De cruise 9 – De eindsprint
Jan en zijn vrouw Miranda gaan op een cruise. Ze nemen de dochter van Miranda, Lisa en haar nichtje Jolanda mee. Bijna 5 weken lang krijgen ze de lekkerste maaltijden. Ze nemen het er flink van. Dat blijft niet alleen voor Jan en Miranda zonder gevolgen. Lisa verandert in een dikke studente. En Jan en Miranda ontdekken dat haar nicht Jolanda haar daar een beetje bij helpt.
'Ik kan niet meer', steunde ze. 'Toe, je kunt het. Ik help je wel', beloofde haar nichtje opnieuw. Ik wist ondertussen wat dat helpen inhield. Ze voerde Lisa hapjes van de enorme berg en wisselde dat af door zelf mee te eten. Ze zorgde goed voor zichzelf zag ik, terwijl ze haar nicht aan het vetmesten was. De buiken van ons allevier stonden boller dan ooit. Ik voelde hoe het calorierijke voedsel een plekje zocht om zich te nestelen. Wat had ik weer veel gegeten. 'We gaan even slapen in de zon op het bovendek', zei Lisa. We liepen allemaal traag in de richting van de lift. Wat voelden we ons vol.
Lisa kreunde bij elke stap die ze zette. Ze iep traag vooruit. Overduidelijk had ze teveel gegeten. Het eten stond helemaal tot aan haar keel. Er kon geen hap meer bij. Ze wreef onder het lopen over haar grote vetmassa. Ze leek niet eens meer op een hoogzwangere vrouw. De buik stond daar veel te bol voor. Of ze zou tegen het einde van de zwangerschap van een drieling zitten. Ik keek nog eens goed. Ze was inderdaad haar nicht Jolanda voorbij gegaan. De enorme buik en grote boezem wezen bol vooruit. De weelde van de cruise tekende zich overal op haar volle lichaam.
We installeerden ons op het bovendek op een plek waar precies 4 ligstoelen bij elkaar stonden. Onze buiken wezen bol naar boven terwijl we lagen in de halfschaduw onder de parasols. Ik zag hoe Lisa bijzonder loom uit de ogen keek. Ze sloeg het gebak dat Jolanda kwam brengen niet af en at het netjes op. Royaal overgoten met slagroom en zoetigheid. Daarna bood haar nicht nog een grote volle milkshake aan. Lisa keek dromerig uit haar ogen van de hoeveelheid suiker die haar lijf nu te verwerken had.
Nu zakte ze langzaam weg voor de middagdut. Haar hand lag op de grote buik. Het leek of hij ieder moment kon barsten. Zo vol en royaal lag hij daar tussen de veel te kleine bikini. Haar borsten welfden alle kanten rond de beha. Het lapje stof bedekte nauwelijks de enorme vetmassa die zich daar verzameld had. Haar slipje was nauwelijks te vinden in de grote vetberg die zich vormde rond haar heupen en onder haar buik. Tussen haar benen kon je niets meer zien. De volle buik welfde royaal overal overheen. Wat een rijkdom en wat een volheid.
Ik voelde hoe mijn eigen vetmassa ook op mijn lichaam drukte. Mijn buik bolde eveneens royaal naar buiten. Wat een volheid en dikte had ik gekregen. Ik voelde hoe het vet bij elke ademteug ietsje omhoog drukte. Mijn volle maag drukte zwaar. Ik had het gevoel elk moment uit elkaar te ploffen. Ik bedacht mij hoe zwaar zij het niet moest hebben. Haar lichaam bevatte misschien wel 2 keer zoveel eten als dat ik naar binnen had gewerkt.
Jolanda en Lisa vielen weg in een diepe slaap. Ik soesde een beetje. Mijn vrouw Miranda liep even later weg en kwam terug met een enorme cup ijs. Er lag een dikke laag slagroom overheen en veel chocoladesaus. 'Ik had nog honger', grinnikte ze. Ik zag hoe haar dikke buik meetrilde bij elke stap die ze zette. Ze begon te waggelen. Het nieuwe maakte haar mooi. Ik genoot van de volle vormen die ze gekregen had sinds de cruise.
Een uurtje later werd Lisa wakker. Ze hees zich overeind en wreef over haar dikke buik. Ze keek opzichtig op haar horloge. 'Is het alweer zo laat', zei ze. Ze wekte haar nicht. Jolanda rekte zich uit en ik zag hoe zich ook op haar buik striemen gevormd hadden. Ook zij moest immens zijn aangekomen. 'We gaan dineren, volgens mij opent het diner over 5 minuten', zei ze tegen Lisa. 'Mooi', zei deze. 'Ik heb weer honger gekregen.' Ik kon mij het niet voorstellen. 'Wij komen wat later', zei ik.
