Op kamers (2) – De kuur slaat aan
Wat vooraf ging: Anja is op kamers gegaan in een meisjehuis, maar merkt dat haar medebewoners niet de slankste zijn. Al snel heeft ze in de gaten hoe het komt. Ze eten elke avond met z'n vieren voor tien. Met een bomvolle buik is ze naar bed gegaan.
Lees het eerste deel: Een goed tehuis »
'Ik heb geen idee, maar een beetje mollig is ze wel ja.'
'Dat viel me ook op ja. Een gezonde eetlust heeft ze ook.'
'Niet zoals jij,' grijnsde Barbara. Susanne doop een nieuw stuk brood in de kruidenboter. 'Jij bent wel wat dikker geworden de laatste weken.' Ze ging achter de stoel van Susanne staan en streelde met haar handen over de zware vetaanwinst, die er bij Susanne bijgekomen was. 'De laatste tijd kan ik me nauwelijks meer beheersen; vind je niet?' Wachtend op een antwoord stopte Susanne een nieuw stuk brood gedoopt in kruidenboter in haar mond. Barbara streelde nogmaals over de vooruitstekende spekrol van Susanne's bovenbuik. 'Hoeveel je nu eigenlijk?'
'Ik zou het niet weten.'
'Misstuk.'
'Jij bent trouwens ook aangekomen.'
'Klopt.'
'En wat weeg jij nu?'
'82 kilo.'
'Help, dat zijn er 3 meer dan voor de zomervakantie. Gaby is ook met 80 begonnen, weet je nog?'
'Ja, en bij haar vertrek woog ze meer dan het dubbele. Ik vond het zo leuk om voor haar te koken, omdat ze zo'n enorme eetlust had. Nu ben jij de zwaarste. Kom op, zeg eens hoeveel kilo heb ik je bijgevoerd de laatste tijd?' Susanne zuchtte onder zachte druk van Barbara's handen.
'Nou ja, van het weekend was het 126.' Barbara keek verrast. 'En als ik iedere dag zo'n maaltijd van je krijg, dan scheurt mijn broek binnenkort weer.'
'Ik zou Anja graag vet willen mesten,' zei Barbara. 'Ze heeft iets rossigs, wat een buitengewone uitstraling geeft als ze eens een dikke buik voor zich uitschuift.'
'Probeer het toch,' lachte Susanne. 'Het zou mij alleen maar goed doen als je belangstelling eens naar een ander verschoof. Hoe dik had je ons mollige muisje in gedachten?'
'Echt goed dik,' zuchtte Barbara. 'Niet een paar domme vetrolletjes zoals bij jou.' Susanne moest daarom lachen. 'Nee, echt zo dik als Gaby. Ze was gewoon enorm. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Zoals zij 's avonds uit de bank opstond en met een waggelgangetje naar de koelkast liep om zich dan helemaal vol te proppen. Zoals haar buik dan wiegde.'
'Mijn buik beweegt ook erg mooi.'
'Zeker, je hebt een gezellig hangbuikje, Susanne. Hoe mooi rond hij nu weer is, prachtig gewoon. Kun je nog een paar bonbonsjes aan?'
'Ik denk het niet.'
'Ach, neem er toch een paar.' Barbara liep nog een keer naar de koelkast en haalde er een grote bonbonsdoos uit. Ze opende de cellofane verpakking, zocht er een lekkere uit en stak hem uitdagend in de mond. Ze wist wel dat Susanne hier geen weerstand tegen kon bieden als er nog iets te snoepen viel. 'Ik heb de laatste tijd altijd honger,' zei ze en ze nam een tweede.
'Stel je voor dat Anja net zo geniet van mijn kookkunst als Gaby.'
'Ik geloof nooit dat je dat een tweede keer lukt, Barbara.'
'Wedden?' Barbaras ogen fonkelden. 'Ik zal onze kleine tot eten verleiden, dat het een lust wordt.' Susanne die nu ook in de bonbonsdoos graaide en met haar tanden een stuk pistachemarsepein doorbrak, schudde het hoofd.
'Van zo'n mooi dikgegeten iemand als Gaby, bestaat geen tweede. Bij haar kon je ter plekke zien hoe ze aankwam.'
