Mooi dik is niet lelijk
De wereld kent veel misstanden. Zoals: dikke mensen zijn lelijk. Die mening ben ik niet toegedaan. Ik houd erg van dik. Vooral dikke vrouwen kunnen mij ontzettend bekoren. Als ik dan de lieftallige rondingen zie, verborgen vetrolletjes en goed uitgedijde vetplooien, dan geniet ik. Een volle buik misstaat weinig vrouwen. Dikke borsten completeren het geheel en een ronde kont erbij is helemaal mooi meegenomen. Kortom, ik houd van dik en daarom ben ik ook een dikke vrouw getrouwd.
De oordelen zijn nog niet klaar, want menigeen schrikt voorgaande af en ziet allerlei doemscenario's van feeders, feedee's en gestrande walvissen die zich nauwelijks kunnen roeren, maar zich nog altijd laten volproppen. Soms zelfs angstbeelden met slangetjes waarbij het voer in vloeibare toestand naar binnen wordt gegoten. Terecht angstbeelden. De dikker wordende vrouw speelt zich weleens in mijn fantasie af, maar daar mag het hooguit blijven. Soms wuif ik vol afschuw mijn fantasie af. Vernedering hoort niet bij bewondering, is mijn oordeel.
Waarom houd ik zo van dikke vrouwen? Waarom moet ik mij altijd nog eventjes omdraaien als ik een volle dame zie passeren, wanneer de vetrollen zo mooi meebewegen met het ritme van haar pas? Verklaringen genoeg voor te verzinnen, van Freud, Rubens tot aan Wilson Barber. Dikte imponeert en wekt naast afschuw, ook begeerte op. Bij mij is de begeerte tot volle wasdom gegroeid en ik laat dat ook zo. Geen mooier beeld dan mijn volle vrouw die boven op mij klaarkomt.
Waar eindigt genot en begint afschuw: is dit mooi of lelijk?
De oordelen zijn nog niet klaar, want menigeen schrikt voorgaande af en ziet allerlei doemscenario's van feeders, feedee's en gestrande walvissen die zich nauwelijks kunnen roeren, maar zich nog altijd laten volproppen. Soms zelfs angstbeelden met slangetjes waarbij het voer in vloeibare toestand naar binnen wordt gegoten. Terecht angstbeelden. De dikker wordende vrouw speelt zich weleens in mijn fantasie af, maar daar mag het hooguit blijven. Soms wuif ik vol afschuw mijn fantasie af. Vernedering hoort niet bij bewondering, is mijn oordeel.
Waarom houd ik zo van dikke vrouwen? Waarom moet ik mij altijd nog eventjes omdraaien als ik een volle dame zie passeren, wanneer de vetrollen zo mooi meebewegen met het ritme van haar pas? Verklaringen genoeg voor te verzinnen, van Freud, Rubens tot aan Wilson Barber. Dikte imponeert en wekt naast afschuw, ook begeerte op. Bij mij is de begeerte tot volle wasdom gegroeid en ik laat dat ook zo. Geen mooier beeld dan mijn volle vrouw die boven op mij klaarkomt.
Waar eindigt genot en begint afschuw: is dit mooi of lelijk?
dit is mooi
BeantwoordenVerwijderener mag best nog wat kilo's en daarmee dus vet bij hoe dikker hoe leuker om er mee te spelen.
zoals anoniem al zij dit is een genot voor elke vrouw.
BeantwoordenVerwijderenik ben zelf ook me en dikke vrouw getrouw.
die nu 215 kilo weegt en het vet heerlijk vindt ze begon met 100 kilo en groeide tot nu.
de vrouw wilde ik hierme zeggen vindt het ook heerlijk als of ze een tweede zij heeft gekregen.
vooral als je haar buik optilt, of haar uit de stoel moet halen naar en vlinke schans partij heeft gehad.
dit s nog maar het begin van elke mooie dikke vrouw.
je moet het bijken net als ik: ik wil een vrouw die ik kan zien en voelen, en niet een tandenstoker
eindelijk eens een mooie dikke vrouw
BeantwoordenVerwijderenWanneer is een vrouw mooi? Of - beter gezegd - vind ik haar mooi? Als ze een mooi gezicht heft en de verhoudingen van haar lichaam kloppen. Voor de rest, of ze nu 50 kilo weegt of 150 vind ik minder belangrijk. Hoewel een randje vet natuurlijk wel zo lekker is. En ja, in m'n fantasie mag het altijd een maatje (of twee) meer zijn...
BeantwoordenVerwijderen