De weddenschap (9) – De grote dag

Bianca en Marjo hebben een weddenschap gesloten. Omdat Marjo vindt dat haar vriendin moet afvallen, spreken ze af dat zij aankomt wat Bianca afvalt. De vriendinnen hebben bijna hun gewicht geruild en komen Tim en Timmo tegen. Tim lijkt er weinig moeite mee te hebben om Marjo te helpen bij de laatste kilootjes van de weddenschap. Timmo speelt het spel aardig mee met Bianca.


De grote dag



Marjo snapte het niet meer. De laatste weken at ze haar buik kogelrond 's avonds voor het slapen gaan. Ze kreeg de lekkerste dingen toegestopt van Tim en als hij er niet was, deed Bianca het wel. Bij Tim ging ze altijd verder dan ze eigenlijk kon. Ze merkte dat ze meer opat dan ze eigenlijk op kon. Haar maag welfde dan gevaarlijk ver naar voren. Soms kon ze er nauwelijks overheen kijken. Hij was enorm gespannen en vroeg om een flinke buikmassage. Tim gaf die altijd met liefde, voerde haar dan nog iets bij, tot ze uitgeput in een diepe slaap viel.


Het viel haar langzamerhand steeds meer op dat de ochtend na zo'n heftige vreetsessie, de maag helemaal leeg aanvoelde. Een keer had ze zelfs toen het nog nacht was een sterke aandrang gevoeld iets te gaan eten. De drang was zo sterk dat ze uit bed was gegaan en naar de koelkast was gelopen op zoek naar iets eetbaars. In het holst van de nacht had ze haar buik opnieuw volgevreten en was met de nieuwe volle maag lekker weer in slaap gevallen. O, wat was ze van eten gaan houden. Ergens kon ze niet geloven dat het binnenkort afgelopen zou zijn.

Ze waren nu drie weken verder en het eetgedrag van de laatste weken liet zijn sporen na. Marjo's buik was groter dan hij ooit geweest was. Bianca kon tegen de vreetlust van Marjo bijna niet oplijnen. Al steunde Timmo haar, het leek wel of er een lintworm in Mellissa's buik was gaan wonen. Of een heel gezin lintwormen, zoveel verorberde ze. Ze merkte het zelf ook wel. Ze werd steeds lomer. Ze ging alleen nog het huis uit om college te volgen en natuurlijk om te eten.

Haar maximale beweging was de tocht van het studentenhuis op de campus naar college. Vroeger hoefde ze daar slechts een minuut of 5 flink voor door te stappen, maar haar conditie en haar steeds sterker waggelende lijf verlengden de tocht nog eens met 5 minuten. De laatste tijd werd het dikwijls zo ernstig dat Tim haar keurig met de auto ophaalde en na afloop weer thuisbracht. Alleen als het anders kon – als Tim bijvoorbeeld zelf college had – liep ze het eindje. Ze was bij aankomst werkelijk helemaal buiten adem en zweette overal vanwege haar slechte conditie.

De dag was aangebroken dat Bianca dacht dat ze het gewicht van de weddenschap wel van haar magere lichaam wel afgehongerd uit. Ze had de indruk dat haar lichaam uit niet meer bestond dan wat botten waar vel overheen gespannen lag. Haar billen waren opgedroogd tot uiterst smalle proporties. Als ze zat, voelde ze hoe haar botten op het zitvlak lagen. Haar armen waren magere planken geworden, net als haar benen. Op de plek waar eens haar buik zat, leefde haar navel een teruggetrokken bestaan.

Dat was nog niet alles. Haar borsten waren zeker 2 cupmaten gekrompen. Hier viel geen eer meer te behalen. Ook haar wangen lagen ingevallen in haar gezicht. Het gaf haar een sombere en chagrijnige uitstraling. Bianca merkte het zelf ook dat de vrolijkheid uit haar leven verdwenen was. Niet eten en altijd maar letten op wat je at, maakte je ronduit ongelukkig. Haar in elk geval wel. De oefeningen waren uiterst vermoeiend, bijna uitputtend en in de sportschool had ze helemaal geen plezier.