'Het gaf jou de inspiratie om mee te eten,' zei Barbara die naast Susanne zat en haar dikke buik streelde. 'Weet je nog toen we het taartenvreetfestijn vierden?'
'Ja,' verzuchtte Susanne dromerig en ze stak nog een bonbon in haar mond. 'Een hele roomkaastaart… met z'n tweeen…'
'Daar moet je echt veel moeite voor doen om dat weg te krijgen,' dacht Barbara. 'Je buik zag er uit als een ronde ton; zo vet en dik en zwaar.'
'Toch kwam Gaby meer aan dan ik. Een kilo per week minstens, meestal 2. Dat lukt Anja nooit van z'n leven.'
'Wie weet,' meende Barbara. 'Laat het mij proberen. Ik zal uitvinden wat haar lievelingseten is en haar naar de regels van de kookkunst verwennen.'
Anja merkte snel dat al haar medebewoners graag aten. Ze waren een beetje eetverslaafd, dacht ze. De koelkast was altijd met het lekkerste eten gevuld en light-artikelen kocht geen van de 3. Overal lag zoetigheid. Chocoladerepen, snoepgoed, gevulde koeken, kleine cakejes, bonbons, marsjes. Daarbij kwam nog dat ze erg toeschietelijk waren. 'Neem er nog rustig eentje,' riepen ze steeds als ze iets eetbaars zag liggen en even twijfelde. Eerst deed ze nog terughoudend. Ze had namelijk al na 2 weken gemerkt dat haar broek strakker zat, maar haar terughoudendheid verdween meer en meer. De anderen snoepten ook en ze was sowieso een zoetekauwer. De verleiding was gewoon niet te weerstaan. Het was allemaal zo lekker wat ze aangeboden kreeg.
Het avondeten zoals dat van de eerste avond, was geen zeldzaamheid. Het was eerder regel dan uitzondering. Barbara hield duidelijk van koken en het was overduidelijk dat ze alle drie graag aten. Het leek ze niets uit te maken dat ze er dik van werden. Susanne propte zich vaak bewust tonnetje rond. Anja zag dikwijls dat ze bij het hoofdgerecht al zuchtte na drie keer opscheppen, waarna ze ook het nagerecht opat. Zelfs als het moest met moeite. Haar maag had een groot bevattingsvermogen. Sabine echter, verstouwde tussen de maaltijden door ongelooflijke hoeveelheden snoepgoed. Negerzoenen, chocoladerepen, truffelbonbons, wijnballen en marsjes. Vervolgens schoof ze 's avonds aan tafel om nog een keertje goed toe te slaan. Barbara at al bij het koken en nam meestal ook teveel bij de maaltijd zelf.
De eetgewoontes van de 3, kreeg ook op het dunste en jongste model zijn uitwerking. De een nam altijd taart mee als ze 's middags thuis kwam. Dan werd deze in hapklare brokken opgedeeld en verorberd. 's Avonds waren er dan de zware, zeer calorierijke maaltijden, zodat ze allen met een zware en goedgevulde maag naar bed gingen. Sport was in dit vreethuis taboe.
Barbara volgde vastberaden haar plan om Anja vet te mesten tot een gewichtig overgewicht. Ze nodigde haar uit in de keuken, moedigde haar aan om een extra stuk te nemen en vulde 's avonds Anja's bord tot de rand toe vol. Ze schonk chocolademelk met volle melk of koffie met veel suiker. Anja vond deze verwennerij wel mooi en at alles gewillig op. Haar maag drukte dikwijls en voelde aangespannen. Barbara kookte zo ontzettend lekker en haar eetlust groeide met de hoeveelheid eten die ze naar binnen stopte. Snel zag Barbara de eerste vruchten van haar arbeid. Anja's kleine buikje rondde zichtbaar en de dijen begonnen de spijkerbroeken meer op te vullen. Een eerste vetrolletje, nauwelijks zichtbaar boog zich over haar broeksband heen. De armen werden ronder en ook haar gezicht werd forser. De kuur sloeg aan.
