. 'Ik hoop het', antwoordde Paulien en ze wreef over de bobbel die zich nog in zijn broek verschool. Ze grijsde er gemeen bij. 'Sorry, ik heb niet de juiste woorden gebruikt', zei hij verontschuldigend.
'Nee hoor. Je heb de juiste woorden gebruikt hoor.' Ze wreef verder over de bobbel en pakte met haar vingers de bovenkant van de rits beet en trok hem langzaam naar beneden. 'Ik voel me prima hoor', zei ze. 'Als jij je ook goed voelt.' 'Ik voel me prima', zei hij. 'Maar is dat niet vreemd?' 'Laten we het daar later over hebben', antwoordde ze en ze opende de gulp. Greep de stijve pik uit de broek en opende haar mond om hem naar binnen te laten.
Ze voelde aan haar lippen hoe hevig hij klopte en in haar mond nog harder werd. De eikel klopte nog harder merkte ze toen ze met haar tong rond de eikel rondjes draaide. Wat proefde hij heerlijk. Ze verlangde ernaar om te zuigen en heen en weer te gaan. Totdat hij ineens zijn stijve pik uit haar mond trok. 'Laten we daar nog even mee wachten', zei hij. 'Je hebt veel belangerijkere voedingswaarden tot je te nemen.' Hij had een lekkere moorkop in de hand en liet haar happen. 'Dit zijn veel essentielere vetten', zei hij erbij. 'Die je nog hard nodig hebt. Anders zul je echt niet groeien hoor.'
Voor ze er erg in had, was de moorkop verdwenen. 'Heb je zin in een stukje slagroomtaart?' Hij hield een zalig stuk slagroomtaart voor haar neus. Ze knikte en hapte in de heerlijke room. Het leek wel of elke hap die ze nam haar hongeriger maakte. 'Neem nog lekker een hap, deze maakt echt goed dik', zei hij terwijl hij een stuk van die ontzettend lekkere slagroomtaart gaf. Hij speelde zijn rol als feeder erg goed. Waarschijnlijk had hij dit vaak in gedachten gedaan.
Ze kende deze taart. Ze had hem vaak in de doos aangetroffen die Erwin haar altijd meegaf. 'Ik hou van deze slagroomtaart', zei ze. 'Ik moet je heel eerlijk bekennen, als ik deze slagroomtaart vind in de doos die je meegeeft, dan is dezelfde avond nog op', zei ze. 'Dat weet ik', zei Erwin. In zijn stem klonk de zwoele stem van de feeder. 'He?' vroeg Paulien verbaasd. 'Hoe weet jij dat?' 'Nou', zei hij. 'Ik help je weleens met inpakken. Dat weet je toch?'
Natuurlijk wist ze dat, maar ze vermoedde nooit dat dit met een bedoeling gebeurde. 'Waarom heb je er niks van gezegd?' vroeg ze hem. 'Tja', zei hij. 'Dat kun je toch wel raden?' 'Omdat je wilde dat ik het op zou eten?' Ze gaf met haar vraag antwoord op zijn vraag. Verdorie. 'Precies', bevestigde Erwin. 'Ik wilde dat je heel veel zou eten.' Ze draaiden zich om naar de televisie. Het scherm zag blauw. De videoband was afgelopen. 'Wil je nog een video?' vroeg Erwin. Tuurlijk wilde ze nog een video.
'We zijn druk met andere dingen, maar ik heb wel zin in nog een video', zei ze stellig. 'Kom, stop hem erin.' Ze verzette haar immense buik zodat hij op haar schoot kwam te liggen. Ze merkte dat haar geslacht door het optillen van het vet weer een beetje gestimuleerd werd. Het voelde lekker. Hij klopte en de grote buik deinde op haar ademhaling op en neer. Ze voelde zich best wel goed. Voor het eerst had ze het idee dat ze echt aanbeden werd. De woorden 'stop hem erin' kregen wel iets dubbelzinnigs, besefte ze.