Ze was die morgen dan ook erg gelukkig om de weegschaal keurig te zien stoppen bij het afgesproken gewicht. Na deze magere maanden, zouden de vette jaren weer hun intrede doen. Als het aan haar lag. Ze had het ook aan Timmo beloofd. Ze had hem verteld over de weddenschap met haar vriendin. Het was hem een paar maanden na het begin van de colleges opgevallen dat ze was afgevallen. Hij had haar gevraagd waarom ze aan het afvallen was. Dik stond haar zo goed. Ze was vereerd geweest met het compliment en zag dat hij een liefhebber van dik was. Ze vertelde hem van de deal. Hij hoorde het met plezier aan en wilde haar wel meehelpen. Zeker ook omdat zijn vriend Tim eveneens van vol hield. Ook hij werd ingelicht over de weddenschap van de 2 vriendinnen.

Nu was eindelijk het moment aangebroken waarop Bianca zich zo verheugde. Haar vriendin Marjo was net uit bed gekropen. Bianca haalde de weegschaal op uit de badkamer en zetten hem klaar in de gezamenlijke woonkamer. 'Het is tijd', zei ze. Marjo stond in haar nachtjapon. Haar buik wees een flink eind naar voren en drukte de stof fier naar voren. Bianca zag dat haar benen opnieuw dikker waren geworden. Haar kont drukte de stof aan de achterkant naar achteren. Door de stof heen zag Bianca duidelijk het volle lijf van haar vriendin. Die was zeker de 5 kilo aangekomen die ze nog moest aankomen, concludeerde Bianca snel.

'Kom op Marjo. We gaan nu kijken of we onze doelen gehaald hebben.' Marjo zuchtte. 'Moet dat?' vroeg ze. 'Ben je niet nieuwsgierig?' vroeg Bianca. 'Nee, ik voel me net zo'n nijlpaard', reageerde Marjo. Bianca ging als eerste op de weegschaal staan. Het cijfer schoot omhoog, maar stopte keurig op 54 kilo. 'Wat een prachtig gewicht', gilde Marjo uit. 'Zelfs een kilootje meer. Echt knap Bianca.' Trots keek ze naar haar vriendin. 'Nu ben jij aan de beurt.' Marjo zuchtte.

Terwijl ze haar voeten op de weegschaal zette, vroeg ze zich af welk getal tevoorschijn zou komen. Als de weegschaal 87 liet zien, dan zou het genoeg zijn. Dan was ze van dit leven bevrijdt. Ze was er helemaal aan gewend geraakt. Om heel eerlijk te zijn, had ze zich niet meer gewogen. Ze wist ook echt niet wat er zou kunnen staan.

De laatste weken had ze buitenproportioneel gegeten en zich helemaal laten gaan. De spijkerbroeken die ze nog maar een paar weken ervoor had aangeschaft, pasten niet meer. Haar buik was nog voller geworden en vannacht voelde ze ineens dat er een nieuwe vetrol groeide van haar buik langs haar zij naar achteren. Ook was haar kont nog wat verder naar achteren gaan welven.

De cijfers op de weegschaal schoten voorbij, passeerden de 80, 85 en 87. Hij ging zelfs door naar 90, maar nog altijd stopte het getal niet. Marjo en Bianca wisten niet wat er gebeurde. Marjo had haar grenzen opgezocht. At van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. De gevolgen leken hier op de weegschaal te verschijnen. Het cijfer stopte. Marjo moest iets voorover buigen om te kijken wat er stond, maar ze kon haar ogen niet geloven. Bianca kon het nog niet goed zien. Stond daar echt wat zij meende te zien?


Lees De weddenschap (10) – De finale »

Reacties

Populaire posts van deze blog

Moeder en dochter (1)

Snoepen - Moeder en dochter (2)

All inclusive - Moeder en dochter (15)