Lees het derde deel: Luilekkerland »
Lees het eerste deel: Een goed tehuis »
De kuur slaat aan
'Nou, wat vind je van onze nieuwe aanwinst?' vroeg Barbara toen ze met Susanne alleen de keuken achtergebleven was. Ze zag hoe Susanne een stuk brood in de kruidenboter doopte. En dat terwijl ze zojuist een enorme hoeveelheid avondeten achter haar kiezen had en ze tot barstens toe vol moest zijn. Maar zoals altijd leek de vreetgier in Susanne niet uitgegeten te zijn. Ze kauwde met bolle wangen en slikte het eten door voordat ze een antwoord gaf. 'Ze lijkt me wel aardig. Een gezellig type lijkt me. Maar of ze bij ons ook zo dik wordt als Gaby?''Ik heb geen idee, maar een beetje mollig is ze wel ja.'
'Dat viel me ook op ja. Een gezonde eetlust heeft ze ook.'
'Niet zoals jij,' grijnsde Barbara. Susanne doop een nieuw stuk brood in de kruidenboter. 'Jij bent wel wat dikker geworden de laatste weken.' Ze ging achter de stoel van Susanne staan en streelde met haar handen over de zware vetaanwinst, die er bij Susanne bijgekomen was. 'De laatste tijd kan ik me nauwelijks meer beheersen; vind je niet?' Wachtend op een antwoord stopte Susanne een nieuw stuk brood gedoopt in kruidenboter in haar mond. Barbara streelde nogmaals over de vooruitstekende spekrol van Susanne's bovenbuik. 'Hoeveel je nu eigenlijk?'
'Ik zou het niet weten.'
'Misstuk.'
'Jij bent trouwens ook aangekomen.'
'Klopt.'
'En wat weeg jij nu?'
'82 kilo.'
'Help, dat zijn er 3 meer dan voor de zomervakantie. Gaby is ook met 80 begonnen, weet je nog?'
'Ja, en bij haar vertrek woog ze meer dan het dubbele. Ik vond het zo leuk om voor haar te koken, omdat ze zo'n enorme eetlust had. Nu ben jij de zwaarste. Kom op, zeg eens hoeveel kilo heb ik je bijgevoerd de laatste tijd?' Susanne zuchtte onder zachte druk van Barbara's handen.
'Nou ja, van het weekend was het 126.' Barbara keek verrast. 'En als ik iedere dag zo'n maaltijd van je krijg, dan scheurt mijn broek binnenkort weer.'
'Ik zou Anja graag vet willen mesten,' zei Barbara. 'Ze heeft iets rossigs, wat een buitengewone uitstraling geeft als ze eens een dikke buik voor zich uitschuift.'
'Probeer het toch,' lachte Susanne. 'Het zou mij alleen maar goed doen als je belangstelling eens naar een ander verschoof. Hoe dik had je ons mollige muisje in gedachten?'
'Echt goed dik,' zuchtte Barbara. 'Niet een paar domme vetrolletjes zoals bij jou.' Susanne moest daarom lachen. 'Nee, echt zo dik als Gaby. Ze was gewoon enorm. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Zoals zij 's avonds uit de bank opstond en met een waggelgangetje naar de koelkast liep om zich dan helemaal vol te proppen. Zoals haar buik dan wiegde.'
'Mijn buik beweegt ook erg mooi.'
'Zeker, je hebt een gezellig hangbuikje, Susanne. Hoe mooi rond hij nu weer is, prachtig gewoon. Kun je nog een paar bonbonsjes aan?'
'Ik denk het niet.'
'Ach, neem er toch een paar.' Barbara liep nog een keer naar de koelkast en haalde er een grote bonbonsdoos uit. Ze opende de cellofane verpakking, zocht er een lekkere uit en stak hem uitdagend in de mond. Ze wist wel dat Susanne hier geen weerstand tegen kon bieden als er nog iets te snoepen viel. 'Ik heb de laatste tijd altijd honger,' zei ze en ze nam een tweede.
'Stel je voor dat Anja net zo geniet van mijn kookkunst als Gaby.'
'Ik geloof nooit dat je dat een tweede keer lukt, Barbara.'
'Wedden?' Barbaras ogen fonkelden. 'Ik zal onze kleine tot eten verleiden, dat het een lust wordt.' Susanne die nu ook in de bonbonsdoos graaide en met haar tanden een stuk pistachemarsepein doorbrak, schudde het hoofd.
