Bakkervrouw (5) – 10 kilo proeven per maand

Jenny trouwt met de banketbakker Jean. Als hij de bakkerij van zijn baas Luuk overneemt, moet Jenny hem helpen. Jenny moet proeven of het banket goed op smaak is. Het blijft niet zonder gevolgen. Ze schrikt dan ook bepaald als ze na een jaar proeven weer eens op de weegschaal gaat staan. Een getal met 3 cijfers ziet ze staan.


Lees eerst het eerste deel van Bakkersvrouw: Even proeven »


10 kilo proeven per maand



Ik stond op die weegschaal en tuurde over mijn buik naar de 3 cijfers die daar stonden. Ik kon mijn ogen niet geloven. Hier stond een getal dat mij schokte en aan de andere kant ook heel blij maakte. Dit getal had ik niet in gedachten toen ik erop ging staan. Ik dacht meer aan 120 kilo dan aan het gewicht dat de schaal nu vertelde.

Zeker, ik merkte wel dat ik een fors gewicht met me meedroeg. Ook liep mijn conditie hollend achteruit. Het was al een flinke toer om vanuit de auto naar huis te lopen. De trap werd steeds zwaarder om te nemen. Dan liep ik de paar meter van de auto de bakkerij in. Daarna moest ik nog een flink eind lopen door de bakkerij om bij de deur naar ons huis te komen. Maar die trap. Het vermoeide me. Boven aangekomen moest ik altijd eventjes gaan zitten en uithijgen. Ik had ook wat meer bij me aan gewicht dan vroeger.


Jean liet me altijd rustig uithijgen, legde zijn hand dan op mijn buik en bood weer iets te eten aan. Vanmorgen stond hij niet in mijn buurt. Hij was al druk in de weer om het brood te bakken. Ik rook de heerlijke geur van het verse brood al. Het beloofde een mooie dag te worden. Dadelijk zou hij omhoog komen met een mandje waarin heerlijk verse croissantjes lagen. Voor mij. Het leken er de laatste tijd steeds meer te worden. Begon het met 3, tegenwoordig lagen er 7 op. En ik at ze altijd keurig op.

Nog altijd tuurde ik naar het getal. '139', stond erop. Het betekende dat ik sinds de laatste keer 38 kilo aan gewicht gewonnen had. Dat was 4 maanden geleden. Jean liet mij veel te lekkere dingen proeven. En ik at ze veel te graag op, nam dan nog een beetje extra. Hij moedigde me ook aan wat extra's te nemen. Dat betekende dus een toename van 10 kilo per maand. Elke maand kwam er 10 kilo nieuwe Jenny bij.

'Wat weeg je nu eigenlijk?' Ineens klonk de stem van Jean in de badkamer. Hij stond naast me. Ik had hem helemaal niet zien binnenkomen. Ik schrok en werd rood. Ik voelde me betrapt. Hij mocht dit helemaal niet zien, vond ik. In zijn hand droeg hij het mandje met croissantjes. Er lag een flinke berg van de Franse broodjes in. Ik kon ze niet tellen zo snel. Maar het waren er zeker een stuk of 7, misschien wel 8. Het kon best zijn dat hij de hoeveelheid weer eens had opgevoerd.

Ik stapte van de weegschaal. Hij tuurde nog naar het cijfer van de weegschaal. 'Stond daar nou 139?' vroeg hij. De stem klonk verbaasd en blij tegelijk. Ik knikte en voelde dat mijn gezicht nog roder kleurde. Mijn hart klopte harder en liet extra bloed naar mijn hoofd stijgen. 'Tjonge dat is niet weinig Jenny. Maar je ziet er ook hartstikke mooi uit.' Zijn stem klonk heel blij en vrolijk.

Hij legde zijn hand op mijn enorme buik. Ik voelde de warmte van zijn hand. Zijn gezicht straalde van geluk. Het leek een beetje op het gezicht dat hij trok toen ik vertelde dat ik zwanger was. Hij keek naar mijn dikke buik. 'Wat ben je gegroeid', zei hij. 'Ik laat je ook veel proeven hè?' Ik knikte. 'Je laat me veel te veel proeven.' 'En daar komt dit van.' Zijn vlakke hand schudde het vet zachtjes heen en weer.