Erwin stopte de band er uiteindelijk in. De derde band draaide in de videorecorder. Opnieuw was Suzanne weer een aantal maten gegroeid. De sessies verliepen voorspoedig, ze zette goed aan zoals een echt mestvarken betaamd. Haar nieuwe, welgevormde lichaam lag innig tevreden en groots op de hoekbank. Ze kende de bank. Ze hadden hem zelfs een tijdje in de kamer gehad, maar na de verhuizing was hij meegegeven aan de rommelmarkt.
Een van Suzanne's benen lag op de bank en de andere been stond op de grond. Tussen de benen in lag haar ontzettend vette pens. Hij weer nog dikker geworden. Haar navel leek een stuk hoger te liggen en het nieuw bijgevreten vet welfde nog verder over de benen heen. Mark verscheen in beeld van de camera en ging naast haar zitten op de bank. Suzanne draaide haar gezicht een eindje in zijn richting en keek hem verlekkerd aan. Daarmee kwam voor de camera haar profiel veel beter in beeld. Wat een grote buik had ze gekregen. Het dikker geworden lijf, wond Paulien zo te zien behoorlijk op.
Mark begon. 'Jeetje, mijn lekkere varkentje. Wat ben je mooi rond en vet. Wil mijn mestvarkentje nog ronder en vetter worden?' Hij had de perfecte, diepe feederstem vond Paulien toen ze dit hoorde. Mark had deze stem bij haar nooit gehad, alleen als hij heel opgewonden was kon hij zo tegen haar praten. Dan werd ze er ogenblikkelijk ongelooflijk geil van. Nu knikte het varkentje Suzanne. 'Ja', kreunde ze. 'Ik wil groot en vet worden. Geef me eten, voed me en maak me nog dikker dan ik al ben. Overvoer me en laat me meer eten dan ik op kan. Ik zal het allemaal door mijn mond naar binnen laten glijden zodat ik dikker word. Voor jou.' 'Dat klinkt heel goed meisje. Je begint het te leren. Hier eet dit maar lekker op.' En Mark gaf haar een heerlijk chocolaatje.
Paulien keek met open mond naar de beelden. Erwin zag het, pakte de slagroomtaart en zette een vork erin. De mond van Paulien stond al opengesperd voor het eerste deel van de desserttaart. Hij zette de vork alweer in de taart voor de tweede hap en langzaam lepelde hij de taart naar binnen bij Suzanne. Paulien slikte gulzig en opende haar mond weer voor de volgende hap. De hoeveelheden taart op de vork werden groter en Erwin kon het nauwelijks bijhouden. Zo verdween de enorme slagroomtaart waar normaal 8 personen van aten in de keel van Paulien. Erwin ging zelfs sneller dan dat Mark het chocoladetaartje in de mond van Suzanne kreeg. Paulien gloeide helemaal van trots. Ik ben sneller dan die slet, dacht ze en ze voelde zich een betere feedee dan de concurrente op de video.
'Je bent een goede eter', complimenteerde Erwin haar. 'Volgens mij kun je er nog wel eentje op', vervolgde hij. Ze knikte braaf. Ze voelde hoe de taart haar al een beetje loom maakte. Haar hart begon al wat sneller te kloppen. Dit was zo'n geil gevoel. De suiker en de vetten van het taartje werden door haar bloed opgenomen. Ze wist van zichzelf dat ze het kon, een tweede slagroomtaartje. Een paar weken geleden had ze het eens gedaan op een avond dat ze 2 slagroomtaarten in de doos van Erwin aantrof.
Alsof Erwin haar gedachten las, zei hij: 'Je bent niet voor niks zo dik geworden de laatste maanden.' Ze knikte en proefde de eerste hap van het tweede slagroomtaartje. 'Inderdaad', zei ze met volle mond. 'En ik wil nog vetter worden dan die slet daar.' Toen ze de volgende hap kreeg, straalde ze van geluk. 'Meer, nog meer wil ik hebben. Voed me, geef me eten en maak me vetter.' Ze schreeuwde de wens uit.
Lees deel 11 van De erfenis: Communicerende vaten »
Reacties
Een reactie posten