'Van zo'n mooi dikgegeten iemand als Gaby, bestaat geen tweede. Bij haar kon je ter plekke zien hoe ze aankwam.'
'Het gaf jou de inspiratie om mee te eten,' zei Barbara die naast Susanne zat en haar dikke buik streelde. 'Weet je nog toen we het taartenvreetfestijn vierden?'
'Ja,' verzuchtte Susanne dromerig en ze stak nog een bonbon in haar mond. 'Een hele roomkaastaart… met z'n tweeen…'
'Daar moet je echt veel moeite voor doen om dat weg te krijgen,' dacht Barbara. 'Je buik zag er uit als een ronde ton; zo vet en dik en zwaar.'
'Toch kwam Gaby meer aan dan ik. Een kilo per week minstens, meestal 2. Dat lukt Anja nooit van z'n leven.'
'Wie weet,' meende Barbara. 'Laat het mij proberen. Ik zal uitvinden wat haar lievelingseten is en haar naar de regels van de kookkunst verwennen.'
Anja merkte snel dat al haar medebewoners graag aten. Ze waren een beetje eetverslaafd, dacht ze. De koelkast was altijd met het lekkerste eten gevuld en light-artikelen kocht geen van de 3. Overal lag zoetigheid. Chocoladerepen, snoepgoed, gevulde koeken, kleine cakejes, bonbons, marsjes. Daarbij kwam nog dat ze erg toeschietelijk waren. 'Neem er nog rustig eentje,' riepen ze steeds als ze iets eetbaars zag liggen en even twijfelde. Eerst deed ze nog terughoudend. Ze had namelijk al na 2 weken gemerkt dat haar broek strakker zat, maar haar terughoudendheid verdween meer en meer. De anderen snoepten ook en ze was sowieso een zoetekauwer. De verleiding was gewoon niet te weerstaan. Het was allemaal zo lekker wat ze aangeboden kreeg.
Het avondeten zoals dat van de eerste avond, was geen zeldzaamheid. Het was eerder regel dan uitzondering. Barbara hield duidelijk van koken en het was overduidelijk dat ze alle drie graag aten. Het leek ze niets uit te maken dat ze er dik van werden. Susanne propte zich vaak bewust tonnetje rond. Anja zag dikwijls dat ze bij het hoofdgerecht al zuchtte na drie keer opscheppen, waarna ze ook het nagerecht opat. Zelfs als het moest met moeite. Haar maag had een groot bevattingsvermogen. Sabine echter, verstouwde tussen de maaltijden door ongelooflijke hoeveelheden snoepgoed. Negerzoenen, chocoladerepen, truffelbonbons, wijnballen en marsjes. Vervolgens schoof ze 's avonds aan tafel om nog een keertje goed toe te slaan. Barbara at al bij het koken en nam meestal ook teveel bij de maaltijd zelf.
De eetgewoontes van de 3, kreeg ook op het dunste en jongste model zijn uitwerking. De een nam altijd taart mee als ze 's middags thuis kwam. Dan werd deze in hapklare brokken opgedeeld en verorberd. 's Avonds waren er dan de zware, zeer calorierijke maaltijden, zodat ze allen met een zware en goedgevulde maag naar bed gingen. Sport was in dit vreethuis taboe.
Barbara volgde vastberaden haar plan om Anja vet te mesten tot een gewichtig overgewicht. Ze nodigde haar uit in de keuken, moedigde haar aan om een extra stuk te nemen en vulde 's avonds Anja's bord tot de rand toe vol. Ze schonk chocolademelk met volle melk of koffie met veel suiker. Anja vond deze verwennerij wel mooi en at alles gewillig op. Haar maag drukte dikwijls en voelde aangespannen. Barbara kookte zo ontzettend lekker en haar eetlust groeide met de hoeveelheid eten die ze naar binnen stopte. Snel zag Barbara de eerste vruchten van haar arbeid. Anja's kleine buikje rondde zichtbaar en de dijen begonnen de spijkerbroeken meer op te vullen. Een eerste vetrolletje, nauwelijks zichtbaar boog zich over haar broeksband heen. De armen werden ronder en ook haar gezicht werd forser. De kuur sloeg aan.
Lees het derde deel: Luilekkerland »
Reacties
Een reactie posten