Ze zaten in een hoekje van de dinerzaal. Voor hen stonden heerlijke gerechten in flinke schalen opgedist. Ook nu weer stond het voedsel in overdadige hoeveelheden op tafel. De obers liepen af en aan voor de 2 meiden. Lisa verstouwde veel. Zo verdween er een biefstuk in haar keel, veel patat royaal gedoopt in mayonaise en vette saus. Ook Jolanda at veel, maar ze bleef toch flink achter op haar nicht. Het leven aan boord was luilekkerland. De meiden genoten echt van de weelde die ze kregen toegediend. De hele dag eten en genieten van het volle leven deed ze goed.
We schoven bij de meiden aan tafel. 'Het diner is heerlijk vanavond', zei Lisa. Ze nam weer een hap van haar volle bord. Het was een aardappelmix. De aardappels waren gegaard in de oven, over de mix had ze een flinke hoeveelheid saus gegoten. 'Wat is dit lekker', steunde ze. Ze sneed haar biefstukje. 'Dat is haar vijfde', zei Jolanda. 'Ze weet vanavond van geen ophouden.' De ober kwam langs en wij bestelden hetzelfde.
Ik merkte na de eerste ronde dat ik vol raakte. 'We zijn nog een paar dagen aan boord', zei Lisa. 'Ik denk dat ik nog even flink moet genieten.' En ze bestelde weer een nieuwe portie. Ik zag hoe de ober naar haar knipoogde bij het opnemen van de bestelling. 'Je geniet ervan he?' zei hij. 'Echt wel, ik weet van geen ophouden.' 'Het is ons niet onopgemerkt gebleven', antwoordde hij. Hij keek naar de royale buik die onder haar shirtje welfde. 'Mensen komen vaak een paar kilo aan als ze bij ons meevaren, maar zoveel als jij heb ik nog niet meegemaakt.'
Lisa grinnikte. Ze vatte het op als een compliment. 'En we zijn hier nog een paar dagen. Ik neem het er nog even goed van', zei ze. 'Ik vind het leuk om te weten dat je er zo van geniet', antwoordde de bediende. 'Ik zal zo nog wat extra's voor je halen', fluisterde hij in haar oor. 'Je zult meer eten dan je op kunt.' Ze bloosde bij het horen van deze belofte. 'O, dat is geweldig', zei ze. Ze wreef verlekkerd over haar dikke buik die weer boller stond dan ooit. Het leek of ze record na record haalde. Ze zag dat ik keek. Ze bloosde nog meer.
Lees het tiende deel van De cruise: De laatste kilootjes »
De eindsprint
'Ik kan niet meer', steunde ze. 'Toe, je kunt het. Ik help je wel', beloofde haar nichtje opnieuw. Ik wist ondertussen wat dat helpen inhield. Ze voerde Lisa hapjes van de enorme berg en wisselde dat af door zelf mee te eten. Ze zorgde goed voor zichzelf zag ik, terwijl ze haar nicht aan het vetmesten was. De buiken van ons allevier stonden boller dan ooit. Ik voelde hoe het calorierijke voedsel een plekje zocht om zich te nestelen. Wat had ik weer veel gegeten. 'We gaan even slapen in de zon op het bovendek', zei Lisa. We liepen allemaal traag in de richting van de lift. Wat voelden we ons vol.
Lisa kreunde bij elke stap die ze zette. Ze iep traag vooruit. Overduidelijk had ze teveel gegeten. Het eten stond helemaal tot aan haar keel. Er kon geen hap meer bij. Ze wreef onder het lopen over haar grote vetmassa. Ze leek niet eens meer op een hoogzwangere vrouw. De buik stond daar veel te bol voor. Of ze zou tegen het einde van de zwangerschap van een drieling zitten. Ik keek nog eens goed. Ze was inderdaad haar nicht Jolanda voorbij gegaan. De enorme buik en grote boezem wezen bol vooruit. De weelde van de cruise tekende zich overal op haar volle lichaam.
We installeerden ons op het bovendek op een plek waar precies 4 ligstoelen bij elkaar stonden. Onze buiken wezen bol naar boven terwijl we lagen in de halfschaduw onder de parasols. Ik zag hoe Lisa bijzonder loom uit de ogen keek. Ze sloeg het gebak dat Jolanda kwam brengen niet af en at het netjes op. Royaal overgoten met slagroom en zoetigheid. Daarna bood haar nicht nog een grote volle milkshake aan. Lisa keek dromerig uit haar ogen van de hoeveelheid suiker die haar lijf nu te verwerken had.