Hij knipoogde naar me, alsof het ons geheimpje was. Ik voelde hoe mijn klitje trok door de beweging van mijn ronde buik. Het genot schoot door mijn lijf. Ik merkte dat al dat nieuwe vet sidderde bij de beweging die Jean inzette. Alles stond weer in vuur en vlam. Hier gebeurde iets heel moois. 'Wil niet nog wat dikker worden?' vroeg Jean.

Ik schrok van zijn vraag. Mijn toch al rode gezicht kleurde nog roder. Nog dikker worden? Daar had ik niet direct aan gedacht. Ik was meer bezig met eten, eten en nog eens eten. Niet met dik worden. Dik worden dat gebeurde, was een gevolg van, maar niet een doel op zich. Het leek of het voor Jean iets anders was. 'Hoe bedoel je?' vroeg ik zenuwachtig.

'Nou, zoals ik het zeg', antwoordde hij. Op zijn gezicht stond nog altijd hetzelfde geheimzinnige lachje. Ik wist niet wat ik hier nu van denken moest. Dat ik dikker werd, was best. Dat kwam omdat ik zoveel proefde. Maar als ik kon proeven en dun zou blijven, was me dat liever. Ik vond het niet direct nodig om dik te worden. Jean daarentegen leek het fijn te vinden dat ik dikker werd.

'Ik vind dat je mooi bent geworden, nu je wat dikker bent.' Hij knipperde zenuwachtig met zijn oog. 'Je bent zo mooi rond en vol. Zo zacht en lekker knuffelbaar.' Hij keek me intens aan. 'Wil je niet nog wat dikker worden?' Opnieuw trok hij nerveus met zijn oog. Hij was zichtbaar gespannen om mij dat nieuws te vertellen.

'Heb je me expres laten proeven?' vroeg ik hem. Mijn stem klonk verontwaardigd. Hij knikte met zijn hoofd. 'Ik hou echt niet van zoetigheid. Maar ik heb je soms wel aangemoedigd om wat extra te eten.' Ik wist niet zo goed raad met de situatie. Jean had mij dus bewust zoveel laten proeven. 'Je hebt me bewust zo dik gemaakt', riep ik hem toe. Mijn stem klonk nu wat harder dan de bedoeling was.

Hij knikte met zijn hoofd. Hij had mij inderdaad aangemoedigd wat meer te nemen. En ik had het gedaan. Ik kon het niet uitstaan dat ik dat deed. Ik had gewoon meer gegeten dan ik op kon. Ik had mij laten voeren door hem. Altijd had hij mij wat lekkers aangeboden. Zelfs als ik vol zat. Of juist als ik vol zat. Ik wist niet zo goed wat ik hiervan moest vinden.

Ik liep de badkamer uit naar de slaapkamer. Daar probeerde ik me in een broek te hijsen. Het ging nauwelijks. Hij was alweer te klein. Ik werd hier gewoon gevoerd door mijn eigen man. Hij mestte me moedwillig vet, terwijl ik elke hap nam omdat ik het zo lekker vond. Dat mijn lijf hier dikker van werd, besefte ik. Maar ik vond het niet zo fijn. Ik zou liever de hele dag eten en mager blijven. Dat was nu eenmaal niet het geval. Ik baalde en voelde me een beetje bedrogen.

Ik was boos, liet de croissantjes staan en ging demonstratief in de bakkerij staan. Daar liepen de klanten af en aan. De ene tompoes na de andere ging de deur uit. Ook het brood liep weer heel erg goed vandaag. Achterin de bakkerij werkte Jean zich uit de naad om de klanten van brood te kunnen voorzien. Hij sloofde zich uit om onze dorpsgemeenschap van eten te voorzien. Hij sloofde zich uit voor mij en Henri. We werkten allebei hard. Dat wist ik ook.

Ik zag al die overheerlijke tompoezen voorbij komen. Wat waren ze lekker. Ik had verschrikkelijke honger. Maar ik weigerde ze te eten. Ik liet mij niet zomaar vetmesten. Het bleef stil vanuit de bakkerij. Jean riep me niet om eventjes te proeven. De middag kwam al in zicht en ik verlangde best naar een heerlijke hap gesmolten chocola. Even beeldde ik mij in zijn stem te horen. Maar ik hoorde het niet nog een keer. Achter klonk het lawaai van de mixer door de verse laag room voor de tompoezen. Mijn maag knorde.


Lees deel 6 van Bakkersvrouw: Orgasme proeven »

Reacties

Populaire posts van deze blog

Moeder en dochter (1)

Snoepen - Moeder en dochter (2)

All inclusive - Moeder en dochter (15)