Nu zakte ze langzaam weg voor de middagdut. Haar hand lag op de grote buik. Het leek of hij ieder moment kon barsten. Zo vol en royaal lag hij daar tussen de veel te kleine bikini. Haar borsten welfden alle kanten rond de beha. Het lapje stof bedekte nauwelijks de enorme vetmassa die zich daar verzameld had. Haar slipje was nauwelijks te vinden in de grote vetberg die zich vormde rond haar heupen en onder haar buik. Tussen haar benen kon je niets meer zien. De volle buik welfde royaal overal overheen. Wat een rijkdom en wat een volheid.
Ik voelde hoe mijn eigen vetmassa ook op mijn lichaam drukte. Mijn buik bolde eveneens royaal naar buiten. Wat een volheid en dikte had ik gekregen. Ik voelde hoe het vet bij elke ademteug ietsje omhoog drukte. Mijn volle maag drukte zwaar. Ik had het gevoel elk moment uit elkaar te ploffen. Ik bedacht mij hoe zwaar zij het niet moest hebben. Haar lichaam bevatte misschien wel 2 keer zoveel eten als dat ik naar binnen had gewerkt.
Jolanda en Lisa vielen weg in een diepe slaap. Ik soesde een beetje. Mijn vrouw Miranda liep even later weg en kwam terug met een enorme cup ijs. Er lag een dikke laag slagroom overheen en veel chocoladesaus. 'Ik had nog honger', grinnikte ze. Ik zag hoe haar dikke buik meetrilde bij elke stap die ze zette. Ze begon te waggelen. Het nieuwe maakte haar mooi. Ik genoot van de volle vormen die ze gekregen had sinds de cruise.
Een uurtje later werd Lisa wakker. Ze hees zich overeind en wreef over haar dikke buik. Ze keek opzichtig op haar horloge. 'Is het alweer zo laat', zei ze. Ze wekte haar nicht. Jolanda rekte zich uit en ik zag hoe zich ook op haar buik striemen gevormd hadden. Ook zij moest immens zijn aangekomen. 'We gaan dineren, volgens mij opent het diner over 5 minuten', zei ze tegen Lisa. 'Mooi', zei deze. 'Ik heb weer honger gekregen.' Ik kon mij het niet voorstellen. 'Wij komen wat later', zei ik.
Ze zaten in een hoekje van de dinerzaal. Voor hen stonden heerlijke gerechten in flinke schalen opgedist. Ook nu weer stond het voedsel in overdadige hoeveelheden op tafel. De obers liepen af en aan voor de 2 meiden. Lisa verstouwde veel. Zo verdween er een biefstuk in haar keel, veel patat royaal gedoopt in mayonaise en vette saus. Ook Jolanda at veel, maar ze bleef toch flink achter op haar nicht. Het leven aan boord was luilekkerland. De meiden genoten echt van de weelde die ze kregen toegediend. De hele dag eten en genieten van het volle leven deed ze goed.
We schoven bij de meiden aan tafel. 'Het diner is heerlijk vanavond', zei Lisa. Ze nam weer een hap van haar volle bord. Het was een aardappelmix. De aardappels waren gegaard in de oven, over de mix had ze een flinke hoeveelheid saus gegoten. 'Wat is dit lekker', steunde ze. Ze sneed haar biefstukje. 'Dat is haar vijfde', zei Jolanda. 'Ze weet vanavond van geen ophouden.' De ober kwam langs en wij bestelden hetzelfde.
Ik merkte na de eerste ronde dat ik vol raakte. 'We zijn nog een paar dagen aan boord', zei Lisa. 'Ik denk dat ik nog even flink moet genieten.' En ze bestelde weer een nieuwe portie. Ik zag hoe de ober naar haar knipoogde bij het opnemen van de bestelling. 'Je geniet ervan he?' zei hij. 'Echt wel, ik weet van geen ophouden.' 'Het is ons niet onopgemerkt gebleven', antwoordde hij. Hij keek naar de royale buik die onder haar shirtje welfde. 'Mensen komen vaak een paar kilo aan als ze bij ons meevaren, maar zoveel als jij heb ik nog niet meegemaakt.'
Lisa grinnikte. Ze vatte het op als een compliment. 'En we zijn hier nog een paar dagen. Ik neem het er nog even goed van', zei ze. 'Ik vind het leuk om te weten dat je er zo van geniet', antwoordde de bediende. 'Ik zal zo nog wat extra's voor je halen', fluisterde hij in haar oor. 'Je zult meer eten dan je op kunt.' Ze bloosde bij het horen van deze belofte. 'O, dat is geweldig', zei ze. Ze wreef verlekkerd over haar dikke buik die weer boller stond dan ooit. Het leek of ze record na record haalde. Ze zag dat ik keek. Ze bloosde nog meer.
Lees het tiende deel van De cruise: De laatste kilootjes »
Reacties
Een reactie posten